Assassin's Creed: Rogue - Remastered κριτική

Διατίθεται σε Xbox One (δοκιμασμένη έκδοση), PS4, PC
Φτωχό παλιό Assassin’s Creed: Rogue. Το λιγότερο αγαπημένο και λιγότερο εκτιμημένο από το franchise, σχεδιάστηκε για να κρατήσει τους παίκτες τελευταίας γενιάς ευχαριστημένοι. Εν τω μεταξύ, οι τυχεροί φίλοι του επόμενης γενιάς απολάμβαναν το Assassin’s Creed: Unity (μόνο δεν το έκαναν). και αυτό το remaster φτάνει τώρα μήνες μετά το καλύτερο Assassin’s Creed εδώ και χρόνια. Αυτό αφήνει το Assassin’s Creed: Rogue - Αναδιαμορφώθηκε σε περίεργο μέρος. Καταλαβαίνω γιατί εγώ και πάρα πολλοί μου άρεσαν το Rogue στην πρώτη κυκλοφορία του, αλλά μετά το 2015 Assassin’s Creed: Syndicate και το περασμένο έτος

Προέλευση, αυτή η ενημέρωση θα μπορούσε να είναι πάρα πολύ ένα βήμα προς τα πίσω.

Το Rogue μοιάζει πολύ με το Revelations - το ελαφρώς ακατάστατο ακρογωνιαίο λίθο της τριλογίας Ezio που παρουσίασε η Ubisoft το 2011. Είναι τόσο μια επέκταση όσο ένα πραγματικό νέο παιχνίδι, επανατοποθετώντας τον κινητήρα, τους μηχανικούς και μερικά από τα ίδια τοποθεσίες και στοιχεία όπως το Assassin’s Creed III και τη λαμπρή Μαύρη Σημαία, αλλά με μια ολοκαίνουργια ιστορία.

Αγοράστε το Assassin’s Creed Rogue: Remastered from Amazon UK

Υπάρχουν πολλές σκαρφαλωμένες περιοχές στις ακτές του Βόρειου Ατλαντικού της Αμερικής, στις ερημίες της Νέας Αγγλίας και της Νέας York City με το στυλ του AC3, καθώς και ένα σωρό ιστιοπλοΐα, θαλάσσιες μάχες και λεηλασίες στο στυλ του Black Σημαία. Εάν είστε εξοικειωμένοι με το τελευταίο, τότε το Rogue σας δίνει περισσότερα από τα ίδια.

Σχετιζομαι με: Θάλασσα των κλεφτών

Μόνο υπάρχει μια στροφή. Ο Rogue είναι ένα πιο σκοτεινό, πιο σκοτεινό παραμύθι, συνδυάζοντας τα πράγματα καλύπτοντας τις περιπέτειες ενός αποστάτη δολοφόνου. Η δράση γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ της Μαύρης Σημαίας και του Assassin’s Creed III, ξεκινώντας από τους Ιρλανδούς Ο Αμερικανός δολοφόνος, Shay Patrick Cormac, μαθητευόμενος στον Αχιλλέα, τον μέντορα του Connor στην πρώτη αυτά τα παιχνίδια.

Ο Shay προσπαθεί να κάνει το σημάδι του στην αδελφότητα, να γίνει καπετάνιος ενός πλοίου και να πολεμά τις βρετανικές και Templar δυνάμεις στις νεογέννητες ΗΠΑ, όταν μια καταστροφή τον αναγκάζει να αμφισβητήσει τις πεποιθήσεις του. Χρόνια αργότερα τον ξανασυνδέουμε, καθώς επιδιώκει εκδίκηση στους κάποτε συντρόφους του, ενώνοντας δυνάμεις με τους Ναούς για να σταματήσουν οι Δολοφόνοι στα ίχνη τους.

Αυτό αλλάζει μερικές από τις δυναμικές του παιχνιδιού. Όπου ως δολοφόνος μπορεί να παρακολουθείτε στόχους του Templar, εδώ θα βρείτε τον εαυτό σας να τους υπερασπίζεται, να διαλέγετε τους δολοφόνους της Αδελφότητας πριν χτυπήσουν. Μερικές φορές θα είστε ο στόχος, ακούγοντας τους ψίθυρους των πιθανών δολοφόνων σας, σταματώντας τους προτού σας σταματήσουν.

Μέρος ιστορικού θρίλερ συνωμοσίας, μέρος θανάσιμου παιχνιδιού γάτας και ποντικιού, ο Rogue είναι αναμφισβήτητα περισσότερο διασκεδαστικό ενώ βρίσκεστε στη γη από το ACIII ή τη Μαύρη Σημαία - ένα παιχνίδι που ήταν πάντα το καλύτερο στο ανοικτό νερό.

Ο Rogue ρίχνει επίσης μερικά εύχρηστα νέα παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένου ενός εκτοξευτή χειροβομβίδων πολλαπλών χρήσεων και ενός αθόρυβου αεροβόλου σκοπευτή που χρησιμοποιείται για τη διανομή ηρεμιστικών βελάκια και ναρκωτικών που κάνουν τους εχθρούς σας να γίνονται άγριοι. Το πλοίο σας - το Morrigan - παίρνει κάποιο νόστιμο κιτ για εκκίνηση, ιδίως κάποιο βαρύ πυροβολικό, ένα βάναυσο κτύπημα και ένα πρωτόγονο πυροβόλο.

Σχετιζομαι με: Τα καλύτερα παιχνίδια PS4

Μετά από μια αργή εκκίνηση, ο Rogue καταφέρνει να φτάσει στο ρυθμό του αρκετά καλά, η δράση παρακάμπτοντας από ναυτικές αψιμαχίες στο παγωμένο Ατλαντικός σε παράκτια οχυρώματα και τεράστιες ιστορικές αποστολές στους δρόμους και στις στέγες του New Γιόρκ.

