Panasonic DMC-L1 Ψηφιακή αναθεώρηση SLR

Η βιομηχανία ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών έχει δει μερικές ιδιαίτερα παραγωγικές συνεργασίες μεταξύ μεγάλων εταιρειών ηλεκτρονικών και παραδοσιακών εμπορικών σημάτων φωτογραφικών μηχανών, ιδίως στον τομέα των ψηφιακών SLR. Sony συνεργάστηκε με την Konica-Minolta, η οποία είχε ως αποτέλεσμα το Alpha A100, η ​​Samsung ένωσε τις δυνάμεις της με την Pentax για να λανσάρει τη σειρά της με την σειρά SLR της σειράς GX και τώρα η Panasonic συνεργάστηκε με Η Leica και η Olympus παράγουν το DMC-L1, την πρώτη εισβολή της εταιρείας στην ανταγωνιστική αγορά DSLR και την πρώτη φωτογραφική μηχανή non-Olympus που χρησιμοποίησε τον αισθητήρα Four Thirds και τη βάση φακού μορφή.

Το L1 είναι ένα ψηφιακό SLR 7,5 megapixel με ζωντανή προβολή οθόνης (μόνο το δεύτερο ψηφιακό SLR που το κάνει) και εφοδιάζεται με έναν γρήγορο φακό με επωνυμία Leica f / 2.8–3.5. Προς το παρόν πωλεί στον κεντρικό δρόμο για τα επιβλητικά 1.349,99 £, αν και είναι διαθέσιμο από τουλάχιστον έναν διαδικτυακό λιανοπωλητή για περίπου 1.150 £. Αυτό φαίνεται ακριβό με την πρώτη ματιά, ειδικά σε σύγκριση με άλλα παρόμοια SLR, αλλά ένας φακός Canon EOS 400D με φακό EF-S 17-55mm f2.8 IS USM θα σας κοστίσει περίπου 1.100 £. Οι γρήγοροι φακοί είναι πολύ ακριβοί.

Ο φακός που παρέχεται με το L1 είναι σίγουρα ένα εντυπωσιακό είδος. Είναι φυσικά πολύ μεγάλο, μήκους 98 mm και διαμέτρου 77 mm, και ζυγίζει μόλις πάνω από 500 g, συνεισφέροντας σχεδόν το ήμισυ του συνολικού βάρους του κιτ. Το μέγιστο διάφραγμα f / 2.8–3.5 είναι πολύ ταχύτερο από τους τυπικούς φακούς κιτ που παρέχονται με αντίπαλες κάμερες. Είναι επίσης εξοπλισμένο με το ιδιόκτητο σύστημα οπτικής σταθεροποίησης εικόνας της Panasonic, Mega OIS, το οποίο έχει αποδειχθεί ότι παρέχει τουλάχιστον δύο στάσεις πρόσθετης σταθερότητας. Ο φακός δεν διατίθεται προς το παρόν ξεχωριστά, κάτι που πιθανώς θα απογοητεύσει πολλούς ιδιοκτήτες της Olympus. Παρομοίως, το L1 δεν είναι διαθέσιμο μόνο για αμάξωμα, οπότε δεν υπάρχει πιθανότητα εξοικονόμησης χρημάτων με τη λήψη ενός φθηνότερου φακού Olympus ή Sigma 4/3.

Η Panasonic διαπραγματεύεται έντονα αυτήν την σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια που έχουν πολλοί φωτογράφοι για το Το όνομα Leica, παρόλο που οι φακοί της Leica είναι στην πραγματικότητα κατασκευασμένοι από την Panasonic σε ένα εργοστάσιο στην Ιαπωνία. Ο σχεδιασμός του L1 προορίζεται σαφώς να μοιάζει με μια κλασική κάμερα αποστασιομέτρου 35 mm, και όλες οι φωτογραφίες δημοσιότητας του έχουν τραβηχτεί προσεκτικά για να τονιστεί αυτή η πτυχή.

