Κριτική του Tom Clancy's Rainbow Six: Vegas (Xbox 360)

Έπρεπε να είχε ξεκινήσει με ένα χτύπημα. Είστε έτοιμοι για τα έντονα φώτα και τη μεγάλη πόλη, για κουλοχέρηδες και λάμψη νέον, για περιστρεφόμενους τροχούς και γοητεία υψηλής ροής, και αντίθετα σε ρίχνουν σε μια μεξικανική συνοριακή πόλη, παίζοντας ένα παιχνίδι που μοιάζει με μια άψυχη μίμηση του Ghost Recon: Advanced Πολεμιστής. Τα γραφικά είναι αποσπασματικά, με λαμπερό ηλιακό φως και κουρελιαρισμένο στόκο στο εξωτερικό, κουτί αρχιτεκτονικής και θαμπές, χτυπημένες υφές στο εσωτερικό.

Οι συμπαίκτες σας και οι τρομοκράτες με τους οποίους πολεμάτε φαίνεται να έχουν έρθει κατευθείαν από το Counter-Strike χωρίς πολύ γραφικό γυάλισμα. Το χειρότερο από όλα είναι ότι όλα μοιάζουν λίγο παλιά, ίδια παλιά: περικλείστε την πόρτα, καθαρίστε το δωμάτιο, κατεβάστε ταγκό. Αν ελπίζατε για μια πραγματική επόμενη γενιά για το Rainbow Six, θα δικαιολογηθήκατε για την απογοήτευση.

Κρεμάσου με αυτό. Γίνεται καλύτερο. Πολύ, πολύ καλύτερα. Αξιοποιήστε το χρόνο για να συνηθίσετε τα χειριστήρια - σε ένα νέο ελαφρώς απλοποιημένο σύστημα εντολών ομάδας που κάνει κομψή χρήση ολόκληρου του χειριστηρίου 360 - και σε νέους μηχανικούς παιχνιδιών. Υπάρχει ένα σύστημα υγείας τύπου Call of Duty 2/Gears of War που βλέπει την όρασή σας να θολώνει και να σκοτεινιάζει με διαδοχικά χτυπήματα, αλλά επαναφορτίζεται αν μπορείτε να βρείτε έναν τρόπο ασφάλειας. Σε μια κίνηση που θυμίζει Splinter Cell, υπάρχουν επιλογές σχοινιού και ραπέλ για εργασία, καθώς και μια κάμερα φιδιού που σας επιτρέπει για να διευκρινίσετε τι συμβαίνει κεκλεισμένων των θυρών και ακόμη και να εκχωρήσετε πρωταρχικούς στόχους στους άντρες σας πριν τους φτιάξουν είσοδος.

Μπορείτε να μετακινηθείτε μεταξύ συμπεριφορών επίθεσης και διείσδυσης με το πάτημα ενός κουμπιού και οι άντρες σας φαίνονται πολύ καλύτερα εξοπλισμένοι για να λάβετε τις παραγγελίες σας, δείχνοντας πρωτοβουλία, βρίσκοντας κάλυψη και επιλέγοντας - και πυροβολώντας - στόχους με αθόρυβη απόδοση και πραγματικό ακρίβεια. Κάντε ένα ταξίδι στις σήραγγες κάτω από μια αχρηστευμένη αυλή τρένου, στη συνέχεια πιάστε μια σόλο μάχη για να φτάσετε στην εξόρυξη και θα παρατηρήσετε ότι το Βέγκας αρχίζει να μαζεύεται. Maybeσως το τελευταίο Rainbow Six να μην είναι και τόσο κακό τελικά…

… Και ξαφνικά βρίσκεστε στην πόλη της αμαρτίας και το παιχνίδι έπιασε υψηλή ταχύτητα.

Το πρώτο πραγματικό επίπεδο Vegas είναι εκπληκτικό. μια μάχη με τα όπλα μέσα από τη θρυλική ταινία, με ορδές από μασκοφόρους ένοπλους στο δρόμο σας, και γυαλί που σπάνε σε όλο το μαγαζί. Ναι, η τοποθέτηση αυτοκινήτων και φορτηγών για να διοχετεύσετε αριστερά και δεξιά είναι λίγο επινοημένη, αλλά σας δίνει επίσης πολλές ευκαιρίες να φτάσετε πιάνει το νέο σύστημα κάλυψης - βρείτε έναν τοίχο ή αυτοκίνητο για να κρυφτείτε πίσω, πατήστε και κρατήστε πατημένο το αριστερό σκανδάλο και η προβολή αλλάζει σε τρίτο πρόσωπο. Μπορείτε να κάνετε τυφλό πυρ, Gears of War-style ή να μετακινήσετε την κάμερα για να έχετε καλύτερη εικόνα των διαδικασιών.

