Overclocked: A History of Violence Review

Όπως και με τους περισσότερους ανθρώπους που τους αρέσει να θυμούνται τη χρυσή εποχή του παιχνιδιού περιπέτειας, ενθουσιάζομαι κάθε τόσο που μπορεί να οφείλεται σε μια αναγέννηση. Για να είμαι ειλικρινής, αυτό είναι ένα είδος που εξακολουθεί να αναζητά τον σωστό δρόμο μπροστά. Από τη μία πλευρά, οι περιπέτειες του Telltale’s Sam και Max κατέστησαν σαφές ότι μπορείτε να επιτύχετε κάποια επιτυχία αγγίζοντας τη φλέβα της νοσταλγίας και χαρίζοντας στους θαυμαστές τις παλιές καλές μέρες με ένα μοντέρνο οπτικό στυλ. Τίποτα κακό με αυτό, δεδομένου ότι οι γρίφοι είναι διασκεδαστικοί και το χιούμορ λειτουργεί. Από την άλλη, τα πιο πρόσφατα παιχνίδια της Revolution με το Broken Sword και το Quantic Dream's Fahrenheit προσπάθησαν να τεντώσουν το είδος σε μια νέα σκηνοθεσία που μοιάζει με ταινία. Το τελευταίο, συγκεκριμένα, με έκανε πραγματικά ελπιδοφόρο. Ο Φαρενάιτ δεν ήταν τέλειος-πάρα πολλές ακολουθίες γεγονότων γρήγορου χρόνου, πολύ λίγη αίσθηση προς το τέλος-αλλά το ήταν ο συνδυασμός πολλαπλών, διακλαδισμένων ιστοριών, κινηματογραφικών γωνιών κάμερας και πραγματικά διαδραστικού διαλόγου ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ. Απλώς ελπίζατε ότι άλλοι προγραμματιστές θα μπορούσαν να πάρουν αυτές τις ιδέες και να τρέξουν μαζί τους.

Κατά κάποιο τρόπο, το Overclocked είναι μια προσπάθεια να γίνει ακριβώς αυτό. Στην πραγματικότητα, ένας από τους λόγους που ήθελα να το κοιτάξω ήταν ότι έλεγξε το όνομα Fahrenheit στο δελτίο τύπου που συνόδευε το παιχνίδι. Ωστόσο, δεν είναι μια ιδιαίτερα επιτυχημένη προσπάθεια, εν μέρει επειδή είναι πολύ πιο γραμμική και παραδοσιακή παιχνίδι περιπέτειας από το Fahrenheit και εν μέρει επειδή - ακόμη και όταν το λάβετε υπόψη - δεν είναι ιδιαίτερα καλό.

Όπως και το Fahrenheit, μπορείτε να δείτε από πού παίρνει τις επιρροές του το Overclocked. Η πλοκή θυμίζει ψυχολογικό θρίλερ του Χόλιγουντ. Στοιχεία του στυλ είναι σαφώς δανεικά από το θρίλερ μετά το Seven (η ταινία του David Fincher φαίνεται να είναι για το παιχνίδι τρόμου περιπέτειας και επιβίωσης, όπως έχουν γίνει οι Aliens για το Sci-Fi FPS). Η γενική δουλειά της κάμερας και η βαριά χρήση της split-screen προέρχονται κατευθείαν από το 24ο σχολείο σύγχρονου θρίλερ τηλεόρασης. Και όπως ο Φαρενάιτ, το Overclocked λειτουργεί μέσω πολλαπλών αφηγήσεων, με εσάς να συνδυάζετε την ιστορία από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες.

Για να το κάνει αυτό, χρησιμοποιεί μια κλασική συσκευή του Χόλιγουντ - τον ερευνητή ψυχολόγο. Βασικά, πέντε νεαροί άνδρες και γυναίκες αμνησιακοί βρίσκονται σε διάφορες καταστάσεις οξείας ψυχολογικής δυσφορίας στους δρόμους της Νέας Υόρκης και αγοράζονται σε ένα απομακρυσμένο άσυλο στο Staten Island. Με δυσπιστία στο ιατρικό προσωπικό του ασύλου, η αστυνομία καλεί έναν ιατροδικαστή ψυχολόγο, τον David McNamara, για να μάθει ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και τι τους έφερε σε αυτή την κατάσταση. Κάνοντας τις σωστές ερωτήσεις και βρίσκοντας τις σωστές προτροπές, ο McNamara μπορεί να συνδυάσει τις αναμνήσεις τους, ένα βήμα προς τα πίσω κάθε φορά.

