N3: Κριτική για ενενήντα εννέα νύχτες

”Πλατφόρμα: X-Box 360” ”

Αν ποτέ ένα παιχνίδι περιλάμβανε την ήπια καταθλιπτική κατάσταση των τυχερών παιχνιδιών επόμενης γενιάς, ενενήντα εννέα νύχτες είναι. Είναι αναμφισβήτητα θεαματικό - κάθε άλλο τόσο θεαματικό όσο και η προέλευσή του, όπως θα πρότεινε το παιχνίδι βιτρίνας που θα έπρεπε να είχε κυκλοφορήσει και πουλήσει το Xbox 360 στην Ιαπωνία. Ωστόσο, είναι ένα παιχνίδι τόσο βασικά ελαττωματικό σε τόσα πολλά άλλα επίπεδα που πρέπει να αναρωτιέστε τι σκέφτονταν όλοι οι εμπλεκόμενοι. Αν δεν καθυστερούσε τόσο πολύ, θα έπρεπε να πιστέψουμε ότι βιάστηκε.

Ας είμαστε ξεκάθαροι σε ένα πράγμα: τα οπτικά είναι φανταστικά. Όλοι έχουμε ξαναδεί παιχνίδια μαζικής μάχης-Dynasty Warriors, Spartan: Total Warrior, ακόμη και το Kingdom Under Fire του ίδιου του Phantagram-αλλά δεν έχουμε δει ποτέ τίποτα σε αυτή την κλίμακα. Ανά πάσα στιγμή υπάρχουν εκατοντάδες όμορφα αποτυπωμένοι και κινούμενοι πολεμιστές στην οθόνη, όλοι τρέχουν γύρω από σπαθιά, πόλους ή τσεκούρια σε οποιονδήποτε εχθρό της περιοχής. Το φανταστικό τοπίο είναι υπέροχο, με καταπράσινα δάση στον ήλιο και παγωμένα ορεινά φρούρια κατευθείαν από τις σελίδες του Τόλκιν. Ο αγώνας φαίνεται καταπληκτικός. Ακόμα και οι πιο βασικές επιθέσεις μπορούν να δουν τον ήρωά σας να σκορπίζει δεκάδες καλικάντζαρους, όπως πολλές κουκλίτσες από κουρέλια, ενώ οι πιο εντυπωσιακοί συνδυασμοί βλέπουν δεκάδες εχθρούς να αποστέλλονται σε ένδοξα τόξα φλογερού θανάτου. Και τότε, σαν να δείχνει ότι δεν ήταν τίποτα, το παιχνίδι ρίχνει απίστευτες ειδικές επιθέσεις δύναμης που μπορούν να αφανίσουν εκατοντάδες –και εννοώ εκατοντάδες– αντιπάλους κάθε φορά.

Εξίσου εντυπωσιακά, το N3 εντυπωσιάζει όταν πρόκειται για μικρότερες λεπτομέρειες. Κοιτάξτε τον τρόπο με τον οποίο το ύφασμα κινείται καθώς οι χαρακτήρες χτυπούν, ή την περίτεχνα διαμορφωμένη, πανέμορφη λαμπερή πανοπλία. Τα εφέ είναι μια άλλη βασική δύναμη, με εκπληκτικό φωτισμό και μερικές δροσερές θολώσεις κινηματογραφικής εστίασης που προσθέτουν πραγματικά μια αίσθηση βάθους. Από την μυστηριώδη ομίχλη στα Pholya Flatlands έως τις χιονοθύελλες στα επίπεδα Vargaand και Castle Varvazaar, δεν μπορείτε παρά να ξεγελαστείτε. Ακόμα και σε καλλιτεχνικό επίπεδο, είναι θρίαμβος. Ο σχεδιασμός των χαρακτήρων είναι εύκολα εκεί πάνω με τα καλύτερα της Square ή της Capcom και το παιχνίδι έχει μια όμορφη, ζωγραφική εμφάνιση δείχνει ότι δεν χρειάζεται να ακολουθήσετε την υπερ-ρεαλιστική ή την Perfect Dark/DOA4 πλαστική προσέγγιση anime για να αξιοποιήσετε στο έπακρο το 360 γραφικά.

