Quantum of Solace: The Video Game Review

"" Πλατφόρμες: Xbox 360, PlayStation 3, Nintendo Wii, Nintendo DS, PC - Έλεγχος έκδοσης Xbox 360. ""

Ας ξεκινήσουμε με μια μεγάλη, τολμηρή δήλωση: Το Quantum of Solace είναι το καλύτερο βιντεοπαιχνίδι Bond μετά το Goldeneye.

Δυστυχώς, πρέπει να ακολουθήσουμε αυτήν τη δήλωση με ένα αρκετά συγκλονιστικό «ωστόσο». Λέγοντας ότι το Quantum of Solace είναι το καλύτερο βιντεοπαιχνίδι Bond αφού το Goldeneye μοιάζει λίγο με το να προτείνει ότι το νέο άλμπουμ Snow Patrol είναι το καλύτερο του συγκροτήματος. Δεδομένης της συχνά άθλιας ποιότητας του προηγούμενου υλικού, δεν σημαίνει στην πραγματικότητα ότι είναι απαραίτητα τόσο καλό. Με το Quantum of Solace, η ομάδα στο Treyarch δεν έχει κάνει τόσο άθλιο παιχνίδι όσο το Goldeneye: Rogue Agent ή Agent Under Fire, αλλά ούτε αυτό είναι το πιο δυνατό ή ευφάνταστο παιχνίδι δράσης που θα παίξετε εποχή. Με λίγα λόγια, το Quantum of Solace είναι ένα συμπαγές αλλά ελαφρώς χρονολογημένο FPS με μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία Bond. Είναι κατά προσέγγιση απολαυστικό, αλλά όποιος περιμένει ότι ο Treyarch θα κάνει για τα παιχνίδια του Bond αυτό που έχει κάνει ο Daniel Craig για τις ταινίες, θα φύγει αισθανόμενος ελαφρώς απογοητευμένος.

Τα βασικά δεν είναι καθόλου κακά. Το Treyarch - ο προγραμματιστής πίσω από το νέο Call of Duty: World at War - κατάφερε να βασίσει το παιχνίδι του Bond στον καθιερωμένο κινητήρα CoD4. Έχουμε ήδη δει τι μπορεί να κάνει αυτό όταν πιέζεται και όσοι γνωρίζουν το δοκιμασμένο και αξιόπιστο σύστημα ελέγχου Call of Duty θα το κάνουν ξεκινήστε άμεσα στο Quantum of Solace-θα έχετε ήδη την άσκηση «στόχος αριστερής σκανδάλης, πυρκαγιάς δεξιάς σκανδάλης» ελαφρό κτύπημα. Υπάρχουν όμως κάποιες αλλαγές. Με επίκεντρο μόνο τον Μποντ και τον Μποντ, οι συνεργάτες της τεχνητής νοημοσύνης και οι μηχανικοί κάλυψης και προώθησης που βρίσκονται στην καρδιά του Call of Duty δεν υπάρχουν πια. Αντ 'αυτού, το Quantum of Solace έχει να κάνει με το εξώφυλλο, με ένα προσεγμένο σύστημα στυλ Gears of War/Uncharted που σε τραβάει άμεσα από μια τυπική προβολή FPS σε μια κοντινή προβολή τρίτου προσώπου ενός ψηφιακού πάπλου του Ντάνιελ Κρεγκ για αγαπητό ΖΩΗ. Μπορείτε να μεταβείτε από το κάλυμμα στο κάλυμμα χρησιμοποιώντας επιδέξιες πατήσεις του κουμπιού Α, να κάνετε θόλο με το Υ και ακόμη και να πατάτε για ασφάλεια ενώ τρέχετε στοχεύοντας ένα κατάλληλο σημείο και κρατώντας πατημένο το Α. Και ενώ βρίσκεστε στο εξώφυλλο, στοχεύετε στους εχθρούς και στη συνέχεια πατάτε την αριστερή σκανδάλη για να εμφανιστεί και τη δεξιά σκανδάλη για να ανατινάξει. Το σύστημα υγείας λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο όπως και στο Call of Duty 2 έως 4, δίνοντας στον Μποντ έναν αέρα αήττητου, αλλά μόνο αν υποχωρήσετε λογικά όταν είναι απαραίτητο. Αυτός είναι ο Κρεγκ, όχι ο Μπρόσναν, τελικά.

