Need for Speed: Η αναθεώρηση Run

Μιλήστε για να πυροβολήσετε τον εαυτό σας στο πόδι. Μετά από μια περίοδο δύο ετών κατά την οποία η EA Games έχει εργαστεί σκληρά για να επανεκκινήσει το Need for Speed ​​franchise, Need for Speed: Το Run είναι μια ανεπιθύμητη υπενθύμιση για το τι κατέστρεψε τη φήμη της σειράς στην πρώτη θέση. Έχοντας δώσει τη βασιλεία στην ομάδα Burnout στο Criterion για το εξαιρετικό Hot Pursuit και το Slightly Mad Studios για το υποτιμημένο Shift and Shift 2, η EA επέστρεψε Need for Speed ​​to EA Black Box, οι εγκέφαλοι πίσω από το αγαπημένο Need for Speed: Most Wanted, αλλά και η καταστροφική ανάγκη για Speeds Carbon, Undercover και ProStreet.

Όπως και αυτά τα παιχνίδια, το The Run είναι ένα είδος κινηματογραφικού, γεμάτου δράσης arcade δρομέα, αν και αυτός που ξεπερνά τις φιλοδοξίες ανοιχτού κόσμου για μια πολύ πιο γραμμική ροή εκδηλώσεων. Κατά κάποιο τρόπο, η απόφαση της EA είναι το ισοδύναμο παιχνιδιού που έλεγε η Warner Brothers στον Christopher Nolan «Γεια, μας αρέσει ο Batman Begins και ο The Dark Knight, αλλά θα θέλαμε να δώσουμε στον Joel Schumacher ένα άλλο ευκαιρία. Σε τελική ανάλυση, ποιος δεν του αρέσει οι θηλές στο Batsuit; "

Η έκπληξη είναι ότι το Need for Speed: Το τρέξιμο δεν είναι πουθενά τόσο άσχημο όσο το υπερβολικό Undercover. Το απογοητευτικό είναι ότι είναι σχεδόν πολύ καλό. Δυστυχώς, αυτό καλύπτει σχεδόν ένα πλήθος σφαλμάτων που συνδυάζονται για να γίνει ένα από τα πιο ενοχλητικά παιχνίδια που έχουμε παίξει φέτος.

Τι είναι καλό γι 'αυτό; Λοιπόν, η ελεύθερη εξερεύνηση αστικής εξερεύνησης του κύκλου των πιο επιθυμητών / άνθρακα / μυστικών έχει εξαφανιστεί, μαζί με αυτές τις φρικτές σκηνές βίντεο. Αντ 'αυτού, το The Run είναι η ιστορία μιας παράνομης φυλής από τη δυτική ακτή προς την ανατολική ακτή της Αμερικής, ξεκινώντας από Το Σαν Φρανσίσκο, διασχίζοντας την έρημο, τους Rockies και τις πεδιάδες της μεσαίας δύσης πριν τελειώσει στο Σικάγο και το Νέο Γιόρκ. Το μειονέκτημα αυτού είναι ότι θα πρέπει να υποφέρετε έναν αφόρητο ήρωα του δρόμου, κάποιος άψυχος φωνητικός και άλλος άθλιες ακολουθίες δράσης γρήγορου-χρόνου-γεγονότος, αλλά το ανάποδα είναι ένα υπέροχο οδικό ταξίδι υψηλής ταχύτητας στο ποικίλο έδαφος του η ΗΠΑ.

Με τον κινητήρα Frostibite 2 της DICE - όπως χρησιμοποιείται στο Battlefield 3 - Need for Speed: Το τρέξιμο συχνά φαίνεται υπέροχο. Τα Forza 4 και GT5 μπορεί να προσφέρουν πιο λεπτομερή αυτοκίνητα, αλλά κανείς δεν έχει φτιάξει κομμάτια που μοιάζουν με αυτό το εκπληκτικό και αγωνιστικό μέσα από εθνικά πάρκα και κάτω από επικίνδυνους ορεινούς δρόμους είναι γεμάτοι υπέροχες θέα με άφθονη πλαγιά λεπτομέρεια. Ο αγώνας χωρίζεται σε τμήματα, το καθένα αποτελείται από αρκετούς μεμονωμένους αγώνες και ενώ μερικές από αυτές τα αστικά κομμάτια γίνονται λίγο γενικά, κάθε τμήμα έχει τη δική του εμφάνιση και αίσθηση και το δικό του ξεχωριστό στιγμές.

