Tomb Raider: Anniversary Review

”Πλατφόρμες: PS2, PC” ”

Πριν από πέρυσι, ποιος θα πίστευε ότι η δεκαετή επέτειος της Λάρα θα άξιζε να γιορτάσει; Μετά τις ανεμπνευσμένες συνέχειες, τις ταινίες και ολόκληρο το φρενάρισμα του Angel of Darkness, ήταν δύσκολο να θυμηθούμε τι σημαντικό παιχνίδι ήταν το πρώτο Tomb Raider. Μαζί με το Quake και το Super Mario 64, έθεσε ουσιαστικά τις βάσεις για το αληθινό 3D gaming. Ενώ η γελοία καλά προικισμένη ηρωίδα του πήρε όλα τα πρωτοσέλιδα, τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του Tomb Raider ήταν στην πραγματικότητα τα πρωτοποριακά γραφικά του και η κατανόηση των δυνατοτήτων του τρισδιάστατου χώρου. Όπως και το iD και το Nintendo, το Core Design συνειδητοποίησε ότι το 3D θα μπορούσε να δημιουργήσει περιβάλλοντα που προκαλούν δέος, πλούσια σε ευκαιρίες για τολμηρές πράξεις. Περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εταιρεία, η Core κατάλαβε επίσης τις κινηματογραφικές δυνατότητες της τεχνολογίας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα θρυλικά στημένα κομμάτια του Tomb Raider; Εκείνη η πρώτη βουτιά-κατάδυση στον καταρράκτη; Εκείνη τη στιγμή που το πανίσχυρο T-Rex ξεσπά στη σκηνή;

Το γεγονός ότι αυτό το δέκατο - καλά, σχεδόν ενδέκατο - επετειακό ριμέικ γίνεται κάθε είδους καλωσόρισμα καθόλου, οφείλεται στο περσινό Tomb Raider: Legend. Με αυτήν την «επανεκκίνηση franchise», η ομάδα της Crystal Dynamics κατάφερε κάτι ξεχωριστό - ενημερώθηκε τις μπαγιάτικες πτυχές της σειράς και της δίνουν μια νέα κινηματογραφική γυαλάδα χωρίς να χάνει εντελώς τον πυρήνα της έφεση. Το γεγονός ότι η ίδια βασική ομάδα-συμπεριλαμβανομένου του συν-δημιουργού της Lara, Toby Gard-βρίσκεται πίσω από αυτό το εφάπαξ, εορταστικό ριμέικ προσφέρει κάποια ελπίδα ότι η επέτειος μπορεί να συνεχίσει την αποκατάσταση της κας Croft.

Στην πραγματικότητα, το Anniversary πηγαίνει καλύτερα από αυτό: είναι το πιο αγνό παιχνίδι Tomb Raider εδώ και χρόνια. Εξαφανίστηκαν οι μάχες με τα όπλα John Woo και οι ακολουθίες μοτοσικλετών του Legend, έξω επίσης οι ατελείωτες κινηματογραφικές ταινίες και η συνεχής φλυαρία από την ομάδα της Lara. Για τη συντριπτική πλειοψηφία της Επετείου, είναι απλώς η Λάρα, μόνη ενάντια στα στοιχεία, πίσω στα βασικά: μία γυναίκα, ένας τάφος, μια μικρή συλλογή από μικρά ζώα και πολλές επικίνδυνες πλατφόρμες, παγίδες και παζλ Σε μερικούς από εσάς μπορεί να μην αρέσει η προσέγγιση, αλλά για εμάς που κουραστήκαμε με τη Lara καθώς τα παιχνίδια αυξάνονταν περισσότερο προσανατολισμένοι - ή που πιστεύουν ότι η πρώτη από την πρόσφατη τριλογία του Prince of Persia είναι ακόμα η καλύτερη - είναι μουσική για μας αυτιά.

