Philips GoGear Opus 8GB Review

Όταν πρόκειται για νέα MP3 players και PMP, η προσωπικότητα έχει πλέον σημασία. Οι μέρες που θα μπορούσατε να βγάλετε ένα βασικό, μαύρο κουτί με μια θολή διεπαφή και έναν σειριακό αριθμό για ένα όνομα έχουν φύγει. Οι άνθρωποι θέλουν λίγη αίγλη. Θέλουν λίγο στυλ. Αυτό είναι κάτι που καταλαβαίνει η Apple με τα άμεσα αναγνωρίσιμα ονόματα και τους παράγοντες της μορφής (nano, shuffle, touch) και ότι αντιπάλοι όπως η Samsung, η Creative, η Sandisk και η Sony έχουν επίσης αντιμετωπίσει. Ακόμα και μικρότεροι κατασκευαστές όπως ο Cowon και το iRiver βγαίνουν από το δρόμο τους για να δώσουν στους παίκτες τους κάποια σχολική γοητεία, όπως οι Συνδετήρας, Θέα, S9 και P7 επιδεικνύω.

Η Philips άργησε να ασχοληθεί με το πρόγραμμα, αλλά αν η νέα σειρά παικτών του GoGear δεν είναι μια τεράστια κίνηση από την περσινή συγκομιδή, τουλάχιστον την παλιά SA6045/02 τα ονόματα στυλ παραμερίζονται υπέρ μιας πιο ελκυστικής ονοματολογίας. Όπως το ανακατεμένο μέγεθος SA2840 έχει ενημερωθεί στο πιο δροσερό GoGear Spark, έτσι και το

SA5285 αντικαταστάθηκε με το νέο GoGear Opus. Είναι ένα όνομα με ωραίο, κλασικό βάρος, ακόμα κι αν οι μουσικές του υποδηλώσεις δεν είναι εντελώς θετικές (αν είδατε τη δεκαετία του ογδόντα από πρώτο χέρι, ελέγξτε Opus, το συγκρότημα, και ανατριχιάζω).

Φυσικά, θα ήμασταν ακόμα πιο χαρούμενοι αν η Philips ρίξει μια δεύτερη ματιά στο φυσικό σχέδιο επίσης. Δεν έχω ένα SA5825 εδώ για να κάνω άμεσες συγκρίσεις, αλλά το Opus φαίνεται, αν όχι σχεδόν πανομοιότυπο, τότε τουλάχιστον πολύ παρόμοιο. Το μπροστινό μέρος έχει γυαλιστερό, μαύρο φινίρισμα πιάνου με οθόνη 2,8 ιντσών, 320 x 240 pixel στα αριστερά και τετράπλευρο D-Pad συν δύο κουμπιά λειτουργιών στα δεξιά. Το πίσω μέρος είναι πλαστικό, αλλά έχει στιλ για να μοιάζει με βουρτσισμένο αλουμίνιο και υπάρχει μια ωραία ασημί επένδυση στην άκρη. Με άλλα λόγια, ελέγξτε την παλιά κριτική και ξεκινήστε να παίζετε εντοπίζοντας τη διαφορά.

Το Opus δεν είναι ένα κακό θηρίο με τον δικό του υποτιμημένο τρόπο, αλλά υπάρχει κάτι συντηρητικό σε ολόκληρη την εμφάνιση. Αν ήταν αυτοκίνητο, το παλιό SA5825 θα ήταν Vauxhall Vectra και δεν θα έβλαπτε τη Philips να σκεφτεί έξω από το κουτί και να μας δώσει κάτι περισσότερο σαν το Insignia αυτή τη φορά. Όπως και να έχει, το Opus είναι στιβαρό, καλοφτιαγμένο και κάθε άλλο παρά άσχημο, αλλά-καλά-δεν καθορίζει ακριβώς τους geek καρδιακούς αγώνες, έτσι δεν είναι;