Ωστόσο, αυτό είναι λίγο απάτη, γιατί μόλις χειριστείτε πραγματικά την κάμερα ή ακόμα και την δείτε από οποιαδήποτε άλλη γωνία εκτός από το μπροστινό σας συνειδητοποιήστε ότι πέρα ​​από το ρετρό στυλ ταχείας κλήσης κλείστρου και το δαχτυλίδι διαφράγματος - και την τεράστια τιμή - δεν έχει καμία σχέση με μια κάμερα αποστασιομέτρου καθόλου. Για αρχή, είναι δύο φορές πιο παχύ και δύο φορές πιο βαρύ. Το σώμα της κάμερας έχει μέγεθος 145 x 86,9 x 80 mm και με τον φακό που είναι προσαρτημένο ζυγίζει ένα βαρύ 1080g. Τα κύρια πλεονεκτήματα που έχουν οι κάμερες αποστασιομέτρων έναντι των SLR είναι το μικρό τους βάρος και το λεπτό τους μέγεθος, αλλά το L1 δεν έχει τίποτα, γιατί είναι σχεδιασμένο να μοιάζει με αποστασιομέτρου;

Δεν είναι σίγουρα για τον χειρισμό. Καθ 'όλη τη διάρκεια της δοκιμής βρήκα το L1 να είναι βαρύ, άσχημο και άβολο. Παρά το τεράστιο πάχος του, το σχήμα είναι δύσκολο να πιάσει με ασφάλεια και η κάμερα αισθάνθηκε πάντα ανισορροπημένη από το τεράστιο βάρος του φακού.

Οι σχετικές θέσεις του κουμπιού του δεξιού ιμάντα και του αδέξια κουμπιού κλείστρου σημαίνουν ότι ο ιμάντας πάντα παρεμποδίζει όταν προσπαθείτε να τραβήξετε μια φωτογραφία και η θέση του διακόπτη ενεργοποίησης / απενεργοποίησης στην περιοχή λαβής πίσω αντίχειρα σημαίνει ότι είναι εύκολο να το ενεργοποιήσετε κατά λάθος. Υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο οι περισσότερες σύγχρονες κάμερες SLR έχουν περίπου το ίδιο σχήμα. είναι επειδή ένα μεγάλο εργονομικό χειρολαβή και ένα κουμπί κλείστρου προς τα εμπρός είναι ευκολότερα και πιο άνετα στη χρήση. Το L1 δεν έχει κανένα.

Όπως ανέφερα, το L1 έχει ένα ρετρό στιλ χειροκίνητο καντράν στην επάνω πλάκα για τον καθορισμό της ταχύτητας κλείστρου. Αυτό είναι αρκετά εύκολο στη χρήση και αναμφίβολα θα απευθύνεται σε ηλικιωμένους χρήστες. Ωστόσο, έχει τα προβλήματά του. Για να ρυθμίσετε την ταχύτητα κλείστρου σε αυτόματη, πρέπει να γυρίσετε τον επιλογέα στη θέση «Α», αλλά μπορείτε να το κάνετε μόνο από μία κατεύθυνση. Για να μεταβείτε από τις υψηλές ταχύτητες κλείστρου στην αυτόματη, πρέπει να μετακινηθείτε δεξιά. Επιπλέον, δεν μπορεί να ρυθμιστεί όλο το εύρος ταχύτητας κλείστρου από τον επιλογέα. Για να ρυθμίσετε ταχύτητες από 1 / 1000th έως 1 / 4000th του δευτερολέπτου ή από δύο δευτερόλεπτα έως 60 δευτερόλεπτα, πρέπει πρώτα να γυρίσετε ο επιλογέας στην κατάλληλη θέση και μετά προσαρμόστε τη ρύθμιση περαιτέρω χρησιμοποιώντας τα πάνω και κάτω βέλη στο D-pad. Αυτό φαίνεται άσκοπο σε σύγκριση με τη ρύθμιση απλής επιλογής εντολών στα περισσότερα άλλα DSLR.

