Castlevania: The Dracula X Chronicles Review

"Πλατφόρμα: PSP" "

Παρά το γεγονός ότι είναι μία από τις πιο μακροχρόνιες σειρές παιχνιδιών, η Castlevania δεν μπόρεσε να διατηρήσει την παρουσία άλλων σύγχρονων 8-bit, όπως Mario, Ninja Gaiden, Metroid, Sonic ή Zelda. Η θρυλική 2D πλατφόρμα / βαμπίρ-σκοτώνοντας σειρά κορυφώθηκε στη δημοτικότητα κατά την εποχή του SNES, και στη συνέχεια κατάφερε μια υπέροχη επιστροφή με Το Symphony of Night στο πρωτότυπο PlayStation, ωστόσο δεν έκανε ποτέ την επιτυχή μετάβαση 3D που θα μπορούσε να το επαναφέρει στο κοινό μάτι. Οι προσπάθειες για το Nintendo 64 ήταν μόλις παιγμένες, ενώ ένα αξιοπρεπές χτύπημα στο PS2 - Lament of Innocence - απέτυχε να συλλάβει τη φαντασία σε έναν κόσμο όπου ο Devil May Cry βασιλεύει πλέον υπέρτατος. Τα τελευταία χρόνια, το Castlevania υποχώρησε στις φορητές μορφές, όπου τα παιχνίδια 2D εξακολουθούν να γίνονται σεβαστά και όπου οι Aria of Sorrow στο GBA και Dawn of Sorrow στο DS μπόρεσαν να διατηρήσουν το όνομα ζωντανός.

Η πρώτη εκδρομή της σειράς στο PSP, ωστόσο, είναι κάτι διαφορετικό. Μεταξύ των SNES Castlevanias και Symphony of Night, ο Konami κυκλοφόρησε μια αποκλειστική μηχανή PCvania Castlevania γνωστή ως Dracula X: Rondo of Blood. Ενώ τα στοιχεία του παιχνιδιού κλέφτηκαν για μια τελική κυκλοφορία του SNES, το παιχνίδι δεν κυκλοφόρησε ποτέ στη Δύση, και ως αποτέλεσμα έχει αναπτύξει ένα θρυλικό καθεστώς. Το κεντρικό κομμάτι του The Dracula X Chronicles είναι ουσιαστικά ένα remake αυτού του παιχνιδιού, με τη δράση ακόμα έπαιξε σε ντεμοντέ 2D, αλλά - όπως το Ultimate Ghosts «n» Goblins του περασμένου έτους - σε νέο 3D. Οι περισσότεροι λογικοί άνθρωποι αποκαλούν αυτήν την προσέγγιση 2.5D.

Σε αυτήν την περίπτωση, τα αποτελέσματα δεν είναι τόσο θεαματικά. Παρά την τρισδιάστατη επεξεργασία, τα γραφικά έχουν μεγάλο μέρος του παλιού σχολείου, του Castlevanias με βάση το sprite και είναι μόνο στο μεταξένιο λείο κινούμενα σχέδια, μερικές υπέροχες λεπτομέρειες φόντου στα περιβάλλοντα και - πάνω απ 'όλα - οι σκηνές και οι μάχες του αφεντικού που βλέπετε μια τεράστια βελτίωση. Οι δύο τελευταίες πτυχές είναι σημαντικές. Το Dracula X Chronicles έχει μερικές από τις ομορφότερες, πιο ατμοσφαιρικές σκηνές που έχω δει σε ένα παιχνίδι PSP, που συμπληρώνεται από μερικά υπέροχα χειροποίητα έργα τέχνης κατά τη διάρκεια συνομιλιών με χαρακτήρες. Οι μάχες του αφεντικού, επίσης, επιτίθενται. Όχι μόνο κάθε αφεντικό αποκτά τώρα μια δροσερή, κινηματογραφική εισαγωγή σε στιλ Zelda, αλλά η 3D επεξεργασία τους επιτρέπει να συναρπαστική κλίμακα χωρίς την αργή, μη ρεαλιστική κίνηση που συνηθίζατε να βλέπετε όταν τα 2D παιχνίδια με βάση το sprite προσπάθησαν να κάνουν το ίδιο πράγμα. Καθώς τα αφεντικά τα ίδια είναι πραγματικά καλά σχεδιασμένα, με στιγμιότυπα όπως ένα τεράστιο σκελετικό τερατότητα ικανό κτυπώντας τον εαυτό του σε κάθε είδους θανατηφόρους συνδυασμούς, αυτές οι συναντήσεις στέκονται ως τα οπτικά κορυφαία σημεία του παιχνιδιού.

