Metal Gear Solid: Portable Ops Review

"Πλατφόρμα: PSP" "

Χαλαρώστε, ανεμιστήρες Metal Gear - δεν χρειάζεται να είστε νευρικοί. Είναι όλα εδώ αυτή τη φορά. Σε αντίθεση με τα δύο παιχνίδια Oddball Metal Gear Acid, το πρώτο πραγματικό Metal Gear στο PSP έχει όλα όσα θα περίμενε κανείς από ένα Metal Gear Solid. Κρυφά τρίτο άτομο; Στριμμένη και ελαφρώς συγκεχυμένη ιστορία; Το φίδι ως ο κύριος χαρακτήρας; Εντυπωσιακοί χαρακτήρες αφεντικού με ιδιαίτερες ιδιαιτερότητες; Λαμπρές σκηνές κοπής; Σοβαρό πυροβολισμό διάσπασης; Ελαφρώς ανόητο αστεία; Όλα εδώ, και όπως θα περίμενε κανείς.

Επιπλέον, αυτό το κινητό Metal Gear κατάφερε να εμπλακεί με πονηριά μέσα στη συνέχεια της σειράς στο σύνολό του. Παίρνει αμέσως μετά από όπου έφυγε το MGS3: Snake Eater, με ένα γυμνό φίδι (ή Big Boss, όπως τους αρέσει τώρα να τον αποκαλούν) κολλημένος στη μέση μιας επανάστασης σε έναν «χαμένο» Νότιο Αμερικανό χερσόνησος. Αυτό όχι μόνο σημαίνει ότι έχει την ίδια εξαιρετικά ψυχρή ατμόσφαιρα Ψυχρού Πολέμου με το MGS3, αλλά δίνει και την Kojima Productions άδεια για την εισαγωγή χαρακτήρων που γνωρίζετε και αγαπάτε από το MGS3 και από τα (χρονολογικά μιλώντας) μεταγενέστερα παιχνίδια στο σειρά. Θέλετε να καλύψετε μια ακόμη φορά με τους Solid Snake's CO, Roy Campbell, Para-Medic και SigInt, Gray Fox και - φυσικά - το θρυλικό Revolver Ocelot; Εδώ είναι η ευκαιρία σας. Μπορεί ακόμη και να συμπληρώσετε μερικά από τα κενά στην κατανόησή σας για ολόκληρο το χρονοδιάγραμμα του Metal Gear.

Τώρα, αν όλα αυτά σημαίνουν κάτι για εσάς, τότε είναι δίκαιο να πείτε ότι θα λάβετε ένα τεράστιο λάκτισμα από το Portable Ops. Συνεχίστε και αγοράστε το. Αγοράστε ένα PSP εάν πρέπει. Θα το απολαύσετε πραγματικά. Αλλά, ειλικρινά, δεν χρειάζεται να καταλάβετε τίποτα από αυτά για να καταλάβετε γιατί είναι ένα απαραίτητο παιχνίδι για τη φορητή συσκευή της Sony. Σε ένα σύστημα που κατακλύζεται από κακές θύρες οικιακής κονσόλας και σκουπίδια, το Portable Ops είναι ένα πολύ σπάνιο πράγμα: ένα παιχνίδι PSP πραγματικής ουσίας.

Το κόλπο είναι ότι η Kojima Productions δεν έχει απλώς ένα παιχνίδι PS2 στο PSP, αλλά επεξεργάστηκε πώς να κάνει ένα φορητό MGS να λειτουργεί. Όπου η προσέγγιση της κονσόλας MGS ταιριάζει ακόμα, η Portable Ops την υιοθετεί. Αυτό εξακολουθεί να είναι ένα παιχνίδι γλιστρήματος, κρυφοκοιτάγματος γύρω από γωνίες, ενέδρα, τόλμη και τακτική. Οι βασικοί έλεγχοι και η κοντινή, τρίτη κριτική αξιολόγηση προέρχονται ξεκάθαρα από το «remix» διαβίωσης του MGS3 και - όσο είναι δυνατόν στο PSP - τα δύο παιχνίδια μοιράζονται την ίδια εμφάνιση και αίσθηση.

