Μετάλλιο της Τιμής: European Assault Review

”” Πλατφόρμες: ”” Έλεγχος έκδοσης PS2, Xbox, GameCube - PS2.

Πριν από πολύ καιρό, υπήρχε ένα μικρό παιχνίδι που ονομάζεται Medal of Honor στο Sony PlayStation. Εκείνη την εποχή, έγινε δεκτή πολύ θερμά για μερικούς απλούς λόγους. Wasταν ένα στιβαρό και πολύ παίξιμο shooter πρώτου προσώπου και τέτοια πράγματα ήταν πολύ σπάνια στο PlayStation. Όπως το σύγχρονο, το GoldenEye στο N64, είχε ένα υπέροχο θέμα κατασκοπείας, στόχους αποστολής που ξεπέρασαν απλώς εκκαθάριση επιπέδων και πορεία προς την έξοδο, και είχε επίσης ατμοσφαιρικό σκηνικό του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου (πάλι, αυτό ήταν ασυνήθιστο χρόνος). Ακολούθησε μια ακόμα καλύτερη συνέχεια με θέμα τη γαλλική αντίσταση, το Underground και μια εξαιρετική έκδοση για υπολογιστή, το Allied Assault. Και μετά άρχισε η σήψη…

Η πρώτη ενσάρκωση του PlayStation 2, το Frontline, δεν ήταν κακή, αλλά η πρώτη μεγάλη αποστολή, η εισβολή στις παραλίες της Νορμανδίας, ήταν μακράν η καλύτερη. Στη συνέχεια, το gameplay προσαρμόστηκε στο μοτίβο που θα συνδέαμε σύντομα με τα παιχνίδια FPS της EA: γραμμικά επίπεδα που έπαιξαν περισσότερο σαν διαδρομές πεζοπορίας παρά σωστές αποστολές, με τον παίκτη να σύρεται σχεδόν σε ράγες από μια σκηνή δράσης στο Επόμενο. Οι Ναζί - μία από τις πιο αποτελεσματικές πολεμικές δυνάμεις της ιστορίας - μειώθηκαν σε ένα σωρό αδέξιους κακοποιούς το modus operandi του οποίου ήταν να αγκαλιάσει καθορισμένες θέσεις και να εναλλάσσεται μεταξύ πυροβολισμού άσχημα και πάπιας για κάλυμμα.

Παρόλα αυτά, το Frontline ήταν τουλάχιστον διασκεδαστικό, κάτι που δεν μπορούσε να ειπωθεί για την επόμενη προσπάθεια, το Rising Sun. Τα επίπεδα έγιναν ακόμη πιο γραμμικά, και με κωμικά κακή εχθρική τεχνητή νοημοσύνη, το παιχνίδι κατέληξε σε μια κουραστική πορεία από σημείο σε σημείο. Μπορεί να υπήρχαν δευτερεύοντες στόχοι, αλλά η ερώτηση ήταν λιγότερο αν τους βρήκατε και τους ολοκληρώσατε και περισσότερο αν τους παρατηρήσατε στο δρόμο σας. Ως αποτέλεσμα, ο έμπειρος παίκτης αντιμετωπίζει τώρα την άφιξη ενός νέου Medal of Honor στην κονσόλα με το είδος του ωμού ενθουσιασμού που θα μπορούσαμε να επιβραβεύσουμε, ας πούμε, μια νέα σειρά Heartbeat τα βράδια της Κυριακής. Γνωρίζουμε ότι θα είναι τρομερά δημοφιλές με τις μεγάλες μάζες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θέλουμε να αφιερώσουμε χρόνο για να το κοιτάξουμε εμείς οι ίδιοι.

Ορίστε λοιπόν μια έκπληξη. Μετάλλιο της Τιμής: Το European Assault είναι σχεδόν εξαιρετικό.

Τώρα, θα μπω σε λεπτομέρειες για το πώς και το γιατί αυτής της εκπληκτικής ανατροπής σε ένα λεπτό, αλλά αν επρόκειτο να συνοψίσω τη διαφορά, θα έπρεπε να την ονομάσω ενέργεια. Αν θυμάστε το Frontline, θα θυμάστε πώς το πρώτο επίπεδο είχε πραγματική ώθηση και ένταση. Υπήρχαν σφαίρες που σφύριζαν παντού, κοχύλια που έσκαγαν τριγύρω, στρατεύματα φώναζαν και ούρλιαζαν από κάθε γωνιά και εχθροί παντού που κοιτούσες. Ως επί το πλείστον, αυτό είναι το υλικό από το οποίο κατασκευάζεται το European Assault.