Δυστυχώς, ενώ ο Konami έχει ενημερώσει τα γραφικά, το πραγματικό παιχνίδι είναι vintage 1993. Οι θαυμαστές μπορεί να είναι ευγνώμονες για μια τόσο πιστή μετάφραση, αλλά οι υπόλοιποι από εμάς πιθανώς δεν θα το κάνουν. Δεν υπάρχει τίποτα λάθος με ένα παλιό σχολείο 2D πλατφόρμα όπου μπορείτε να κερδίσετε μια ποικιλία από τέρατα με ένα βαμπίρ-δολοφόνος μαστίγιο και μια σειρά από θεαματικές ειδικές επιθέσεις, αλλά υπάρχει κάτι λάθος με αυτό που παίζει σαν Αυτό. Μπορείτε να δείτε ότι, τότε, η σειρά έκανε ό, τι καλύτερο μπορούσε για να προχωρήσει. Η γραμμική εξέλιξη επιπέδου που ήταν ο κανόνας αντικαθίσταται από ένα σύστημα επιπέδων διακλάδωσης, όπου οι μυστικές πόρτες και Τα εδάφια ανοίγουν νέα επίπεδα και νέες μάχες αφεντικού και θα μπορούσατε να ολοκληρώσετε το παιχνίδι λαμβάνοντας αρκετά διαφορετικά μονοπάτια. Ωστόσο, τα προβλήματα επανέρχονται σε πράγματα τόσο θεμελιώδη όπως η κίνηση των χαρακτήρων και ο έλεγχος.

Βασικά, ο ήρωάς μας, ο Ρίχτερ Μπέλμοντ, κινείται σαν ένας άντρας με μια άσχημη περίπτωση αιμορροΐδων. Το χειρότερο, δεν μπορεί να τρέξει αν η ζωή του εξαρτάται από αυτό - το οποίο συχνά. Παρά το γεγονός ότι οι εχθροί μπορούν να επιτεθούν από όλες τις κατευθύνσεις, μπορεί να χρησιμοποιήσει μόνο το μαστίγιο του οριζόντια αριστερά ή δεξιά, και είναι μια οδυνηρά μη ανταποκρινόμενη πλατφόρμα. Επιπλέον, ο Ρίχτερ μπορεί να ανέβει ή να κατεβεί σκάλες μόνο εάν πατήσετε το κατάλληλο διαγώνιο πλήκτρο τη σωστή στιγμή για να τον κάνετε. Συνδυάστε αυτά τα πράγματα στα αρχικά επίπεδα και είναι ενόχληση. Βάλτε τα μαζί όταν η πορεία γίνεται πιο δύσκολη αργότερα - ή σε μια από τις πιο δύσκολες μάχες του αφεντικού - και έχετε μια συνταγή για απόλυτη αγανάκτηση. Το Dracula X Chronicles είναι το πρώτο παιχνίδι που με έκανε να κακοποιήσω φυσικά το PSP μου. Έχοντας υπομείνει ένα συμπαγές χτύπημα, οι φτωχοί πολιορκούμενοι χειρός ρώτησαν ακόμη και αν ήθελα να εγκαταλείψω το παιχνίδι. Ατύχημα ή εγκάρδιος λόγος; Υποθέτω ότι δεν θα ξέρουμε ποτέ.