Έτσι, όταν ξεκινά η δραματική παρτιτούρα και οι ήχοι της μάχης σας χτυπούν με κραυγές, κραυγές και μπουμ από κάθε πλευρά του δωματίου, είναι εύκολο να παρασυρθείτε. Στις καλύτερες στιγμές του, το N3 έχει πραγματικά μια βροντερή επική αίσθηση. Είτε κρατάτε μια γέφυρα ενάντια σε μια ασταμάτητη επίθεση καλικαντζαριών είτε περπατάτε σε μια τεράστια ενέδρα καλικαντζαριών, μια συντριπτική παλίρροια πράσινης κακίας που ορμά προς το μέρος σας, είναι δύσκολο να νιώσετε ασυγκίνητοι.

Δυστυχώς, αυτό είναι τόσο καλό όσο το N3. Όσο κι αν προσπαθεί να σας συναρπάσει με την υπέροχη εμφάνιση και τους μεγαλύτερους αριθμούς, το N3 είναι ένα απίστευτα απλοϊκό παιχνίδι. Στο επίκεντρό του, είναι απλώς μια υπόθεση χακαρίσματος και διάρρηξης πολλών τεράτων, ακολουθώντας συγκεκριμένους στόχους (επισημαίνονται σε έναν εύχρηστο μίνι χάρτη) και χτυπώντας ό, τι σας εμποδίζει. Υπάρχει ένα ορισμένο επίπεδο ανάπτυξης χαρακτήρων - μπορείτε να συλλέξετε νέα όπλα και αντικείμενα μπόνους, να δημιουργήσετε εμπειρία μάχης, να ανεβείτε επίπεδο και να μάθετε νέες κινήσεις - αλλά δεν έχετε πραγματική αίσθηση οποιασδήποτε άλλης εξέλιξης. Από την αρχή μέχρι το τέλος της καμπάνιας κάθε χαρακτήρα, κάνετε σχεδόν το ίδιο πράγμα. Και παρά το μεγάλο σημείο πώλησης του παιχνιδιού - την ιστορία ενός πολέμου που λέγεται μέσα από τα μάτια πολλών ηρώων - ποτέ δεν νιώθεις ότι ένας ήρωας είναι μια σημαντική απόκλιση από τον προηγούμενο. Η έφηβη βασίλισσα πολεμιστή, η phyνφι, μπορεί να καταναλωθεί από τη λαχτάρα του αίματος, ενώ ο αδύναμος αδελφός Άσπαρ παλεύει για η ειρήνη και η μυϊκή σύνδεση Myifee είναι έξω για να εντυπωσιάσει μια καυτή γκόμενα πολεμιστή, αλλά το πραγματικό παιχνίδι είναι σχεδόν πανομοιότυπο.

Μέρος του προβλήματος είναι τα χειριστήρια, με όλες τις επιθέσεις να πραγματοποιούνται χρησιμοποιώντας συνδυασμούς Χ και Υ, με το πλήκτρο Α να μεταπηδά για καλό μέτρο. Η απλότητά του προσθέτει στον παράγοντα pick -up και play, αλλά ως XXXYYY δεν διαφέρει πολύ από αυτό XXXXY, σημαίνει επίσης ότι σύντομα ξεχνάτε τα περίτεχνα combos και εγκατασταθείτε στο παρατεταμένο κουμπί πολτοποίηση Όσον αφορά τις πτυχές της στρατηγικής, αυτές είναι ακόμα πιο βασικές. Οι περισσότεροι ήρωες έχουν δύο μοίρες στρατευμάτων υπό τη διοίκησή τους (στους οποίους μπορείτε να εκχωρήσετε απλές διαταγές) συν ένα ζευγάρι ανταλλακτικών ηρώων που κάνουν tag. Ωστόσο, καθώς σε πολλές περιπτώσεις αυτά κάνουν μόνο περιορισμένη ζημιά στον εχθρό, έχετε την τάση να ξεχνάτε ότι είναι εκεί μετά από λίγο. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν μόνο μερικές περιπτώσεις που μπορείτε πραγματικά να τις χρησιμοποιήσετε σωστά, προστατεύοντας έναν στόχο ή κρατώντας έναν συγκεκριμένο εχθρό από την πλάτη σας.