Τουλάχιστον ο δακτύλιος διαφράγματος στον φακό είναι αρκετά εύκολο στη χρήση και λειτουργεί ομαλά. Η ρύθμιση του ανοίγματος σε αυτόματο είναι απλώς θέμα περιστροφής του δακτυλίου προς τα αριστερά και, στη συνέχεια, πατώντας το κουμπί κλειδώματος, κάτι που θα είναι οικείο σε οποιονδήποτε έχει παλαιότερη χειροκίνητη SLR.

Τα άλλα χειριστήρια είναι αρκετά απλά, με μόνο το κουμπί ανοίγματος φλας να έχει εκπλήξεις. Το φλας εμφανίζεται σε δύο στάδια, με το πρώτο να παρέχει μια επιλογή φλας αναπήδησης, η οποία είναι πολύ χρήσιμη για πιο απαλό φωτισμό εσωτερικού χώρου. Το κουμπί προεπισκόπησης διαφράγματος λειτουργεί μόνο σε λειτουργία ζωντανής προβολής, αλλά εμφανίζει την εικόνα διακοπής με τη σωστή φωτεινότητα.

Οι περισσότερες προσαρμογές γίνονται μέσω του μενού, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων προκαθορισμένων επιλογών «ταινιών», στην πραγματικότητα προκαθορισμένων συνόλων αντίθεση, ευκρίνεια, κορεσμός και μείωση θορύβου, καθένα από τα οποία μπορεί να ρυθμιστεί χειροκίνητα έως πέντε βήματα. Αυτό είναι ωραίο και εύκολο στη χρήση και η λειτουργία φιλμ μπορεί να προγραμματιστεί σε ένα από τα δύο κουμπιά λειτουργίας, οπότε η εναλλαγή μεταξύ τους μπορεί να είναι γρήγορη και εύκολη.

Παρόλο που το L1 δεν έχει καμία από τις φιλικές προς το χρήστη λειτουργίες σκηνής που βρίσκονται στα περισσότερα άλλα DSLR, προσφέρει και τα δύο ψηφιακό ζουμ και το παραπλανητικά ονομαστικό Extra Optical Zoom, στην πραγματικότητα μόνο μια άλλη περικοπή και μεγέθυνση χαρακτηριστικό. Για κάποιο λόγο, αυτές οι δύο δυνατότητες είναι διαθέσιμες μόνο στη λειτουργία ζωντανής προβολής.

Σε χρήση το L1 έχει τα σκαμπανεβάσματά του. Δεν ξεκινά τόσο γρήγορα όσο ορισμένα DSLR, αλλά είναι έτοιμο να περάσει λίγο περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο, το οποίο είναι αρκετά γρήγορο για τους περισσότερους ανθρώπους. Το σύστημα AF είναι ωραίο και γρήγορο σε καλό φως και εστιάζει καλά αν και συχνά λίγο πιο αργά σε χαμηλό φωτισμό. Έχει μόνο τρία σημεία εστίασης, συγκεντρωμένα κοντά στο μέσο του πλαισίου. Είναι δυνατό να επιλέξετε ένα από αυτά τα σημεία εστίασης με μη αυτόματο τρόπο, αλλά αυτό πρέπει να επιλεγεί στο προσαρμοσμένο μενού. Στη λειτουργία σκοπεύτρου η καθυστέρηση κλείστρου είναι ελάχιστη.

Σε συνεχή λήψη υψηλής ταχύτητας σε λειτουργία JPEG, το L1 είναι εξαιρετικά γρήγορο, πυροβολώντας πάνω από τρία καρέ το δευτερόλεπτο και φαίνεται ότι μπορεί να διατηρήσει αυτόν τον ρυθμό μέχρι να γεμίσει η κάρτα μνήμης. Η προσθήκη λήψης RAW δεν επιβραδύνει την ταχύτητα λήψης, αλλά περιορίζει σε έκρηξη έξι βολών, η οποία στη συνέχεια διαρκεί δεκαπέντε δευτερόλεπτα για την εγγραφή στην κάρτα μνήμης. Ευτυχώς, το buffer είναι δυναμικό, οπότε μπορεί να ληφθεί ένα επιπλέον στιγμιότυπο μόλις γραφτεί το πρώτο.