Υπάρχουν στιγμές επίσης, όταν το ριμέικ Rondo φαίνεται πολύ σκληρό για μοντέρνα γούστα. Πολλοί εχθροί είναι τρελά δύσκολο, απαιτώντας μια βαθιά γνώση των επιθέσεων και των μοτίβων κίνησής τους και αρκετών στερεών κινήσεων προτού να πάνε για καλό. Υπάρχουν ενοχλητικές σταγόνες και ξαφνικός θάνατος βυθίζεται πάρα πολύ. Όταν συμβεί κάτι θανατηφόρο, θα καταραστείτε γιατί, ενώ έχετε περιορισμένο αριθμό συνεχίσεων που σας επιτρέπουν για επανεκκίνηση από την ίδια περιοχή, τρέξτε μέσα από αυτά και θα πρέπει να περάσετε ολόκληρο το στάδιο από το αρχή. Grrrrr!

Παρ 'όλα αυτά, το νέο Dracula X έχει κάποια μαγεία. Το έχω ορκιστεί, το φώναξα και σχεδόν έριξα το PSP μου στο δωμάτιο σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, αλλά υπάρχει κάτι για το παιχνίδι, τις διαφορετικές διαδρομές και τα μυστικά του, που με κάνει να επιστρέφω περισσότερο. Επιπλέον, ακολουθήστε μια συγκεκριμένη διαδρομή μέσω του επιπέδου 1 και του επιπέδου 2 και μπορείτε να ξεκλειδώσετε έναν δεύτερο χαρακτήρα με δυνατότητα αναπαραγωγής, τη Μαρία, η οποία κινείται πιο γρήγορα και έχει μια πιο ευέλικτη επιλογή όπλων από ό, τι τα παλιά σκουπίδια. Αυτό καθιστά το παιχνίδι σχεδόν ευχάριστο να παίζεται, και έτσι έχετε την τάση να το εξερευνήσετε. Δεν είμαι ακόμα σίγουρος ότι θα συνιστούσα αυτό το remake σε όλους, αλλά όποιος αγαπά τα ρετρό κλασικά πρέπει σίγουρα να το εξετάσει.

Υπάρχει, ωστόσο, ένας άλλος λόγος για τον οποίο οποιοσδήποτε με PSP μπορεί να θέλει να δώσει το Dracula X Chronicles. Κρυμμένο βαθιά - ενοχλητικά έτσι - μέσα στο εναλλακτικό τρίτο επίπεδο του remake Rondo είναι ένα εικονίδιο που ξεκλειδώνει την πλήρη, πρωτότυπη έκδοση του επόμενου παιχνιδιού της σειράς. Αυτό συμβαίνει ακριβώς να είναι το κλασικό Symphony of Night, με μερικές βελτιώσεις όπως ο νέος (και λιγότερο διασκεδαστικός) αγγλικός διάλογος και η Μαρία ως ένας δεύτερος χαρακτήρας που μπορεί να παίξει.

Ενώ το νέο Symphony είναι μια ευθεία μετατροπή, παρά ένα remake, είναι ένα καλύτερο παιχνίδι από το νέο Rondo of Blood σχεδόν με κάθε τρόπο. Σίγουρα, αυτά τα γραφικά που βασίζονται σε sprite μοιάζουν χρονολογημένα, αλλά το Symphony of Night ήταν αναμφισβήτητα ένας από τους τελευταίους θαυμαστές για το παλιό 2D στυλ και η τέχνη και το κινούμενο σχέδιο εξακολουθούν να παραμένουν. Το πιο σημαντικό, το παιχνίδι εξακολουθεί να λειτουργεί θαύματα. Ο νέος ήρωας, ο Αλούκαρντ, ο αχάριστος απόγονος του Δράκουλα, είναι απείρως πιο παιχνιδιάρικος από τον άκαμπτο Ρίχτερ και τον οδυνηρό του «Σταφύλια» και το Symphony ήταν το παιχνίδι που έφερε πτυχές RPG και περιπέτειες σε στυλ Metroid στο Castlevania για πρώτη φορά. Μπορείτε να επιλέξετε και να αναβαθμίσετε όπλα, πανοπλία και άλλο εξοπλισμό, υπάρχει ένα συμπαγές σύστημα χρήσιμων εξοικειωμένων και τρομερές μαγικές επιθέσεις και είστε ελεύθεροι να εξερευνήσετε το κάστρο ως τον εξοπλισμό και τις ικανότητές σας επιτρέπω. Πολλές ρετρό προσπάθειες δεν αντέχουν στη δοκιμασία του χρόνου, αλλά το Symphony of Night είναι αυτό που ισχύει.

