King's Quest Επεισόδιο 2: Ερείπια χωρίς κριτική αιτία

Διατίθεται σε Xbox One (αναθεωρημένο), PS4, PC, Xbox 360, PS3

Η αναβίωση του Odd Gentleman του King's Quest ήταν μια από τις ωραιότερες εκπλήξεις που είχαμε φέτος. Έφτασε χωρίς τη φαντασία που χαιρέτισε, ας πούμε, τη σειρά των νησιών Monkey Island του Telltale ή το Double Fine's Το Broken Age, αλλά στο πρώτο του κεφάλαιο έκανε καλύτερη δουλειά για να αναδημιουργήσει τη μαγεία του κλασικού γραφικού περιπέτειες.

Ένας Ιππότης που θυμάται είχε χιούμορ, προσωπικότητα και μια ευχάριστη ιστορία που έλεγε, αλλά δεν στάθηκε για τα πολυεπίπεδη γρίφους που στρίβουν το μυαλό που, όταν πρόκειται, είναι η καρδιά του είδους. Ίσως να παραπονεθείτε ότι ήταν λίγο πολύ χρεωμένο στα παλιά κλασικά Σιέρα και Λουκάσαρτς ή ότι οφείλει ένα απαίσιο πολύ για την Πριγκίπισσα Νύφη, αλλά αν αυτό είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείτε να πείτε για ένα παιχνίδι, τι περισσότερη πρόταση κάνετε χρειάζομαι?

Κεφάλαιο 2: Ερείπια χωρίς αιτία, ακολουθεί σχεδόν το ίδιο πνεύμα. Έχει την ίδια βασική ρύθμιση - ο ηλικιωμένος βασιλιάς που αφηγείται το κρεβάτι που λέει ιστορίες στην πρόωρη εγγονή του - αλλά αυτή τη φορά η η αφήγηση έχει προχωρήσει πέρα ​​από τις μέρες του Βασιλιά Γκράχαμ ως νέος και ανεύθυνος ιππότης wannabe στις μέρες του ως νέος και ανεύθυνος αντιβασιλέας. Στη νέα ιστορία για τον ύπνο του παππού, ο νεαρός βασιλιάς του Ντέβεντρι βρίσκεται φυλακισμένος από τη φυλή των ροκ σαν gobins που μπορεί να θυμάστε από το Κεφάλαιο 1. Ούτε είναι μόνος του, με αρκετά γνωστά πρόσωπα από την πόλη παγιδευμένα στα μπουντρούμια του Γκόμπλιν μαζί του. Αυτή τη φορά, πρόκειται για διαφυγή.

Τα γραφικά και η διεπαφή παραμένουν αμετάβλητα από το Κεφάλαιο 1, τα γραφικά που στοχεύουν σε μια σκιερή εμφάνιση κινούμενων σχεδίων που είναι μέρος της κλασικής Disney και μέρος πρόσφατα Telltale, και η διεπαφή απογυμνώθηκε σε απλή κίνηση με το αναλογικό stick, ένα κουμπί για αλληλεπίδραση και ένα κουμπί για να χρησιμοποιήσει κάτι από το καταγραφή εμπορευμάτων. Υπάρχουν ακόμη άφθονες συνομιλίες που πρέπει να γίνουν και πολλοί γρίφοι που πρέπει να λυθούν, αλλά αυτή τη φορά υπάρχει μια νέα συστροφή στις διαδικασίες.

Η κεντρική αίσθηση αυτού του κεφαλαίου είναι ότι είστε αιχμάλωτος των gobins, κάθε μέρα απελευθερώνεται για να καθαρίζει τους υπόγειους θαλάμους τους, κάθε βράδυ επιστρέφει στο κελί σας. Φυσικά, ενώ βρίσκεστε στο εξωτερικό στα μπουντρούμια του Goblin, μπορείτε να επισκεφθείτε τα θέματα του Daventry (και τους καλούς φίλους σας) και να εργαστείτε κρυφά στην απελευθέρωσή σας. Το πρόβλημα είναι ότι τα θέματα σας ξεθωριάζουν γρήγορα είτε από ασθένειες, ανησυχίες ή πείνα, ενώ έχετε περιορισμένους πόρους για να τους συνεχίσετε. Πάρτε φαγητό, για παράδειγμα. Τα θέματα σας το χρειάζονται, αλλά και εσείς. χωρίς επαρκή δύναμη δεν μπορείτε να ολοκληρώσετε συγκεκριμένες εργασίες ή να φτάσετε σε βασικές περιοχές του κόσμου των Goblin. Μπορείτε να κρατήσετε όλους ευτυχισμένους και υγιείς ή θα πρέπει να κάνετε δύσκολες επιλογές στο δρόμο προς την ελευθερία;



Αυτή είναι και η μεγαλύτερη αδυναμία του Κεφαλαίου 2 και η μεγαλύτερη δύναμή της. Από τη μία πλευρά, η ανάγκη λήψης σκληρών αποφάσεων και το γεγονός ότι ορισμένοι από τους φίλους σας θα υποφέρουν γι 'αυτούς προσθέτει μια ένταση που συνήθως λείπει από παιχνίδια περιπέτειας. Τα αποτελέσματα έχουν επίσης σημασία - στην πρώτη μου παράσταση έχω χάσει μια ολόκληρη σειρά δραστηριοτήτων επειδή δεν κατάφερα να κρατήσω τους εμπλεκόμενους χαρακτήρες ζωντανούς.

