Dragon Quest: The Journey of the Cursed King Review

Στην Ευρώπη, έπρεπε να περιμένουμε πολύ καιρό για να παίξουμε ένα Dragon Quest. Όσοι από εμάς πραγματικά ξεκινήσαμε να παίζουμε αυτά τα πράγματα με το Final Fantasy VII, αναρωτιόμασταν από καιρό τι θα ήταν Μου αρέσει να παίζω το άλλο μεγάλο RPG της Ιαπωνίας, αλλά χωρίς λεπτομερή γνώση της γλώσσας έχουμε μείνει εκτός κρύο. Ως αποτέλεσμα, η κυκλοφορία του Dragon Quest VIII - η πρώτη συμμετοχή που εμφανίστηκε εδώ και η πρώτη στο PS2 - δεν μπορούσε να αναμενόταν.

Έτσι ταιριάζει κάπως ότι, με το Dragon Quest: The Journey of the Cursed King όπως είναι γνωστό εδώ, η υπομονή είναι μια απαραίτητη αρετή. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, οι πρώτες τρεις ώρες είναι δεσμευτικές. Η δράση κινείται με οδυνηρά αργό ρυθμό και το αρχικό σας πάρτι δύο δυνατών μπορεί να εξαφανιστεί ευκολία, σας στέλνει κατευθείαν πίσω στην κοντινή πόλη και σας αναγκάζει να ξανακάνετε ολόκληρα μπουντρούμια από το αρχή.

Για να κάνετε τα πράγματα χειρότερα, το παιχνίδι σας χτυπάει αμέσως με γελοία νούμερα από το παλιό ιαπωνικό τρόμο RPG: το περιπλανώμενο τέρας. Ακόμα και το πιο απλό ταξίδι φαίνεται τεντωμένο μέχρι τη δυστυχία. Στην πραγματικότητα, αισθάνεστε σαν το μαστίγιο αγόρι του Dragon Quest και σε αυτό το σημείο οι αρνητικές σκέψεις συνεχίζουν να έρχονται: «Δεν έχουν προχωρήσει τα RPG πολύ περισσότερο από αυτό; Δεν πρέπει να διασκεδάζω μέχρι τώρα; » θα ρωτήσεις. Από τον απλό αγώνα με βάση τη στροφή στο βασικό σύστημα εξέλιξης χαρακτήρων, το Dragon Quest αισθάνεται σαν ένα ιαπωνικό RPG πρώτης δεκαετίας του '90 vintage. Είναι σίγουρα λιγότερο περίπλοκο και πιο προσιτό από ό, τι έχει γίνει η σειρά Final Fantasy, αλλά είναι παράξενα σκληρό με τον δικό του τρόπο. Αισθάνεται ότι θα πρέπει να είναι σε θέση να προσεγγίσει ένα κοινό που δεν παίζει συνήθως RPG, αλλά θα έχανε τους περισσότερους απλούς παίκτες εντός τριάντα λεπτών από το off.

Το γεγονός ότι το παιχνίδι επιβιώνει από αυτή την αργή εκκίνηση καταλήγει σε ένα πράγμα: τη γοητεία. Για αρχή, το Dragon Quest φαίνεται όμορφο. Ο καθένας μπορεί να κάνει γραφικά κινουμένων σχεδίων με σκιά, αλλά αυτό είναι ένα από αυτά τα σπάνια παιχνίδια-Legend of Zelda: The Wind Waker είναι άλλο - όπου η σκέψη και η φαντασία κάνουν τη διαφορά μεταξύ θαμπής τεχνικής και τολμηρού καλλιτεχνικού επιλογή. Και πάλι, υπάρχει κάτι ρετρό στη δουλειά εδώ. Όπως θα σημειώσει όποιος έχει παίξει το αριστοτεχνικό Chrono Trigger - που μοιράστηκε τον ίδιο καλλιτέχνη, Akira Toriyama - το Dragon Quest φέρνει το φωτεινό, πολύχρωμο κόσμους των κλασικών Super Nintendo RPG σε ζωντανή τρισδιάστατη ζωή και η αλλαγή από τη γοτθική σκοτεινή φαντασία των περισσότερων RPG του PS2 δεν θα μπορούσε να είναι πια σαφής. Το αποτέλεσμα είναι ένας κόσμος φαντασίας βιβλίου ιστοριών που θα θέλετε να εξερευνήσετε, με τα δάση, τα δέντρα, τα ποτάμια, τα κάστρα, τις παραλίες, τις σπηλιές και τα χωριά να περιμένουν το πάρτι σας να τα ανακαλύψει.