Αρχεία JPEG με μέγιστο μέσο όρο ποιότητας περίπου 4MB, αν και μερικά ήταν τόσο υψηλά όσο 5,7MB. Τα αρχεία RAW είναι 14,34MB. Για λήψη μόνο JPEG, μια κάρτα 1 GB αρκεί για 135 λήψεις ή 44 για λήψη και RAW. Η διάρκεια ζωής της μπαταρίας ήταν εξαιρετική. Το μεγάλο κελί ιόντων λιθίου 1500mAh εξακολουθούσε να διαβάζει 2/3 γεμάτα μετά από πάνω από 235 λήψεις.

Το Panasonic L1 δανείζεται σε μεγάλο βαθμό από μια άλλη πρόσφατη φωτογραφική μηχανή SLR που έχω ελέγξει εδώ, το Olympus E-330. Όχι μόνο χρησιμοποιεί τον αισθητήρα Four Thirds και τη βάση φακού, αλλά χρησιμοποιεί επίσης την περίπλοκη οπτική διαδρομή του E-330 για να παρέχει την ίδια προβολή ζωντανής οθόνης ή μάλλον χρησιμοποιεί κάποια από αυτά. Το E-330 έχει δύο τρόπους ζωντανής προβολής, ένας από τους οποίους χρησιμοποιεί ένα δεύτερο CCD στην οπτική διαδρομή για να παρέχει συνεχή ζωντανή προβολή.
Το L1 έχει την ίδια οπτική διαδρομή, αλλά το ίδιο το δευτερεύον CCD απουσιάζει, επομένως έχει μόνο μία λειτουργία ζωντανής προβολής. Αυτό έχει πολλά μειονεκτήματα, μεταξύ των οποίων και το σκοτεινό σκόπευτρο. Καθιστά επίσης τη χρήση της λειτουργίας ζωντανής προβολής πολύ αργή, καθώς επειδή χρησιμοποιεί το CCD, ο αντανακλαστικός καθρέφτης πρέπει να κινηθεί για μέτρηση, και στη συνέχεια πάλι για εστίαση και η προβολή είναι παγωμένη ενώ το κάνει.

Το L1 έχει μια ωραία ευκρινή οθόνη LCD 2,5 ιντσών με 207k pixel, αλλά ενώ το E-330 είχε μια αρθρωτή οθόνη που ήταν χρήσιμη για λήψη πάνω από τη μέση ή σε επίπεδο μέσης χρησιμοποιώντας τη λειτουργία ζωντανής προβολής, η οθόνη στο L1 είναι σταθερή, ώστε να μην έχει αυτό πλεονέκτημα. Στην πραγματικότητα, είναι δύσκολο να αναφέρουμε οποιοδήποτε πλεονέκτημα που έχει το L1.

Η ποιότητα κατασκευής του αμαξώματος της κάμερας είναι πολύ καλή, με συμπαγές μεταλλικό πλαίσιο και λίγα μόνο πλαστικά μέρη. Το φινίρισμα είναι πολύ καλό, με επίστρωση από καουτσούκ με υφή πάνω από το μεγαλύτερο μέρος του σώματος της κάμερας και ομαλό μαύρο λακαρισμένο φινίρισμα στο υπόλοιπο. Η εφαρμογή και η τοποθέτηση των περισσότερων χειριστηρίων είναι επίσης πολύ σταθερή, αν και βρήκα ότι οι διακόπτες για τη λειτουργία μέτρησης, τη λειτουργία οδήγησης και ακόμη και ο διακόπτης ενεργοποίησης / απενεργοποίησης ήταν αρκετά χαλαροί και εύκολο να τρέξετε κατά λάθος.

Δυστυχώς, και μάλλον εκπληκτικά, η ποιότητα κατασκευής του φακού Leica δεν είναι τόσο καλή. Ξέρω ότι υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που με έκαναν αιρετικό για να το πω, αλλά δεν με εντυπωσίασε. Η δράση του δακτυλίου ζουμ είναι πολύ τραχιά, με ένα σαφές «clunk» στη μέση του ταξιδιού του και στην πραγματικότητα κολλήθηκε για λίγο ενώ το χρησιμοποιούσα. Το ίδιο το βαρέλι φακού είναι πλαστικό και αισθάνεται αρκετά φθηνό και λεπτό σε μέρη.

