Κριτική του Tony Hawk’s Project 8 (Xbox 360)

Φαίνεται ότι δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή για επανεκκίνηση franchise. Απλώς πάρτε μια υπάρχουσα σειρά από την οποία έχουν παραιτηθεί ακόμη και οι θαυμαστές (π.χ. Bond ή Batman), αφαιρέστε την ακαταστασία που την μπέρδεψε στις τελευταίες εκδόσεις (π. αόρατα αυτοκίνητα, θηλές στο μαγιό) επιστρέφουν όλα στα βασικά (πραγματικά ακροβατικά, σκληρός ρεαλισμός) και γενικά προσπαθούν να βρουν αυτό που έκανε την ιδέα τόσο ελκυστική στην αρχή με.

Λοιπόν, καμία σειρά παιχνιδιών δεν χρειάζεται επανεκκίνηση περισσότερο από τον Tony Hawks. Έχετε βαρεθεί την πολύ σκληρή grunge και αξιολύπητη faux-punk αναρχία; Μην ανησυχείς, έφυγε. Δεν έχετε διάθεση για μια άλλη κουραστική ιστορία με σκέιτερ με κουρέλια; Ομοια. Είστε άρρωστοι να κοιτάζετε την άψυχη κούπα του Bam Magera κατά τη διάρκεια ατελείωτων σκηνών κοπής; Λοιπόν, είναι ακόμα εκεί, αλλά ο χρόνος οθόνης του είναι ελάχιστος. Με το Project 8, η σειρά επιστρέφει σε καλό δρόμο, κάνοντας αυτό που κάνει καλύτερα-γελοία κόλπα και συνδυασμούς σε καλά σχεδιασμένους χώρους, με πολλά να δείτε, να κάνετε και να εξερευνήσετε.

Δεν είναι ότι το Project 8 επιστρέφει τα πράγματα στην αρχική του κατάσταση. Όπως το American Wasteland, είναι μια προσπάθεια να μεταφερθεί το πατινάζ σε μορφή ανοιχτού κόσμου, αλλά εδώ έχει γίνει πολύ περισσότερο αποτελεσματικά, με μια απρόσκοπτη πόλη αλληλένδετων περιοχών που-μόλις ξεκλειδωθεί-μπορείτε να μετακινηθείτε ενδιάμεσα χωρίς παύση. Δεν υπάρχει καμία προσπάθεια να ζωγραφίσετε αυτό το περιβάλλον ως φαντασία, και το παιχνίδι είναι το καλύτερο για αυτό-οι περιοχές προτιμούν τον αυστηρό σχεδιασμό έναντι της άδειας ποσότητας.

Κοιτάξτε γύρω και υπάρχουν λίγες επιφάνειες που δεν παρουσιάζουν κάποιου είδους ευκαιρία λείανσης ή ξεγελάσματος. Οι τοποθεσίες ποικίλλουν από τα βρώμικα πάρκα μέχρι τις μεγάλες αστικές δομές και τις προαστιακές σκηνές του δρόμου, και το καθένα είναι πολυσύχναστο μόνο αρκετά σκέιτερ και πεζοί για να φαίνονται ενδιαφέροντα, αλλά όχι τόσο πολλοί ώστε να αποφεύγετε μόνιμα και ύφανση. Αυτό δεν είναι μια προσπάθεια αναπαραγωγής του πραγματικού κόσμου, απλώς για να δημιουργήσουμε έναν κόσμο στον οποίο οι υποψήφιοι σκέιτερ μπορούν να διασκεδάσουν.

Αυτή η κλίση αντικατοπτρίζεται στο νέο οπτικό στυλ που υποστηρίζει το Xbox 360. Το Project 8 είναι πιο φωτεινό και δροσερό αυτή τη φορά, έχει δρόμους, πάρκα και κήπους που σφύζουν από ζωντανά χρώματα και φωτεινό φωτισμό. Ενώ η τρισδιάστατη ιπποδύναμη του θηρίου της Microsoft είναι εμφανής στις λεπτομερείς υφές και ρεαλιστικά μοντέλα χαρακτήρων, για να μην αναφέρουμε οι απαλές λάμψεις και τα εφέ εστίασης που εμφανίζονται κατά καιρούς, δεν υπάρχει υπερβολική ακαταστασία φόντου ή γυαλιστερή επιφάνεια υπέρβαση.

Εν τω μεταξύ, τα κινούμενα σχέδια και τα αποτελέσματα ζημιάς από κουρέλια είναι εξίσου καλά με αυτά τα πράγματα. Εάν το Amped 3 σας έκανε να πάτε «ουάχ» με τις αστείες του που στριφογυρίζουν στη σπονδυλική στήλη, τότε το Project 8 ανεβάζει τα πράγματα σε ένα εντελώς νέο επίπεδο. Εάν η αίσθηση του δέρματος που σκίζει στην άσφαλτο ήταν πιο απτή, θα έπρεπε να παίξετε το παιχνίδι φορώντας τακάκια.