Εσείς και τα παιδιά σας σπρώχνετε μπροστά, κατεβάζοντας τα «τάνγκο» κατά δεκάδες, προσπαθώντας να βρείτε έναν τρόπο να μπείτε στο καζίνο όπου έχουν πάρει ομήρους. Μια έκρηξη πυρκαγιάς SMG και ένας από τους άντρες σας έχει πέσει, αλλά στο Βέγκας, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι άχρηστοι. Σέρνεται προς το μέρος τους, χτυπήστε τον Α και ένα γρήγορο τρύπημα τους επαναφέρει στα πόδια. Πριν το καταλάβετε, καταρρίψατε έναν τοίχο και βρίσκεστε στο Calypso - το πιο καυτό καζίνο στη λωρίδα του Βέγκας.

Και ξαφνικά αυτά τα γραφικά δεν φαίνονται τόσο δεύτερης ποιότητας. Η οθόνη είναι γεμάτη με εκτυφλωτικό φως και έντονο χρώμα-μπορεί να είναι ένα φανταστικό καζίνο, αλλά όσον αφορά την αποτύπωση του στυλ του Βέγκας, η Calypso είναι σωστή για τα χρήματα. Ακολουθούν εντατικοί πυροβολισμοί στις αίθουσες, οι άνδρες σας κινούνται γρήγορα ανάμεσα στους ληστές με τα δύο χέρια, ένοπλοι εκτοξεύονται από κάθε πόρτα, ακόμη και πέφτοντας κάτω από σχοινιά από τα πατώματα. Δεν υπάρχει πλέον περιθώριο για μπλάζ - το Βέγκας θέλει να σας κάνει να ιδρώνετε για κάθε δωμάτιο καθαρισμένο, για κάθε διάδρομο που παραβιάζεται. Ένα ταξίδι μέσα από ένα κεντρικό αίθριο, ανεβάζοντας τις στάσιμες κυλιόμενες σκάλες και τις σκάλες με σέρβις είναι μια εκπαίδευση για το πώς το κάθετο επίπεδο παρουσιάζει τόσες απειλές όσες και οι οριζόντιες, με τους βλάκες να σας πυροβολούν από τα πατώματα πάνω, ενώ άλλοι παίρνουν θέση πίσω από το κάλυμμα και προσπαθούν όσο το δυνατόν καλύτερα για να σας εκτοξεύσουν έξω. Χρησιμοποιούν το περιβάλλον, συνεργάζονται για να σας ξεπεράσουν. Τα κακά κορίτσια χρησιμοποιούν ακόμη και βόμβες καπνού και βόμβες flash. Σίγουρα αυτό δεν είναι το κέικ που περιμένατε στην αρχή;

Οχι. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν στιγμές που είναι ακόμη και πολύ δύσκολο. Ενώ τα σημεία ελέγχου και το νέο σύστημα υγείας καθιστούν αυτό το πιο συγχωρητικό Rainbow Six από κάποιες προηγούμενες προσπάθειες - και είναι σίγουρα ένας λιγότερο σκληρός τακτικός σκοπευτής από τον σκόπιμα σαδιστή GRAW - υπάρχουν ακόμα πολλές περιπτώσεις όπου το Βέγκας σε ρίχνει σε μεγάλες αποστάσεις τόσο μαρασμένων πυροβολισμών που ακόμη και το να παραμένεις αιχμηρός κάθε δευτερόλεπτο δεν σου εγγυάται επιβίωση. Για κάποιο λόγο, αυτά έρχονται συχνά αμέσως μετά από περικοπές στο παιχνίδι (εμφανίζονται σε κάμερα κράνους Picture-in-Picture σε στιλ GRAW για ευκολία), σημαίνει ότι υπάρχουν κάποιες ανακοινώσεις σχετικές με την πλοκή που θα πρέπει να υποφέρετε ξανά και ξανά, αν και τουλάχιστον μπορείτε να εκτοξεύσετε τρομοκράτες ενώ έτσι κάνεις Στο σύνολό του, ωστόσο, το Vegas είναι μια εξαιρετικά ισορροπημένη πρόκληση-πάντα αρκετά σκληρή για να κρατήσει την ένταση στα ύψη, αλλά όχι τόσο σκληρή ώστε να σας αρέσει να ρίχνετε το χειριστήριο.

Στην πραγματικότητα, από τη στιγμή που έχω ανοίξει το δρόμο μου μέσα από ένα καζίνο υψηλής ποιότητας κινεζικού θέματος και έχω πάρει το μάχη στο νέον ομίχλη μιας εκπληκτικής αναπαραγωγής του Fremont St. Είμαι λίγο ερωτευμένος το παιχνίδι. Αυτό που ξεκίνησε ως ένα άσχημο παπάκι μετατράπηκε σε έναν πολύχρωμο χρυσό και κόκκινο κύκνο.