Αλλά η γοητεία ξεπερνάει αυτό. Υπάρχει κάτι υπέροχα αφελές σε ολόκληρη την επιχείρηση. κάτι μοναδικό για τους ήρωες με τα μεγάλα μάτια και τις φρικιαστικές ηρωίδες του. Το Dragon Quest δεν είναι μια ιστορία με σκοτεινές ασάφειες ή ξαφνικές ανατροπές - είναι ένα παιχνίδι απλών αξιών και βασικών χρωματικών συναισθημάτων, που λέγονται με αίσθηση του χιούμορ και ένα γνώσιμο μάτι. Ο χαρακτηρισμός είναι το απλό πράγμα του Star Wars-με έναν άγριο κακό της παντομίμας, έναν καλόκαρδο ήρωα, έναν σκληρό βοηθό, φλογερή κοκκινομάλλα με ένα τεράστιο ντεκολτέ και μια αξιαγάπητη απατεώνα με μια μυστική θλίψη - και μπορείτε να μαντέψετε λίγο πολύ τις λεπτομέρειες του οικόπεδο.

Μπορεί να σου αρέσει το Dragon Quest ή να το μισείς, αλλά πολλά θα εξαρτηθούν από το αν σε πειράζει να παλέψεις με ένα σωρό κωμικές νυχτερίδες, ιππότες με λάσπη και υπερμεγέθη χείλη με μάτια στα κοτσάνια, ή αν θα αρχίσετε να κλαίτε για τα παλιά καλά ορκάκια και καλικάντζαροι. Ας πούμε ότι αν έχετε βρει το Final Fantasy κάπως εκκεντρικό, τότε το Dragon Quest μπορεί να είναι ένα βήμα πολύ πιο κάτω στο δρόμο προς το Nutsville. Είναι παιδικό - ίσως και παιδικό - αλλά αν μπορείτε να το ξεπεράσετε, τότε είναι επίσης παράξενα υπέροχο.

Βοηθάει ο εντοπισμός του σεναρίου να είναι τόσο σταθερός και ότι οι φωνές είναι γενικά άψογου. Πρέπει να ήταν δελεαστικό να απαλάσει χαρακτήρες όπως ο πρασινωπός, σφηνωμένος King Trode ή ο γελοίο, σχιζοφρενικός δολοφόνος καλαμάρι, Καλαμάρι, για δυτικό κοινό, αλλά αντίθετα η Square-Enix διατήρησε αυτό που φαντάζομαι ότι ήταν ο παιχνιδιάρικος τόνος του αυθεντικού Ιαπωνικού εκδοχή. Και ενώ μπορεί να μην πεθάνεις γελώντας από τις εκρήξεις του Yangus, που παίζει με μια θρασύτατη γοητεία ο ληστής κωμικός Ricky Grover, σίγουρα θα κάθεσαι εκεί χαμογελαστός. Άλλοι μεταφραστές πρέπει να λάβουν γνώση.

Όλα αυτά είναι πολύ τυχερά, γιατί θα χρειαστείς πολλή απόσπαση της προσοχής για να κρύψεις πόσο αργά εξελίσσεται η ιστορία στα πρώτα στάδια και πόσες ώρες χρειάζεται για να φτάσεις οπουδήποτε. Σκεφτείτε εκείνη τη σπουδαία πρώτη πράξη στο Final Fantasy VII: τους χαρακτήρες, το δράμα, την κωμωδία, τις παράξενες μικρές παράπλευρες ιστορίες, γεμάτες συναισθήματα. η στιγμή της κορύφωσης στον πύργο Shinra. Στο Dragon Quest, είναι περίπου εννέα ώρες πριν το πάρτι σας συγκεντρωθεί πλήρως, άλλες πέντε ώρες πριν από οποιοδήποτε θεαματικά ξόρκια ή επιθέσεις αρχίζουν να σέρνονται και περισσότερο πριν φτάσουν σε οποιοδήποτε μεγάλο δραματικό υψηλό σημείο. Η ιστορία είναι ακόμη και εκπληκτικά γραμμική - μπορεί να υπάρχουν πολλές πόλεις και μάζες χαρακτήρων, αλλά οι δευτερεύουσες αναζητήσεις είναι λίγες και πολύ μακριά, και αν και μπορεί να θέλετε να εξερευνήσετε αυτούς τους καταπράσινους λόφους και τις τραχιές ακτές, θα είστε τυχεροί να βρείτε περισσότερα από το περίεργο κρυμμένο στήθος ή μοναδικά Τέρας.

