Επεισόδια αμαρτίας: Κριτική εμφάνισης

Δεν νομίζω ότι πολλοί θυμούνται το Sin, και εκείνοι που το θυμούνται πιθανότατα ως ένα εντάξει shooter πρώτου προσώπου με ωραίες σεναριακές στιγμές και μια ελκυστική γυναίκα κακό με μεγάλο στήθος. Δυστυχώς, αυτό δεν ήταν αρκετό για ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε την περίοδο μεταξύ του Quake II και του οραματιστικού Half-Life της Valve. Μετά την σφιχτά πλεγμένη αφήγηση, την παχιά ατμόσφαιρα και τη λαμπρή τεχνητή νοημοσύνη, το παιχνίδι του Ritual φαινόταν μάλλον απλό και ίδιο-ένα αποτελεσματικό παιχνίδι δράσης run-and-gun, αλλά τίποτα επαναστατικό. Αμφιβάλλω ότι θα εμφανιστεί στη λίστα με τα δέκα καλύτερα παιχνίδια FPS.

Παρόλα αυτά, αυτό δεν εμπόδισε το Ritual να πάρει μαζί ένα sequel με μεγάλη καθυστέρηση, και αυτή τη φορά το έχει κάνει η Valve παρείχε την τεχνολογία, στο σχήμα του κινητήρα Half-Life 2 που τροφοδοτεί, και επίσης τα μέσα παράδοσης - Steam. Το επαναστατικό εδώ είναι ότι το παιχνίδι είναι επεισοδιακό. παραδίδεται σε τμήματα πέντε έως έξι ωρών μέσω του Steam για μια λογική τιμή $ 20. Η εμφάνιση είναι το πρώτο επεισόδιο που «βγαίνει» στον αέρα.

Και μάντεψε, το στήθος επέστρεψε.

Στην πραγματικότητα, το στήθος είναι το πρώτο πράγμα που βλέπετε, απλώς περιορισμένο σε ένα δαντελωτό μαύρο σουτιέν κάτω από ένα ύποπτα ανοιχτό κόκκινο μπουφάν. Αυτό σας λέει αμέσως το είδος του παιχνιδιού που είναι αυτό. Αλλά αν δεν λάβετε την υπόδειξη, μια άλλη έρχεται πέντε λεπτά αργότερα με μια ονειρική ακολουθία με το είδος του μπικίνι που ακόμη και ένας Βραζιλιάνος μπορεί να βρει άσεμνο. Θέλετε άλλη ένδειξη; Ακόμα και η ασταθής γυναίκα σύντροφός σας φαίνεται να φορά G-String. Με άλλα λόγια, το Emergence είναι διαδραστική ψυχαγωγία για αγόρια - ένα είδος Half Life 2 για το αναγνωστικό κοινό των Nuts. Είναι γρήγορα κινούμενο, χωρίς σκέψη και θλιβερά γραμμικό. Δεν περιέχει σχεδόν καμία νέα ιδέα σε ολόκληρο τον χρόνο λειτουργίας του. Μετά το Half-Life 2, ο F.E.A.R. και το Call of Duty 2, στην πραγματικότητα φαίνεται σαν ένα σκόπιμο βήμα προς τα πίσω. Αλλά, καλό μου, δεν είναι διασκεδαστικό.

Τώρα, για να είμαι ειλικρινής, οι πρώτες μου εντυπώσεις δεν ήταν στην πραγματικότητα τόσο ευνοϊκές. Νωρίς, το Emergence φαινόταν κουρασμένο-το είδος FPS δεύτερης κατηγορίας που μπορείτε να απολαύσετε, αλλά μόνο στο πιο βασικό, μηχανικό επίπεδο. Η ίδια η ιστορία ξεκινάει καλά, με τον ήρωά μας - τον Μπλέιντ - στο έλεος των κακών και ένεσε μια μυστηριώδη ουσία, αλλά μετά από μια γρήγορη διάσωση μοιάζει πάρα πολύ με το συνηθισμένο. απλώς μια άλλη ακολουθία διαδρόμων, βιομηχανικών εγκαταστάσεων και κιβωτίων, με εχθρούς να περιπολούν αδιανόητα και περιστασιακά να ξεπροβάλλουν για να πυροβοληθούν.

