Mercenaries 2: World in Flames Review

Πλατφόρμες: PS3, Xbox 360, PC, PS2 - Η έκδοση Xbox 360 αναθεωρήθηκε. "

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο άφοβος ηγέτης μας χτύπησε για πρώτη φορά Οι μισθοφόροι της πανδημίας 2. Εκείνη την εποχή, το παιχνίδι ανοιχτού κόσμου έχει ανθίσει στις κονσόλες επόμενης γενιάς, δίνοντάς μας πολύτιμους λίθους Καταστολή, Μόνο αιτία και φυσικά - Grand Theft Auto 4, για να μην αναφέρουμε τα υβρίδια που έχουν υιοθετήσει την προσέγγιση ανοιχτού κόσμου για άλλα είδη. ένα ρόστερ που περιλαμβάνει Assasin's Creed, ΠΛΗΣΙΑΖΩΝ., Βίκινγκ: Μάχη για τον Άσγκαρντ, Κρύις και Burnout Paradise.

Ως αποτέλεσμα, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να εντυπωσιαστεί από τεράστια, εξερευνήσιμα περιβάλλοντα, προαιρετικές αποστολές και παιχνίδι με άμμο. Και αυτό είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα του Mercenaries 2. Όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τέτοια πράγματα έμοιαζαν με το πλούσιο μέλλον των παιχνιδιών. Τώρα φτάνει σε μια στιγμή που περιμένουμε περισσότερα. Το χειρότερο, το παιχνίδι της Πανδημίας φαίνεται τώρα να θυμίζει πάρα πολύ τον Just Cause - ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε σχεδόν πριν από δύο χρόνια. Δεν μπορείτε παρά να αναρωτιέστε "γιατί η αναμονή;"

Βλέπετε, όπως το Just Cause, το Mercenaries 2 είναι μια ανοιχτή παγκόσμια περιπέτεια δράσης τρίτων ατόμων με το μεγαλύτερο μέρος της έμφασης στη δράση. Μοιράζεται ένα παρόμοιο τροπικό σκηνικό της Νότιας Αμερικής - εδώ μια όχι πολύ κολακευτική καρικατούρα της Βενζουέλας - γεμάτη ζούγκλα, παραλία και βουνό τοπία, και περιλαμβάνει να παίζεις πολλές επιχειρήσεις, εγκληματικές και επαναστατικές φατρίες μεταξύ τους, αντιμετωπίζοντας αποστολές και αναλαμβάνοντας φυλάκια. Στην άμυνα της Πανδημίας, οι αρχικοί μισθοφόροι έκαναν πάρα πολλά από αυτά τα πράγματα πρώτα, αλλά όποιος έπαιξε το Just Cause και τώρα παίζει Mercenaries 2 θα έχει περισσότερα από το περίεργο σημείο του déjà vu.

Η πιο σοβαρή κατηγορία εναντίον του Mercenaries 2 είναι ότι δεν νιώθει τόσο πολύ για ένα παιχνίδι που έχει περάσει τόσο καιρό στην ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι υποτιμητικό. Δεν έχω συναντήσει ακόμη κανένα από τα σφάλματα που έπαιξαν οι άλλοι παίκτες και αναθεωρητές, αλλά έχω δει το μερίδιό μου περί περίεργων οπτικών δυσλειτουργιών και απόλυτα περίεργων λαθών AI. Η οδήγηση, για παράδειγμα, φαίνεται να είναι πέρα ​​από τις δυνατότητες του φτωχού πληθυσμού που διαχειρίζεται η CPU της Βενεζουέλας της Πανδημίας. θα βλέπετε τακτικά δεξαμενές κολλημένες να οδηγούν σε βράχους ή οχήματα παγιδευμένα το ένα στο άλλο διασταυρώσεις, και οι οδηγοί θα συνεχίσουν να προχωρούν χωρίς την ελπίδα να ξεφύγουν από τους δύσκολη θέση. Τα αντικείμενα και ακόμη και οι άνθρωποι που αιωρούνται στον αέρα δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Δυστυχώς, όλα αυτά τα πράγματα κάνουν την εντύπωση ενός εικονικού κόσμου να ταλαντεύεται σαν ένα φθηνό σετ σαπουνιού ημέρας.