Στην πραγματικότητα, λοιπόν, η μόνη σημαντική τακτική απόφαση που παίρνετε είναι ποιοι εχθροί θα επιτεθείτε με ποια σειρά και πότε θα χρησιμοποιήσετε τις ειδικές σας δυνάμεις. Όπως και με το Onimusha της Capcom, έχετε μια κόκκινη γραμμή που γεμίζει καθώς και όταν αποστέλλονται οι εχθροί. Εξασφαλίστε το και μπορείτε να εξαπολύσετε την πρώτη σας ειδική επίθεση: συνήθως μια σειρά από καταστροφικά χτυπήματα που μπορούν να πέσουν ολόκληρα τερατώδη συντάγματα σε λίγα λεπτά. Αυτό με τη σειρά του γεμίζει μια μπλε γραμμή και μετά από τρεις ή τέσσερις «κόκκινες» επιθέσεις θα την έχετε γεμίσει αρκετά εξαπολύστε μια καταστροφική επίθεση uber που ουσιαστικά εκμηδενίζει τα πάντα στην οθόνη (φράξτε οποιοδήποτε μεγάλο αφεντικό κακοί). Η αποθήκευση των κόκκινων και μπλε επιθέσεων για μια ειδική περίσταση είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία στο παιχνίδι και είναι το μόνο κομμάτι που πραγματικά απασχολεί τον εγκέφαλό σας.

Τώρα, το απλό δεν είναι απαραίτητα κακό. Όταν λειτουργεί, το N3 έχει πολύ καλή διασκέδαση και ποιος δεν θα μπορούσε να πετάξει αν πετάξει ολόκληρες συμμορίες θυμωμένων orc σαν παιχνίδια στο σκάμμα ενός παιδιού, ή να στείλει ένα άλλο στέλεχος από δερμάτινες σκούρες ξωτικές κυρίες στο χαμό τους, ενώ οι ήμεροι δράκοι τους κυλούν πάνω από το κεφάλι. Ομολογουμένως, το Spartan: Total Warrior έκανε πολλά από αυτό πέρυσι με έναν πιο τακτικά πολύπλοκο και ενδιαφέρον τρόπο - και στο ταπεινό PS2 για εκκίνηση - αλλά αν ήθελα απλώς ένα απλό παιχνίδι απλής δράσης για να ξεφεύγω από την περίεργη μισή ώρα, το N3 θα ταίριαζε αρκετά Καλά. Δεν θα ήταν ποτέ ένα κλασικό δέκα στα δέκα παιχνίδια, αλλά θα έπρεπε να ήταν ένα σταθερό επτά, ίσως ακόμη και οκτώ - αν δεν επρόκειτο για ένα μπαράζ καταστροφικών αποφάσεων παιχνιδιού που έχουν καταστρέψει όλα εμπειρία.

Στη ρίζα πολλών από αυτά τα ζητήματα είναι η αμηχανία της επιλογής να μην τοποθετήσετε σημεία ελέγχου ή να αποθηκεύσετε πόντους σε ένα παιχνίδι όπου οι αποστολές μπορούν να διαρκέσουν μισή ώρα ή περισσότερο. Έχοντας πολεμήσει την πολιορκία του Βάργκααντ για είκοσι λεπτά, δεν είναι διασκεδαστικό να σε χτυπάει ένα εξαιρετικά σκληρό αφεντικό μέσα σε δευτερόλεπτα και να το βρίσκεις επανεκκινήστε ολόκληρο το shebang και αυτό δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό: είναι κάτι που συμβαίνει ξανά και ξανά καθώς παίζετε παιχνίδι. Για να αυξήσετε ακόμη περισσότερο τα επίπεδα άγχους σας, το παιχνίδι παίζει περίεργα με τα power-ups της υγείας, πράγμα που σημαίνει ότι μπορείτε να περάσετε δέκα λεπτά ή περισσότερο σε αγώνες πεδίο μάχης που αναζητά απεγνωσμένα ένα μικρό περιστρεφόμενο στήθος με ένα φίλτρο υγείας μέσα, μόνο και μόνο επειδή αυτό είναι προτιμότερο να ξεκινήσει ξανά η αποστολή από την αρχή.