Παραδόξως, η μοντελοποίηση χαρακτήρων και η κινούμενη εικόνα δεν έχουν δείξει υπερβολική υποβάθμιση στη μετάφραση. Ένα στρώμα επιφανειακής στιλπνότητας μπορεί να λείπει, αλλά το Snake εξακολουθεί να είναι πολύ φίδι και το υπόλοιπο του καστ φαίνεται συμπαγές και πειστικό. Μόνο τα περιβάλλοντα, που τώρα είναι αραιά, μπλοκ και με ήπια υφή σε ένα σφάλμα, θα σας οδηγούσαν αμέσως στη μειωμένη τρισδιάστατη ιπποδύναμη του χειρός. Ηχητικά, τα φορητά Ops και το MGS3 είναι σαν δύο μπιζέλια σε ένα pod, με όλα τα κλασικά στοιχεία που περιμένετε από έναν τίτλο MGS - η μουσική που χτυπάει όταν ανακαλύπτετε, το σήμα προειδοποίησης ενός εισερχόμενου ραδιοφωνικού μηνύματος - υπάρχει και λαμβάνεται υπόψη Για. Όπως πάντα, ο David Hayter παρέχει φωνητικά για το προβάδισμά μας, και εάν η μουσική δεν είναι η συνηθισμένη ουσία του Χάρι Γκρέγκσον-Ουίλιαμς, ακούγεται αρκετά έτσι ώστε να διατηρεί αυτή την αίσθηση του MGS.

Ευτυχώς, όπου η προσέγγιση της κονσόλας MGS μπορεί να μην είχε λειτουργήσει στο PSP, η Portable Ops την αναδιατυπώνει διεξοδικά. Αυτό ξεκινά με την παρουσίαση, ανταλλάσσοντας τις συνηθισμένες, μακρές περικοπές MGS εντός παιχνιδιού για μικρότερα κινηματογραφικά που συνδυάζουν φανταστικές εικονογραφήσεις με ομιλία και κίνηση σε ένα λαμπρό, κινούμενο γραφικό μυθιστόρημα υψηλού αντίκτυπου στυλ. Είναι τόσο καλό, που μπορεί να αρχίσετε να επιθυμείτε να γίνουν όλα τα παιχνίδια Metal Gear με αυτόν τον τρόπο.

Αυτή η δυναμική προσέγγιση είναι ακόμη πιο ορατή στο παιχνίδι. Το παραδοσιακό σας παιχνίδι MGS είναι στην πραγματικότητα αρκετά γραμμικό. η δράση του sneak-em-up δομήθηκε σε αρκετά μεγάλα κεφάλαια με πολλαπλούς στόχους διαιρεμένους με συχνά αξιοσημείωτες μάχες αφεντικού. Δεν είναι ότι η Portable Ops απέρριψε εντελώς αυτήν την προσέγγιση, αλλά έχει κάνει κάποιες μεγάλες αλλαγές. Το μόνο που θα μπορούσατε να καλέσετε έναν συμβιβασμό είναι η απόφαση να χωρίσετε τον κόσμο του παιχνιδιού σε μια επιλογή από αρκετά μικρές, διακριτές περιοχές με πρόσβαση από έναν συνολικό παγκόσμιο χάρτη. Σε γενικές γραμμές, δεν είναι ιδιαίτερα συναρπαστικά όσον αφορά το σχεδιασμό ή την οπτική γοητεία και το γεγονός ότι οι περισσότερες αποστολές επικεντρώνονται σε έναν και μόνο βασικό στόχο, δίνει στο παιχνίδι μια ελαφρώς πικρή ποιότητα. Από την άλλη πλευρά, αυτό λειτουργεί καλά για παιχνίδι στο κινητό, όπου μπορεί να μην έχετε δύο ώρες για να σκάψετε σε ένα μεγάλο κομμάτι παιχνιδιού. Στην πραγματικότητα, το πλήρωμα της Kojima το έχει κάνει έξυπνα αυτό το βασικό μέρος του τρόπου με τον οποίο παίζει το παιχνίδι.