Ωστόσο, το πραγματικό αστέρι εδώ είναι το gameplay. Είναι πάντα δύσκολο να χτίσεις ένα παιχνίδι που θα προσελκύσει και θα κρατήσει τους αρχάριους σε μια σειρά ενώ θα κρατήσει τους υπάρχοντες θαυμαστές ευχαριστημένους, αλλά το Project 8 το καρφώνει πολύ. Εάν δεν έχετε ξαναπαίξει τον Tony Hawks, υπάρχουν ολοκληρωμένα σεμινάρια που θα σας βοηθήσουν να πάτε, τότε το παιχνίδι σας διοχετεύει δυσδιάκριτα μέσω ενός μερικούς βασικούς τομείς στους οποίους μπορείτε να αξιοποιήσετε τις δεξιότητές σας και να κατανοήσετε τη βασική δυναμική του παιχνιδιού πριν ξεκινήσετε το μεγαλύτερο παιχνίδι κόσμος.

Τα παλιά χέρια, εν τω μεταξύ, μπορούν να φερμουάρουν σε αυτές τις περιοχές, κάνοντας ακόμα κάτι αξιόλογο λόγω του γεγονότος ότι καθένα από τα 200 παράξενοι στόχοι στο Project 8 μπορούν να ολοκληρωθούν σε τρία διαφορετικά επίπεδα: Am (ωραίο και εύκολο), Pro (πιο δύσκολο) και Sick (γελοία πονηρός). Χωρίς καμία λειτουργία ιστορίας για να σας ωθήσει από τη μία εργασία στην άλλη, ο στόχος σας είναι απλός: ολοκληρώστε στόχους και συγκεντρώστε πόντους και θα ανεβείτε στην κατάταξη. Ανεβείτε αρκετά ψηλά και θα κληθείτε να παίξετε σε ειδικές αποστολές, επιδείξεις ή διαγωνισμούς. Κάνετε καλά σε αυτά και ξεκλειδώνετε νέους τομείς και - αν προσπαθήσετε σκληρά και είστε πολύ, πολύ τυχεροί - ίσως καταλήξετε στην μυστική ομάδα του Tony Project 8. Τώρα, δεν έχω ιδέα τι περιλαμβάνει αυτό - βελάκια, ίσως ή ενδεχομένως συμβόλαιο γέφυρας - αλλά ξέρετε ότι πρέπει να αξίζει όλες αυτές τις ώρες και όλη αυτή την προσπάθεια.

Οι υπάρχοντες θαυμαστές θα είναι ήδη εξοικειωμένοι με την τσάντα του παιχνιδιού με αναστροφές, περιστροφές, κόλπα, εγχειρίδια και σιδηροτροχιές, αλλά το Project 8 φέρνει κάτι νέο στη σειρά και είναι ένα γνήσιο showstopper. Η λειτουργία «Καρφώστε το κόλπο» όπως είναι γνωστή, αλλάζει την κανονική προβολή τρίτου προσώπου σε κοντινό πλάνο του πίνακα και των ποδιών του παίκτη. Πατώντας τα αριστερά ή δεξιά αναλογικά μπαστούνια, μπορείτε να στείλετε τον πίνακα να γυρίζει και να περιστρέφεται κάτω από τα πόδια σας, χρησιμοποιώντας χρονισμός του δευτερολέπτου για να αλλάξετε από το ένα ραβδί στο άλλο και να δημιουργήσετε συνδυασμούς που προκαλούν δέος, όλα σε υπέροχο στιλ Matrix αργή κίνηση. Αυτή η λειτουργία δεν είναι μόνο ενεργοποιημένη σε συγκεκριμένα σημεία στο πλαίσιο της επίτευξης ορισμένων στόχων, αλλά μπορεί να ενεργοποιηθεί κάθε φορά που παίρνετε αέρα απλά κάνοντας κλικ και στα δύο μπαστούνια ταυτόχρονα.

Φαίνεται ιδιαίτερα δροσερό, και σύντομα γίνεται επίσης ένας φθηνός και αποτελεσματικός τρόπος για να αρπάξετε επιπλέον πόντους κατά τα άλλα εντυπωσιακά κόλπα. Εάν-όπως εγώ-δεν είστε σε θέση να απογειώσετε αυτούς τους εντυπωσιακούς, μακροχρόνιους συνδυασμούς άλεσης και χειροκίνητης βάσης, τότε ίσως έχετε βρει τη σωτήρια χάρη σας.

Διαφορετικά, τα χειριστήρια είναι τόσο λεία και αποτελεσματικά όσο ποτέ. Maybeσως μόνο οι οπαδοί των beat-em-up πρέπει να κυριαρχήσουν σε τόσες πολύπλοκες ακολουθίες μεταβαλλόμενων ραβδιών και σφυρηλατημένων κουμπιών, αλλά όλα μπαίνουν στη θέση τους μετά τις πρώτες περίπου ώρες, και μόλις το κάνει είναι απλά θέμα χρονισμού και συγκέντρωση. Συνδυάστε το με τον καλοσχεδιασμένο ανοιχτό κόσμο που σας ενθαρρύνει να μάθετε πώς να βγείτε από σε επίπεδο δρόμου προς ταράτσες μέσω ενός συνδυασμού άλματος και άλεσης, και έχετε μια βασική συνταγή για νόστιμο παιχνίδι.