Σε αυτά τα σημεία, ο N3 αισθάνεται σαν ένα παράξενο σκετς του Benny Hill, με τον μυώδη σκληρό σας να τρέχει σαν μια μεγάλη Jessie με μια σειρά από ντουζιέρους συντρόφους και θυμωμένους εχθρούς σε καυτή καταδίωξη. Επιπλέον, καθώς μερικά από τα αφεντικά μπορούν να σβήσουν τη μισή μπάρα υγείας σας με ένα μόνο χτύπημα, θα το διαπιστώσετε σύντομα είναι πιο σοφό να μπεις κρυφά και να τους σπρώξεις από πίσω αντί να τους κάνεις mano e mano σαν καλός ήρωας πρέπει. Το καθαρό αποτέλεσμα είναι ότι ένα παιχνίδι που πρέπει να σε κάνει να αισθάνεσαι ένας τολμηρός, δυνατός πολεμιστής σε κάνει να νιώθεις κάθε άλλο παρά.

Μερικές φορές, το παιχνίδι είναι πολύ δύσκολο να συνεχιστεί και σε αυτό το σημείο συνειδητοποιείτε ότι η τρέχουσα αποστολή είναι πέρα ​​από το τρέχον επίπεδο του χαρακτήρα σας. Η λύση? Επαναλάβετε τα προηγούμενα επίπεδα ξανά και ξανά μέχρι να ανεβείτε επίπεδο. Αυτό, κυρίες και κύριοι, είναι αυτό που ονομάζουμε μύθος. Και ακριβώς όταν οι φλέβες πάλλονται στους κροτάφους σας και υπάρχει πόνος που προκαλείται από το άγχος στο λαιμό σας, το Ν3 ρίχνει το τελευταίο του κομμάτι αντίστασης στη βλακεία. Αν το παιχνίδι περάσει σε μια κομμένη σκηνή μόλις ξεκινήσετε μια ειδική επίθεση, σκληρή τύχη. Όταν οι μαύρες ράβδοι εξαφανιστούν και το παιχνίδι επιστρέψει στη δράση, η επίθεσή σας θα έχει σταματήσει, η κόκκινη ή η μπλε γραμμή σας θα εξαντληθεί και η δολοφονική σας κίνηση θα χαθεί εντελώς. Εάν αυτή ήταν μια μπλε επίθεση, μπορεί να συγχωρεθείτε εάν ξεσπάσετε σε κλάματα θλίψης και οργής. Το έκανα.

Προσθέστε δάκρυα απογοήτευσης σε αυτό το μείγμα, γιατί το χειρότερο πράγμα για το N3 είναι ότι κάπου εδώ είναι ένα αξιοπρεπές παιχνίδι, και ένα που θα μπορούσε ακόμη και να μετατραπεί σε ένα σπουδαίο με λίγη περισσότερη φαντασία και πολύ περισσότερο δοκιμασία παιχνιδιού. Αντ 'αυτού, έχουμε αυτό το όμορφο, εξαγριωτικό, εκθαμβωτικό και ελαφρώς καταθλιπτικό λάθος. Με το Saint's Row, το Dead Rising και το Test Drive: Unlimited προ των πυλών, θέλετε πραγματικά να σπαταλήσετε τα 40 £ σας σε αυτό;

"'Ετυμηγορία"'

Ένα εκπληκτικό έπος φαντασίας, όπου το απλό αλλά ευχάριστο παιχνίδι καταστρέφεται από μια σειρά από μπερδεμένες επιλογές σχεδιασμού παιχνιδιών που εγγυώνται ότι θα προκαλέσουν την οργή σας. Πολύ απογοητευτικό.

Αξιόπιστη βαθμολογία