Μου φαίνεται περίεργο ότι η Panasonic θα αντιμετώπιζε το πρόβλημα να έχει δακτύλιο ελέγχου διαφράγματος ρετρό στυλ, αλλά στη συνέχεια να σχεδιάσει το φακό με ένα αργό και μη ανταποκρινόμενο δακτύλιο χειροκίνητης ηλεκτρομηχανικής εστίασης. Επίσης, είμαι αρκετά σίγουρος ότι τα μπροστινά στοιχεία των πραγματικών φακών Leica δεν πρέπει να ταλαντεύονται. Αυτό το κάνει, πράγμα που πραγματικά δεν μπορεί να βοηθήσει με την οπτική ποιότητα.

Είναι η ποιότητα αυτού του φακού που είναι το κύριο σημείο πώλησης της κάμερας και ενώ είναι καλό, δεν είναι τόσο καλό όσο περίμενα. Βρήκα απαλότητα γωνίας, ελαφρά χρωματική εκτροπή και αξιοσημείωτη παραμόρφωση βαρελιών, καμία σε ανησυχητικό βαθμό, αλλά σίγουρα περισσότερο από ό, τι θα περίμενα από έναν τόσο ακριβό φακό. Τράβηξα τα ίδια δείγματα με αυτό που έχω κάνει με πολλά άλλα DSLR μεσαίας κατηγορίας, συμπεριλαμβανομένων των £ 400, 6-megapixel Pentax K100D, και για να είμαι ειλικρινής σκέφτηκα ότι το Pentax παρήγαγε καλύτερες φωτογραφίες.

Οι κάμερες Panasonic είχαν πάντα τη φήμη για προβλήματα θορύβου εικόνας, και δυστυχώς το L1 δεν αποτελεί εξαίρεση. Υπήρχε ορατός θόρυβος από 400 ISO προς τα πάνω και οι λήψεις στο μέγιστο 1600 ISO δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν. Υπήρχαν επίσης ορατά μοβ περιθώρια σε πολλές λήψεις υψηλής αντίθεσης, και πάλι κάτι που δεν περίμενα να δω σε μια κάμερα που ισχυρίζεται επαγγελματικά διαπιστευτήρια. Ενώ το σύστημα AF είχε καλή απόδοση, αντιμετώπισα ορισμένα προβλήματα με τη μέτρηση της έκθεσης. Φαινόταν εύκολα μπερδεμένο από θέματα υψηλής αντίθεσης ή με οπίσθιο φωτισμό και απαιτούσε συχνή χρήση της αντιστάθμισης έκθεσης για τη διόρθωσή του.

"'Ετυμηγορία"'

Παρόλο που το Panasonic DMC-L1 είναι ένα ενδιαφέρον πρώτο SLR και το ρετρό στιλ σίγουρα θα προσελκύσει ορισμένους και ενώ Η απόδοση και η ποιότητα κατασκευής είναι εξαιρετικές, ο άβολος χειρισμός, το σκοτεινό σκόπευτρο και τα χειριστήρια με φινίρισμα είναι ένα μειονέκτημα. Υποφέρει από τα συνηθισμένα προβλήματα θορύβου εικόνας Panasonic και η οπτική ποιότητα του φακού Leica δεν είναι όλα. Υπάρχουν καλύτερα DSLR με καλύτερους φακούς με πολύ λιγότερα χρήματα.