Η Philips φαίνεται επίσης ότι το έπαιξε με ασφάλεια με τη διεπαφή χρήστη, κολλώντας ξανά κοντά στο GUI του SA5825. Μετά από πρόσφατες προσπάθειες από την Apple, τη Samsung και το iRiver, η βασική διεπαφή του Opus βασίζεται σε κείμενο, αλλά είναι τουλάχιστον κατανοητή και αξιόπιστη, με βίντεο, άλμπουμ, κομμάτια και οι διάφορες επιλογές που μπορούν να επιλεγούν από μια σειρά ένθετων λιστών, με την τρέχουσα επιλογή να επισημαίνεται και αυτές που βρίσκονται πάνω και κάτω από τη λίστα να γίνονται πιο αμυδρές καθώς απομακρύνεστε από τους. Πατήστε ελαφρά το κουμπί και μετακινείτε προς τα κάτω ένα στοιχείο. Πατήστε το πιο δυνατά και η λίστα κυλά με μεγαλύτερη ταχύτητα.

Διαφορετικά, δεν υπάρχει πολύς τρόπος με τα φανταχτερά πράγματα. Είναι δυνατόν, για παράδειγμα, να επιλέξετε ένα άλμπουμ από ένα πλέγμα εξωφύλλων, αλλά κανείς δεν πρόκειται να προτείνει ότι αυτό έχει τον εκπληκτικό παράγοντα του CoverFlow της Apple. Στην πραγματικότητα, το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό είναι η δυνατότητα, κατά την περιήγηση σε άλμπουμ και λίστες αναπαραγωγής, να έχετε άμεσο έλεγχο της αναπαραγωγής μέσω ενός αναδυόμενου παραθύρου. Είναι ωραία ιδέα, αλλά θα εντυπωσιαζόμουν περισσότερο εάν η αναπαραγωγή δεν τραύλιζε και σταματούσε καθώς περιηγείστε στις λίστες παρακολούθησης. Στην πραγματικότητα, για ένα περιβάλλον χρήστη με λίγα γραφικά κουδούνια και σφυρίγματα, η διεπαφή μπορεί να είναι εκπληκτικά αργή φορές, κυρίως όταν ξεκινά η συσκευή ή όταν ενημερώνεται αφού προσθέσετε νέα μουσική ή βίντεο. Επιπλέον, μου το έχουν παγώσει σε μία ή δύο περιπτώσεις. Ελπίζω ότι αυτά τα ζητήματα περιορίζονται στο συγκεκριμένο δείγμα ανασκόπησης πριν από την κυκλοφορία και θα διορθωθούν με ενημέρωση υλικολογισμικού πριν από την κυκλοφορία.

Το Opus δεν έχει επίσης αρκετές πρόσθετες λειτουργίες και δυνατότητες. Παίρνουμε ένα ραδιόφωνο FM με δυνατότητες εγγραφής, ένα πρόγραμμα εγγραφής φωνής και μια εφαρμογή προβολής εικόνας, αλλά αυτό είναι πραγματικά όλο. Ωστόσο, αυτό που πραγματικά έχει σημασία με ένα PMP δεν είναι τα κόλπα και τα έξτρα όσο η απόδοση.

Εδώ δεν υπάρχουν πραγματικά άσχημα νέα, αλλά η ετυμηγορία δεν είναι εντελώς, δύο αντίχειρες θετικές. Ας ξεκινήσουμε με βίντεο. Στα θετικά, η αναπαραγωγή είναι ωραία και ομαλή, με καθαρό ήχο και το λογικό μέγεθος της οθόνης 2,8 ιντσών που στέκεται υπέρ του Opus. Ακόμα καλύτερα, το Opus έχει αγκαλιάσει το iPlayer και θα παίξει όλα τα προγράμματα για κινητά που κατεβάζετε χωρίς προβλήματα.