Όπως και με το ACIII, υπάρχουν σχεδόν πάρα πολλές δραστηριότητες - αλλά ο Rogue ακολουθεί μια προσέγγιση σε μπουφέ με όλα τα γεύματα: έχετε ό, τι θέλετε, αφήστε αυτό που δεν έχετε πίσω. Πρέπει να κάνετε ένα συγκεκριμένο ποσό πειρατείας ή κυνηγιού φαλαινών για να έχετε αρκετά χρήματα για να αναβαθμίσετε το Ο προσωπικός εξοπλισμός του Morrigan και του Shay, αλλά κανείς δεν σας αναγκάζει να κάνετε βαρέλια ή να σαρώνετε κάθε εικονίδιο ο χάρτης. Και στο Shay, ο Rogue έχει έναν από τους πιο αγαπητούς πρωταγωνιστές της σειράς, με τον δικό του τρόπο σκέψης και το δικό του ενδιαφέρον ηθικό τόξο.

Το να κυνηγάς, δεν είναι καθόλου κακό Assassin’s Creed. Το πρόβλημα είναι ότι δεν είναι απαραίτητο. Αυτό δεν είναι λάθος του remaster. Ως το Assassin’s Creed της τελευταίας γενιάς, ο Rogue είχε ήδη φανεί αρκετά καλός και ενώ η μοντελοποίηση του προσώπου στους χαρακτήρες και το κινούμενο σχέδιο μπορεί να φαίνεται αδέξια - είναι εκπληκτικό το πώς πολλές μεταβολές μεταξύ των κινούμενων εικόνων που χρησιμοποιούσαμε - οι υφές HD και τα ανανεωμένα συστήματα φωτισμού κάνουν πολύ καλή δουλειά να κάνουν το Rogue να μοιάζει με μια τρέχουσα γενιά παιχνίδι. Είναι ιδιαίτερα δυνατό στη θάλασσα, όπου τα βαθιά πράσινα νερά και τα παγόβουνα ενός παγωμένου Βόρειου Ατλαντικού κάνουν το Rogue να μοιάζει με τη χειμερινή εκδοχή της ατελείωτης θερινής κρουαζιέρας της Μαύρης Σημαίας στην Καραϊβική. Στην καλύτερη περίπτωση, είναι ένα έργο έντονης, κρύας ομορφιάς.

Σε άλλες περιοχές, δεν έχει φορεθεί τόσο καλά. Είναι απογοητευτικό το γεγονός ότι υπάρχουν τόσα πολλά δέντρα, γκρεμούς και τοίχους που δεν μπορείτε να ανεβείτε. Ο αντίθετος βαρύς αγώνας των μαλεών τώρα αισθάνεται αδέξιος, ειδικά όταν αντιμετωπίζετε πολλούς εχθρούς και δεν μπορείτε να ξεφύγετε. Αρκετές ώρες μέσα, άρχισα να φυσάω πλοία και να σώζω το φορτίο τους γιατί απλά δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω άλλη μάχη στα καταστρώματα.

Σχετιζομαι με: Ε3 2018

Όπως συμβαίνει με όλη την «αμερικανική τριλογία» των Creeds, οι χαμηλού επιπέδου, αρχιτεκτονικά θαμπές πόλεις δεν είναι τόσο διασκεδαστικές να τρέχουν και να γλιστρούν. Παρόλο που οι χερσαίες αποστολές είναι πιο ποικίλες και ενδιαφέρουσες από αυτές της Μαύρης Σημαίας ή του AC3, εξακολουθούν να είναι παραλλαγές σε εξαιρετικά καλά φθαρμένα θέματα.

Ο τρόπος με τον οποίο ο χάρτης χωρίζεται σε χοντρά κομμάτια με οθόνες φόρτωσης μεταξύ τους είναι πραγματικός. Παρόλο που το Rogue έχει ένα ενδιαφέρον, πειραματικό πλεονέκτημα, μπορείτε να δείτε ότι είναι μια σειρά από απεγνωσμένη ανάγκη της επανεφεύρεσης - του τύπου που πήρε στο Syndicate και Origins. Είναι μια συναρπαστική περιπέτεια ανοιχτού κόσμου - τις περισσότερες φορές - αλλά όσο περισσότερο παίζετε, τόσο περισσότερο η επανάληψη και η απογοήτευση αρχίζουν να διαπερνούν τα ξύλα.

Ετυμηγορία
Αξίζει να παίξετε το remastered Rogue; Στην απίθανη περίπτωση που είστε ένας τεράστιος θαυμαστής AC που δεν το έκανε ποτέ, τότε ναι. Ο Rogue συμπληρώνει μερικά από τα κενά στην αφηγηματική αφήγηση και επεκτείνεται σε χαρακτήρες τόσο από το ACIII όσο και από τη Black Flag. Εάν παίξατε και αγαπήσατε τη Μαύρη Σημαία και θέλετε μια παρόμοια εμπειρία τότε, συνεχίστε, γεμίστε τις μπότες σας.

Ωστόσο, εάν είστε πιο απλός θαυμαστής της σειράς, τότε αυτό είναι μόνο το τέταρτο καλύτερο Assassin’s Creed υλικό της τρέχουσας γενιάς και υπάρχουν και άλλα, ισχυρότερα παιχνίδια ανοιχτού κόσμου, αν θέλετε απλώς κάτι τέτοιο του πράγμα. Είναι υπέροχο να βλέπεις τον Rogue να φαίνεται τόσο καλός, αλλά φαίνεται να προορίζεται να παραμείνει μια παράπλευρη ιστορία, όχι ένα κλασικό κεφάλαιο στο έπος.