Kane & Lynch: Αναθεώρηση Dead Men

Πλατφόρμες: XBox 360 και PS3 "»

Αμέσως μετά την Πρωτοχρονιά, ο ταπεινός κριτικός σας και ο αξιότιμος συντάκτης μας μίλησαν για ποιο από τα παιχνίδια στην προ-Χριστούγεννα βιασύνη επιθυμούμε να έχουμε χρόνο και χώρο για να καλύψουμε. Ανέφερα τους Kane & Lynch: Dead Men. Φαινόταν καλό, πουλούσε ακόμα καλά και προήλθε από την ομάδα πίσω από τη σειρά Hitman. «ΟΚ», το Ριάντ, «αλλά μην γράφεις τίποτα που μπορεί να απολυθεί».

Είναι λυπηρό, αλλά οι Kane & Lynch θα θυμούνται πάντα σε δημοσιογραφικούς κύκλους για μια αμφιλεγόμενη απόλυση και το επακόλουθο σκάνδαλο (βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Jeff_Gerstmann για λεπτομέρειες). Δυστυχώς, επειδή αυτό είναι ένα παιχνίδι που θέλει να είναι πολύ περισσότερο από το μέσο παιχνίδι δράσης σας. Kane & Lynch: Οι Dead Men είναι ώριμοι με κινηματογραφικές φιλοδοξίες. Έχει εύλογους, τρομερά ελαττωματικούς αντι-ήρωες - όχι τους συνηθισμένους κρητίνες με ταύρους, πυκνά κρανία - και τους βάζει σε μια ισχυρή πλοκή που περιλαμβάνει μια σειρά από ενδιαφέρουσες τοποθεσίες και σενάρια.

Για μία φορά έχουμε ένα παιχνίδι του οποίου οι εμπνεύσεις δεν είναι Aliens, Saving Private Ryan, Enemy at the Gates, Predator ή Commando, αλλά Heat, Reservoir Dogs, Ronin, Man on Fire και Collateral. Είναι σκοτεινό, γεννημένο και - μερικές φορές - αρκετά ενοχλητικό. Ακόμα κι αν ο διάλογος δείχνει μια ελαφρώς παιδική εμμονή με τη λέξη F (χρησιμοποιείται τουλάχιστον τρεις φορές μέσα στην πρώτη είκοσι δευτερόλεπτα του παιχνιδιού), είναι ακόμα μπροστά από οτιδήποτε στο 90% των εγκεφαλικών νεκρών παιχνιδιών δράσης εκεί. Σε έναν καλύτερο κόσμο, η Kane & Lynch θα ήταν και θα έπρεπε να ήταν κλασική.

Δεν είναι, επειδή είναι ανομοιογενές και επειδή είναι σαφές ότι η ομάδα είτε δεν είχε το χρόνο είτε την τεχνολογία για να δημιουργήσει ένα παιχνίδι που ανταποκρίνεται στις φιλοδοξίες τους. Είναι απογοητευτικό, γιατί μπορείτε να δείτε τι προσπαθούσαν να κάνουν, αλλά είναι πολύ προφανές ότι δεν το κατάφεραν αρκετά. Ας το πούμε σύνδρομο Assassin’s Creed.

Εδώ είναι η υπόθεση. Ο Kane, ένας σκληρός μισθοφόρος που κάποτε συνδέθηκε με μια ομάδα γνωστή μόνο ως The7, ξεφυλλίστηκε από τη φυλακή από το υπόλοιπα μέλη και είπαν ότι αν δεν ανακτήσει έναν μυστηριώδη χαρτοφύλακα, η γυναίκα και η κόρη του θα είναι σκοτώθηκε. Για να τον κρατήσει στην καλύτερη συμπεριφορά του, ο The7 τον συνδυάζει με τον Lynch, έναν μακρυμάλλη, δολοφόνο με γυαλιά με κακή φήμη. Περιττό να πούμε ότι τα πράγματα πάνε στραβά, εν μέρει επειδή ο Lynch είναι ένας παρανοϊκός ψυχοπαθής που - χωρίς συνεχή φαρμακευτική αγωγή - πηγαίνει άσχημα και σκοτώνει σχεδόν οτιδήποτε και όλα όσα βλέπουν. Όπως τα Reservoir Dogs, λοιπόν, δεν είναι τόσο η ιστορία μιας ληστείας όσο η ιστορία του τι συμβαίνει όταν όλα κοιτούν. Μετά από αυτό, είναι μια ιστορία εμμονικής εκδίκησης, με κίνητρο μαύρου μελανιού και τεράστια βία. Δεν είναι αυτό που θέλετε να περπατήσετε και να βρείτε τα παιδιά που παίζουν.