Φυσικά, κάποια πράγματα έχουν αλλάξει από τις παλιές καλές εποχές. Οπτικά, η διαφορά μεταξύ αυτού του παιχνιδιού και του κλασικού Tomb Raider είναι σαν τη διαφορά μεταξύ αγαλμάτων της Πέτρινης Εποχής και της Αναγέννησης γλυπτό: Η Λάρα είναι πιο λεία και στρογγυλή, τα περιβάλλοντα είναι μεγαλύτερα και πιο πλούσια διακοσμημένα και όλα μοιάζουν λίγο περισσότερο φυσικός. Ευτυχώς, το κλασικό, εντελώς ανέφικτο κοστούμι γιλέκο και παντελόνι επέστρεψε και ο Θρύλος Η χειρουργική επέμβαση μείωσης στήθους φαίνεται να έχει αντιστραφεί, αλλά η Lara είναι εξίσου όμορφα κινούμενη με εκείνη ήταν πέρυσι. Η έκδοση PS2 του Anniversary δεν είναι αρκετά εκεί με τις δόξες του God of War 2, αλλά σίγουρα δεν είναι κακή διαφήμιση για τη συνεχιζόμενη ύπαρξη της πλατφόρμας. Οι πλούσιες υφές και τα εφέ φωτισμού από το Legend κάνουν μια επανεμφάνιση και τα εφέ νερού, αν μη τι άλλο, έχουν βελτιωθεί. Υποψιάζομαι, ωστόσο, ότι η κονσόλα με τις καλύτερες πωλήσεις της Sony ήταν η πλατφόρμα-στόχος του παιχνιδιού. Η έκδοση του υπολογιστή φαίνεται ωραία, αλλά η λεπτομέρεια υφής και ο πλούσιος φωτισμός που έχουν δημιουργηθεί από χτυπήματα έχουν κάνει το PC και το 360 του Legend οι ενσαρκώσεις που είναι τόσο παραπλανητικές φαίνεται να έχουν εξαφανιστεί και ορισμένα μοντέλα πλασμάτων έχουν σίγουρα αυτό το εντυπωσιακό PS2 look Για αυτούς. Στον υπολογιστή, η επέτειος εξακολουθεί να είναι ένα όμορφο παιχνίδι, αλλά μόνο περιστασιακά είναι ένα εκπληκτικό.

Ακόμα, αυτό που κάνει το παιχνίδι δεν είναι τα γραφικά, αλλά ο συνδυασμός χειριστηρίων και σχεδιασμού παιχνιδιού. Ενώ το κλασικό σύστημα ελέγχου περιστροφής, περιπάτου και άλματος ήταν μια αξιοπρεπής λύση τις ημέρες πριν από τα αναλογικά τακάκια, ήταν επίσης εξαιρετικά περιοριστικό. Συχνά νιώθατε ότι απλώς προγραμματίζατε εντολές - εκτελέστε τρία τετράγωνα και στη συνέχεια πηδήξτε - αντί να ελέγχετε ο χαρακτήρας σας σε πραγματικό χρόνο, και πολλοί ήταν ο χρόνος που ένα κακώς χρονομετρημένο πάτημα του κουμπιού σήμαινε ξαφνική πτώση μοίρα. Μια από τις απολαύσεις του Legend ήταν ότι τα χειριστήρια του - πολλά σαφώς «εμπνευσμένα» από τον Prince of Persia: Sands of Time - έγιναν για ένα πιο ρευστό, ανταποκρινόμενο παιχνίδι, όπου το άλμα και η ταλάντευση στο επίπεδο ήταν μία από τις μεγάλες απολαύσεις παιχνίδι. Η Επέτειος επιστρέφει αυτήν την προσέγγιση σε ξαναφαντασμένες παραλλαγές των κλασικών επιπέδων Tomb Raider, επεξεργασμένες έτσι ώστε να δίνουν στη Λάρα χώρο να χρησιμοποιήσει τις ακροβατικές της δυνατότητες στο έπακρο.