Είτε αγωνίζεστε αντιπάλους και χιονοστιβάδες είτε αποφεύγετε τους μπάτσους σε έναν θυελλώδη πεδιάδα, το The Run κάνει ωραία απομίμηση μιας βαριάς ταινίας που κυνηγάει το αυτοκίνητο, και τα συντριβή και τα συντρίμμια των γενικών οχημάτων έχουν γίνει υπέροχα. Δεν είναι περίεργο που ο Μάικλ Μπέι θα μπορούσε να παραδώσει ένα τόσο ελκυστικό τρέιλερ. Το τρέξιμο είναι ακριβώς στο δρόμο του.

Και μπορεί να είναι εξαιρετικά συναρπαστικό. Ενώ τα γεγονότα περιορίζονται βασικά σε ευθείες κούρσες, κούρσες σημείων ελέγχου, γεγονότα εξάλειψης και μάχες αφεντικού - όλα με ή χωρίς να κυνηγεί την αστυνομία - οι υψηλές ταχύτητες, ο δυνατός σχεδιασμός πορείας και η παρεμπόδιση της κυκλοφορίας κάνουν καλή δουλειά ανυψώνοντας την αδρεναλίνη στο φορές. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν περιόδους που το Run είναι χαρά να παίζετε.

Αλλά - και από αυτό αρχίζουμε να διαμαρτύρονται - μπορεί επίσης να είναι ένας σωστός βασιλικός πόνος στο πίσω μέρος. Κάποιος στο EA Black Box αποφάσισε ότι θα ήταν καλή ιδέα να χωρίσετε κάθε συμβάν σε τμήματα με σημεία ελέγχου, με ένα σφάλμα ή μη αυτόματη επαναφορά να σας επιστρέψει στο τελευταίο σημείο ελέγχου. Αυτό είναι εντάξει - ταιριάζει αρκετά καλά σε αυτό το είδος αγωνιστικού δρομέα. Ωστόσο, κάποιος στη συνέχεια αποφάσισε ότι θα μπορούσατε να κάνετε επαναφορά μόνο πέντε φορές σε μεσαία δυσκολία ή πιο γενναιόδωρη δέκα φορές στο Easy.

Αυτό από μόνο του μπορεί να μην είναι πρόβλημα, αλλά για πολλά άλλα ζητήματα. Πρώτον, η αντίθεση της CPU είναι άσχημη, αναγκάζοντάς σας εκτός δρόμου και να σας πιάσει μέσα σε δευτερόλεπτα από οποιοδήποτε μικρό σφάλμα από την πλευρά σας. Δεύτερον, κάθε συμβάν απαιτεί να τερματίσετε πρώτα. Τερματισμός δεύτερου και θα πρέπει να επανεκκινήσετε ολόκληρο το shebang. Τρίτον, κάθε αστυνομικός που κυνηγάει φαίνεται να μηδενίζεται αποκλειστικά σε εσάς, κάνοντας τη ζωή σας μια δυστυχία με φορτηγίδες και οδοφράγματα, αφήνοντας τους άλλους αγωνιζόμενους ως επί το πλείστον χωρίς τραυματισμό.

Τέλος, μπορείτε να επαναφέρετε αυτόματα την έξοδο από το δρόμο. Η πραγματική απόσταση δεν είναι συνεπής από αγώνα σε αγώνα ή ακόμη και σημείο ελέγχου έως σημείο ελέγχου και παρακολούθηση η οθόνη ξεθωριάζει στο μαύρο, καθώς πρόκειται να επιστρέψετε στην άσφαλτο, είναι πραγματικά επιβαρυντική.