Εμφανίζεται μια σειρά δοκιμαστικών λήψεων στις επόμενες σελίδες. Εδώ, η εικόνα πλήρους μεγέθους έχει μειωθεί για σκοπούς εύρους ζώνης και μια περικοπή που έχει ληφθεί από το πρωτότυπο Η εικόνα πλήρους ανάλυσης έχει τοποθετηθεί κάτω από αυτήν για να αποκτήσετε μια εκτίμηση της συνολικής ποιότητα.
—-

1/50, f / 4, ISO 100
Στην ελάχιστη ρύθμιση ISO η εικόνα είναι μεταξένια απαλή χωρίς θόρυβο, όπως θα περίμενε κανείς.
—-

1/60, f / 5, ISO 200
Στα 200 ISO δεν υπάρχει ακόμα θόρυβος εικόνας.
—-

1/125, f / 5.6, ISO 400
Έως 400 ISO και υπάρχει ήδη ορατός θόρυβος στις πιο σκοτεινές περιοχές της εικόνας.
—-

1/160, f / 6.3, ISO 800
Στα 800 ISO ο θόρυβος της εικόνας είναι τώρα αρκετά σημαντικός, αλλά η εικόνα είναι σχεδόν χρησιμοποιήσιμη.
—-

1/200, f / 8, ISO 1600
Στο μέγιστο 1600 ISO, ο θόρυβος της εικόνας είναι τώρα τόσο κακός που η λήψη είναι πραγματικά αχρησιμοποίητη.
—-

Εμφανίζεται μια σειρά δοκιμαστικών λήψεων στις επόμενες σελίδες. Εδώ, η εικόνα πλήρους μεγέθους έχει μειωθεί για σκοπούς εύρους ζώνης και μια περικοπή που έχει ληφθεί από το πρωτότυπο Η εικόνα πλήρους ανάλυσης έχει τοποθετηθεί κάτω από αυτήν για να αποκτήσετε μια εκτίμηση της συνολικής ποιότητα. Οι ακόλουθες σελίδες αποτελούνται από εικόνες με μεγέθυνση, ώστε να μπορείτε να αξιολογήσετε τη συνολική έκθεση. Για όσους έχουν σύνδεση μέσω τηλεφώνου, κάντε υπομονή κατά τη λήψη των σελίδων.
—-

Αυτή είναι μια φωτογραφία που έχω χρησιμοποιήσει σε πολλές κριτικές κάμερας για την αξιολόγηση των λεπτομερειών. Εάν μπορείτε να δείτε το δίχτυ κατά των πτηνών λειτουργεί καλά.
—-

Περικοπή 100 τοις εκατό της παραπάνω εικόνας, που δείχνει το επίπεδο λεπτής λεπτομέρειας στο κέντρο του καρέ. Συγκρίνετε αυτό με το παρόμοιο πλάνο στην αναθεώρηση του υπο-400 £ 6 Pentax K100D.
—-

Λαμβάνοντας υπόψη την τιμή του κιτ και την αλεξίσφαιρη φήμη της Leica optics, δεν περίμενα να δω σημαντική παραμόρφωση βαρελιών στην ευρύτερη ρύθμιση γωνίας.
—-

Επίσης, δεν περίμενα να δω (ομολογουμένως ελαφρά) γωνία μαλακότητας και μωβ κρόσσια.
—-

Αυτή η σελίδα αποτελείται από εικόνες μεγέθους για να μπορείτε να αξιολογήσετε τη συνολική έκθεση.

Στο σύστημα 4/3, το άκρο ευρείας γωνίας 14 mm του εύρους ζουμ είναι ισοδύναμο με 28 mm σε μια φωτογραφική μηχανή, αναλογία 1: 2…
—-

… Που κάνει το τηλεφακό 50 mm ισοδύναμο με 100 mm.
—-

Αυτή η σελίδα αποτελείται από εικόνες μεγέθους για να μπορείτε να αξιολογήσετε τη συνολική έκθεση.

Το μέγιστο διάφραγμα f / 3.4 στο μακρύ άκρο του εύρους ζουμ δίνει εξαιρετικό έλεγχο στο βάθος πεδίου. Η χρωματική απόδοση είναι επίσης εξαιρετική.
—-

Το σύστημα μέτρησης υποκάλυψε σοβαρά αυτήν τη λήψη και χρειάστηκαν 2 στάσεις διόρθωσης έκθεσης για τη διόρθωσή του.
—-