Με πονηριά, το παιχνίδι δεν βασίζεται πλήρως στη νέα ταινία του Μποντ. Με τις πλοκές του Casino Royale και τη συνέχεια του τόσο στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους και κανένα υπάρχον παιχνίδι του πρώτου Craig Στην ταινία του Μποντ, ο Treyarch έχει τη δυνατότητα να ενσωματώσει ακολουθίες βασισμένες στο πρώτο σε μια ιστορία που βασίζεται στο νέο ταινία. Σημειώστε, ωστόσο, ότι όταν λέω «βασισμένο» εννοώ «βασισμένο στις παράξενες φαντασιώσεις ενός μεθυσμένου παξιμάδι που παρακολούθησε το Casino Royale στο το ίδιο βράδυ με τον John Woo's Hard Boiled και τα δύο μπερδεύτηκαν. »Κάθε νοητή σκηνή στο Casino Royale έχει« ενισχυθεί »από το προσθήκη είκοσι έως ενενήντα ενόπλων σωματοφυλάκων, μασκοφόρων τρομοκρατών, διεφθαρμένων κακοποιών του στρατού, ελίτ μισθοφόρων, λαθρεμπόρων ναρκωτικών και έκρηξη ελικόπτερα. Θυμάστε τη σκηνή όπου ο Μποντ καταστρέφει ένα επιστημονικό μουσείο στη Φλόριντα ενώ αντιμετωπίζει έναν τρομοκράτη και τον μισθοφόρο στρατό του; Τι θα λέγατε για εκείνο όπου κάνει ένα βαρετό ταξίδι με το τρένο με τον πιο γελοία υπέροχο δημόσιο υπάλληλο της Αγγλίας (ντροπή για αυτήν την προφορά - επιμ.) Να πυροβολήσει έναν μικρό στρατό και να διακόψει μια αποστολή ναρκωτικών; Or τι γίνεται με το κομμάτι όπου γεμίζει την πισίνα του ξενοδοχείου με πτώματα προτού ανάψει το μεγαλύτερο μέρος της αίθουσας χορού σε μια σειρά βίαιων εκρήξεων; Τι? Κανένα από αυτά δεν χτυπάει κουδούνι; Σίγουρα όχι. Πρέπει να υποθέσω ότι παρόμοιες ελευθερίες έχουν ληφθεί με την πλοκή της νέας ταινίας;

Παρόλα αυτά, ο Treyarch έχει συνειδητοποιήσει ότι ένα παιχνίδι Bond δεν πρέπει να αφορά αποκλειστικά την αόρατη ανατίναξη - χρειάζεται επίσης ένα μερίδιο stealth και μάχης σώμα με σώμα. Αρκετές αποστολές διαθέτουν κάμερες ασφαλείας για αποφυγή ή καταστροφή (κερδίζοντας άμεσα σημεία εξοικείωσης με τους οπαδούς ενός συγκεκριμένου κλασικού N64) και Η χούφτα περιλαμβάνει τμήματα όπου η κρυφή περιήγηση και η χρήση του σιωπηλού πιστόλι θα σας δώσει πολύ πιο εύκολο χρόνο από το κανονικό τρέξιμο και το όπλο πλησιάζω. Κρυφτό πίσω από έναν τρομοκράτη, κολλητό κ.λπ. θα σας δώσει επίσης την ευκαιρία να χρησιμοποιήσετε έναν ελιγμό κατάργησης, όπως και ο αγώνας προς έναν στόχο με το αριστερό αναλογικό ραβδί πιεσμένο.

Δυστυχώς, η μάχη σώμα με σώμα διεξάγεται με τη σειρά γρήγορων ακολουθιών γεγονότων, αλλά υποθέτω ότι είναι ένας τρόπος αποτυπώνοντας το σκληρό, απρόβλεπτο στυλ των αγώνων στις ταινίες, και αυτά τα παραδείγματα είναι τουλάχιστον αξιολύπητα Ανετα. Ούτε μία φορά ενώ έπαιζα το Quantum of Solace έχασα ένα σκραπ λόγω δυσκολίας στην προτροπή ή υπερβολικά δρακόντειων χρονικών ορίων. Φτου. Υπάρχει επίσης χώρος για ένα σημείο hacking (αυτοματοποιημένο) και ξεκλείδωμα πόρτας (ένα απλό πάτημα όταν σας ζητηθεί η σειρά παζλ) για να σας κάνει να νιώσετε σαν ένας σύγχρονος μυστικός πράκτορας, όχι αναφέρετε μια ψυχρή αναψυχή της ακολουθίας δηλητηριασμένων ποτών από το Casino Royale (όποιος έχει προσπαθήσει ποτέ να αφήσει ένα νυχτερινό κέντρο ενώ ήταν μεθυσμένος, θα το βρει αυτό περίεργα οικείος).