Στα αρνητικά, η οθόνη LCD δεν είναι απίστευτα φωτεινή ή απίστευτα καθαρή. Εμφανίζεται από μόνο του, είναι απολύτως επαρκές, αλλά τοποθετήστε το στη μικρότερη οθόνη του Samsung YP-Q1 ή τις μεγαλύτερες οθόνες αφής στο YP-P3 της Samsung ή το Cowon's S9 και το Opus δεν θα ήταν το ξεχωριστό παίχτης. Επιπλέον, η υποστήριξη μορφής παραμένει ένα ζήτημα. Υποστηρίζονται μόνο αρχεία MP4 AVI και WMV9 και ακόμη και αυτά πρέπει να έχουν ανάλυση 320 x 240 ή χαμηλότερη για αναπαραγωγή. Παρέχεται μια έκδοση του Arcsoft Media Converter με επωνυμία Philips, η οποία θα μετατρέψει τους περισσότερους τύπους αρχείων χωρίς πολλά δυσκολία στις προκαθορισμένες ρυθμίσεις εξόδου, αλλά το Opus θα μπορούσε να κάνει με το να είναι λίγο πιο ευέλικτο από αυτή την άποψη.

Ευτυχώς, το Opus τα καταφέρνει καλύτερα στο τμήμα ήχου. Πρώτον, σε έναν κόσμο όπου σχεδόν κάθε PMP έρχεται με σάπια, υποτυπώδη ακουστικά (με εξαίρεση μερικά μοντέλα από τη Sony), το Opus αποστέλλεται με ένα ζευγάρι μισά αξιοπρεπή κανάλια. Η υπογραφή είναι λίγο φωτεινή για τα γούστα μου, αλλά ταιριάξτε σωστά - τρία σετ από άκρες πυριτίου παρέχονται-και λαμβάνετε έναν σταθερό, καθαρό ήχο με αρκετά χαμηλό βάθος για τα περισσότερα είδη ΜΟΥΣΙΚΗ.

Τρέχοντας μέσα από κομμάτια των Massive Attack, Pearl Jam, Mastodon, One Republic, Ladyhawke και Miles Davis, βρήκα τον θόρυβο που προερχόταν από το ακουστικά απόλυτα ακούσιμα και ενώ με έτρωγε να βάλω ένα ζευγάρι Grados στα αυτιά μου, τουλάχιστον δεν έσκισα τα ακουστικά της Philips αηδία.

Συνδέστε κάτι πιο ουσιαστικό και το Opus αποκαλύπτει κρυμμένα βάθη. Με τα προγράμματα αναπαραγωγής της τελευταίας γενιάς, η Philips πρόσθεσε σε λειτουργία βελτίωσης, το FullSound, με στόχο την αποκατάσταση των λεπτομερειών που χάθηκαν από τη συμπίεση και τη δημιουργία-όπως μαντέψατε-ενός πιο πλήρους, πιο Hi-Fi ήχου. Με το Opus να παίζει μέσα από ένα ζευγάρι Sennheiser HD595, φαίνεται να λειτουργεί, προσθέτοντας βάθος στο μπάσο, μια ξεχωριστή λάμψη στο high end και ένα βαθμό παρουσίας σε όλους τους τομείς.

Το Opus μπορεί να αντιμετωπίσει τη σύνθετη, δυναμική δυναμική ροκ του Mastodon’s Crack the Skye, χωρίζοντας τα στρώματα του μπάσου και της κιθάρας και δεν επιτρέπουν στα τύμπανα και τα κύμβαλα να γίνουν πολύ κυρίαρχα ή πολύ συριστικός. Πετάξτε το κάτι πιο λεπτό, όπως το πλούσιο, ατμοσφαιρικό ταγκό του Gidon Kremer’s Homage to Astor Piazolla, και εξακολουθεί να λάμπει, προσφέροντας πένθιμο βιολί, γλυκό κλαρίνο και απογυμνωμένο κοντραμπάσο με πραγματικό φινέτσα.

Η ποπ του Justin Timberlake έρχεται με γροθιά και ενέργεια, ενώ Εννοια, από το Kings of Leon’s Only By The Night, είναι κάθε κομμάτι τόσο μεγαλειώδης ως ύμνος ροκ γηπέδου όσο θα έπρεπε, οι κιθάρες, το μπάσο, τα τύμπανα και τα φωνητικά δυνατά και καθαρά.