Η κακή τεχνητή νοημοσύνη είναι ένα ζήτημα παντού. Με ένα παιχνίδι που επικεντρώνεται σε μεγάλο βαθμό στη μάχη, θα έχετε σκεφτεί ότι θα μπορούσαν να καταβληθούν περισσότερες προσπάθειες για να κάνουν οι εχθρικοί στρατιώτες να χρησιμοποιήσουν τακτικές ομάδας ή ακόμα και λίγο κοινή λογική. Αντ 'αυτού, επιστρέφουμε στις μέρες που οι εχθροί έχουν δύο τρόπους - βιασύνη και επίθεση ή κρυφτό και κρυφό - χωρίς κανένα να αποδεικνύει όλα αυτά αποτελεσματικά. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες AI στην οθόνη ανά πάσα στιγμή και ότι συχνά υπάρχουν στρατεύματα διαφορετικών φατριών που πολεμούν μεταξύ τους, αλλά συγκρίνετε το Mercenaries 2's Venezuela με το Liberty City ή ακόμα και τους Αγίους Τόπους του Assassin’s Creed και αισθάνεται σαν ένα χαρτόνι λεπτό φακό της ζωής, της αναπνοής εικονικός κόσμος.

Τεχνικά, το Mercenaries 2 είναι μια μικτή τσάντα. Όσον αφορά την περιβαλλοντική λεπτομέρεια, είναι σχεδόν ισοδύναμο με το Just Cause ή το Test Drive Unlimited - και τα δύο, ας θυμόμαστε, δύο ετών - και πουθενά κοντά σε επίπεδο με το Uncharted: Drake's Fortune ή Κρύις. Για να το εξισορροπήσουμε, η απόδοση των χαρακτήρων είναι μια τεράστια βελτίωση στο Just Cause, με αξιοπρεπή μοντέλα και πολλές λεπτομέρειες υφής. Καλύτερο? Ισχυρός φωτισμός και αξιοπρεπείς σκιές αντισταθμίζουν την περιστασιακή ήπια επιφάνεια. Υπάρχει μια ανησυχητική ποσότητα αναδυόμενων παραλλαγών στην έκδοση 360 καθώς κομμάτια από τρίξιμο ή μικρά βράχια στο δρόμο μπροστά ξαφνικά εμφανίζονται μπροστά από το όχημά σας. Παρόλα αυτά, τουλάχιστον ο κινητήρας φυσικής Havok χρησιμοποιείται με πραγματικό πάνα. Όταν τα πράγματα εξελίσσονται - και σε τακτική βάση - τα κτίρια και τα αντικείμενα εκτοξεύονται με εντυπωσιακό τρόπο. Τα τείχη θρυμματίζονται, πέφτει τοιχοποιία και ο ντόπιος πληθυσμός τσακίζεται γύρω από κούκλες κουρέλι. Αυτό ακριβώς θέλουμε να δούμε σε αυτό το είδος παιχνιδιού.

Από την αρνητική πλευρά, πρέπει να αναφέρω ότι οι Mercenaries 2 διαθέτουν συχνές και επαναλαμβανόμενες δυνατότητες ακολουθίες γρήγορου-γεγονότος που ξεκινούν κάθε φορά που πρέπει να καταλάβετε ένα ρεζερβουάρ ή να παλέψετε ένα ελικόπτερο. Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα - είναι αξιολύπητα εύκολα - αλλά μόλις δείτε το ίδιο κινούμενο σχέδιο του οδηγού ή πιλότος που διανέμεται είκοσι φορές ή περισσότερο μέσα σε λίγες ώρες, θα αρχίσετε να αναρωτιέστε «Γιατί; Γιατί; Γιατί?"

Τώρα, έχοντας διαβάσει τα περισσότερα από τα παραπάνω, ίσως νομίζετε ότι έχω ένα πραγματικό μειονέκτημα στο Mercenaries 2. Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πέρα ​​από την αλήθεια. Το απλό, επαίσχυντο μυστικό μου είναι ότι, ενώ νομίζω ότι είναι κάπως σκουπίδια, το λατρεύω. Το παιχνίδι της Πανδημίας είναι ανόητο, λυπηρό ημιτελές και λείπει δυστυχώς από καμία πραγματική ουσία ή καινοτομία, αλλά είναι επίσης διασκεδαστικό, διασκεδαστικό, διασκεδαστικό. Είναι ανοησία, αλλά γελοία απολαυστική ανοησία το ίδιο.

