Virtua Fighter 5 κριτική

Μπορείτε να ονομάσετε αυτήν την κριτική «ο θρίαμβος του συντηρητισμού».

Μην ανησυχείτε - δεν μιλάω για τον David Cameron και τους Tories της επόμενης γενιάς, αλλά για τη Sega και το παιχνίδι μάχης της επόμενης γενιάς. Χωρίς τα εντυπωσιακά οπτικά γραφικά PS3 (περισσότερα σε αυτά αργότερα), το Virtua Fighter 5 μπορεί να μην φαίνεται να είναι μια τεράστια κίνηση από το Virtua Fighter 4: Evolution, ή μάλιστα από το ίδιο το Virtua Fighter 4. Καθώς το Virtua Fighter 4 ήταν από μόνο του ένα βήμα πίσω από το Virtua Fighter 3, του οποίου τα πιο εκτεταμένα, κυματιστά στάδια και οι μηχανισμοί αποφυγής μοιάζουν τώρα σαν μια αποτυχημένη πείραμα, αυτό σημαίνει ότι εξετάζουμε αποτελεσματικά μια σειρά που έχει μείνει πιστή στο πρότυπο που παρουσιάστηκε στην πρώτη επανάληψή του, σχεδόν δεκατέσσερα χρόνια πριν. After Dead or Alive 4 και οι εκτεταμένες αρένες πολλαπλών επιπέδων ή το Tekken 5 με το ειλικρινά γελοίο καστ του χαρακτήρες, είναι σχεδόν απογοητευτικό το γεγονός ότι ένας τέτοιος εμβληματικός τίτλος για το είδος των beat 'em up δεν έχει τόσο λίγη κίνηση σε αυτό το είδος.

Ετοιμαστείτε για μια συνεδρία, ωστόσο, και σύντομα γίνεται εμφανές πόσο κοίλες είναι αυτές οι κριτικές. Από τη μία πλευρά, το Virtua Fighter 5 είναι «απλώς» ένα ευθεία τρισδιάστατο παιχνίδι μάχης. Από την άλλη πλευρά, είναι το καλύτερο ευθύ παιχνίδι τρισδιάστατου αγώνα που έγινε ποτέ.

Μη διστάσετε να διαφωνήσετε. Μερικοί θα προτιμήσουν αναμφίβολα το Tekken 5, με το πιο προσιτό, πιο επιθετικό στυλ παιχνιδιού και τον πιο πλούσιο κατάλογο τρόπων παιχνιδιού και δυνατότητες μπόνους. Πολλοί οπαδοί της Tekken βρίσκουν το Virtua Fighter στεγνό και υπερβολικά τεχνικό, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το αγαπημένο τους έχει το πιο εντυπωσιακό καστ και ειδικές κινήσεις. Ως χτύπημα για τα αβίαστα πριν ή μετά την παμπ, είναι ακόμα αδύνατο να βελτιωθεί. Το Dead or Alive 4 έχει και τους οπαδούς του, εν μέρει επειδή το στυλ παιχνιδιού του επιτυγχάνει μια καλή ισορροπία μεταξύ VF και Tekken, εν μέρει λόγω της περίφημης scantily-επενδυμένο femmes fatale, και εν μέρει επειδή είναι δύσκολο να αντισταθείτε σε ένα παιχνίδι όπου μπορείτε να κλωτσήσετε τον αντίπαλό σας μέσω ενός παραθύρου ή κάτω από τις σκάλες. Εάν είστε μέλος βαμμένου σε ένα από τα δύο είδη, τότε είναι απίθανο το VF5 να αλλάξει γνώμη περισσότερο από ό, τι έκανε το VF4.