Ακόμα, αν ο πυρήνας του παιχνιδιού είναι οι μάχες με όπλα - και είναι - τότε τουλάχιστον αυτές αντιμετωπίζονται με κάποιο στυλ. Παίρνετε μια τεράστια ποικιλία όπλων, τα περισσότερα από αυτά ικανοποιητικά κρεατικά και ενώ οι εχθροί σας δεν θα κερδίσουν κανένα έπαθλο τακτικές της νοημοσύνης ή της ομάδας-ακόμη και οι λεγόμενες «Ελίτ δυνάμεις»-κάνουν κάποια προσπάθεια να μετακινηθούν από εξώφυλλο σε εξώφυλλο και σε ξεπερνάω Αν το μόνο που θέλατε από ένα παιχνίδι ήταν μια σειρά αόριστα συναρπαστικών αντιπαραθέσεων με πολλαπλές, καλά οπλισμένες αντιπάλους, καρυκευμένοι από το περίεργο στημένο κομμάτι ή το σημείο του sneaking, τότε το Quantum of Solace πιθανότατα θα σας άφηνε αίσθημα κορεσμού.

Το πρόβλημα είναι ότι αυτό είναι πραγματικά το μόνο που κάνει. Δεν μπορώ να πω ότι το Quantum of Solace είναι μονότονο ή αλέθει με τον τρόπο που ο Στρατός των Δύο ή το Κάταγμα είναι, αλλά ούτε έχει την έντονη βηματοδότηση ή τις δυνατές στιγμές ενός Call of Duty 4 ή του Crysis: Κεφαλή. Τα επίπεδα είναι καλά κατασκευασμένα αλλά απίστευτα γραμμικά και είναι γελοίο να βλέπεις πόσες κλειδωμένες πόρτες, απίθανα εμπόδια και αξιολύπητα προφανή προκάλεσαν γεγονότα που αναμένεται να αντιμετωπίσουμε σε ένα FPS αυτήν την ημέρα και την ηλικία. Βλέπετε, ο Μποντ δεν μπορεί να πηδήξει πάνω από το φράγμα της μέσης, επειδή έχει μια ρωγμή μέσα. Οτι ένα? Όχι στο Nelly σου. Το Quantum of Solace δεν σχεδιάστηκε για να σας αφήσει χώρο να σκεφτείτε ή να αυτοσχεδιάσετε. Σχεδιάστηκε απλά για να σας διοχετεύσει από τη μία συνάντηση στην άλλη.

Αυτό δεν είναι το τέλος του κόσμου, αλλά σε όλο το Quantum of Solace βρέθηκα να αναρωτιέμαι πόσο διαφορετικό θα μπορούσε να ήταν αυτό το παιχνίδι ο Treyarch δεν αποφάσισε απλώς να κάνει ένα πολύ προσαρμοσμένο, Bond mod του Call of Duty 4, αλλά είχε κοιτάξει άλλα παιχνίδια για έμπνευση. Splinter Cell: Double Agent είχε καλύτερη αντιμετώπιση κατασκοπείας. Το Glimpses of Mirror’s Edge θα μπορούσε να δώσει στην ομάδα μερικές νέες ιδέες για το πώς να ενσωματώσει στοιχεία πλατφόρμας σε ένα παιχνίδι πρώτου προσώπου. Εάν πρόκειται να μπλέξετε με την πλοκή, γιατί να μην ανοίξετε το περιβάλλον; Ένα πράγμα που όλοι αγαπήσαμε για το Goldeneye ήταν ο τρόπος με τον οποίο σας επέτρεψε να εξερευνήσετε πλήρως τις τοποθεσίες της ταινίας. Γιατί να μην το πάρετε σε νέο επίπεδο σε μια γενιά κονσολών με τη δύναμη να το κάνετε πραγματικά;

Φυσικά, πρέπει επίσης να ειπωθεί ότι δεν είναι καλό να έχεις αυτή τη δύναμη αν δεν είσαι πάντα σίγουρος πώς να τη χρησιμοποιήσεις. Υπάρχουν στιγμές όπου το Quantum of Solace φαίνεται φανταστικό - τα μοντέλα χαρακτήρων φαίνονται αξιόπιστα, το περιβάλλον και το πλέγμα φωτισμού μαζί και το τοπίο με πολλές λεπτομέρειες. Υπάρχουν, ωστόσο, πολλές στιγμές όπου νιώθετε ότι κοιτάτε ένα παιχνίδι πρώτης γενιάς 360. φορές που οι επιθυμητές υφές, τα κακά κινούμενα σχέδια και τα περιβάλλοντα χωρίς εμπνεύσεις χαλούν το πάρτι. Και τι στο καλό έχουν κάνει στον Ντάνιελ Κρεγκ; Ξέρω ότι δεν υποτίθεται ότι είναι ο ψηλότερος γύρος, αλλά σε ορισμένες σκηνές ο Μποντ μοιάζει με ένα περίεργο μικρό καλικάντζαρο με λαστιχένια μάσκα του Ντάνιελ Κρεγκ. Ελάτε Treyarch, σας βοήθησαν τα twits από το DanielCraigisNotBond.com; Ωστόσο, η μουσική είναι - όπως θα περίμενε κανείς - εξαιρετική και η φωνητική δουλειά από τον Daniel Craig, τον Dame Judi Dench και άλλους βοηθά στο παιχνίδι μια ελαφρώς πιο πειστική αίσθηση Bond.