Αυτό χωρίζει έξυπνα το παιχνίδι σε πολλά επίπεδα. Σε ένα επίπεδο, είσαι ο Μακναμάρα, και περιπλανώμενος στο άσυλο και χρησιμοποιώντας τα διαθέσιμα εργαλεία, μπορείς να ωθήσεις τους ασθενείς να σου μιλήσουν. Μπορείτε επίσης να λάβετε μια ορισμένη βοήθεια από το (ύποπτα) άχρηστο προσωπικό και τον ντετέκτιβ που είναι υπεύθυνος για την υπόθεση. Έχοντας προκαλέσει μια ανάμνηση, βρίσκεστε στη θέση αυτού του χαρακτήρα, ξαναδιαβάζοντας ουσιαστικά τον δρόμο που ακολούθησαν κατά την περίοδο πριν χάσουν τη μνήμη τους. Η επίλυση γρίφων στις ακολουθίες αναδρομής δίνει στη McNamara πληροφορίες που χρειάζεται για να προτρέψει μια άλλη ακολουθία, είτε με αυτόν τον ασθενή είτε με άλλον. Και έτσι πάει.

Εδώ τα πράγματα γίνονται αρκετά έξυπνα. Ο Μακναμάρα έχει ένα PDA, το οποίο χρησιμοποιεί για να ηχογραφήσει τις συνεντεύξεις ασθενών του. Έχοντας ηχογραφήσει μια συνέντευξη με έναν ασθενή, μπορεί στη συνέχεια να την επαναλάβει σε έναν άλλο. Αυτό γίνεται σημαντικό, γιατί σύντομα γίνεται φανερό ότι και οι πέντε ασθενείς ήταν μαζί σε κάποιο είδος εγκαταλελειμμένης αποθήκη στρατού. Μόνο χρησιμοποιώντας τις αναμνήσεις ενός ασθενούς για να πυροδοτήσει τις μνήμες ενός άλλου, ο McNamara μπορεί να καταλάβει τι συνέβη εκεί. Εν τω μεταξύ, ο συρρικνωμένος πρωταγωνιστής μας έχει τα δικά του αινίγματα για να τα αντιμετωπίσουμε. Γιατί η γυναίκα του θέλει διαζύγιο; Τι του συνέβη στο στρατό; Ποιο είναι το ατύχημα για το οποίο κανείς δεν θα μιλήσει; Τι πραγματικά συμβαίνει στο άσυλο;

Ακούγεται καλό? Λοιπόν, θα έπρεπε να είναι, αλλά η πραγματικότητα είναι μάλλον διαφορετική. Δυστυχώς, τουλάχιστον ένα μέρος της αρνητικότητάς μου απέναντι στο τελικό προϊόν οφείλεται σε κακές τιμές παραγωγής. Ξέρω ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τα παιχνίδια περιπέτειας με τα ίδια οπτικά πρότυπα που θα μπορούσαμε να κρίνουμε, ας πούμε, το Bioshock ή το Gears of War αλλά - golly - Overclocked φαίνεται τραχύ. Οι σκηνές θα φαίνονταν σχεδόν αποδεκτές πριν από τέσσερα χρόνια, αλλά όχι τώρα, το περιβάλλον είναι θαμπό και τα μοντέλα χαρακτήρων στο παιχνίδι είναι πρωτόγονα από τα σημερινά κριτήρια αναφοράς. Το χειρότερο για ένα παιχνίδι που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε κοντινά πλάνα και διάλογο για να πει την ιστορία του, τα πρόσωπα είναι άκαμπτα και εκφραστικά. Συνδυάστε μάτια που δεν κινούνται με κακή διαμόρφωση προσώπου και κάποια μάλλον ήπια φωνή, και οι σκηνές σπάνια έχουν τον αντίκτυπο που θα έπρεπε. Στην πραγματικότητα, ορισμένες ακολουθίες είναι πιο πιθανό να προκαλέσουν κίτρινα παρά τα σοκαρισμένα λαχανιάσματα που θα έπρεπε. Φανταστείτε ένα θρίλερ του Χίτσκοκ διασκευασμένο με μαριονέτες του Thunderbirds και ίσως καταλάβετε τι εννοώ.