Εάν έχετε ανοιχτό μυαλό, ωστόσο, και είστε διατεθειμένοι να μάθετε τα σχοινιά, το VF5 είναι το καλύτερο για να παίξετε. Ένας από τους λόγους είναι, παραδόξως, περιορισμένη επιλογή. Η VF ήταν πάντα συντηρητική όταν πρόκειται για την προσθήκη νέων μαχητών, κάθε νέα έκδοση προσθέτει μόνο δύο. Το πλεονέκτημα να διατηρήσετε το ρόστερ του χαρακτήρα σας σχετικά μικρό είναι ότι μπορείτε α) να εργαστείτε για να δώσετε το καθένα μαχητής ένα διακριτικό, ατομικό στυλ και β) εργάζονται για τη διατήρηση μιας λεπτής ισορροπίας μεταξύ των μαχητών. Όπως συμβαίνει με οποιοδήποτε αξιοπρεπές παιχνίδι μάχης, έχετε τους τύπους υψηλής ταχύτητας, τους grapplers βαρέως τύπου, τους φιλονικείς μεσαίας ταχύτητας, μεσαίας βλάβης και τα bruisers υψηλών επιπτώσεων, αλλά η Sega έχει προσεκτικά εξασφάλισε ότι κάθε μαχητής έχει τα δικά του πλεονεκτήματα και αδυναμίες και - πιο εντυπωσιακά - σιγουρευτεί ότι οποιοσδήποτε χαρακτήρας έχει τουλάχιστον μια ευκαιρία μάχης εναντίον οποιουδήποτε άλλα. Οι νεοεισερχόμενοι αυτής της εγκατάστασης σίγουρα δεν χαλάσουν το μείγμα. Ο Eileen είναι ένας μικρός, γρήγορος, μαχητής χαμηλής ζημιάς που βασίζεται σε επεισόδια επιθέσεων, ενώ το El Blaze είναι ξεκαρδιστικό, μεγαλύτερος από τη ζωή παλαιστής μεξικάνικου τύπου που λειτουργεί ως γέφυρα μεταξύ των μεγαλύτερων χαρακτήρων πάλης - Wolf και Jeffrey - και του φιλονικίες μεσαίου βάρους. Ως εκ τούτου, είναι πολύ διασκεδαστικό.

Οι μηχανικοί δίνουν έμφαση στο χρονοδιάγραμμα και την αντίδραση, και ενώ είναι δυνατόν να συνδυάσεις σύνθετες κινήσεις, υπάρχει πάντα μια άμυνα και ακόμη και μια αντεπίθεση αν σκέφτεσαι και κινείσαι γρήγορα. Η μεγάλη αδυναμία - και η μεγάλη χαρά - του Tekken 5 ήταν το απρόβλεπτο: ο τοπικός αφέντης σας μπορεί να είναι λαμβάνονται από έναν αρχάριο εάν αυτός ο αρχάριος μπορεί να κόψει τα σωστά κουμπιά περίπου την κατάλληλη στιγμή και να χτυπήσει έναν τυχερό ράβδωση. Στο VF5, πρόκειται για δεξιότητες. Χωρίς ένα μικρό χρονικό διάστημα και μια βασική κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η αλυσίδα κινείται μαζί, δεν θα περάσετε καν τη λειτουργία Arcade στο ευκολότερο επίπεδο δυσκολίας. Σε υψηλότερα επίπεδα, ή ενάντια σε έναν καλό ανθρώπινο παίκτη, θα πρέπει είτε να είσαι θεαματικός αυτοσχεδιαστής είτε να μάθεις μερικές από τις πιο δύσκολες ακολουθίες κουμπιών που είναι γνωστές στον άνθρωπο.

Αυτό μπορεί να ακούγεται απροσδόκητο, αλλά δεν χρειάζεται. Το πλεονέκτημα της πρόκλησης είναι ότι το VF5 είναι επίσης εξαιρετικά εθιστικό - ακόμη και στις λειτουργίες ενός παίκτη. Όπου οι αντίπαλοί του έχουν ενισχύσει τις βασικές τους λειτουργίες arcade με διακλάδωση δομών αναζήτησης με βάση την ιστορία, κύλιση υπο-παιχνιδιών δράσης και ακόμα και μπόουλινγκ μίνι-παιχνιδιών, το VF5 σάς προσφέρει λειτουργία arcade ενός παίκτη, λειτουργία δύο παικτών εναντίον, λειτουργία αποστολής «απομάκρυνσης» και αυτό είναι το. Ο λόγος είναι απλός: όπου άλλοι μαχητές αισθάνονται ότι πρέπει να διευρυνθούν από τις ρίζες τους για να προσφέρουν μακροπρόθεσμα Εμπειρία με έναν παίκτη, το VF5 επικεντρώνεται στην παροχή της πιο δυνατής εμπειρίας σαν arcade, με την ελπίδα ότι αυτό θα είναι αρκετά. Το εκπληκτικό είναι ότι είναι αρκετό!

