Destroy All Humans: Big Willy Unleashed Review

”Πλατφόρμα: Nintendo Wii” ”

Πόσο διασκεδαστικά βρίσκετε τις λέξεις «Big Willy»; Ο τίτλος σε κάνει να τιτλοποιείς; Θα σας πείραζε να το τρίβετε στο πρόσωπό σας ώρα για ώρα μετά από άθλια ώρα; Αν ναι, τυλίξτε! Είστε απλά το είδος του numbskull THQ που ήλπιζε να κερδίσει με αυτό το παιχνίδι.

Εάν όχι, τότε θα βρείτε το τελευταίο στο έπος Destroy all Humans μια διπλά καταθλιπτική εμπειρία. Από τη μία πλευρά, είναι μια επικίνδυνη νέα είσοδος σε αυτό που θεωρούσα μια πολλά υποσχόμενη σειρά. Από την άλλη πλευρά, είναι ακόμα μεγαλύτερη επιβεβαίωση ότι το Wii γίνεται ο νέος θεματοφύλακας επιλογής για παιχνίδια franchise slipshod. Κανένα από αυτά τα πράγματα δεν με αφήνει να νιώσω καλά.

Καταστρέψτε όλους τους Ανθρώπους έφτασε το καλοκαίρι του 2005 στο πλαίσιο ενός κύματος παιχνιδιών ανοιχτού κόσμου που εμφανίστηκαν στον απόηχο των GTA Vice City και GTA San Andreas. Οι αρχικοί προγραμματιστές, Pandemic, ήταν επίσης υπεύθυνοι για το παιχνίδι «GTA πηγαίνει στον πόλεμο» Mercenaries (και βρίσκονται πίσω από αυτό επερχόμενη συνέχεια του παιχνιδιού) και τα δύο παιχνίδια επικεντρώθηκαν στις χαρές της ανόητης καταστροφής σε ένα φυσικό περιβάλλον με άμμο. Έξυπνα, το Destroy all Humans πήρε την κλασική ιστορία της εισβολής εξωγήινων της δεκαετίας του '50 και την έστρεψε από την εξωγήινη πλευρά, ρίχνοντας το Crypto-έναν εξωγήινο σοφός. με μια μέση γραμμή στις απομιμήσεις του Τζακ Νίκολσον - στις άκαμπτες κοινωνικές δομές και την παράνοια του ψυχρού πολέμου της δεκαετίας του '50 της Αμερικής και παίζοντας όλο αυτό για γέλια. Σίγουρα, υπήρχαν κάποια ευρεία χαστούρα και χιούμορ-πώς μπορεί να μην υπάρχει σε ένα παιχνίδι όπου ο πρωκτικός ανιχνευτής είναι ζωτικής σημασίας εργαλείο; Ωστόσο, το Destroy all Humans είχε επίσης μια λεπτή σάτιρα στο μείγμα. Ο Crypto μπορούσε να διαβάσει τις σκέψεις της θλιβερής ανθρώπινης λείας του, αποκαλύπτοντας τις σεξουαλικά καταπιεσμένες, κομφορμιστικές, καταναλωτικές εμμονές τους. Το παιχνίδι έστρεψε τέλεια την επιστημονική φαντασία, τις ανησυχίες και τα κοινωνικά ήθη της εποχής. Επιπλέον, μπορεί να σας κάνει να γελάσετε δυνατά.