Ένα από τα πολλά καλά πράγματα για το Kane & Lynch είναι ότι δεν σπαταλά πολύ χρόνο με ατελείωτα cut-σκηνές, προτιμώντας να σας ρίξει κατευθείαν στη δράση και να σας αφήσει να επεξεργαστείτε την ιστορία εκεί. Προορίζεται σαφώς ως μια πολύ υποκειμενική, σπλαχνική εμπειρία - από τη στιγμή που ο Kane τραβάει το γκρίνι από τα συντρίμμια μιας μεταφοράς φυλακών, την οθόνη θαμπή και ο ήχος μούσκεψε, είναι ξεκάθαρο ότι ο Ιο σε θέλει ακριβώς στα παπούτσια του Κέιν, κραυγάζοντας κάθε φορά που μια σφαίρα χτυπάει και αισθάνεται πραγματικά την ένταση του μάχη. Παραδόξως, η απόφαση να πάει τρίτος στην πραγματικότητα λειτουργεί υπέρ της.

Και υπάρχουν περιόδους όπου το παιχνίδι πετυχαίνει άψογα. Κάποιος παρακολουθούσε ξεκάθαρα τις ταινίες του Michael Mann, επειδή μια τεντωμένη ακολουθία δράσης στον καπνό και νυχτερινό κλαμπ γεμάτο με λέιζερ θυμίζει μια παρόμοια σκηνή στο Collateral, ενώ πολλές πυροβολισμοί θυμίζουν εξαιρετικά της θερμότητας. Υπάρχει κάτι σχετικά με την μάλλον ξηρή και θορυβώδη ακαταστασία των όπλων και την τοιχοποιία που εκρήγνυται παντού που κάνει την Kane & Lynch να αισθάνεται πολύ πιο κοντά στο κόκκαλο από ό, τι ο μέσος όρος σου.

Ο Kane μπορεί να τραβήξει μερικές λήψεις πριν κατεβεί, και ακόμη και μετά από αυτό μπορεί να αναζωογονηθεί από τον Lynch ή άλλο συγκρότημα με ένα πλάνο αδρεναλίνη, αλλά όπως και στα παιχνίδια Call of Duty που πιάνονται ανοιχτά κάτω από βαριά φωτιά είναι ένας σίγουρος τρόπος να βρεθείτε στο τέλος σημείο ελέγχου. Όταν τρέχει με πλήρη ισχύ - σε μια απόδραση από έναν ιαπωνικό ουρανοξύστη και την επακόλουθη μάχη με το αρχές - δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Kane & Lynch είναι ένα εκρηκτικό θρίλερ δράσης που αξίζει όλα διαφημιστική εκστρατεία πριν από την κυκλοφορία. Το πρόβλημα είναι ότι φτάνει περιστασιακά μόνο αυτό το επίπεδο.

Γιατί; Κυρίως έρχεται για μάχη και AI. Το ίδιο το παιχνίδι είναι γεμάτο προβλήματα, κυρίως αργή κίνηση, ένα σύστημα κάλυψης ευαίσθητο στο περιβάλλον που δεν λειτουργεί αρκετά όπως θα έπρεπε, και κάποιο περίεργο ζητήματα ανίχνευσης σύγκρουσης όπου οι εχθροί που θα έπρεπε να είναι στα μάτια σας φαίνεται να έχουν αναπτύξει μια περίεργη αλεξίσφαιρη ασπίδα μπροστά από τους σαφώς εκτεθειμένους πρόσωπα. Το AI, εν τω μεταξύ, είναι δυστυχώς ασυνεπές. Μερικές φορές το παιχνίδι καταφέρνει να συγχρονίσει τις ενέργειες του Lynch, οποιουδήποτε άλλου συντρόφου, αστυνομικού ή στρατευμάτων SWAT και ένα μεγάλο πλήθος από παρευρισκόμενους που φωνάζουν με κλινική ακρίβεια. Άλλες φορές, θα διαπιστώσετε ότι τα παιδιά σας τρέχουν σε πυροβολισμό ή αγνοώντας ευτυχώς τον άντρα που τους πυροβολεί από το πλάι, ενώ οι εχθροί σας είναι κολλημένοι στο σημείο ή αγωνίζονται σε μία θέση, ώστε να μην χρειάζεται καν να μετακινήσετε τα αξιοθέατα για να τους πυροβολήσετε κάτω. Λιγότεροι οι τυφλοί που οδηγούν τους τυφλούς από τους ανόητους πυροβολώντας τους ανόητους.