Ήταν το Portable Ops ένα απλό ύφος, μάλλον δεν θα ήταν πολύ ικανοποιητικό. Το Snake δεν έχει όλες τις κινήσεις που έχετε συνηθίσει, το παιχνίδι είναι χαμηλό στις ακολουθίες set-piece που έκαναν το MGS2 τόσο ικανοποιητικό, και δεν μπορεί να ταιριάξει με τον συνδυασμό καμουφλάζ και βωμολοχίας που έκανε το MGS3 τόσο ενδιαφέρον. Ευτυχώς, το Portable Ops έχει μια άλλη κάρτα στο μανίκι της: στρατηγική. Νωρίς στο παιχνίδι, ο Snake συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να το κάνει μόνος του αυτή τη φορά. Πρώτα απελευθερώνει έναν άλλο αιχμάλωτο των ΗΠΑ - το παλιό μας chum Roy - και στη συνέχεια οι δύο απογειώθηκαν σε ένα φορτηγό για να αρχίσουν να στρατολογούν επιπλέον συντρόφους. Όλη η χερσόνησος σέρνεται με σοβιετικά στρατεύματα, επιστήμονες και γιατρούς, όχι όλοι τους ευτυχώς συμμετείχε στο τρέχον κακό πρόγραμμα MGS (η δημιουργία ενός νέου στρατού υπερ-έθνος). Χτυπώντας τους ασυνείδητα και σύροντάς τους στο φορτηγό, το Φίδι ή μια υπάρχουσα στρατολόγηση μπορεί να τους φέρει στην πλευρά του καλού και να τους βάλει στη δουλειά.

Μερικοί απλώς πηγαίνουν σε δραστηριότητες υποστήριξης, βοηθώντας στην παραγωγή νέων όπλων ή στην αύξηση των αποθεμάτων πυρομαχικών. Άλλοι μπορούν να επιστραφούν σε εχθρικές βάσεις, από όπου στέλνουν αναφορές που περιγράφουν ενδιαφέρουσες νέες εξελίξεις, πιθανές προσλήψεις ή δροσερά πράγματα που είναι διαθέσιμα στο nick. Το καλύτερο, ωστόσο, μπορεί να προσληφθεί σε μια ομάδα κρυφά. Στείλτε το φίδι στο πεδίο και - σε συγκεκριμένα σημεία σε κάθε χάρτη - μπορεί να κρύψει και να ζητήσει έναν αντικαταστάτη. Τώρα, το Snake είναι ένας πολύ βολικός τύπος. Μπορεί να πολεμήσει, μπορεί να πυροβολήσει και μπορεί να γλιστρήσει, αλλά υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που είναι πιο γρήγοροι να σέρνουν τους ασυνείδητους νέους στρατολογητές πίσω στο φορτηγό, υπάρχουν στρατιώτες που είναι περισσότεροι αποτελεσματική στη μάχη με το χέρι, και υπάρχουν τύποι στρατευμάτων που συνδυάζονται με τους στρατιώτες που περιπολούν ήδη κάθε περιοχή, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να περιπλανηθούν με λίγο περισσότερο ατιμωρησία.

Αν είστε συνηθισμένοι σε υπάρχοντα παιχνίδια Metal Gear, για να μην αναφέρουμε το Splinter Cell, το Siphon Filter ή άλλους τίτλους στο είδος δράσης κατασκοπείας, όλα αυτά θα χρειαστούν λίγο να συνηθίσετε. Αρχικά, φαίνεται ότι όλες οι προσλήψεις, η κατασκοπεία και η εναλλαγή απλώς εμποδίζουν τα συναρπαστικά πράγματα, ή ακόμη και απλώς καλύπτει την έλλειψη συναρπαστικών πραγμάτων. Δώστε του χρόνο, ωστόσο, και όλα πέφτουν στη θέση τους. Με την αντοχή και την υγεία ως ζήτημα, καθίσταται σημαντικό να φροντίζετε τους άντρες σας και αρχίζετε να είστε προσκολλημένοι στις πρώτες σας προσλήψεις. Αν κάποιος πέσει στη μάχη, δεν θα επιστρέψει. Το παιχνίδι καθιστά επίσης την κατασκοπεία αναπόσπαστο μέρος, καθώς οι στόχοι που προωθούν τη συνολική ιστορία δεν θα ισχύουν έως ότου στείλετε τους άνδρες να τους εντοπίσουν. Ξεκινάτε να πραγματοποιείτε πρόσθετες αποστολές πρόσληψης μόνο και μόνο επειδή συνειδητοποιείτε ότι δεν έχετε αρκετούς γιατρούς ή τεχνικούς για να διατηρήσετε τις τρέχουσες δυνάμεις σας. Σταματάτε να φροντίζετε ότι φαίνεται να διεισδύετε στην ίδια βάση που έχετε ήδη διεισδύσει αρκετές φορές. Πριν το καταλάβετε, είστε εμπλεγμένοι στην πλοκή, πιάστε το παιχνίδι και αποφασίσατε ότι πρέπει να τα πιάσετε όλα.