Συνολικά, θα έλεγα ότι το Quantum of Solace είναι ένα προς ενοικίαση μόνο αν δεν ήταν για ένα πράγμα: το παιχνίδι για πολλούς παίκτες. Βοηθάει ότι η αίσθηση είναι κάπως CoD4 lite, αλλά το παιχνίδι έχει μερικές ενδιαφέρουσες λειτουργίες παιχνιδιού. Θα είστε εξοικειωμένοι με το συνηθισμένο deathmatch, την ομάδα deathmatch και τις επιλογές σημείου ελέγχου, όλα επεξεργασμένα σε στυλ «Organization vs Mi6», αλλά Το Quantum of Solace ρίχνει επίσης το Bond Versus, όπου ένας παίκτης παίζει τον Μποντ ως ένα είδος ομάδας ενός ατόμου Counter-Strike ενώ όλοι οι άλλοι παίκτες προσπαθούν για την εξάλειψή του, Bond Extraction, όπου η ομάδα του Mi6 βοηθά τον Bond να ξεφύγει από το χάρτη, και το Golden Gun - μια παραλλαγή στο κλασικό παιχνίδι Goldeneye στυλ. Εδώ οι παίκτες συναγωνίζονται πάνω από ένα σούπερ όπλο, με τη σύλληψη ότι ο wielder του Golden Gun γίνεται άμεσα ορατός στο ραντάρ όλων. Είναι πολύ διασκεδαστικό και ενώ οι πιθανότητες στη λειτουργία Bond Versus αρχικά φαίνονται πολύ βαριές έναντι του παίκτη στο δέρμα του Daniel Craig, μπορείτε να εκπλαγείτε. Με έναν παίκτη του Μποντ που κρυφοκοιτάζει και τσιμπάει αποτελεσματικά, το Bond Versus μπορεί να είναι ένα πραγματικό θρίλερ. Αν μη τι άλλο, είναι μια εξαιρετική δοκιμασία για τον σκληροπυρηνικό παίκτη FPS που αισθάνεται ότι μπορεί να σκουπίσει το πάτωμα με οποιονδήποτε και όλους.

Το αρνητικό είναι ότι η λειτουργία για πολλούς παίκτες διαθέτει μερικούς από τους πιο άσχημους χάρτες που έχω δει σε εμπορικό παιχνίδι FPS εδώ και αρκετό καιρό (έκανε πιστεύει κανείς ότι το επίπεδο του Barge φαινόταν αποδεκτό;) και το animation των πρακτόρων και των στρατευμάτων του Mi6 είναι πραγματικά περίεργο φορές. Γιατί κάνουν όλοι την ίδια κατασκηνωμένη απομίμηση μιας μαριονέτας των Thunderbirds; Ακόμα, το multiplayer Quantum of Solace είναι διασκεδαστικό. Αν υπάρχει πραγματικά χώρος για αυτό με τα Gears of War 2, Resistance 2 και Call of Duty: World at War, μένει να το δούμε.

Ωστόσο, αρκεί να δώσουμε μια μικρή ώθηση στο Quantum of Solace. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ένα κακό παιχνίδι, αλλά με δεδομένο τον πλούτο που μας περισσεύει αυτή τη στιγμή, θα πρέπει να είσαι τρελός του Bond για να δικαιολογήσεις την αγορά του. Εκατομμύρια άνθρωποι, που έχουν παγιδευτεί στην υστερία του Μποντ ή απλά αναζητούν ένα παιχνίδι με αναγνωρίσιμο όνομα, πιθανότατα θα κάνουν ακριβώς αυτό και θα φύγουν αισθάνεστε αρκετά ευτυχισμένοι, αλλά αν γνωρίζετε ήδη το Call of Duty από το Gears of War, τότε υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να ξοδέψετε τα χρήματά σας σωστά τώρα.

"'Ετυμηγορία"'

Το Quantum of Solace είναι ένα συμπαγές αλλά ελαφρώς ντεμοντέ FPS που δεν κάνει όσο θα μπορούσε με το υλικό Bond. Διασκεδαστικό, αλλά μάλλον μη εντυπωσιακό.

Αξιόπιστη βαθμολογία