Νομίζω ότι αυτό είναι το ισοδύναμο του Rainbow Six του Splinter Cell: Chaos Theory - το παιχνίδι όπου όλα συνδυάζονται και μια πάντα πολλά υποσχόμενη σειρά γυρίζει τη γωνία. Είναι προσβάσιμο, είναι απολαυστικό - σκύβει προς τα πίσω για να διασφαλίσει ότι θα διασκεδάσετε. Πρέπει να σκάψετε τα περιβάλλοντα, τα οποία αποτυπώνουν τέλεια τη γελοία περίσσεια των καζίνο του Βέγκας, παρέχοντας παράλληλα φανταστικά περιβάλλοντα στα οποία μπορείτε να εμπλακείτε εχθρικές δυνάμεις. Λατρεύω το Gears of War μέχρι θανάτου, αλλά υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στο να βλέπεις κάποιον να κλέβεται πίσω από ένα άγευστο κυματισμένο γυάλινο διαμέρισμα δύο ορόφους πιο πάνω και βάζοντας μια σφαίρα στο κεφάλι τους, ή περνώντας από ένα παράθυρο σε ένα εστιατόριο και κατεβάζοντας τρεις ένοπλους σε ένα δεύτερος.

Οι στημένες μάχες, που διεξήχθησαν σε τεράστιες, πολυεπίπεδες αρένες, είναι τόσο μεγάλες όσο έρχονται, αφήνοντας συχνά να αναρωτιέστε πώς κάθε τρομοκρατική δύναμη μπορεί να συγκεντρώσει τόσα πολλά εκπαιδευμένα στρατεύματα. Κυρίως, τώρα που οι άντρες σας έχουν την εξυπνάδα να ακολουθούν εντολές και να αντιμετωπίζουν τανγκό, υπάρχει η ζεστή απόλαυση ενός καλού σχεδίου που συγκεντρώνεται. Χτυπάτε από μια πόρτα, χτυπάνε από μια άλλη και το δωμάτιο καθαρίζεται πριν οι εχθροί σας μάθουν τι έχει συμβεί.

Υπάρχουν βλάβες; Λοιπόν, η ομάδα τέχνης εξακολουθεί να μην έχει την ικανότητα να κάνει ανθρώπους, και υπάρχουν μερικοί πραγματικά φοβεροί όμηροι και κακοί, με περίεργα γωνιακά σώματα και πρόσωπα με κακή υφή. Και ενώ οι λειτουργίες πολλών παικτών είναι διασκεδαστικές - με βάση την ομολογουμένως αρκετά περιορισμένη εμπειρία μου από αυτές - δεν είναι τόσο αστρικές όσο περίμενα. Μερικοί από τους χάρτες είναι ελαφρώς ήπιοι ή ακόμη και άσχημοι, και ενώ έχετε μια χρήσιμη γκάμα επιλογών μοναχικού λύκου και ομάδας, δεν φαίνεται να συμβαίνει κάτι τόσο καινοτόμο.

Σίγουρα δεν θα απογοητευτείτε, ιδιαίτερα αν είστε σε παιχνίδια με στυλ Counter-Strike, αλλά αν έχεις ήδη εμμονή με το Gears of War, το Call of Duty 3 ή ακόμα και το GRAW, αμφιβάλλω ότι αυτό θα σε σκίσει Μακριά. Από τη θετική πλευρά, ωστόσο, μπορείτε να παίξετε σε ολόκληρη την καμπάνια ενός παίκτη συνεργατικά με έως και τρεις παίκτες ή να αναλάβετε συγκεκριμένες προκλήσεις για το κυνήγι τρομοκρατικών συνεργασιών. Σίγουρα συμβαίνουν αρκετά εδώ για να σας απασχολήσουν.

Σε κάθε περίπτωση, σημειώστε τι κάνει λάθος το Βέγκας - τη βαρετή πρώτη αποστολή, τους περιστασιακά αμήχανους ανθρώπους - ενάντια σε όλα τα πολλά που κάνει σωστά και είναι σαφές ποια είναι η κλίμακα της κρίσης. Επιπλέον, είναι ένα όνειρο με όπλα, με τόσα πολλά όπλα στον πραγματικό κόσμο, όλα με ικανοποιητικούς θορύβους, και έχει ακόμη και ένα σάουντρακ. Για τα χρήματά μου, αυτό είναι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια single-player στο Xbox 360 αυτή τη στιγμή και ο ιδανικός τίτλος για να συνεχίσετε αν έχετε ήδη δουλέψει μέσω του Gears of War - δεν είναι τόσο πανέμορφο ή τόσο σταθερό, αλλά ο συνδυασμός της λάμψης της αμαρτίας και της τακτικής της πόλης το κάνει πολύ καλό παιχνίδι Συνολικά. Αλήθεια, τι περισσότερο θα μπορούσατε να ζητήσετε από αυτό;

"'Ετυμηγορία"'

Μην αποθαρρύνεστε από την πρώτη ώρα - το Βέγκας είναι μία από τις καλύτερες στιγμές του 360 και ένα εξαιρετικό παράδειγμα τακτικού σουτέρ που δεν είναι μόνο για το συνηθισμένο σκληροπυρηνικό κοινό.

Αξιόπιστη βαθμολογία