Call of Duty: Ghosts Review

Διατίθεται σε Xbox 360, PS3 (αναθεωρημένο), PC (αναθεωρημένο), σύντομα έρχεται στα Xbox One και PS4
Για όσους λατρεύουν τους χίπστερ και τους κυνικούς, οφείλουμε πολλά στο Call of Duty. Ήταν το Call of Duty 2 που έθεσε το σημείο αναφοράς για το πώς φαίνονταν και έπαιζαν οι σκοπευτές στην εποχή των HD. Ήταν το Call of Duty: Modern Warfare που επαναπροσδιόρισε το FPS ως blockbuster all-action, ενώ μεταμόρφωσε το multiplayer της κονσόλας. Είναι κρίμα λοιπόν να αναφέρετε ότι το Call of Duty: Ghosts δεν θέτει νέα σημεία αναφοράς ούτε επαναπροσδιορίζει τίποτα. Όταν το Infinity Ward έριξε το Modern Warfare για να ξεκινήσει μια νέα σειρά, θα μπορούσε να δώσει στο franchise μια εντελώς νέα αρχή. Αντ 'αυτού, έχουμε κάτι που είναι λιγότερο μια επανεκκίνηση από ένα remake, δίνοντάς μας ό, τι περιμένουμε από το Call of Duty, έφτασε τα έντεκα, αλλά τίποτα περισσότερο.

Η υπόθεση είναι ενδιαφέρουσα, αν και ελάχιστα γελοία. Στο εγγύς μέλλον μια νέα δύναμη - η Ομοσπονδία - αναδύεται στη Νότια Αμερική και η επιρροή της αρχίζει να εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο. Οι ομοσπονδιακές δυνάμεις επιτίθενται σε τροχιακό όπλο των ΗΠΑ και γυρίζουν τα όπλα μαζικής καταστροφής εναντίον των ΗΠΑ, ανατίναξη των μισών πολιτειών στην εποχή των λίθων και τερματισμός της κυριαρχίας της Βόρειας Αμερικής περιφέρεια. Για δέκα χρόνια οι υπόλοιπες αμερικανικές δυνάμεις υπερασπίζονται ό, τι απομένει από το έθνος ενάντια στην εισβολή του εχθρού, με τη βοήθεια μιας ελίτ ομάδας ειδικών δυνάμεων που δραστηριοποιούνται: τα τιτλοφόρα φαντάσματα. Η καμπάνια ενός παίκτη καταγράφει την ιστορία δύο αδελφών καθώς πολεμούν την Ομοσπονδία και συνεργάζονται με τα φαντάσματα.

Θεωρητικά - και στην εκστρατεία PR της Activision - ακούγεται υπέροχο. Δεν παλεύετε ως μέλος μιας καλά υποστηριζόμενης απεργιακής ομάδας από τη μεγαλύτερη υπερδύναμη του κόσμου, αλλά ως αντάρτικος μαχητής που εργάζεται πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Στην πράξη, ωστόσο, όλα λειτουργούν ως συνήθως, με πρόσβαση στα καλύτερα όπλα, αεροπορική υποστήριξη και υψηλής τεχνολογίας gadgets, και αποστολές που καλύπτουν όλα τα συνηθισμένα διεισδύουν σε αυτό, ανατινάξτε αυτό, τρέξτε εδώ και υπερασπιστείτε αυτό το σημείο βλακεία.

Ο νικητής του Όσκαρ Stephen Gaghan ίσως είχε ένα χέρι στο σενάριο, αλλά εξακολουθεί να είναι το κανονικό μείγμα του υπο-Τομ Κλάνσι ανοησίες, και στα μισά του δρόμου φαίνεται να απομακρύνεται από τον στόχο, χάνοντας οποιοδήποτε ενδιαφέρον για τον προσωπικό αγώνα στην καρδιά του το παραμύθι. Μόλις είστε στην αποστολή, είναι δύσκολο να πείτε ότι δεν είναι το Modern Warfare 4, ενώ οι καινοτομίες του Black Ops 2 - περισσότεροι ανοιχτοί χάρτες, οποιοσδήποτε τακτικός έλεγχος - φαίνεται να έχουν πέσει στο πλάι, τουλάχιστον μέχρι το επόμενο παιχνίδι Treyarch.