Αλλά στην πραγματικότητα είναι ακόμα καλύτερο από αυτό. Για ένα πράγμα, τα επίπεδα είναι πολύ μεγαλύτερα και πιο ανοιχτά, αν και υπάρχει ακόμα αρκετή κάλυψη για εσάς, οι σύμμαχοί σας και οι αντίπαλοί σας να κρυφτούν πίσω, και για ένα άλλο, αυτά τα πεδία μάχης είναι στην πραγματικότητα περισσότερα χαώδης. Οπτικά, το European Assault είναι πιο λεπτομερές από τους προηγούμενους τίτλους MoH και σίγουρα έχει πιο εντυπωσιακό φωτισμό αποτελέσματα, αλλά το πραγματικό τεχνικό επίτευγμα εδώ - ιδιαίτερα στο PS2 - είναι το πόσο συμβαίνει στο πλαίσιο. Υπάρχουν στρατεύματα, πυροβολισμοί και εκρήξεις σε όλο το μαγαζί, αεροπλάνα που κάνουν ζουμ και τανκς βροντοφωνάζουν στη μάχη. Προσθέστε την υπέροχη βαθμολογία και τα λαμπρά εφέ ήχου surround THX και μερικές φορές το παιχνίδι πλησιάζει σε αισθητηριακή υπερφόρτωση. Κλάψε τον όλεθρο, έπειτα τρέξε σαν ένα πεντάχρονο κοριτσάκι και ξεμπέρδεψε από τα σκυλιά του πολέμου.

Η επόμενη μεγάλη αλλαγή είναι η προσθήκη μιας σωστής δυναμικής ομάδας στο παιχνίδι. Έχετε μόνο τρεις άνδρες για να ελέγξετε και οι εντολές σας περιορίζονται στο "πηγαίνετε εκεί" και "επιστρέψτε εδώ", αλλά οι μέρες του στρατού ενός ατόμου έχουν φύγει ως επί το πλείστον. Με άλλες ομάδες σε δράση στο πεδίο της μάχης, υπάρχει μια ωραία αίσθηση ότι δεν είστε πια μόνοι. Ομολογουμένως, τα στρατεύματά σας έχουν περιορισμένη διάνοια και θα υπάρξουν στιγμές που θα ουρλιάζετε "Πίσω σας, εσείς οι βούλες", αλλά τουλάχιστον μπορούν να καθαρίσουν περιοχές και να σας δώσουν ζωτικής σημασίας φωτιά όταν απαιτείται.

Επιπλέον, οι Ναζί έχουν γίνει πιο έξυπνοι για εκκίνηση. Εξακολουθούν να κάνουν την παλιά πάπια-πάπια, αλλά επίσης βιάζονται να σε ξεπεράσουν, να τρέξουν για βοήθεια και να σέρνονται για κάλυψη. Σε αντίθεση με τους αυτοκτονικούς τρελούς του Ανατέλλοντος Sunλιου, αυτοί οι τύποι σας κρατούν πραγματικά στα πόδια σας, με μια σημαντική προϋπόθεση: την τεχνητή νοημοσύνη στην πραγματικότητα μόνο ξεκινά με την Κανονική δυσκολία, οπότε αν επιμένετε να παίξετε αυτό το παιχνίδι στο Easy, δεν πρόκειται να σας προσφέρει την ίδια ικανοποίηση.

Ακόμα καλύτερα, η EA έκανε επιτέλους κάποιες απαραίτητες αλλαγές στους μηχανισμούς του παιχνιδιού. Βγαίνει το παλιό και κακώς εφαρμοζόμενο σύστημα αποθήκευσης Checkpoint, έρχεται ένα νέο σύστημα αναβίωσης, το οποίο λειτουργεί αποτελεσματικά ως ζωές. Αυτά κερδίζονται με την ολοκλήρωση των στόχων στην αποστολή και τα medikits και τα revives μπορούν επίσης να κερδηθούν κρατώντας τα στρατεύματά σας ζωντανά μέχρι το τέλος του επιπέδου. Αυτό από μόνο του δίνει στο παιχνίδι ένα νέο πλεονέκτημα τακτικής. χρησιμοποιείτε αυτό το ζωτικής σημασίας medikit για να βοηθήσετε τον σύντροφό σας να ξεθωριάζει ή το κρατάτε πίσω σε περίπτωση που το χρειαστείτε αργότερα;

Και στο θέμα των στόχων, αυτά έχουν προβληματιστεί πολύ περισσότερο αυτή τη φορά. Κάθε αποστολή εξακολουθεί να έχει έναν κύριο στόχο, αλλά υπάρχουν επίσης «Νέμεσις» Ναζί που αναζητούν και σφάζουν, σχέδια που πρέπει να ανακαλυφθούν και νέοι στόχοι να ξεκλειδώσουν καθώς εξερευνάτε. Καθώς οι αναβιώσεις είναι τόσο χρήσιμες όσο προχωράτε στο παιχνίδι, αυτοί οι δευτερεύοντες στόχοι αποκτούν νέα σημασία και στην πραγματικότητα βρίσκεστε να θέλετε να ξεκλειδώσετε το καθένα.