Δυστυχώς για αυτό το συγκεκριμένο πακέτο, αυτός δεν είναι ο μόνος τρόπος για να το αποκτήσετε. Μια έκδοση 360 είναι διαθέσιμη στο Xbox Live Marketplace για πάνω από ένα χρόνο και μπορείτε επίσης να κατεβάσετε μια απευθείας μετατροπή του πρωτότυπου PlayStation μέσω PSN. Ο Konami προτείνει ότι αυτή η νέα έκδοση είναι η οριστική, αλλά αν δεν ανησυχείτε απεγνωσμένα για μερικές μικρές διαφορές, τότε η πληρωμή 25 £ μόνο για το Symphony δεν είναι πραγματικά τόσο καλή ιδέα. Τα μακροχρόνια καρύδια Castlevania μπορεί να αισθάνονται διαφορετικά, και για αυτούς μια δεύτερη μυστική προσθήκη - η αρχική έκδοση του Rondo of Blood - θα είναι ο λόγος που χρειάζονται για να αγοράσουν το Chronicles.

Συνολικά, υπάρχουν και άλλοι τρόποι με τους οποίους προτιμώ να έχω δει την Castlevania να έρχεται στο PSP, τουλάχιστον ένα 2.5D έκδοση του Symphony of Night (αν το επιτρέπουν οι οπαδοί του Castlevania) ή 2.5D remakes του εκλεκτού GBA ή DS τίτλοι. Ποιός ξέρει? Θα μπορούσαμε ακόμη και να είχαμε (σοκ) ένα νέο, πλήρως τρισδιάστατο Castlevania. Ωστόσο, δεν θα είμαι πολύ σκληρός στο The Dracula X Chronicles για τον απλό λόγο που το βρήκα πιο απορροφητικό από τη συντριπτική πλειοψηφία των παιχνιδιών PSP που έχω παίξει. Ενώ τα περισσότερα παιχνίδια στην πλατφόρμα αγωνίζονται να κρατήσουν την προσοχή μου μετά από τα πρώτα τριάντα λεπτά, αυτό με κράτησε να ιδρώνω και να ορκίζομαι χθες το βράδυ μέχρι τις 1 το πρωί.

Για τα 25 £ σας, δεν παίρνετε μια θλιβερή θύρα ενός παιχνιδιού PS2 ή κάποια άγρια ​​φιλόδοξη FPS που πέφτει στο υλικό, αλλά ένα λανθασμένο αλλά παράξενα διασκεδαστικό παιχνίδι, ένα μάλλον κλασικό λατρείας και ένα από τα κορυφαία όλων των εποχών του Εποχή PSX. Θα πρέπει να σας αρέσει η ρετρό δράση σας για να αξιοποιήσετε στο έπακρο το Dracula X Chronicles, αλλά αν το κάνετε τότε θα έχετε ώρες ικανοποίησης.

"'Ετυμηγορία"'

Το remake του θρυλικού Rondo of Blood θα μπορούσε να έχει γίνει με περισσότερη δουλειά από μια οπτική ανανέωση 2.5D, αλλά ακόμη και όταν είναι απογοητευτικά απογοητευτικό εξακολουθεί να έχει μια περίεργη γοητεία. Το πακέτο Symphony of Night, εν τω μεταξύ, είναι ένα πραγματικό τέλειο όλων των εποχών