Φυσικά, υπάρχουν μερικά νέα χαρακτηριστικά. Δυστυχώς, η σημασία του Riley ο σκύλος έχει υπερεκτιμηθεί, με το ισχυρό mutt να εμφανίζεται μόνο σε ορισμένες αποστολές και ακόμη και τότε να γίνεται ελεγχόμενο μόνο σε μερικά συγκεκριμένα σημεία. Ακόμα, τα τμήματα μαζί του είναι διασκεδαστικά όσο διαρκούν, δίνοντάς σας την ευκαιρία να γλιστρήσετε μέσα από το γρασίδι, να σέρνετε τους εχθρούς και να σκίσετε τον λαιμό τους. Πάνω από αυτό έχουμε μια ακολουθία ελικοπτέρου που είναι κάτι περισσότερο από ένα τμήμα πυργίσκου, και έχουμε ακόμη μια σύντομη, παιχνιδιάρικη εκδρομή στο διάστημα και μια ολόκληρη αποστολή υποβρύχια.

Ωστόσο, η πλειοψηφία του παιχνιδιού εξακολουθούσε να ακολουθεί κάποιον κατά μήκος μιας γραμμικής διαδρομής από τον ένα στόχο στον άλλο, κάνοντας ό, τι κι αν σας λένε. Τα στρατεύματα της ομοσπονδίας κάνουν την περίεργη προσπάθεια να σας ξεπεράσουν, αλλά διαφορετικά εγκατασταθούν στο κλασικό «κρυφτό για ένα λεπτό στη συνέχεια, ανοίξτε το κεφάλι μου και πυροβολήστε τη ρουτίνα που αποδεικνύεται τόσο επιτυχημένη για τις ζωοτροφές κανόνι σε κάθε Call of Duty παιχνίδι. Θα έπρεπε να είσαι μια απόλυτη δυστυχία για να μην βρεις τα περισσότερα από αυτά πολύ διασκεδαστικά, με έναν ανόητο, βομβαρδικό τρόπο, αλλά αν νιώσεις μια αίσθηση ντετζάου, δεν είσαι μόνος. Στην πραγματικότητα, τα Ghosts μπορεί να σας δώσουν διπλό ντετζά, επειδή η αίσθηση είναι ότι είχατε αυτό το ντεζέ vu πριν παίζετε το Modern Warfare 3.

Αυτό που σώζει το παιχνίδι είναι το θέαμά του. Το Infinity Ward και το Activision φαίνεται να έχουν επενδύσει πολύ στην τεχνολογία του κινητήρα για να κάνουν το τοπίο να κυματιστεί, να σκίσει, να σπάσει, να καταρρεύσει και εκρήγνυται και κανένα επίπεδο δεν είναι πλήρες χωρίς κάτι μεγάλο να κάνει όλα αυτά τα πράγματα, συχνά ταυτόχρονα όταν τρέχετε και πυροβολείτε μέσω αυτού. Όταν τα πράγματα δεν καταστρέφονται, παίρνουμε ξαφνικές πλημμύρες, καταδύσεις από καταρράκτες και αμέτρητα άλλα θαύματα για να θαυμάσουμε. Αυτό καθιστά κάθε αποστολή σαν το αποκορύφωμα μιας ταινίας δράσης blockbuster, και ενώ το αποτέλεσμα εξαντλείται κατά τη διάρκεια του χρόνου εκτέλεσης, είναι ένα υπέροχο παιχνίδι για να παίζετε μία αποστολή κάθε φορά. Ξέρετε ότι τα έχετε δει όλα πριν, αλλά δεν το έχετε δει ποτέ τόσο μεγάλο.