Mightσως να μπορούσα να ζήσω με αυτό αν το παιχνίδι ήταν λίγο πιο συναρπαστικό. Δυστυχώς, ενώ η ευαίσθητη στο περιβάλλον διεπαφή point-and-click και gadgets όπως το PDS λειτουργούν καλά, το απλό γεγονός είναι ότι οι γρίφοι είναι ως επί το πλείστον αρκετά πεζοί. Σε πολλές περιπτώσεις, είναι απλώς ένα ζήτημα να μάθουμε πώς να παρακάμψουμε ένα αρκετά απλό εμπόδιο - σίγουρα δεν μιλάμε Πίθηκος Νησί εδώ - ενώ σε άλλες περιπτώσεις θα ξύσετε το κεφάλι σας για το ποια ελαφρώς ασαφής λύση θα προκαλέσει την επόμενη παρτίδα αναμνήσεις. Σπάνια υπάρχει οποιαδήποτε ένταση, οποιαδήποτε ευκαιρία για αυτοσχεδιασμό ή οποιαδήποτε ευκαιρία να σκεφτούμε έξω από το κουτί. Στην πραγματικότητα, απομακρύνεστε με την αίσθηση ότι το Overclocked έχει να κάνει με την ιστορία και ότι αν θέλετε να μάθετε πώς ταιριάζουν όλα μαζί, θα πρέπει απλώς να ακολουθήσετε την καθορισμένη πορεία του παιχνιδιού.

Από τη θετική πλευρά, η ιστορία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα για να σας κρατήσει αφοσιωμένους. Παρόλο που απογοητεύτηκα από το γεμάτο παιχνίδι και την κακή παρουσίαση, επέστρεψα στο Overclocked επειδή ήθελα να μάθω τι συνέβη στις ψυχικές μας περιπτώσεις και πώς θα λειτουργήσουν όλα. Είναι μια περίεργη περίπτωση της αφηγηματικής φαγούρας που πρέπει απλώς να ξύσετε και μερικοί εθισμένοι στα παιχνίδια περιπέτειας παλιού σχολείου μπορεί να το βρουν αυτό αρκετά για να κάνουν την αγορά αξιόλογη.

Παρόλα αυτά, είναι δύσκολο να συστήσω σε οποιονδήποτε άλλον να βιαστεί να αγοράσει αυτό το παιχνίδι. Το Overclocked φαίνεται να έχει πάρει στοιχεία από το Fahrenheit και να τα εφαρμόσει σε μια κλασική περιπέτεια point-and-click στυλ, αλλά ο Φαρενάιτ λειτούργησε επειδή σας έδωσε επιλογές και σας βύθισε πνευματικά και συναισθηματικά σε αυτό κόσμος. Το Overclocked προσπαθεί με τις συνομιλίες του μεταξύ εσάς και της σύντομα αποξενωμένης συζύγου σας, αλλά αυτές οι σκηνές είναι πολύ κοντά σε πρωτόγονα μηχανήματα για να το καταφέρετε. Νιώθω ελαφρώς κακός για την κριτική ενός παιχνιδιού επειδή ο προϋπολογισμός και η τεχνολογία του δεν μπορούν να ταιριάξουν με τις φιλοδοξίες του; Σίγουρα, αλλά το Overclocked απλά δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε. Τίποτα δεν η ιστορία είναι αρκετά ισχυρή για να ανταγωνιστεί στη σημερινή αγορά παιχνιδιών και το αποτέλεσμα είναι ένα άλλο παιχνίδι περιπέτειας που έχει ένα δάχτυλο στο μέλλον, αλλά τα υπόλοιπα έχουν κολλήσει σταθερά στο παρελθόν.

"'Ετυμηγορία"'

Μια απογοητευτική απόπειρα για ένα ψυχολογικό θρίλερ point-and-click, απογοητευμένο από την χαμηλότερη παρουσίαση και μη εμπνευσμένους γρίφους. Ένα μόνο για εθισμένους στην περιπέτεια.

Αξιόπιστη βαθμολογία

Γιατί να εμπιστευτούμε τη δημοσιογραφία μας;

Ιδρύθηκε το 2004, οι Trusted Reviews υπάρχουν για να παρέχουν στους αναγνώστες μας εμπεριστατωμένες, αμερόληπτες και ανεξάρτητες συμβουλές για το τι να αγοράσουν.

Σήμερα, έχουμε 9 εκατομμύρια χρήστες τον μήνα σε όλο τον κόσμο και αξιολογούμε περισσότερα από 1.000 προϊόντα ετησίως.