Transformers: The Game Review

Παλιά ήξερες πού ήσουν με μεγάλες άδειες θερινής ταινίας. Με μια λέξη, ήταν σκουπίδια. Οι προγραμματιστές πήραν τους βασικούς χαρακτήρες και την πλοκή της ταινίας και απλώς τους εφάρμοσαν σε ένα πρότυπο βασικού είδους. Έχετε ένα scrap scrolling beat-em-up, ένα κακό 3D platformer ή ένα σάπιο 3D shooter με ένα κακό φαξ του αστέρα και όλοι ήξεραν τι να περιμένουν.

Σε αυτήν τη γενιά, ωστόσο, οι προγραμματιστές έχουν αρχίσει να δείχνουν ανησυχητικά σημάδια φιλοδοξίας. Περιστασιακά, αυτό αποδίδει, όπως στην προσαρμοσμένη προσαρμογή του Κινγκ Κονγκ από τον Μάικλ Άντσελ. Τις περισσότερες φορές, ωστόσο, είναι μια ιστορία ελπίδας που ακολουθείται γρήγορα από απογοήτευση. Πάρτε για παράδειγμα τον πιο πρόσφατο Χάρι Πότερ της EA. Για ένα λεπτό, νομίζετε ότι θα έχετε μια λαμπρή περιπέτεια δωρεάν περιαγωγής σε ένα εξαιρετικά λεπτομερή, αυθεντικό εικονικό Χόγκουαρτς. Στη συνέχεια, σιγά -σιγά καταλαβαίνετε ότι οι εργασίες που σας ζητούν να ολοκληρώσετε είναι πιο κουραστικές και αφάνταστες από ό, τι θα φανταζόσασταν πιθανές. Είναι μια παρόμοια ιστορία με τους Πειρατές της Καραϊβικής: Στο τέλος του κόσμου. Πρώτα σε ελκύουν τα φωτεινά γραφικά και τα λαμπρά ψηφιακά φαξ του Johnny Depp et al, και μετά ξεκινήστε ελπίζοντας ότι μπορεί να βασιστεί στην πλατφόρμα του στυλ Tomb Raider και όχι στην άχρηστη αντικειμενική περιπέτεια υλικό. Δυστυχώς, πριν αρχίσει η πραγματικότητα και συνειδητοποιείτε ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.

Λοιπόν, προετοιμαστείτε για περισσότερα από τα ίδια με τους Transformers.

Ιδού τα καλά πράγματα. Το μοντέλο και το animation των διαφόρων «μεταμφιεσμένων ρομπότ» είναι εξαιρετικά. Ο τρόπος με τον οποίο η κάμερα βαδίζει πάνω-κάτω καθώς ακολουθεί πίσω τους, λίγο σαν το μεγάλο shakey-cam στο Gears of War, τους δίνει μια πραγματική αίσθηση βάρους και δύναμης. Το να βλέπεις το Bumblebee να μετατρέπεται σε κίτρινο σπορ αυτοκίνητο ή το Optimus Prime να μετατρέπεται σε φορτηγό μπορεί να είναι αρκετό για τους πιο νοσταλγούς λάτρεις του παλιού κινουμένου σχεδίου για να δικαιολογήσουν την τιμή αγοράς. Κατά καιρούς, η δράση είναι θεαματική. Βλέποντας γιγαντιαία ρομπότ να μαζεύουν και να πετούν λεωφορεία ο ένας στον άλλον ή να σπρώχνουν ο ένας τον άλλον μέσα από κτίρια, δεν γερνούν ποτέ. Η κλίμακα της καταστροφής είναι, μερικές φορές, εντυπωσιακή, και όταν προσθέτετε την αυξημένη βαθμολογία και τα απίστευτα θορυβώδη ηχητικά εφέ crash-and-bang, είναι μια αρκετά καλή συνταγή για οπτικοακουστική υπερφόρτωση.