Η ρύθμιση έχει επίσης δώσει άδεια στο Infinity Ward να δημιουργήσει μερικές πιο ενδιαφέρουσες περιοχές. Σίγουρα, έχουμε δει την χιονισμένη εγκατάσταση στο βουνό, τη ζούγκλα και την πολιορκημένη πόλη πριν, αλλά οι πόλεις της Καλιφόρνιας καταρρέουν σε κρατήρες και τροπικά νερά με καρχαρία είναι κάτι νέο. Πεδίο μάχης 4 μπορεί να έχει το μερίδιό του από εκθαμβωτικά αξιοθέατα και μεγάλες στιγμές, αλλά τα Ghosts το αφήνουν να φαίνεται μάλλον γκρίζο και ήπιο.

Το θέαμα γίνεται καλύτερο μόνο όταν το παίζετε σε υπολογιστή. Το Infinity Ward δεν έχει ξαναχτίσει τον κινητήρα του, αλλά έχει στρώσει πάρα πολλά γραφικά μάγισσα στην κορυφή, με υφές υψηλής ανάλυσης, πιο ρεαλιστικές τεχνικές χαρτογράφησης υφής, βελτιωμένος φωτισμός, πιο ρεαλιστικά εφέ νερού και μια σειρά κινηματογραφικών σωματιδίων, βάθος πεδίου, θόλωση κίνησης και παραμόρφωση υπάρχοντα.

Με τα πάντα που έχουν καλέσει φαίνεται αρκετά φοβερό, αν και θα χρειαστείτε μια βαριά εξέδρα για να το εκτελέσετε. Μια ρύθμιση Core i5 / GeForce GTX 560Ti που αντιμετωπίζει μια χαρά με τις ρυθμίσεις Crysis 3 και Battlefield 4 στο High αγωνίστηκε να αντιμετωπίσει τα Ghosts χωρίς συμβιβασμούς εδώ και εκεί. Στην έκδοση PS3 χάνετε πολλές λεπτομέρειες και ένα αρκετά μεγάλο μέρος των εκθαμβωτικών εφέ, αφήνοντάς σας ένα παιχνίδι που μοιάζει με Black Ops 2 και παρόμοιο με το Modern Warfare 3 πριν από αυτό. Είναι σχεδόν άσχημο, αλλά μόλις δείτε την έκδοση υπολογιστή, η τρέχουσα γενιά θα έχει ημερομηνία, και περισσότερο από το Battlefield 4.

Συνολικά, λοιπόν, έχουμε ένα αξιοπρεπές Call of Duty, αλλά όχι ακριβώς αυτό που αναπνέει νέα ζωή στη σειρά. Ακόμα, το multiplayer το αλλάζει, σωστά; Λοιπόν, ναι και όχι. Το Ghosts ’multiplayer είναι μια εξέλιξη αυτού που είδαμε στο Modern Warfare 3, με μια χούφτα νέων τρόπων παιχνιδιού και ένα σύστημα ομάδων που σας δίνει μια ελαφρώς διαφορετική λήψη στο διαδικτυακό και το offline παιχνίδι. Υπάρχουν μερικοί εξαιρετικοί χάρτες, τόσο καλοί χάρτες και μερικές αξέχαστες προσπάθειες, αλλά όπως και η καμπάνια ενός παίκτη είναι αρκετά συντηρητική. Ίσως οι πιστοί της CoD να μην το είχαν με άλλο τρόπο.

Από τους νέους τρόπους, το Search and Rescue είναι πραγματικά μια παραλλαγή του Search and Destroy. Το Blitz είναι ένα περίεργο και όχι ιδιαίτερα ικανοποιητικό μείγμα CoD και American Football. Το Grind is Kill Confirmed, όπου πρέπει να σκοτώσετε και, στη συνέχεια, να συλλέξετε τις ετικέτες σκύλου, προτού η αντίπαλη ομάδα μπορεί να τις πάρει, με την πρόσθετη επιπλοκή που χρειάζεστε για να τοποθετήσετε τις ετικέτες σας. Όπως το Kill Confirmed, είναι μια εξαιρετική λειτουργία που αποθαρρύνει τους κατασκηνωτές και τους ελεύθερους σκοπευτές, αλλά τίποτα δεν είναι καινούργιο.