Σε επόμενες ενότητες σας δίνεται μια ολόκληρη ομάδα από mercs για διαχείριση, αλλά αντιμετωπίζετε ένα διαισθητικό σύστημα εντολών και το δικό τους μερικές φορές αμφίβολο AI, η λήψη τους και του εαυτού σας από αντικειμενικό σε αντικειμενικό σε ένα κομμάτι είναι πρακτικά αδύνατο. Σε γενικές γραμμές, όσο πιο αργά και προσεκτικά παίζετε το παιχνίδι τόσο καλύτερη είναι η πιθανότητα επιβίωσής σας, αλλά μερικές φορές όλα έχουν τύχη όσο και δεξιότητες ή προγραμματισμό.

Αυτή η ασυνέπεια μπαίνει και σε άλλους τομείς. Η Kane & Lynch μπορεί να δει κάθε ίντσα το παιχνίδι δράσης επόμενης γενιάς. οι χαρακτήρες είναι καλά σχεδιασμένοι και οι τοποθεσίες, ιδιαίτερα οι πιο καταστρεπτικές, καλά σχεδιασμένες. Πολλά τμήματα είναι εντυπωσιακά. Σε άλλες περιπτώσεις είναι χάος, με θαμπές υφές επιφάνειας, πυξίδα αρχιτεκτονική και μάλλον χρονολογημένη εμφάνιση DirectX 7. Πολλά φαίνεται να κατεβαίνουν στον φωτισμό. Όταν υπάρχει μεγάλη αντίθεση μεταξύ του φωτός και της σκιάς και οι διάφορες πηγές είναι καλά τοποθετημένες, το Kane & Lynch είναι ένα κομψό αριστούργημα neo-noir. Όταν δεν είναι, φαίνεται απλό και άψυχο. Ακόμη χειρότερα, είναι μερικές από τις πρώτες αποστολές που φαίνεται να υποφέρουν περισσότερο - η ιστορία λέει χάλια και πιστευτή, το περιβάλλον και η κακή κραυγή της τεχνητής νοημοσύνης «είναι όλα σετ χαρτονιού και δεν έχουμε πληρώσει καν για το σωστό ηθοποιοί! »

Πάνω απ 'όλα, είναι δύσκολο να συγχωρήσετε ορισμένους τομείς του τρομερά απρόσεκτου σχεδιασμού παιχνιδιών. Το «φορτηγό στην αδιάβροχη» ακολουθία ήδη αναπτύσσει θρυλική κατάσταση ως ένα εντυπωσιακό παράδειγμα ακούσιου, απογοητευτικού παιχνιδιού, ως επί το πλείστον γιατί πρέπει να βγάλεις ένα λίγο ανόητο κομμάτι λήψης μέσα σε ένα πολύ απαιτητικό χρονικό όριο ή να επαναλάβεις το ίδιο κουραστικό κομμάτι ξανά και ξανά. Άλλες περιοχές πάσχουν από κακή παρακολούθηση, υπερβολικά ενθουσιώδη εχθρούς ή την προφανή και τεράστια τοποθέτηση τεχνητών φραγμών για να εμποδίσει τον παίκτη να κάνει κάτι απροσδόκητα. Όλα αυτά τα πράγματα εμποδίζουν τη ροή της δράσης. Και γιατί το παιχνίδι επιστρέφει σε μια κλισέ σειρά στρατιωτικών σκηνών μάχης τύπου Ghost Recon προς το τέλος του παιχνιδιού που δεν θα καταλάβω ποτέ. Απορρίπτει αυτό που κάνει το Kane & Lynch ξεχωριστό και προσκαλεί τη σύγκριση με άλλα, καλύτερα παιχνίδια.