Το Big Willy Unleashed θα σας κάνει να χαζεύετε περιστασιακά-κανένας άνδρας δεν είναι εντελώς αδιαπέραστος από αστεία που σχετίζονται με τα γεννητικά όργανα- Όμως, ενώ το σενάριο περιλαμβάνει το υπονοούμενο και δοκιμάζει ακόμη και μια πινελιά αυτογνωσίας, σπάνια ανεβαίνει ευκαιρία. Αναπτύχθηκε από τον εσωτερικό προγραμματιστή της THQ, το Locomotion, είναι ένα ευρύτερο, λιγότερο αποχρωματισμένο παιχνίδι με ευρύτερη, λιγότερο λεπτή αίσθηση του χιούμορ. Η δράση προχωρά από τη δεκαετία του '50 του αρχικού και του εξήντα του Destroy all Humans 2 στο εβδομήντα, και οι στόχοι αυτή τη φορά περιλαμβάνουν αλυσίδες γρήγορου φαγητού, πατινάζ, ντίσκο, Fantasy Island και Πάτι Χερστ. Ωστόσο, η ανάγνωση της σκέψης φαίνεται να έχει πάει AWOL και το μεγαλύτερο μέρος της εξυπνάδας φαίνεται να έχει πάει με αυτό. Η βασική ρύθμιση - ότι ο εξωγήινος διοικητής σας, ο Pox, έχει επενδύσει σε μια αλυσίδα burger που πουλά τρόφιμα από ανθρώπους - είναι διασκεδαστικό, αλλά κατά τα άλλα τα λίγα αστεία που δεν είναι φθηνά δεν θέλουν να γλιστρήσουν σύμφωνα με το «δεν είναι αστείο η ντίσκο;» ή 'Κοίτα! Αυτός ο μικρός γύρος μοιάζει με το μύγα από το Fantasy Island. »Ξέρω ότι είναι τα πράγματα από τα οποία αποτελούνται οι εκπομπές αντίστροφης μέτρησης της νοσταλγίας του BBC3, αλλά το πρώτο παιχνίδι δεν τα κατάφερε τόσο καλύτερα;

Στην πραγματικότητα, το πρώτο παιχνίδι έκανε σχεδόν τα πάντα καλύτερα. Ας ξεκινήσουμε με τα γραφικά. Καταστρέψτε όλους τους Ανθρώπους δεν ήταν ένας εκπληκτικός τίτλος, ακόμη και σύμφωνα με τα πρότυπα του 2005, αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν φαινόταν τόσο άσχημα όσο αυτό. Η δεκαετία του '70 φαίνεται να είναι μια εποχή κακής υφής, μπλοκ αρχιτεκτονικής και αδέξια μοντέλα χαρακτήρων, με μερικές από τις τραχιές άκρες σχεδόν εξομαλυνθεί από τα μισά αξιοπρεπή εφέ φωτισμού, αλλά όχι αρκετά για να σας εμποδίσει να υποψιαστείτε ότι παίζετε ένα τρίχρονο PS2 παιχνίδι. Συνηθίσαμε λίγο το πρωτότυπο χωρίς να γκρινιάζουμε πολύ για την έλλειψη σωστά καταστρέψιμων περιβαλλόντων, αλλά τώρα έχω την τάση να είμαι τόσο γενναιόδωρος. Αν αφαιρούμε τον θάνατο από ένα ιπτάμενο πιατάκι, θέλουμε να δούμε κτίρια να εκρήγνυνται σε φλεγόμενα κομμάτια σκυροδέματος και θραύσματα θρυμματισμένου γυαλιού και όχι να καταρρέουν σε ένα αδύναμο animation. Θέλουμε να είμαστε σε θέση να πετάξουμε τους αδύναμους ανθρώπους από τα παράθυρα και τα τηλεφωνικά κουτιά, όχι να παρακολουθούμε καθώς χτυπούν στο γυαλί χωρίς να αφήνουν σημάδι. Όσον αφορά την τεχνολογία, αυτό δεν είναι ούτε το χθεσινό παιχνίδι - είναι το παιχνίδι που κρέμεται στο πίσω μέρος του ψυγείου για μια εβδομάδα και τώρα έχει αναπτύξει μια ανησυχητική μυρωδιά.