Από την άλλη πλευρά, δεν υπάρχει τρόπος να επιστρέψετε και να διορθώσετε ένα σφάλμα μόλις το κάνετε και ένας από τους λόγους για τους οποίους έχασα αυτά Οι χαρακτήρες ήταν επειδή δεν είχα προβλέψει ότι μια άλλη ενέργεια θα είχε ως αποτέλεσμα ο Γκράχαμ να χτυπηθεί αμέσως κύτταρο. Ρίξτε μερικά παζλ που απαιτούν να επιστρέψετε την επόμενη μέρα για να ολοκληρώσετε, και υπάρχει ένα επίπεδο απογοήτευσης σε αυτό το κεφάλαιο που απλό δεν υπήρχε πριν.

Υπάρχουν άλλα μειονεκτήματα σε αυτό το κεφάλαιο δύο. Τοποθετημένο σχεδόν εντελώς υπόγειο, είναι λίγο κλειστοφοβικό. Είναι περίπου δύο ώρες μικρότερο από το κεφάλαιο πέντε έως επτά ωρών και θα καταλήξετε να επισκέπτεστε ξανά τις ίδιες τοποθεσίες ξανά και ξανά. Η πτώση του δεύτερου επεισοδίου υπήρξε πρόβλημα για τόσα πολλά επεισόδια παιχνιδιών, που κυμαίνονται από τις πρώτες περιπέτειες του Telltale έως το Game of Thrones και ακόμη και το Resident Evil: Revelations 2 του Capcom. Αυτή είναι μια άλλη περίπτωση, σωστά;



Μάλλον όχι. Τα ερείπια χωρίς αιτία διατηρούν ακόμη όλα τα άλλα καλά σημεία του A Knight που πρέπει να θυμάστε. Είναι καλογραμμένο, αστείο, γεμάτο με εξαιρετικά φωνητικά και διαθέτει μερικά φανταστικά παζλ, μερικά από τα οποία θα σας αφήσουν πραγματικά να αγωνίζονται. Οι goblins, που φαίνεται να έχουν μετατρέψει τα παραμύθια σε κάποιο είδος θρησκείας, κάνουν λαμπρούς κωμικούς αντιπάλους και μετατρέποντας τις εμμονές τους εναντίον τους είναι μια πραγματική χαρά. Ομοίως, οι χαρακτήρες που συναντήσατε στο πρώτο παιχνίδι αυξάνονται μόνο πιο ευχάριστοι και ενδιαφέροντες με την πάροδο του χρόνου. Ανακαλύπτοντας ό, τι χρειάζονται και βεβαιωθείτε ότι το παίρνουν πάντα ρίχνει κάποια κόμικς για να διατηρεί τα πράγματα κινούμενα χαρούμενα.

Το πιο σημαντικό, αυτό το κεφάλαιο βγάζει μερικά πράγματα που δεν περίμενα, πρώτα συνδέοντας αυτήν την ιστορία με την τελευταία σε κάτι που ξεκινάει ξεκάθαρα προς μια μεγαλύτερη ιστορία και έπειτα συνδέει τις αναμνήσεις του παλιού Βασιλιά με την ιστορία του πλαισίου σε μια εκπληκτικά συγκινητική τρόπος. Για ένα παιχνίδι που δεν παίρνει τον εαυτό του πολύ σοβαρά, το King's Quest δεν έχει πόντους για να κάνει ή να πει πράγματα και εάν τα ερείπια χωρίς αιτία μπορεί να είναι λίγο πεζοί ή ενοχλητικά κατά καιρούς, τελειώνει σε μια σοβαρά αίσθηση υψηλός. Μην ανησυχείτε, ωστόσο, αυτό δεν είναι το τέλος των περιπετειών του Graham, με έναν τελικό cliffhanger να μας κάνει να αντλήσουμε μέρος στο Κεφάλαιο 3. Δεν μπορεί να έρθει αρκετά σύντομα.

Ετυμηγορία
Συντομότερο, πιο επαναλαμβανόμενο και περιστασιακά πιο απογοητευτικό, το King's Quest Chapter 2 δεν είναι τόσο λαμπρό όσο το Κεφάλαιο 1. Παρόλα αυτά, δεν είναι σύντομα σε γέλια, υπέροχα παζλ ή ζεστό χιούμορ και η τελική ακολουθία από μόνη της το κάνει ένα κεφάλαιο που αξίζει να παίξει. Αν σας άρεσε το πρώτο κεφάλαιο, αυτό κρατά τα πράγματα να κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Εάν δεν το έχετε παίξει, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να προχωρήσετε και να πηδήξετε.