Αυτές οι δυνατότητες περιλαμβάνουν όλα τα άλματα και τα στριφογυρίσματα πόλων που εισήγαγε ο Legend, αλλά και κάποιες νέες κινήσεις με το άγκιστρο. Όπου υπάρχει ένα σημείο αντιπαράθεσης σε έναν τοίχο, η Lara μπορεί τώρα να πετάξει το γάντζο και να τρέξει κατά μήκος του με τη βοήθεια το σχοινί, τρέχοντας προς τα πίσω και προς τα εμπρός αν χρειαστεί για να αποκτήσετε αρκετή ταχύτητα για να πραγματοποιήσετε την επόμενη σύνδεση. Η Lara επίσης εξακολουθεί να πιάνει αυτόματα προεξοχές και επιφάνειες στην αφή (αν και οι καθαριστές του Tomb Raider μπορούν να το απενεργοποιήσουν αν το προτιμούν). Ειλικρινά, η σκέψη να επανεξετάσουμε τα παλιά στέκια της Lara με νέα γραφικά και το νέο σύστημα ελέγχου θα ήταν να είναι αρκετός λόγος για τους λάτρεις να δώσουν ένα Annunt στο Anniversary, αλλά στην πραγματικότητα οι απολαύσεις του ξεπερνούν ότι.

Βλέπετε, συνδυάζοντας τη βασική πλοκή και τη δομή του πρώτου Tomb Raider με τις δυνατότητες του σύγχρονου υλικού παιχνιδιών και το νέο, πιο ευέλικτο σύστημα ελέγχου, η Crystal Dynamics έχει δημιουργήσει αναμφισβήτητα την καλύτερη συλλογή επιπέδων σε οποιοδήποτε Tomb Raider παιχνίδι. Θα αναγνωρίσετε τα γυμνά οστά των παλιών αγαπημένων-τις σπηλιές που στάζουν και τις κρυμμένες ζούγκλες του Περού, τις ιλιγγιώδεις σταγόνες των ναών από κάτω St. Francis Folly - αλλά η φύση των δοκιμασιών και των δεινών της Lara, για να μην αναφέρουμε την ποιότητα του θεάματος που προσφέρεται, έχει αλλάξει δραματικά. Είναι ένα τέλειο μείγμα νοσταλγίας και νέας σκέψης. Σκεφτείτε το σαν μια φανταστική έκδοση εξωφύλλου: οι εμβληματικοί στίχοι και η κεντρική μελωδία δεν έχουν αλλάξει, αλλά ο ήχος και οι αρμονίες είναι διαφορετικοί, συναρπαστικοί και ενδιαφέρουσες.

Όλα όσα θα περιμένατε από ένα παιχνίδι Tomb Raider είναι εδώ. Υπάρχουν συναντήσεις με πλάσματα και κάποια φρικτά παζλ για να περάσουν, αυτά τείνουν προς το παλιό σχολείο και όχι για τις φυσικές προσπάθειες του Legend. Ωστόσο, το παιχνίδι είναι στα καλύτερά του όταν ξαναγυριστεί στα οστά αυτού που κάνει έναν εξαιρετικό πλατφόρμα: αδύνατες διαδρομές όπου μόνο τα κότσια και το ένστικτο αποκαλύπτουν το επόμενο βήμα. τεράστια άλματα με καρδιά στο στόμα, η Λάρα έφυγε προσκολλημένη από τα δάχτυλά της σε μια προεξοχή εκατοντάδες πόδια πάνω από το έδαφος. Μετά το God of War II μπορεί όλα να φαίνονται λίγο αναίμακτα, αλλά αυτό χάνει το νόημα: ποιο παιχνίδι από το Sands of Time έχει κάνει να πηγαίνει από το ένα μέρος στο άλλο ένα τόσο σταθερά συναρπαστικό καρχαρία;