Θέλουν περισσότερα? Λοιπόν, το παιχνίδι προσφέρει δύο καμπάνιες για έναν παίκτη, μία καλή-τα Autobots-και μία κακή: τις Decepticons. Μέσα σε αυτές τις καμπάνιες μπορείτε να παίξετε ως πολλοί κλασικοί ήρωες και κακοί των Transformers, αν και στις ενημερωμένες φόρμες ταινιών Michael Bay. Αυτό σημαίνει ότι ανυπομονείτε να μπείτε στη θέση των Bumblebee (τώρα Chevy Camaro και όχι Beetle), Optimus Prime (φορτηγό), Jazz (Pontiac) και Ironhide (Pickup) στην πλευρά του Autobot και Blackout (Ελικόπτερο), Barricade (Αστυνομικό αυτοκίνητο), Starscream (Fighter Jet) και Megatron για Decepticons. Ως μπόνους, είναι δυνατό να ξεκλειδώσετε μερικούς από αυτούς τους χαρακτήρες στις αρχικές τους μορφές Transformers «γενιάς ένα».

Εντάξει, έτσι κατά την πρώτη μισή ώρα παιχνιδιού, τα πράγματα φαίνονται καλά. Οι αρχικές αποστολές Autobot βρίσκονται στο κέντρο και τα προάστια μιας ανώνυμης δυτικής πόλης, ενώ τα περιβάλλοντα δεν είναι τόσο στοργικά λεπτομερή όσο τα ρομπότ, υπάρχουν μερικές ωραίες, λεπτομερείς υφές και ο φωτισμός HDR είναι έξοχος. Μπορείτε να οδηγείτε, να πηδάτε και να σκαρφαλώνετε σχεδόν όπου θέλετε και το παιχνίδι μοιάζει να υπόσχεται ένα στυλ δράσης ελεύθερης περιαγωγής, που θυμίζει Hulk: Ultimate Destruction ή Crackdown. Οι κύριες αποστολές καμπάνιας εμφανίζονται μία προς μία ως σημεία στο χάρτη, ενώ επιπλέον αποστολές πρόκλησης μπορούν να ξεκλειδωθούν συλλέγοντας τα ενεργειακά μπλοκ που διασκορπίζονται σε κάθε περιοχή. Αλήθεια, τι μπορεί να πάει στραβά;

Λοιπόν, άφθονο. Αποδεικνύεται ότι τα στάδια δεν είναι καθόλου δωρεάν περιαγωγής. Οι αποστολές πρόκλησης είναι μη εφευρετικές και ρηχές. τα τυπικά πράγματα «συντρίψτε τόσα πολλά εχθρικά ρομπότ σε τόσα δευτερόλεπτα» ή «οδηγήστε από σημείο ελέγχου σε σημείο ελέγχου όσο το δυνατόν γρηγορότερα». Οι δρόμοι, εν τω μεταξύ, σας δίνουν λίγα πράγματα για να καταστρέψετε κτίρια ή να αποτρέψετε τις επιθέσεις μεγέθους κουνουπιών από τον στρατό της γειτονιάς ή τον κοντινό οικισμό. Θα μπορούσατε να ξοδέψετε χρόνο συλλέγοντας τα ενεργειακά μπλοκ, αλλά ούτε η τοποθέτησή τους ούτε η αρχιτεκτονική της πόλης το καθιστούν τόσο ελκυστικό όσο και τα διάφορα κυνήγια αναβάθμισης στο Crackdown. Ως αποτέλεσμα, μένετε απλά οδηγώντας από τη μία κύρια αποστολή στην άλλη με γραμμικό τρόπο και ο χάρτης ελεύθερης περιαγωγής δεν είναι παρά μια δοξασμένη οθόνη επιλογής αποστολής.

Αυτό από μόνο του δεν θα ήταν τόσο άσχημο εάν οι ίδιες οι αποστολές ήταν αστυνομικοί, αλλά τους λείπει δυστυχώς ιδέες και ενέργεια. Μεταβείτε από τοποθεσία σε τοποθεσία χτυπώντας κάθε εχθρικό ρομπότ που φτάνει. Μεταβείτε από τόπο σε τόπο καταστρέφοντας συγκεκριμένα κτίρια ή αντικείμενα σε κάθε τοποθεσία. Ακολουθήστε ένα εχθρικό ρομπότ και κλωτσήστε το μεταλλικό του σε πολλά σημεία κατά μήκος του μονοπατιού. Υπάρχουν μερικές λεπτές παραλλαγές σε αυτά τα θέματα, αλλά κυρίως αυτό είναι το μόνο που έχει να προσφέρει το παιχνίδι.

Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, το επίπεδο δυσκολίας του παιχνιδιού είναι παντού και για όλους τους λάθος λόγους. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να πεθάνεις από απώλεια υγείας. υπάρχει συνήθως ένα power-ups που χτυπάει σε εύρος, ενώ άλλα μπορούν να συγκεντρωθούν από τους εχθρούς που έπεσαν, είτε από ανθρώπινα οχήματα είτε από ρομπότ. Όχι, το πρόβλημα εδώ είναι οι χρονικοί περιορισμοί. Οι περισσότερες αποστολές απαιτούν από εσάς να φτάσετε στην επόμενη περιοχή δράσης εντός προθεσμίας ή να αποτύχετε, και μερικές σας ζητούν να ολοκληρώσετε τους στόχους σας εντός μιας καθορισμένης περιόδου.

Μερικές φορές αυτό είναι εντάξει, αλλά πιάστε μια ad-hoc συμπλοκή, βρεθείτε κολλημένοι πίσω από το τοπίο ή ακολουθήστε τη λάθος διαδρομή μέσα στην πόλη και μπορείτε να ξεφορτωθείτε ολόκληρη την αποστολή σε στιγμές. Για να το κάνετε ακόμα πιο ενοχλητικό, το παιχνίδι δεν σας ελέγχει κατά τη διάρκεια της αποστολής, οπότε αν χτυπήσετε την αντίστροφη μέτρηση κοντά στο τέλος ενός έπους πέντε σταδίων, σκληρό. Θα πρέπει να κάνετε ολόκληρο το caboodle για άλλη μια φορά. Δεδομένου ότι οι αποστολές σας δίνουν ήδη deja-vu στην πρώτη προσπάθεια, αυτό δεν είναι ακριβώς μια μεγάλη σχεδιαστική απόφαση.

Όσο περισσότερο παίζετε, τόσο περισσότερο θα παρατηρείτε επίσης πόσο γενναία είναι η μηχανή της φυσικής - οι τρομεροί κανόνες χειρισμού αυτοκινήτων είναι εντάξει - και πόσο περιοριστικός είναι και το σύστημα μάχης. Τα πιο αδύναμα ρομπότ - που ονομάζονται drones - μπορούν να αποσταλούν με λίγα χτυπήματα, ενώ οι επώνυμοι χαρακτήρες έχουν τρομερές δυνάμεις (συνήθως μια φαινομενικά ασυναγώνιστη άμυνα μάχης ή ειδική επίθεση) αλλά και μια αχίλλειος πτέρνα που, μόλις εντοπιστεί, σύντομα οδηγεί στο εύκολος θάνατος Η μόνη πρόκληση εδώ είναι ο εντοπισμός της αδυναμίας, ιδιαίτερα όταν η λογική έχει τόσο λίγο ρόλο να παίξει. Μπορείτε να δείτε, για παράδειγμα, ότι ο Barricade πρέπει να γκρεμιστεί από τα πόδια του προτού μπορέσετε να ξεπεράσετε το δικό του άμυνες, αλλά πώς θέλετε να γνωρίζετε ότι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσετε τη ζημιά είναι να τον σηκώσετε και να τον πετάξετε περίπου? Γιατί τα χτυπήματά σας δεν έχουν καμία επίδραση στην υγεία του;

Τώρα, θα σκεφτόσασταν ότι η επιλογή καμπανιών θα σας έδινε μεγαλύτερη ποικιλία, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πραγματική αλλαγή στο gameplay από το ένα στο άλλο. Ορισμένα Decepticons μπορούν να πετάξουν, τα οποία θα πρέπει να είναι δροσερά, αλλά σε αυτά τα σημεία το παιχνίδι μετατρέπεται σε μια δύσκολη έκδοση του παλιού 16-bit αγαπημένο, Thunderhawk, με ακόμη πιο ανόητες από τις κανονικές αποστολές περιορισμένου χρόνου, όπως «ανατίναξη είκοσι αεροπλάνων σε τρία λεπτά'.