Εκεί, το έχω πει. Μερικές φορές το Portable Ops σας θυμίζει ένα μεγάλο Pokemon που αναμιγνύεται με Commandos και ποιος ξέρει τι άλλο. Ωστόσο, ως μείγμα, είναι αρκετά συναρπαστικό. Η Kojima Productions διαθέτει ακόμη και μια τακτοποιημένη δυνατότητα με την οποία μπορείτε να ρυθμίσετε το PSP σας για σάρωση για κοντινό ασύρματο δίκτυα και θα προσθέσει νέες προσλήψεις με βάση αυτό που βρίσκει (πιθανώς χρησιμοποιεί κάποιο περίεργο αλγόριθμο στο SSID). Εάν θέλετε μια δικαιολογία για να παίξετε το PSP σας σε περίεργα μέρη, δεν θα μπορούσατε να ελπίζετε για ένα καλύτερο από αυτό.

Ακόμα, δεν μπορώ να τρελαθώ και να αρχίσω να πετάω γύρω από τα εννιά και δεκάδες. Αυτό είναι ένα εξαιρετικό παιχνίδι PSP, αλλά ένα με μερικά μικρά ελαττώματα. Πρώτον, η κάμερα. Το συνηθισμένο πρόβλημα PSP - έλλειψη διπλών ραβδιών - σημαίνει ότι σε οποιαδήποτε ρύθμιση παραμέτρων, η κάμερα θα είναι ταλαιπωρημένη. Από προεπιλογή, το ελέγχετε χρησιμοποιώντας αριστερά και δεξιά στο D-pad και μπορείτε να το κεντράρετε αμέσως πίσω σας πατώντας τον αριστερό προφυλακτήρα. Όλα αυτά είναι πολύ καλά και καλά, αλλά δεν είναι τόσο γρήγορα ή τόσο ευαίσθητα, και το αποτέλεσμα είναι ότι θα το κάνετε περιστασιακά χάνετε έναν άνδρα σε δράση μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούσατε να εντοπίσετε τον επιτιθέμενο πυροβολισμό ή να τον χτυπήσετε αρκετά γρήγορα. Δεν είναι αρκετά έξυπνο. Παρόμοια προβλήματα επηρεάζουν την στόχευση στην προβολή στόχευσης πρώτου προσώπου: καλή τύχη να πυροβολείς οποιονδήποτε με το δυσάρεστο αναλογικό nub του PSP.

Ωστόσο, θα συγχωρήσω αυτές τις δυσλειτουργίες - για να μην αναφέρουμε το γενικό σχεδιασμό στρατιωτικής βάσης τόσων πολλών επιπέδων - επειδή δεν παρεμποδίζουν σοβαρά το παιχνίδι σας το 99 τοις εκατό του χρόνου και επειδή ο συνολικός σχεδιασμός του παιχνιδιού είναι έτσι καλά δουλεμένο. Θα το παίξετε μέχρι θανάτου, και μερικά, και στη συνέχεια θα βρείτε την επιλογή για πολλούς παίκτες. Υπάρχουν και καλά νέα εδώ. Παρά τα ελαφρώς clunk χειριστήρια, το Portable Ops απολαμβάνει το καλύτερο mobile deathmatch, team deathmatch και καταγράφει τις flag flags που έχω παίξει σε φορητό υπολογιστή από το Metroid Prime: Hunters on DS. Ωστόσο, περιμένετε να "pwned" τις πρώτες φορές που παίζετε, ειδικά καθώς το παιχνίδι περιλάμβανε μια ομάδα χαρακτήρων από το παιχνίδι ενός παίκτη. Αυτό δίνει ένα άμεσο - αν και όχι απαραίτητα αποφασιστικό - πλεονέκτημα στον παίκτη που έχει περάσει τον περισσότερο χρόνο στρατολογώντας κάθε τελευταίο κακό στο παιχνίδι. Αν ήταν απλώς ένα παιχνίδι για έναν παίκτη, το Portable Ops θα συνιστούσε ανεπιφύλακτα, αλλά ως συνολικό πακέτο διασχίζει τα σύνορα σε ουσιαστική περιοχή. Εάν έχετε PSP, ξέρετε τι να κάνετε.

"'Ετυμηγορία"'

Το πρώτο κατάλληλο MGS στο PSP είναι κάτι απογοητευτικό. Μια συναρπαστική ιστορία για έναν παίκτη και μια εξαιρετική λειτουργία για πολλούς παίκτες περισσότερο από το να αντισταθμίζουν ορισμένα δευτερεύοντα θέματα ελέγχου.