Το Anniversary είναι επίσης ένα αισθητά μεγαλύτερο παιχνίδι από το Legend. Θα μπορούσατε να παραλείψετε την τελευταία προσπάθεια της Λάρα σε επτά έως οκτώ ώρες αν εργαζόσασταν σε αυτήν, αλλά η επέτειος είναι πιθανό να σας πάρει τουλάχιστον δύο φορές περισσότερο. Αυτό οφείλεται εν μέρει επειδή τα επίπεδα είναι μεγαλύτερα και λιγότερο γραμμικά στη φύση, και εν μέρει επειδή το παιχνίδι είναι επίσης πολύ πιο δύσκολο. Δεν μιλάμε για επίπεδα απογοήτευσης Prince of Persia: The Two Thrones - τα σημεία ελέγχου είναι λογικά τοποθετημένα πριν από κάθε στιγμή ο αιφνίδιος θάνατος είναι μια ευδιάκριτη πιθανότητα-αλλά υπάρχουν μερικές περιοχές όπου η βάναυση, συχνά θανατηφόρα εμπειρία δοκιμών και σφαλμάτων είναι πίσω. Περιμένετε να περάσετε είκοσι ή ακόμη και τριάντα λεπτά επαναλαμβάνοντας την ίδια ενότητα κατά καιρούς. Δυστυχώς, υπάρχουν μερικές περιπτώσεις που αυτό οφείλεται στη μία αχίλλειο πτέρνα του συστήματος ελέγχου - το «θα κολλήσει, δεν θα κολλήσει; »αναξιοπιστία του αγκίστρου - ή από μια ξαφνική και καταστροφική μετατόπιση της γωνίας της κάμερας, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πολύ συχνά. Τις περισσότερες φορές αισθάνεστε ότι μπορείτε να σπάσετε κάθε σκληρό κομμάτι μόνο αν μπορείτε να συγκεντρώσετε τις δεξιότητες και την πειθαρχία που απαιτούνται, και το παιχνίδι είναι πάντα αρκετά συναρπαστικό για να σας κρατήσει κολλημένους. Είναι σκληρό, αλλά δίκαιο, αν καταλάβετε τη μετατόπιση μου.

Μόνο μία ή δύο φορές η Anniversary κάνει λάθος σοβαρά. Το πλάσμα AI φαίνεται αξιολύπητα απλοϊκό, σαν να μην έχει βελτιωθεί τίποτα στην AI σε μια δεκαετία, και εμείς Πραγματικά πρέπει να έχετε ακολουθίες εκδηλώσεων γρήγορου χρόνου σε κάθε αόριστα κινηματογραφικό παιχνίδι δράσης τρίτου προσώπου; Και γιατί μια από τις κορυφαίες δόξες του πρώτου παιχνιδιού-το T-Rex-χρησιμοποιείται τόσο άσχημα; Αυτό που θα μπορούσε να ήταν ένα φανταστικό σετ κυνηγιού ή ένας θεαματικός συνεχιζόμενος αγώνας μετατράπηκε σε μια καταθλιπτικά βασική μάχη αφεντικού με αριθμούς; Δεν είδε κανείς πόσο καλά η προσαρμογή του King Kong της Ubisoft χειρίστηκε τις συναντήσεις με τους δεινόσαυρους; Τις περισσότερες φορές αυτό το ριμέικ πετυχαίνει ακριβώς αυτό που θα ήθελαν οι περισσότεροι θαυμαστές του Tomb Raider. Ακόμα κι αν δεν υπολογίζετε τον εαυτό σας σε αυτόν τον αριθμό, μπορεί να σας υπενθυμίσει γιατί το κλασικό παιχνίδι πλατφόρμας - τώρα συχνά περιγράφεται ως απλοϊκό, θαμπό ή χρονολογημένο - μπορεί ακόμα να είναι τόσο συναρπαστικό αν το χειριστείτε σωστά.

Έχοντας παίξει αυτό και τον Legend, τώρα φαίνεται ότι η Λάρα έχει στραβώσει. Μπορεί να πήδηξε τον καρχαρία, αλλά η Crystal Dynamics φαίνεται αποφασισμένη να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Εάν το επόμενο Tomb Raider μπορεί να πάρει το καλύτερο από το Legend-τις κινηματογραφικές του ιδιότητες, την ενσωματωμένη φυσική του πραγματικού κόσμου και το υπέροχο οπτικά - και το καταφέρνουμε να δουλεύει με τις ανακαλυφθείσες αξίες του παιχνιδιού εδώ, θα μπορούσαμε να είμαστε στο δρόμο προς το μεγαλύτερο Tomb Raider από όλα χρόνος. Έχουμε σταυρώσει τα δάχτυλά μας για σένα τώρα, Λάρα. Απλώς μην τολμήσεις να μας απογοητεύσεις.

"'Ετυμηγορία"'

Τα γραφικά και τα χειριστήρια είναι μοντέρνα, αλλά το gameplay είναι κλασικό, old-school Tomb Raider. Τα αποτελέσματα είναι σίγουρα ρετρό, αλλά παράξενα αναζωογονητικά. Μετά από αυτό και τον Legend, άλλα δέκα χρόνια Lara μπορεί να μην είναι τόσο κακή ιδέα…

Αξιόπιστη βαθμολογία