Είναι ωραίο που οι Decepticons μπορούν να καταστρέψουν το περιβάλλον χωρίς να τους προειδοποιήσουν για κάτι τέτοιο - πάρα πολλές «εξασφαλίσεις» ζημιά »μπορεί να είναι μια συνταγή για αποτυχία στις αποστολές Autobot - και μπορείτε ακόμη και να ξεκλειδώσετε πρόσθετα μπόνους για ανόητους καταστροφή. Ωστόσο, είναι ενοχλητικό να σημειωθεί ότι ενώ ο Bumblebee μπορεί να αποτύχει σε μια αποστολή για τη σκουπίδια κτιρίων στην εκστρατεία Autobot, φαίνεται ότι του δόθηκε δωρεάν άδεια ενώ παίζετε ως Decepticons. Προσπαθείτε να αποκλείσετε την επίθεση του φαύλου κύματος και να πλησιάσετε για να σκοτώσετε. Εν τω μεταξύ, είναι απασχολημένος με την ισοπέδωση ενός ολόκληρου προαστίου χωρίς ενδοιασμούς. Νόμιζα ότι ήταν εδώ για να προστατεύσει την ανθρωπότητα; Και ενώ γκρινιάζω, γιατί δύο από τα περιβάλλοντα (οι στρατιωτικές βάσεις της ερήμου στην εκστρατεία Decepticon και η μυστική κυβερνητική βάση στην εκστρατεία Autobot) έπρεπε να είναι τόσο γελοία θαμπά; Καφέ άμμος, καφέ στρατιωτικά κτίρια, πορτοκαλί διάδρομοι…. τελείωσε ξαφνικά ο προϋπολογισμός τέχνης;

Φανταστείτε για μια στιγμή ότι είστε πίσω στη δεκαετία του ογδόντα και ότι είστε ένα παιδί που αγαπά τους Transformers εν όψει των Χριστουγέννων. Για μήνες ζητάτε Jazz ή Starscream και κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο έχετε δει ένα πακέτο ακριβώς στο σωστό μέγεθος και σχήμα. Έπειτα, όμως, έρχεται η μεγάλη μέρα, ανοίγετε το δέμα και βρίσκετε… Kevinator, ένα φτηνό knock-off του Gobot που μεταμορφώνεται στο μπεζ Vauxhall Cavalier της μαμάς σας. Δεν θα απογοητευτήκατε, ίσως και να σπάσατε;

Λοιπόν, αυτό είναι το αίσθημα των Transformers συνοψισμένο. Μοιάζει με ένα μεγάλο γιγάντιο παιχνίδι ρομπότ, αλλά σε αηδία δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια άλλη καταθλιπτική ταινία ταινίας σε αυτό δείχνει μια λάμψη υπόσχεσης, στη συνέχεια το θάβει κάτω από ένα βουνό με μισογύρω αποστολές και κουραστικό, ήδη καλά φορεμένο gameplay. Αν τα Traveller's Tales είχαν τον χρόνο και τη διάθεση να πάρουν τις δυνάμεις του παιχνιδιού - τα ελκυστικά γραφικά, τα εξαιρετικά κινούμενα σχέδια, το θέαμα των μεγάλων ρομπότ που μάχονται στους δρόμους της πόλης της Γης-και επεκτείνονται στις όψεις του ανοιχτού κόσμου, τότε ίσως έχουμε είχε νικητή. Αντ 'αυτού, έχουμε ένα παιχνίδι που δεν αποδίδει σταθερά. Η πραγματική τραγωδία είναι ότι, έλα αυτό το Σαββατοκύριακο, αυτοί οι τύποι θα το ξεφορτωθούν με την εξίσου συντριπτική Ο Χάρι Πότερ για την κορυφαία θέση στα charts των εθνικών παιχνιδιών, ενώ άλλοι, καλύτεροι τίτλοι ξεθωριάζουν παρακάτω. Έλα Autobots, αξίζει πραγματικά να προστατευτεί αυτός ο κόσμος;

"'Ετυμηγορία"'

Σκουπίδια μεταμφιεσμένα. Για αρκετά λαμπρό λεπτό μοιάζει με Crackdown με γιγαντιαία ρομπότ μορφοποίησης, αλλά στη συνέχεια οι Transformers μετατρέπονται σε κάτι πολύ λιγότερο συναρπαστικό. Γιατί να ασχοληθώ;

Αξιόπιστη βαθμολογία