Κυρίως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η πανδημία δεν έχει μπερδέψει τα πράγματα που ήταν καλά για τους μισθοφόρους 1. Σας δίνει ελευθερία, αλλά επίσης σας δίνει καλά δομημένες αποστολές που δεν αφορούν μόνο το «πηγαίνετε στο σημείο Α, σκοτώστε το μπλοκ Β και καταστρέψτε το κτίριο C ’αλλά μπορεί να περιλαμβάνει ρύθμιση για κλοπή ορισμένων αντικειμένων με ελικόπτερο, αεροπειρατεία συγκεκριμένων οχημάτων ή εντοπισμό και διάσωση ενός όμηρος. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις έχετε την επιλογή α) να ξεγελάσετε από απίστευτες πιθανότητες ή β) να κοιτάτε το περιβάλλον και να αντιμετωπίζετε το καθένα αποστολή ως ένα είδος παζλ που πρέπει να ολοκληρωθεί, όπου μια εύκολα αεροπειρατειακή δεξαμενή ή ένα εύχρηστο πυροβολικό πυροβόλο όπλο αποδεικνύεται ζωτικής σημασίας κομμάτια.

Υπάρχουν ενοχλήσεις - ιδιαίτερα κτίρια που επαναπροσανατολίζουν τακτικά το RPG - αλλά αυτά μπορούν να νικηθούν με υψηλά εκρηκτικά, ενώ ένα γενναιόδωρο σύστημα επαναφόρτισης υγείας σημαίνει ότι συνήθως δεν ξοδεύετε τεράστιο χρόνο για επανεκκίνηση δύσκολων αποστολών ξανά και ξανά πάλι. Δεν θα μπορούσατε να καλέσετε το Mercenaries 2 ρεαλιστικό ή ακόμη και εξαιρετικά δύσκολο, αλλά δεν είναι απογοητευτικό. Οι ώρες περνούν αφήνοντας ένα μεγάλο, ανόητο χαμόγελο στη μέση του προσώπου σας.

Το Mercenaries 1 ήταν επίσης αξιοσημείωτο που σας παρέχει μια τεράστια γκάμα οχημάτων και τα καθιστά πολύ διασκεδαστικά στην οδήγηση. Το Mercenaries 2 έχει πάνω από 150 ποδήλατα, αυτοκίνητα, φορτηγά, δεξαμενές και τεθωρακισμένα αυτοκίνητα για να μπείτε, καθώς και ελικόπτερα επίσης εάν μπορείτε (μάλλον γελοία) να κάνετε αεροπειρατεία. Υπάρχουν μερικές απολαυστικές αποστολές οδήγησης και προαιρετικές προκλήσεις εκεί έξω, και ένα όχημα - ένα είδος φορτηγού τεράτων Frankenstein με υδραυλική ώθηση - είναι ένα απόλυτο πλεονέκτημα.

Πάνω απ 'όλα, ωστόσο, το Mercenaries 2 λειτουργεί επειδή συνδυάζει μια παιχνιδιάρικη και σαρδονική αίσθηση χιούμορ με όρεξη για καταστροφή που μόνο το Battlefield: Bad Company και ο Black θα μπορούσαν να ελπίζουν αγώνας. Όπου τα περισσότερα ανοιχτά παγκόσμια παιχνίδια αποθαρρύνουν το χάος, οι Mercenaries 2 κραυγάζουν «το φέρετε» καθώς κατεδαφίζετε ολόκληρα φυλάκια με κελύφη δεξαμενών και C4 χρεώσεις, ελικόπτερα μάχης με βαρέα πολυβόλα, συντρίμμια από τα πυροβόλα όπλα με επαναλαμβανόμενα τουφέκια και γενικά βομβαρδίζουν τη Βενεζουέλα πίσω στο ΕΠΟΧΗ του λιθου. Το "World in Flames" δεν είναι μόνο ένας υπότιτλος - είναι μια ακριβής περιγραφή.