Ούτε το gameplay φαίνεται πιο φρέσκο. Η δομή είναι σε γενικές γραμμές η ίδια με πριν: Ο Crypto προσγειώνει το ιπτάμενο πιατάκι του σε μια νέα περιοχή, ταξιδεύει σε φάρους στο χάρτη και ανοίγει κύριες αποστολές ιστορίας (η επιτυχία σε ένα ανοίγει ένα άλλο) ή οι δευτερεύουσες αναζητήσεις (ολοκληρώνοντας τις για να βοηθήσουν τον Crypto να ενεργοποιήσει τα όπλα και το πιατάκι του) και στη συνέχεια συνεχίζει στην επόμενη περιοχή. Ενώ περιπλανιέται, ο Crypto είναι επίσης ελεύθερος να προκαλέσει ό, τι μπορεί να κάνει, είτε με τα πόδια είτε με το πιατάκι του χρησιμοποιώντας μια ποικιλία ακτίνων θανάτου και δοκών διάσπασης. Ωστόσο, όσο περισσότερο καταστρέφονται τα πιάτα του Crypto, τόσο περισσότεροι μπάτσοι και άρματα μάχης θα έχει στο ίχνος του και τόσο λιγότερες πιθανότητες έχει να επιβιώσει, εκτός αν περιμένει από τα μάτια του ενώ η ζέστη κρυώνει.

Το πρόβλημα είναι ότι οι αποστολές δεν είναι τόσο καλά σχεδιασμένες ή εκτελεσμένες αυτή τη φορά. Πολλά πράγματα με τον υπνωτισμό ή την απαγωγή ανθρώπων φαίνεται να έχουν βγει από το παράθυρο. Υπάρχει ακόμα αρκετή αρπαγή σώματος, όπου η Crypto διαθέτει έναν ανθρώπινο οικοδεσπότη για λίγο, αλλά οι αποστολές είναι είτε τόσο θλιβερά απλοϊκά που είναι αδύνατο να αποτύχουν είτε τόσο άσχημα σχεδιασμένα που είναι σχεδόν εξίσου δύσκολο πλήρης. Διαφορετικά, η έμφαση φαίνεται να είναι καθαρά στην καταστροφή, με τον Crypto, είτε με τα πόδια είτε με το πιατάκι του, να βγάζει αρκετούς στόχους για να περάσει στο επόμενο στάδιο. Είναι διασκεδαστικό για λίγο, αλλά συναρπαστικό σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού; Όχι στο νέλι σου. Οι πλευρικές αναζητήσεις είναι εξίσου μη ελκυστικές, είτε απινιδωτικές Ρήξη ζητώντας σας να ολοκληρώσετε την κουραστική πρόκληση «στον επόμενο φάρο πριν τελειώσει ο χρόνος» ή απλά να σας δώσω περισσότερα από τα ίδια πράγματα που ήδη παίρνετε στις κύριες αποστολές ιστορίας. Θαμπό, θαμπό, θαμπό.

Στα θετικά, στο Crypto δόθηκαν νέα όπλα για να καταστραφούν. Το πιατάκι του εξακολουθεί να είναι γεμάτο με μια ακτίνα θανάτου και μια δέσμη τρακτέρ, με τα οποία μπορείτε να παραλάβετε ανθρώπους και οχήματα και στη συνέχεια να τα πετάτε χαρούμενα σαν να υπήρχαν στο τέλος της αλυσίδας. Έχει επίσης το εύχρηστο πυροβόλο αστραπής Zapomatic και τον κλασικό αποσαθρωτικό του για να χειρίζεται ενώ βρίσκεστε έξω. Ο παλιός καλός πρωκτικός ανιχνευτής εξακολουθεί να κάνει ακριβώς αυτό που περιμένετε, εισάγοντας τον ανθρώπινο ξενιστή με έναν τρόπο που φαίνεται αρκετά επώδυνο, έπειτα στέλνοντας ένα ζουμερό στέλεχος εγκεφάλου να πετάει έξω θρυμματισμένο κρανίο, ενώ οι ψυχοκινητικές δυνάμεις σας δίνουν τη δυνατότητα να ρίχνετε μικρότερα αντικείμενα και άβουλους ανθρώπους τριγύρω, αν και με μάλλον λιγότερο καταστροφικά αποτελέσματα από ότι θα μπορούσατε Ελπίζω. Τα νέα εργαλεία περιλαμβάνουν ένα όπλο ζόμπι (ο στόχος σας γίνεται πράσινος και επιτίθεται στους παλιούς συντρόφους του, κάτι που είναι βολικό για εκτροπή τακτικές) και μια ακτίνα συρρίκνωσης (χωρίς έπαθλα για αυτό), καθώς και ένα όπλο κεραυνού που μπορεί να καταστρέψει πολλούς εχθρούς μια φορά.