Ενώ η χρήση του Source engine σήμαινε ότι η εμφάνιση εμφανίστηκε όμορφα - το Ritual φαινόταν να τα βάζει όλα αυτά οπτική δύναμη για σπατάλη, με μόνο την περιστασιακή ηλιοφώτιστη σκηνή ή το υδάτινο πέρασμα να δείχνει καλύτερα την τεχνολογία της Valve αποτέλεσμα. Και παρόλο που η φυσική σε πραγματικό χρόνο ήταν εμφανής στο κουρέλι του θανάτου των εχθρικών στρατευμάτων και περιστασιακά τη στιγμή που μια καλά τοποθετημένη έκρηξη προκάλεσε την ανατροπή τεράστιων κομματιών του τοπίου, δεν μπορούσα να δω τίποτα ειδικός. Αν μη τι άλλο, το Emergence έμοιαζε με μια αποδυναμωμένη έκδοση του F.E.A.R. -και ένας που λείπει άσχημα τα εφέ της σφαίρας και οι έξυπνοι αντίπαλοι των Μονόλιθων με ελαττώματα σχεδόν αριστούργημα. Έχοντας πολεμήσει αυτούς τους δαίμονες με την ταχεία απόκριση και τις τακτικές τους, ήταν δύσκολο να ενθουσιαστούμε πολύ για την αντιμετώπιση των συγκριτικά θορυβωδών τεθωρακισμένων του Ritual.

Δεν είμαι σίγουρος πότε άλλαξε η στάση μου, αλλά μερικά από αυτά μπορεί να οφείλονται σε δύο πράγματα. Πρώτον, το παιχνίδι χρησιμοποιεί μια νέα τεχνολογία που έχει σχεδιαστεί για να προσαρμόζει το AI και το γενικό επίπεδο δυσκολίας για να ταιριάζει τις δικές σας δεξιότητες, η θεωρία είναι ότι ένας αρχάριος FPS θα πρέπει να είναι σε θέση να απολαμβάνει το παιχνίδι όσο ένα έμπειρο hardcore παίχτης. Στην πράξη, αυτό φαίνεται να λειτουργεί. οι εχθρικές δυνάμεις ανεβάζουν συνεχώς το παιχνίδι τους όσο περισσότερο έκανα πρόοδο. Δεύτερον, αυτό είναι ένα από εκείνα τα σπάνια παιχνίδια που πραγματικά βελτιώνονται όσο περισσότερο συνεχίζεται. Καθώς το Blade διεισδύει σε ένα εχθρικό πλοίο, το παιχνίδι αισθάνθηκε πιο σίγουρο στα στημένα κομμάτια του. πιο ικανός να δημιουργήσει καταστάσεις για να με αμφισβητήσει και να δοκιμάσει τις ικανότητές μου. Τα τελικά τμήματα σε ένα πολυώροφο εταιρικό μπλοκ ξεπερνούν με πολλούς τρόπους τις παρόμοιες προσπάθειες της F.E.A.R.-εν μέρει επειδή τα περιβάλλοντα είναι πολύ περισσότερα ποικίλες, αλλά και επειδή το παιχνίδι αρχίζει να ρίχνει σε ένα είδος υψηλής έντασης, τολμηρές στιγμές που το κάνουν να αισθάνεται σαν το αποκορύφωμα μιας δράσης σε στιλ Die Hard ταινία. Στο τέλος, βρέθηκα καλά και πραγματικά γαντζωμένος.

Σίγουρα δεν ισχύει ότι η δράση γίνεται λιγότερο κλισέ. Μπορείτε να περιμένετε να πείτε ένα γεια στα παλιά αγαπημένα, όπως το εργαστήριο που διευθύνεται από μεταλλαγμένους, η αναμέτρηση του ελικοπτέρου στον τελευταίο όροφο και η μάχη της τελευταίας στάσης όπου οι εχθροί σφυρίζουν από κάθε άνοιγμα. Η εμφάνιση δεν σας αφήνει καν μεγάλη ελευθερία. τις περισσότερες φορές μπορείτε να πείτε από ποια πόρτα πρέπει να περάσετε γιατί είναι η μόνη που δεν είναι κλειδωμένη. Πάνω απ 'όλα, έχει στην πραγματικότητα την ευγένεια να χρησιμοποιήσει τον εμπορικό σήμα slowmo της F.E.A.R. Απλώς α) βασίζεται στην έκρηξη ανοιχτών δοχείων επικίνδυνων μεταλλαξιογόνων ουσιών και β) δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο χρήσιμο όσο ακούγεται. Το εκπληκτικό είναι ότι με κάποιο τρόπο η Ritual πήρε αυτή την τσάντα με δάνεια, κλέψεις και βρωμερά κλισέ και τα διαμόρφωσε σε κάτι εκπληκτικά συναρπαστικό.