Πετάξτε σε έναν πολύ μεταβλητό χειρισμό, με αυτοκίνητα που έχουν την παραμικρή δικαιολογία και έχετε μια συνταγή για σοβαρά επίπεδα στρες. Ενώ η κλήση της δυσκολίας στο εύκολο θα βοηθήσει, τότε καθιστά τα μεγάλα κομμάτια του The Run λίγο πολύ εύκολο.

Αν παίζατε καθ 'όλη τη διάρκεια του αγώνα σε μία συνεδρίαση, χωρίς να αποτύχετε ούτε ένα γεγονός, η κύρια καμπάνια single του The Run θα τελειώσει σε περίπου δύο ώρες. Στην πράξη, αυτό είναι εξαιρετικά απίθανο, αλλά δεν είναι ένα παιχνίδι όπου θέλετε να αφαιρέσετε όλη την πρόκληση απλώς για να περάσετε πέρα ​​από την περίεργη αδύνατη ακίδα.

Υπάρχει επίσης η αίσθηση ότι το παιχνίδι σπαταλά τα αστέρια του. Μερικές φορές σας ζητείται να κάνετε αναβάθμιση και υπάρχουν γκαράζ καθ 'οδόν όπου μπορείτε να μεταβείτε από το ένα όχημα στο άλλο. Υπάρχει επίσης κάποιος λόγος να το κάνετε, καθώς τα αυτοκίνητα μυών θα σας δώσουν γρηγορότερους χρόνους σε πιο ευθεία αυτοκινητόδρομο, ενώ τα εξωτικά και τα σπορ μοντέλα αντιμετωπίζουν καλύτερα τα πιο απαιτητικά μαθήματα συστροφής. Παρόλα αυτά, τα μυϊκά αυτοκίνητα αποδεικνύονται τόσο δύσκολα για χειρισμό που σύντομα μπαίνει στον πειρασμό να τα αγνοήσει εντελώς και απλώς να επιλέξει το ταχύτερο εξωτικό που είναι διαθέσιμο επί του παρόντος.

Τρία πράγματα ανακουφίζουν όλο αυτό τον πόνο. Πρώτον, η ολοκλήρωση κάθε ενότητας του The Run ανοίγει μια σειρά από εκδηλώσεις πρόκλησης για αυτήν την ενότητα, ανοίγοντας αποτελεσματικά ένα εναλλακτικό παιχνίδι με έναν παίκτη. Δεύτερον, όλα αυτά συνδέονται με τον απόγονο του συστήματος Autolog του Hot Pursuit, οπότε συγκρίνετε συνεχώς τις παραστάσεις σας με αυτές των φίλων που έχουν αγοράσει επίσης το παιχνίδι. Τέλος, το The Run έχει μια σταθερή επιλογή για πολλούς παίκτες, με εκδηλώσεις οργανωμένες σε εξειδικευμένες λίστες αναπαραγωγής που σας επιτρέπουν να εστιάσετε στα στυλ και τα κομμάτια που σας αρέσουν περισσότερο. Δεν είναι δύσκολο να βρεις ένα παιχνίδι, και χωρίς AI να σε ενοχλεί, η δράση λειτουργεί αναμφισβήτητα λίγο καλύτερα. Ακόμα, δεν είναι ένα μπάλωμα στο Hot Pursuit από αυτή την άποψη.

Ετυμηγορία
Δεν υπάρχει τίποτα λάθος με τη βασική προϋπόθεση του The Run, και τα εντυπωσιακά του γραφικά και τα όμορφα μαθήματα cross-country θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για ένα λαμπρό αγωνιστικό παιχνίδι. Δυστυχώς, η εκτέλεση μπορεί να είναι ατημέλητη και το παιχνίδι μπορεί να είναι απογοητευτικά απογοητευτικό, ενώ όσο λιγότερο λένε για την ιστορία και τις σκηνές δράσης τόσο το καλύτερο. Αν η EA ήθελε να αξιοποιήσει τις επιτυχίες των Hot Pursuit και Shift 2, αυτό δεν ήταν το Need for Speed ​​που έπρεπε να κυκλοφορήσει.