Το Opus ξεφεύγει από μια κριτική για το παλιό SA5825 στο ότι είναι αρκετά δυνατό για να οδηγήσει ένα ζευγάρι ακουστικά πλήρους μεγέθους και ενώ δεν θα το έβαζα εκεί με καλλιτέχνες όπως το Sony NWZ-S639F ή το Cowon S9 για γροθιά ή μουσικότητα, είναι σίγουρα πάνω, ας πούμε, του iPod touch όσον αφορά τον ήχο ποιότητα. Η μόνη κριτική που θα είχα είναι ότι ο ήχος δεν είναι ιδιαίτερα προσαρμόσιμος. Λαμβάνουμε μια σειρά προκαθορισμένων EQ, αλλά η ενεργοποίηση αυτών σημαίνει απενεργοποίηση του FullSound, οπότε ίσως χρειαστεί να πειραματιστείτε διαφορετικό υλικό για να δείτε αν ένα μικρό επιπλέον μπάσο ή ένα scooped rock ήχος αξίζει να χάσετε τα οφέλη του ήχου ενίσχυση για.

Το Opus είναι επίσης καλύτερο από το μέσο πρόγραμμα αναπαραγωγής για υποστήριξη μορφής ήχου. Πέρα από το MP3 και το WMA, έχουμε επίσης AAC και FLAC, αν και η Philips εξακολουθεί να έχει τη δουλειά της με το τελευταίο. Αρκετά αρχεία που δοκίμασα να πάσχουν από παραμόρφωση, περίεργα αντικείμενα ή απλά να παίζω με εντελώς λάθος ταχύτητα, αν και πάλι μια ενημέρωση υλικολογισμικού θα μπορούσε εύκολα να το διορθώσει στο μέλλον. Η διάρκεια ζωής της μπαταρίας για αναπαραγωγή μουσικής είναι κατά μέσο όρο στις 30 ώρες, αλλά το βίντεο περιορίζεται σε ελάχιστες τέσσερις.

Συνολικά, πρέπει να ελπίζουμε ότι η Philips δεν βλέπει αυτόν τον παίκτη ως το μεγάλο του έργο - απλώς μια σκηνή στην πορεία. Η έξοδος ήχου του είναι πραγματικά πολύ καλή, αλλά το περιβάλλον χρήστη φαίνεται ντεμοντέ, η αναπαραγωγή βίντεο είναι μέτρια και η όλη εμφάνιση και αίσθηση δεν έχει αλλάξει σημαντικά από πέρυσι. Όταν νομίζετε ότι το SA5825 ήταν σχεδόν πρωτοποριακό, ακόμη και τότε, δεν μπορείτε να σκεφτείτε ότι ήταν καιρός η Philips να προχωρήσει τα πράγματα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κατασκευαστής είναι ότι η αγορά είναι τώρα ακόμη πιο ανταγωνιστική από ό, τι ήταν τότε, ιδιαίτερα σε περίπου 100 λίρες. Για 109 £ θα μπορούσατε να έχετε ένα Samsung YP-P3, ενώ το υπέροχο NWZ-S639F της Sony μπορεί να κοστίσει κάτω από £ 85-προσφέροντας διπλή χωρητικότητα, όχι λιγότερο. Δεδομένου ότι το Opus έχει λίγα, αν υπάρχουν, πραγματικά πλεονεκτήματα έναντι αυτών των παικτών, είναι δύσκολο να το εξετάσουμε σοβαρά. Είναι αρκετά αξιοπρεπής παίκτης, αλλά θέλετε αξιοπρεπή ή θέλετε στυλ, αίγλη και ολοκληρωμένη αριστεία; Ξέρω σε ποιον δρόμο θα πήγαινα.

Ετυμηγορία

Το Opus προσφέρει εξαιρετικό ήχο, αλλά σε όλους τους άλλους λόγους λείπει ελαφρώς. Πάνω απ 'όλα, έχει χαμηλό ενθουσιασμό και η Philips πρέπει πραγματικά να το αντιμετωπίσει αυτό εάν είναι σοβαρό να παραμείνει στο παιχνίδι PMP.

Αξιόπιστη βαθμολογία