Το καλύτερο από όλα, αυτές οι αλλαγές ήρθαν χωρίς να χαλάσουν αυτό που έκανε το Υπουργείο Υγείας να λειτουργεί τόσο καλά: το σαρωτικό του - εάν απολυμανθεί - κινηματογραφική απόδοση του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και ο σεβασμός του για τον εκλεκτό οπλισμό και την περίοδο λεπτομέρεια. Τα γεγονότα κάλυψαν - η βρετανική επίθεση στο St Nazaire, η εκστρατεία της Βόρειας Αφρικής, το Στάλινγκραντ και η Μάχη of the Bulge - σας δίνει μια ποικιλία περιβαλλόντων για να παίξετε, και το καθένα έχει τη δική του ξεχωριστή εμφάνιση και αφή. Όσον αφορά την ατμόσφαιρα, το European Assault είναι σωστό για τα χρήματα και η ψυχαγωγία δράσης υπερπαραγωγής δεν γίνεται πολύ καλύτερη από αυτήν.

Αυτό μετατρέπει τη μεγαλύτερη αδυναμία του παιχνιδιού σε ένα τραγικό ελάττωμα. Με τέσσερις εκστρατείες και μόλις έντεκα αποστολές, το European Assault είναι σύντομο. Οι περισσότεροι από εμάς θα το ξεπεράσουμε σε περίπου οκτώ έως δέκα ώρες και ο αλαζονικός, τρελός έφηβος που έχει κολλήσει ένα ζόμπιτ στα λιπαρά του θα μπορούσε να το κάνει πολύ λιγότερο. Θα υποστήριζα ότι το παιχνίδι περιέχει τόσο μεγάλη δράση σε κάθε αποστολή που είστε ακόμα (περίπου) να αποκτήσετε την αξία των χρημάτων σας και οι επιταχυνόμενοι στόχοι τεχνητής νοημοσύνης και μπόνους προσθέτουν ένα συγκεκριμένο ποσό επανάληψης αξία. Ωστόσο, πρέπει να πω ότι αυτό δεν είναι ένα επιχείρημα αδιάβροχο και η έλλειψη επιλογών για πολλούς παίκτες στο διαδίκτυο δεν βοηθά σχεδόν καθόλου.

Επιπλέον, ας θυμηθούμε ότι το Υπουργείο Υγείας δεν έχει πλέον αυτό το θέμα στον εαυτό του. Η παραλλαγή της κονσόλας του Call of Duty μπορεί να μην δίνει πολύ ανταγωνισμό στο European Assault, αλλά Brothers in Arms έχει κερδίσει ένα πιστό κοινό για τον σκληρό του ρεαλισμό και την πιο προσεκτική αντιμετώπιση της ομάδας τακτική. Αφήνει αυτό το παιχνίδι να φαίνεται ελαφρώς στοιχειώδες. Και πάλι, υπάρχει ένα επιχείρημα ότι το European Assault είναι πιο προσβάσιμο και διασκεδαστικό, αλλά ορισμένοι θα το βρουν ακόμα ένα μικρό βήμα προς τα πίσω.

Ας επικεντρωθούμε όμως στα θετικά. Λίγα παιχνίδια είναι τέλεια και έχοντας παίξει αρκετά παιχνίδια κονσόλας τον τελευταίο μήνα, πρέπει να πω ότι αυτό είναι σίγουρα το πιο συναρπαστικό-αυτό που με κράτησε να παίζω μετά την ώρα του ύπνου μου και με έκανε να επιστρέψω για περισσότερα πρώτα πράγματα το επόμενο πρωί. Ούτε ο αρχικός ούτε ο καλύτερος σκοπευτής του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, εξακολουθεί να είναι μια πραγματική έκρηξη όσο διαρκεί.

"'Ετυμηγορία"'

Μια τεράστια βελτίωση της ποιότητας με κάποιο κόστος σε ποσότητα, αυτό δείχνει ακόμα μια σειρά αναζωογονημένη και - όσο διαρκεί - βρίσκεται ανάμεσα στους καλύτερους σκοπευτές στο PS2.

Αξιόπιστη βαθμολογία