Η λειτουργία αναζήτησης παίζει πραγματικά σε αυτό. Παίρνετε ένα προφίλ - έναν χαρακτήρα, ένα "όνομα δακτυλίου" - και τα παίρνετε σε ένα ταξίδι μέσω μιας επιλογής στοών. Ο καθένας έχει το δικό του μείγμα παικτών για να το καταπολεμήσει, και κερδίζοντας σκληρότερους παίκτες σε καταταγμένους αγώνες μπορείτε προχωρήστε μέχρι τη σειρά ραμφίσματος, πηγαίνοντας από το 10ο Kyu έως το 1ο Kyu, στη συνέχεια από τον 1ο Dan έως τον 10ο Dan και πέρα. Στην πορεία σας προσκαλούμε σε τουρνουά και έχετε επίσης την ευκαιρία να κερδίσετε στοιχεία μπόνους το οποίο για να αυξήσει τον χαρακτήρα σας: ένα ωραίο ζευγάρι παπούτσια από μία νίκη, ένα ωραίο ζευγάρι προδιαγραφών από αλλο. Κερδίστε αρκετά μετρητά και μπορείτε ακόμη και να αγοράσετε νέες κορυφές ή κοστούμια.

Στα περισσότερα παιχνίδια, αυτό θα ήταν μια στενή, ανυπόμονη υπόθεση, αλλά κάπως η Sega το έχει διαποτίσει με χαρακτήρα. Για ένα πράγμα, οι αντίπαλοί σας που ελέγχονται από την CPU φαίνεται να προσφέρουν μια σειρά από στυλ παιχνιδιού και επίπεδα δυσκολίας τόσο κοντά όσο παίζετε ενάντια σε μια εκπληκτική επιλογή πραγματικών παικτών αντί για ένα τυπικό, προοδευτικά πιο δύσκολο ΟΛΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ. Για ένα άλλο, όλα έχουν ονόματα και φράσεις που παρέχονται από πραγματικούς παίκτες, βοηθώντας σας να φανταστείτε κάποιο διάστικτο oik που χρειάζεται ένα μάθημα με τρόπους. Τώρα ποιος είναι «pwnished», ηλιοφάνεια;

Στην πραγματικότητα, η πραγματική απογοήτευση είναι η έλλειψη διαδικτυακής λειτουργίας. Ίσως η Sega το κοίταξε και αποφάσισε ότι οι ταχύτητες σύνδεσης και η υποδομή δεν ήταν ακόμη σε αυτό, αλλά υπάρχουν μια αίσθηση ότι το άνοιγμα του εικονικού χώρου arcade Quest σε εκατομμύρια παίκτες θα ήταν εξαιρετικό κίνηση. Όπως είναι, περιορίζεστε στην παλιομοδίτικη δράση για πολλούς παίκτες. Αναμφισβήτητα, τα παιχνίδια μάχης παίζονται καλύτερα πρόσωπο με πρόσωπο - όπου μπορείτε να δείτε τον αντίπαλό σας να καταρρέει καθώς κτυπάτε τον μαχητή του σε υποβολή - παρά σε ένα δίκτυο, ούτως ή άλλως. Υπό την προϋπόθεση ότι δεν είστε αυτοί που καταστρέφονται ξανά και ξανά από κάποια αυτοπεποίθηση, δηλαδή…