Το Infected είναι ένας διασκεδαστικός τρόπος όπου οι επιζώντες μάχονται για να αποφύγουν να γίνουν ζόμπι, αλλά το αποκορύφωμα είναι Cranks: μια νέα λήψη της Team Deathmatch όπου ένα kill σας δίνει 30 δευτερόλεπτα ταχύτητα και ενίσχυση της ζημιάς, αλλά πρέπει να σκοτώσετε ξανά πριν φτάσει το χρονικό όριο ή εσείς εκραγεί. Εξακολουθούμε να μην πωλούμε πλήρως σε αυτό - μπορεί να οδηγήσει σε λαμπρούς, μανιακούς αγώνες όπου όλοι είναι συνεχώς έξω για αίμα, αλλά μπορεί επίσης να δει έναν ή δύο παίκτες να κυριαρχούν στο χάρτη στο βαθμό που κανείς άλλος δεν έχει διασκεδαστικο. Ωστόσο, όταν λειτουργεί, λειτουργεί πραγματικά.

Η νέα λειτουργία Squad ωθεί ακόμη περισσότερο τα χαρακτηριστικά του μόνιμου χαρακτήρα της CoD, θέτοντάς σας υπεύθυνο για ένα ομάδα χαρακτήρων που μπορείτε να ξεκλειδώσετε, να προσαρμόσετε και, στη συνέχεια, να ανεβείτε στην κατάσταση Squad και στο άλλο παιχνίδι τρόποι. Αναβαθμίστε τους χαρακτήρες σας, εκχωρήστε τους προνόμια και μπορείτε να τους μεταφέρετε στο διαδίκτυο για να πολεμήσετε με ή εναντίον άλλων παικτών ή ενάντια σε ομάδες άλλων παικτών υπό έλεγχο AI. Είναι δύσκολο να πούμε πώς θα λειτουργήσει στην αρχή, αλλά η στιβαρή τεχνητή νοημοσύνη το καθιστά μια προσβάσιμη διαδρομή σε ένα από τα πιο δύσκολα παιχνίδια για πολλούς παίκτες. Στην πραγματικότητα, το παιχνίδι σας συμβουλεύει ακόμη και να κάνετε κάποια πρακτική εκτός σύνδεσης σε λειτουργία Squad προτού συνδεθείτε στο διαδίκτυο.

Μερικές από τις αλλαγές στο φόντο είναι λίγο περίεργες. Το σύστημα Pick 10 του Black Ops 2 σάς έδωσε προσαρμόσιμες κατηγορίες που σας επέτρεπαν να παίξετε με τα δυνατά σας σημεία, αλλά ήταν καλά ισορροπημένο για να διασφαλίσετε ότι δεν θα μπορούσε να κυριαρχήσει η εγκατάσταση. Το σύστημα Perk Points του Ghosts, όπου μπορείτε να επιλέξετε ένα σύνολο προνομίων για τους χαρακτήρες σας, δεν έχει επαρκώς εξηγηθεί και κάνει το Pick 10 να φαίνεται σαν ένα μοντέλο σαφήνειας. Οι παίκτες των νέων μπορεί να μην γνωρίζουν καν ότι είναι εκεί, δίνοντας στους έμπειρους παίκτες ένα πλεονέκτημα και δεν είμαστε ακόμα σίγουροι ότι το καταλαβαίνουμε. Επίσης, δεν είμαστε 100% σίγουροι για ορισμένες από τις ραβδώσεις. Το σκούπισμα με ελικόπτερο είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό σε ορισμένους χάρτες - και όχι με καλό τρόπο - ενώ το νέο σκυλί επίθεσης είναι δύσκολο να υπερασπιστεί και είναι εξαιρετικά ενοχλητικό.