Το κερασάκι στην τούρτα, λοιπόν, είναι οι ίδιοι οι στόχοι. Ναι, υπάρχουν βασικές προσπάθειες «αλέστε από εδώ έως εδώ», αλλά υπάρχουν επίσης πιο περίπλοκες αποστολές που περιλαμβάνουν ιππασία στον τοίχο για να σκίζετε αφίσες από δημόσια προβολή, ή φάρσες τύπου Jackass που βλέπουν τον σκέιτερ σας να πετάει μέσα από γιγαντιαία σκίτσες ή να κατεβαίνει τα σκαλιά σε μια προσπάθεια να κερδίσει ένα τεράστιο νοσοκομείο λογαριασμοί.

Τα demo είναι διασκεδαστικά, με πολλά πλήθη που πρέπει να εντυπωσιάζουν το καθένα, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να παίζετε όχι μόνο με αυτό που κάνετε αλλά με το πού το κάνετε αν θέλετε να κρατήσετε τους πάντες να βουίζουν. Πρέπει επίσης να αγαπήσετε τον τρόπο με τον οποίο υλοποιήθηκαν οι «κλασικές» αποστολές, επιστρέφοντας στις πρώτες αρχές της σειράς με μια επιλογή απλών στόχους που πρέπει να ολοκληρωθούν σε ένα καθορισμένο περιβάλλον, αλλά παρουσιάζονται ως μέρος μιας διαρκούς διαμάχης μεταξύ αντιπάλων κτηματομεσιτών για το ποιος κυριαρχεί στην τοπική κηλίδα.

Κάποια τσιμπήματα; Σίγουρα υπάρχουν. Οι μακροπρόθεσμοι θαυμαστές θα παρατηρήσουν ότι η κατασκευή των δικών σας επιλογών για σκέιτερ έχει υποχωρήσει από την προηγούμενη φορά και ότι είναι δύσκολο να δημιουργηθεί ένα avatar που δεν συμμορφώνεται με το ελαφρώς καταθλιπτικό δαχτυλίδι στη μύτη, τα τατουάζ, το ανόητο στερεότυπο του σκέιτερ που (θα σημειώσετε) ακόμη και ο Τόνι και το πλήρωμά του δεν συμμορφώνονται προς το.

Έχω ακούσει επίσης κουβέντες για τεχνικούς προβληματισμούς και προβλήματα καρέ, αν και θα έπρεπε να πω ότι δεν έχω συναντήσει κανένα. Στην πραγματικότητα, το μόνο σοβαρό αρνητικό σημείο που θα μπορούσα να κάνω είναι ότι σε ορισμένους τομείς - τα χιουμοριστικά ενδιάμεσα και τα σκόπιμα προκλήσεις φρεναρίσματος οστών-Το Project 8 σκοράρει χειρότερα από το Amped 3, ένα παιχνίδι που έχει κρατήσει και μάλιστα έχει εξελιχθεί σχεδόν σε ένα χρόνο μετά. Ω, αυτό και το γεγονός ότι το My Name είναι Earl πρωταγωνιστής και ο Kevin Smith κανονικός Jason Lee, ο οποίος ήρθε με την ιδιότητα του συνιδρυτής της μάρκας Stereo skateboard, έλαβε ένα από τα λιγότερο κολακευτικά πρόσωπα εντός παιχνιδιού σε βιντεοπαιχνίδια ιστορία. Φουσκωμένος και υπερβολικά τριχωτός, μοιάζει περισσότερο με το grunge Grisly Adams παρά με τον οξυδερκή συμπρωταγωνιστή των Vanilla Sky και Chasing Amy.

Ωστόσο, όσο επικρίνονται, μιλάμε για μικρή μπύρα. Αν αγαπούσατε τα παιχνίδια των Hawks στα χρόνια της δόξας του Pro Skater, αλλά τα παρατήσατε όταν τα πράγματα έγιναν Underground, τότε θα βρείτε αυτή την ιδανική ευκαιρία να ξαναγνωρίσετε. Εάν, εν τω μεταξύ, δεν έχετε παίξει ποτέ παιχνίδι πατινάζ στη ζωή σας, τότε αυτό είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να ξεκινήσετε. Μην φοβάστε - όπως έδειξε σαφώς το πολύ χαμένο Jet Set Radio της Sega, είναι πραγματικά απλά παιχνίδια πλατφόρμας με επιπλέον κόλπα. Συνολικά, όπως ο Μποντ και ο Μπάτμαν πριν από αυτόν, ο Τόνι Χοκς έχει επωφεληθεί από την επανεκκίνηση του franchise. Ας ελπίσουμε ότι τα πράγματα θα πάνε από εδώ και πέρα.

Ετυμηγορία:

Το καλύτερο παιχνίδι Tony Hawks σε ηλικίες και μια διασκεδαστική βόλτα είτε είστε παλιός είτε νέος στη σειρά.

Αξιόπιστη βαθμολογία