Ένα βασικό μέρος αυτού είναι το λογικά εφαρμοζόμενο σύστημα μονάδων υποστήριξης. Νωρίς θα στρατολογήσετε έναν πιλότο ελικοπτέρου και έπειτα έναν μεθυσμένο Ρώσο τζετ τζόκεϊ. Χρησιμοποιώντας το D-pad, τα σήματα καπνού και το κεντρικό PDA σας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το πρώτο για να σας μεταφέρει ή να παραλάβετε καύσιμα, εξοπλισμούς και μεγάλες καταθέσεις μετρητών και να τα πάρετε πίσω στη βάση. Το τελευταίο, εν τω μεταξύ, μπορεί να κληθεί να φέρει αεροπορικές επιδρομές και προφυλακτήρες, κάνοντας σύντομο έργο των σκαμμένων εχθρικών δυνάμεων ή των φυλασσόμενων εγκαταστάσεων. Αυτό δεν είναι μόνο πρακτικό, αλλά αισθητικό. Μισώ να το παραδεχτώ, αλλά βλέποντας τόσα πολλά πράγματα να ανατιναχτούν είναι πραγματικά πολύ ωραίο.

Και το παιχνίδι και το σενάριό του είναι αστείο - και όχι μόνο ακούσια. Ενώ ο επικεφαλής μισθοφόρος Matthias μοιάζει με ένα είδος σκληρού καρυδιού που βρίσκεται στο Army of Two, έχει ένα αρεστός, χνουδωτός χαρακτήρας και ένα αξιοπρεπές σετ με ένα στρώμα, ακόμα κι αν τα ακούτε να επαναλαμβάνονται πολύ συχνά άνεση. Η εξαιρετική φωνητική δουλειά του ηθοποιού Peter Stormare (μπορεί να τον θυμάστε από το Fargo, το Prison Break ή το Minority Report) σίγουρα βοηθά, όπως και ένα καλό καστ. Επιπλέον, το παιχνίδι δεν παίρνει ποτέ πολύ σοβαρά. Περιμένετε μέχρι να δείτε τον «καταστροφέα» και θα δείτε ακριβώς τι εννοώ.

Τέλος, το παιχνίδι Pandemic επωφελείται από μια εξαιρετική λειτουργία συνεργασίας δύο παικτών drop-in, drop-out. Απολαύστε καλύτερα με έναν φίλο και χρησιμοποιώντας ακουστικά, ώστε να έχετε και οι δύο κάποια ιδέα για το τι κάνετε, αλλά ακόμη και να αφήσετε σε ένα παιχνίδι ξένου και βοηθώντας τους να εκτοξεύσουν τη μικρή εικονική τους Βενεζουέλα στο βασίλειο, είναι διασκεδαστικό σε ένα είδος Crackdown τρόπος. Με κάποιο τρόπο, βοηθάει η ακαταστασία του παιχνιδιού. Όταν ο ίδιος ο κόσμος αισθάνεται τόσο αδύναμος, δεν χρειάζεται να είναι πολύτιμος για τις καταστροφικές πόλεις και τις συντριμμένες συμμαχίες. Είναι όλα μόνο εκεί για να το καταστρέψουμε.

Αυτά τα πράγματα αντισταθμίζουν τις αποτυχίες του παιχνιδιού; Όχι, αλλά προχωρούν πολύ στη βελτίωση τους. Κατά κάποιο τρόπο, είναι απογοητευτικό το γεγονός ότι οι Mercenaries 2 δεν ανταποκρίνονται στις δυνατότητες που κάποτε είδαμε μέσα σε αυτό, αλλά με το σωστό πνεύμα και με την προθυμία να συγχωρήσει τα πολλά ελαττώματά του, εξακολουθεί να προσφέρει ένα καλό χρόνος. Μπορώ να σκεφτώ άλλα, πιο δημοφιλή ή στιλβωμένα παιχνίδια που δεν μπορούν να πουν το ίδιο πράγμα. Δεδομένης της επιλογής, ξέρω ποια θα προτιμούσα να περάσω το χρόνο μου παίζοντας και θα μπορούσατε να κάνετε πολύ χειρότερα από το να λάβετε την ίδια απόφαση.

"'Ετυμηγορία"'

Χρονολογείται, ατίθασο και γεμάτο σφάλματα, οι Mercenaries 2 επιβιώνουν κατά κάποιον τρόπο ως ένας πολύ χαζός αλλά διασκεδαστικός τίτλος δράσης, ειδικά όταν παίζεται με άλλους.