Αν όλα αυτά ακούγονται λίγο χαμηλά, τότε να είστε βέβαιοι ότι το Ghosts multiplayer εξακολουθεί να είναι τόσο υποχρεωτικό και ευχάριστο όσο το CoD multiplayer. Είναι πιο γρήγορο και πιο προσβάσιμο από το Battlefield 4 και λειτουργεί καλύτερα στην τρέχουσα γενιά κονσόλες, καθώς ένα μικρότερο καπάκι παίκτη (12 αντί για το συνηθισμένο 16) είναι μόλις αισθητό στο μικρότερο, σφιχτό χάρτες. Ωστόσο, μια χούφτα από τους χάρτες είναι εκπληκτικά δύσκολο να διακριθούν από άλλους (είναι αυτός στο εμπορικό κέντρο που καταστρέφεται από το WMD ή το ένα στην μικρή πόλη που έχει καταστραφεί από το WMD;) και τα νέα χαρακτηριστικά που έπρεπε να αλλάξουν ριζικά τους χάρτες στα μέσα του αγώνα είναι ουσιαστικά αόρατος. Δεν υπάρχει τίποτα εδώ για να ταιριάζει με τα ημι-καταστρεπτικά περιβάλλοντα του Battlefield 4 ή τις λειτουργίες levolution.

Η ολοκαίνουργια λειτουργία συνεργασίας εξωγήινων εξωγήινων απογοητεύει επίσης. Σε αυτό, ένας από εσάς έχει ένα τρυπάνι που πρέπει να ενεργοποιηθεί και να υπερασπιστεί ενώ εξαλείφει έναν αλλοδαπό κυψέλη και για το πρώτο ζευγάρι των κυμάτων είναι μια διασκεδαστική παραλλαγή στη λειτουργία Gears of War's Horde ή στο Halo's Πυροσβεστική. Δώστε του χρόνο, ωστόσο, και σέρνεται. Δεν υπάρχει αρκετή παραλλαγή ή ενδιαφέρον για να το διατηρήσετε φρέσκο ​​και σπάνια είναι καλό σημάδι όταν το κύριο συναίσθημα που πήραμε όταν η ομάδα μας χτυπήθηκε δεν ήταν η ενόχληση, αλλά η ανακούφιση.

Συνολικά, το CoD: Ghosts είναι σχεδόν το ίδιο στις κονσόλες του τρέχοντος γονιδίου και περισσότερο από το ίδιο αλλά πιο όμορφο στον υπολογιστή, οπότε όλα εξαρτώνται από το πόσο σας αρέσει «το ίδιο». Εάν είστε ένας από αυτούς για τους οποίους ένα νέο Call of Duty είναι μια ετήσια γιορτή, τότε αυτή είναι μια σταθερή συμμετοχή στη σειρά με μερικές εκθαμβωτικές στιγμές. Εάν έχετε βαρεθεί το Call of Duty, τότε αυτό δεν θα αναζωπυρώσει τον ενθουσιασμό σας. Πάνω απ 'όλα, μας αφήνει να νιώθουμε κάτι που δεν περιμέναμε να νιώσουμε: πιο ενθουσιασμένοι για το πού παίρνει η σειρά ο Treyarch από ό, τι είμαστε για το πού πηγαίνει το Infinity Ward. Μετά τις φρίκης του CoD3 και του World at War, ποιος θα το περίμενε ποτέ;

Ετυμηγορία
Θέλαμε την επόμενη φάση του Call of Duty, αλλά τα Ghosts μας φέρνουν πραγματικά περισσότερα από τα ίδια παλιά, ίδια παλιά. Η υπόθεση είναι ενδιαφέρουσα, αλλά υπάρχει λίγο σημάδι για την υπόσχεση αίσθηση ανταρτών και αν και οι αλλαγές σε πολλούς παίκτες είναι πιο πειστικές που δεν κάνουν απαραίτητα για ένα ανώτερο παιχνίδι. Τα φαντάσματα είναι πολύ γυαλισμένα, πολύ καλά και πολύ θεαματικά για να αποκαλούνται απογοήτευση, αλλά είναι κολλημένο στην τελευταία γενιά όταν θα πρέπει να βοηθάει στον καθορισμό μιας νέας.

Επόμενο γιατί να μην διαβάσετε αυτήν την κριτική; iPad Air