Σαν να αντισταθμίσει αυτά τα ελαττώματα, ο Ιω έχει ρίξει μερικές υπέροχες ιδέες. Λειτουργία συνεργασίας σε χωριστές οθόνες, ένας παίκτης που παίζει Kane, ένας που παίζει Lynch είναι ένας, αν και το online co-op θα ήταν ακόμη καλύτερο. Η λειτουργία πολλαπλών παικτών Fragile Alliance είναι μια άλλη. Βασικά, συμμετέχετε σε επτά άλλους παίκτες για να τραβήξετε μια δουλειά. Οι αστυνομικοί ή οι γκάνγκστερ που ελέγχονται από την τεχνητή νοημοσύνη είναι έτοιμοι να σας σταματήσουν και ο στόχος είναι να φτάσετε στο αυτοκίνητο απόδρασης με όσο το δυνατόν περισσότερα μετρητά, αγαθά ή άλλα πολύτιμα αντικείμενα. Οι αριθμοί των εχθρών σας σημαίνει ότι είναι λογικό να συνεργάζεστε, αλλά ταυτόχρονα παίρνετε περισσότερα μετρητά - και τόσα περισσότερα σημεία - εάν μόνο μερικοί από εσάς βγείτε ζωντανοί. Ως αποτέλεσμα, είναι δελεαστικό να γυρίσετε προδότη, να πυροβολήσετε το δικό σας και, στη συνέχεια, να εκτελέσετε ένα μεγαλύτερο ποσοστό των κερδών. Όταν κάποιος το κάνει, οι άλλοι παίκτες παίρνουν ένα μπόνους μετρητών για να τους προσβάλουν, ενώ ο δολοφονημένος παίκτης μπορεί να επιστρέψει ως αστυνομικός και να πάει για εκδίκηση.

Και πάλι, μπορείτε να δείτε τις ιδέες που εργάζονται εδώ, αλλά η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική. Θεωρητικά, οι παίκτες πρέπει να εξισορροπήσουν τα πλεονεκτήματα της συνεργασίας μαζί με την ατομική τους απληστία, και μόλις προκύψει η υπέροχη σφαγή. Στην πράξη, είναι λίγο χτύπημα, χάρη κυρίως στους ίδιους τους παίκτες. Σε ένα παιχνίδι που έπαιξα, ο οικοδεσπότης ξεκίνησε ανακοινώνοντας πόσο μισούσε τους προδότες και πώς, αν κάποιος γινόταν προδότης, θα έριχνε το παιχνίδι.

Στον τρίτο γύρο, όταν όλοι κουράστηκαν να βγάλουν λεφτά και να τους χωρίσουν έξι τρόπους, το έκανε ακριβώς αυτό. Σε ένα άλλο παιχνίδι, δύο παίκτες γίνονταν προδότης κάθε φορά που ξεκίνησε ο γύρος, που σημαίνει ότι κανείς δεν πήρε χρήματα (με απαγορεύει όταν κυνηγούσα ένα από τα άχρηστα μπάσταρδα κάτω). Το Fragile Alliance έχει παίξει σωστά, αλλά ίσως χρειαστεί να παίξετε μερικά καλά παιχνίδια προτού βρείτε αρκετά άτομα με το σωστό είδος ιδιοσυγκρασίας για να το απολαύσετε.

Συνολικά, αυτή είναι η ιστορία του Kane & Lynch - εξαιρετικές ιδέες ανταποκρίνονται στην ατελή πραγματικότητα. Υπάρχουν αρκετά καλά πράγματα εδώ για να με πείσουν ότι αυτό θα μπορούσε να ήταν ένα απόλυτο μπλέντερ, αλλά αρκετά άσχημα πράγματα για να είναι δύσκολο να το προτείνουμε όταν υπάρχουν τόσα πολλά πραγματικά υπέροχα παιχνίδια ακριβώς σε αυτό στιγμή. Αν σας αρέσουν οι εμπνεύσεις του Ιω και μπορείτε να πάρετε την Kane & Lynch σε μια τιμή υπογείου στις πωλήσεις, τότε κάντε το, αλλά να είστε προετοιμασμένοι για μερικές μικρές απογοητεύσεις και απογοήτευση. Ελπίζω πραγματικά ότι ο Io μπορεί να βγάλει μια συνέχεια που ταιριάζει τους χαρακτήρες και τις έννοιες - αφού όλα τα παιχνίδια Hitman βελτιώθηκαν με την πάροδο του χρόνου - αλλά το ντεμπούτο του Kane & Lynch είναι λίγο υγρό σάτυρα.

"'Ετυμηγορία"'

Ισχυρές ιδέες και μια χούφτα υπέροχες στιγμές θαμμένες κάτω από ένα σωρό κακών επιλογών και αμφίβολης AI Αυτό το άθλιο θρίλερ εγκλήματος άξιζε πολύ περισσότερα.