Και τώρα για την κορυφαία δόξα του VF5 - τα γραφικά. Εάν το Dead or Alive 4 είχε τη μαύρη ζώνη σε γραφικά μάχης-παιχνιδιού, το VF5 το σχίζει, το κόβει σε κομμάτια και ωθεί τα κομμάτια πίσω στο λαιμό του. Γκρο πλαν, οι χαρακτήρες είναι εκπληκτικά λεπτομερείς και αν το δέρμα είναι λίγο ελαστικό, πρέπει να θαυμάσετε τις υφές και τις ατέλειες. Κατά τη διάρκεια της μάχης, δεν μπορείτε παρά να θαυμάσετε τα υπέροχα εφέ υφάσματος και υλικών - συμπεριλαμβανομένων των θαυμαστών του φετίχ, του καλύτερη εφαρμογή του δέρματος που έχει δει ποτέ σε ένα βιντεοπαιχνίδι - για να μην αναφέρουμε τα περίπλοκα μοτίβα και διακόσμηση. Αυτό που αυξάνει πραγματικά το σημείο αναφοράς, ωστόσο, είναι οι ίδιοι οι χώροι. Είναι δύσκολο να γνωρίζω ποια μου αρέσει περισσότερο: η βροχή που είναι εμποτισμένη, αστική σκηνή με τις αντανακλαστικές λακκούβες της; Το ερείπιο της ερήμου, όπου παλεύεις σε μια πισίνα με νερό που κυματίζει και πιτσιλίζει γύρω από τα πόδια του μαχητή σου; Οι ναοί που καλύπτονται από ομίχλη στο Σινικό Τείχος της Κίνας; Το ιερό με τους υπηρέτες του να σκουπίζουν στο παρασκήνιο; Εάν παρακολουθείτε, αντί να παίζετε, θα μπορούσατε να περάσετε ώρες προσπαθώντας να καταλάβετε όλες τις μικρές λεπτομέρειες που Η Sega έχει κάνει το πιο θεαματικό παιχνίδι μάχης από τότε που εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο Soul Calibur Dreamcast.

Ακόμη και μια ματιά θα σας πει ότι είμαστε πρωτοπόροι μπροστά σε μερικά από τα κακώς ενσωματωμένα περιβάλλοντα του DoA4 με τα λείπουν σκιές ή critters περιαγωγής (αν και ο ναός της ζούγκλας του παιχνιδιού και οι ιαπωνικοί κήποι μπορεί να στέκονται περισσότερο σύγκριση). Προς το παρόν, θα πούμε ότι είναι μια λαμπερή απόδειξη για τη δύναμη του PS2, αλλά θα ενδιαφερόμαστε πολύ να δούμε πώς θα είναι η έκδοση Xbox 360 όταν την βλέπουμε σε λίγους μήνες.

Βασικά, είναι δύσκολο να σκεφτούμε μια περιοχή όπου το VF5 γλιστρά. Η μουσική είναι κουνημένη, θα ομολογήσω, αλλά τα ηχητικά εφέ είναι τόσο καλά όσο ήταν στο Virtua Fighter 4, οπότε το μόνο Οι μεγαλύτερες δυσκολίες είναι η έλλειψη διαδικτυακού παιχνιδιού και η αίσθηση ότι δεν θα έβλαπτε τη Sega να είναι λίγο περισσότερο παράτολμος. Όντας συντηρητικός, δημιούργησε ένα από τα ισχυρότερα, πιο σφιχτά, πιο τέλεια σφυρήλατα παιχνίδια μάχης ποτέ, αλλά αυτό δεν είναι ένα παιχνίδι που επαναπροσδιορίζει ένα είδος με τον τρόπο που το Resident Evil 4 έκανε το παιχνίδι τρόμου ή το Half Life 2 έκανε το FPS. Δεν βλέπω τους θαυμαστές να διαμαρτύρονται, αλλά υπάρχει ακόμα αρκετό περιθώριο για τη Sega να μας εκπλήξει την επόμενη φορά.

"'Ετυμηγορία"'

Ένα υπέροχο παιχνίδι μάχης, αν και δεν κινείται πολύ μακριά από τις ρίζες του Virtua Fighter. Παρόλα αυτά, τα όμορφα γραφικά και οι εξαιρετικά ισορροπημένοι μηχανικοί παιχνιδιών το κάνουν αυτό το νέο ρυθμό.