Και τώρα έρχομαι να το αναφέρω, δεν επαναλαμβάνεται η δράση; Ο αγώνας είναι η μόνη πραγματική πηγή πρόκλησης, και ακόμη και εκεί όταν αναπτύξετε τη βέλτιστη τακτική των κομμάτων σας για τη διανομή μεγάλων ομάδων των κακών, μπορείτε να τα επαναλάβετε με χαρά μόνο με την περίεργη επανεξέταση όταν αποκτήσετε ένα νέο όπλο ή συναντήσετε έναν πιο δύσκολο χαρακτήρα αφεντικού.

Στην πραγματικότητα, ενώ είμαι στο θέμα της επανάληψης, ας μιλήσουμε για το soundtrack. Ναι, το Dragon Quest έχει υπέροχα ορχηστρικά θέματα και δυναμική μουσική μάχης, αλλά υπάρχουν στιγμές που θα θέλατε να υπήρχε λίγο περισσότερη ποικιλία. Η φτωχή σύζυγός μου έχει ήδη αρχίσει να ονειρεύεται τη μουσική της μάχης και είμαι βέβαιος ότι το μωρό μου τριών εβδομάδων θα το θεωρήσει ως νανούρισμα τα επόμενα χρόνια.

Αλλά εδώ είναι το περίεργο: με όλα αυτά που είπα και έκανα βρέθηκα εθισμένος απελπιστικά. Μετά το δέκαωρο, με τους ήρωές μου να ισοπεδώνουν πιο συχνά, μερικά υπέροχα νέα όπλα κάτω από το χέρι μου ζώνη και πρόσβαση στο δοχείο αλχημείας για τη διαμόρφωση των δικών μου μαγικών αντικειμένων, το παιχνίδι με είχε κάτω από αυτό σημαίνω. Είχε ρίξει ακόμη και ζουμ και ξόρκια άμεσης εκκένωσης που έβγαλαν την αγγαρεία από όλα αυτά τα μπουντρούμια και το back-tracking. Πάνω απ 'όλα, ένιωθα ότι η δολοφονική γοητεία είχε καταλάβει πλήρως. Μέχρι που βρέθηκα να προσπαθώ να θεραπεύσω τη σπασμένη καρδιά ενός χήρου βασιλιά, βρήκα το παιχνίδι και τους χαρακτήρες του σχεδόν αξιολύπητα συμπαθητικό. Wantedθελα να στρίψω στην επόμενη γωνία, να δοκιμάσω νέα ξόρκια και ειδικές επιθέσεις και να δω πού πηγαίνει η απλή ιστορία.

Όπως μια κλασική παιδική ιστορία ή μια παλιά ταινία κινουμένων σχεδίων, υπάρχει κάτι στην έλλειψη προφανούς πολυπλοκότητας του παιχνιδιού που απογυμνώνει το ιαπωνικό RPG επιστρέφει στις πιο βασικές του απολαύσεις: χτίζοντας τις δυνάμεις των χαρακτήρων σας και απλά ανακαλύπτοντας πού να πάτε και τι να κάνετε Επόμενο. Είναι εκπληκτικό πόσο ισχυρό μπορεί να είναι το τράβηγμα.

Μια τελευταία απόδειξη της περίεργης δύναμης του Dragon Quest: Νομίζω ότι υπάρχουν τρομερά πολλά που θα μπορούσε να κάνει το παιχνίδι καλύτερα, και δεν μπορώ πραγματικά να πιστέψω ότι θα τα βγάλω πέρα ​​από τις 60 περίπου ώρες μέχρι το τέλος. Ωστόσο, τα βράδια και τα Σαββατοκύριακα παραμελούσα τα παιχνίδια που είμαι σίγουρος ότι είναι καλύτερα - συμπεριλαμβανομένων των ισχυρών Elder Scrolls: Oblivion - υπέρ άλλων ωρών από αυτό. Η απάντησή σας μπορεί κάλλιστα να διαφέρει, ιδιαίτερα αν έχετε συνηθίσει σε πιο εξελιγμένο ναύλο RPG, αλλά αν το κάνετε Έχετε την υπομονή και το μυαλό ανοιχτό να αναρωτιέται, αυτό είναι ένα από τα πιο ευχάριστα παιχνίδια που έχω παίξει έτος.

"'Ετυμηγορία"'

Μπορεί να ανατρέχει σε απλούστερες εποχές, αλλά λίγα RPGs κάθε είδους είναι τόσο ελκυστικά. Περάστε τις πρώτες ώρες και, με την προϋπόθεση ότι μπορείτε να χαλαρώσετε με τη γοητεία του με τα μάτια, το Dragon Quest θα σας κρατήσει αιχμάλωτους με μια δύναμη που μπορεί να μην πιστέψετε αρχικά.

Αξιόπιστη βαθμολογία