Και όσο περισσότερο το σκέφτομαι, η Εμφάνιση έχει πολλά πράγματα να μου αρέσουν. Ορισμένοι εχθροί, όπως ο πολύ θωρακισμένος στρατιώτης και οι τύποι που τριγυρνούν στα Jetpacks, δουλεύουν εξαιρετικά για να σας κρατήσουν στα πόδια σας. Το σάουντρακ σφυροβολεί στο παιχνίδι την κατάλληλη αίσθηση υπερπαραγωγής και ο υπόλοιπος ήχος έχει μια δυναμική, καθαρότητα ταινιών δράσης που σας κρατά ακριβώς στην κατάλληλη ζώνη. Αργότερα, το παιχνίδι φαίνεται να βρίσκει ακόμη και τα πόδια του οπτικά, με μερικές υπέροχες λεπτομερείς υφές στον ουρανοξύστη και μερικούς όμορφους διαδρόμους λουσμένους στο φως. Αυτό δεν είναι ένα παιχνίδι σκληρού ρεαλισμού επιστημονικής φαντασίας όπως το Half-Life 2, αλλά ένα από τους χαρακτήρες κόμικς μεγαλύτερης από τη ζωή και γυαλιστερό φουτουριστικό σκηνικό. Και υπό αυτούς τους όρους, λειτουργεί πραγματικά πολύ καλά.

Ωστόσο, βοηθάει ότι αυτό το πρώτο επεισόδιο δεν ξεπερνά το καλωσόρισμά του. με περίπου έξι ώρες παιχνιδιού, θα μπορούσατε εύκολα να το κατεδαφίσετε ένα βράδυ, πόσο μάλλον ένα Σαββατοκύριακο. Ωστόσο, αυτό είναι το πλεονέκτημα του επεισοδιακού μοντέλου: δεν πληρώνετε πολλά για κάθε επεισόδιο και έτσι αποκτάτε πραγματικά πολύ καλή αξία (ιδιαίτερα καθώς το αρχικό παιχνίδι είναι ενσωματωμένο αυτήν τη στιγμή). Μένει να δούμε αν τα μελλοντικά επεισόδια μπορούν να διατηρήσουν τη δυναμική αυτού, αλλά - για όλα τα παιχνίδια σκληρός σεξισμός με μεγάλο στήθος και πενιχρό, τυχαίο IQ-ανυπομονώ να μάθω πού πηγαίνει η Blade Επόμενο. Perhapsσως αυτή τη φορά το Ritual μπορεί να μας δώσει κάτι περισσότερο να θυμόμαστε από μια διάσπαση….

"'Ετυμηγορία"'

Μισικά χαζό, αλλά εντελώς απολαυστικό, το Sin: Episodes είναι το FPS που θα ντρέπεστε λίγο να αγαπήσετε. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια εξαιρετική σειρά, υπό την προϋπόθεση ότι το Ritual μπορεί να συνεχίσει τον ρυθμό.

Αξιόπιστη βαθμολογία

Γιατί να εμπιστευτούμε τη δημοσιογραφία μας;

Ιδρύθηκε το 2004, οι Trusted Reviews υπάρχουν για να παρέχουν στους αναγνώστες μας εμπεριστατωμένες, αμερόληπτες και ανεξάρτητες συμβουλές για το τι να αγοράσουν.

Σήμερα, έχουμε 9 εκατομμύρια χρήστες το μήνα σε όλο τον κόσμο και αξιολογούμε περισσότερα από 1.000 προϊόντα το χρόνο.