Η μεγαλύτερη και καλύτερη νέα προσθήκη, ωστόσο, είναι ο ίδιος ο πανίσχυρος Big Willy. Η γιγάντια μεγέθους μασκότ της αυτοκρατορίας γρήγορου φαγητού του Pox λειτουργεί ως ρομποτική μηχανή μαζικής καταστροφής, οπλισμένη με έναν τρελό ελιγμό (BW χρησιμοποιεί εγκεφαλικά στελέχη για καύσιμο) και μια σειρά επικίνδυνων εκπομπών. Οι αποστολές όπου ο Big Willy αφήνεται τελικά ελεύθερος στην περιοχή είναι εύκολα οι πιο διασκεδαστικές, κυρίως γιατί - ακόμη και σε ένα περιβάλλον τόσο θαμπό όπως το νερό - είναι το ανεπαίσθητο ναυάγιο της δημόσιας περιουσίας πάντα διασκεδαστικό. Αυτές οι λίγες ενότητες όπου το παιχνίδι ζωντανεύει αντισταθμίζουν τη μη εμπνευσμένη ανάπαυση; Δυστυχώς δεν.

Τέλος, πρέπει να ειπωθεί ότι τα χειριστήρια αφήνουν πολλά να είναι επιθυμητά. Το Big Willy Unleashed χρησιμοποιεί ένα συνδυασμό του ελεγκτή Nunchuk για να μετακινήσει το Crypto/Big Willy/το πιατάκι και το τηλεχειριστήριο για να αλλάξει την άποψη και το στόχο και να πυροβολήσει όπλα. Μερικές φορές λειτουργεί σχεδόν, αλλά άλλες φορές θα βρεθείτε να παλεύετε να αποκτήσετε το σωστό γωνία κάμερας ή τραβήξτε το δικτυωτό στόχευση πίσω στην οθόνη όταν εργάζεστε ήδη υπερωρίες για να το ολοκληρώσετε στόχοι. Και ενώ η περιστροφή του τηλεχειριστηρίου για να περιστρέψετε την προβολή αριστερά και δεξιά ενώ το πιλότο ή το Big Willy πρέπει να φάνηκε καλή ιδέα, η κίνηση είναι οδυνηρά αργή στην πράξη. Σε ένα παιχνίδι που έχει ήδη εφαρμοστεί με κακές αποστολές, τα χειριστήρια θα σας αφήσουν ακόμα πιο απογοητευμένους από την αποτυχία του Big Willy να αποδώσει.

Συνολικά, το Big Willy Unleashed δεν είναι η καλύτερη ώρα του Crypto. Στην πραγματικότητα, το φτωχό παιδί φαίνεται ανίσχυρο. τα επίπεδα ελεύθερης περιαγωγής του φαίνονται μικρότερα, οι δραστηριότητες του μισογυρισμένες και χαλαρές. Όλες οι σκόπιμες γκάγκες στον κόσμο, όσο γνωστές ή ειρωνικές, δεν του κάνουν τίποτα περισσότερο από μια σκιά ενός πρώην εαυτού. Είμαι πρόθυμος να του δώσω άλλη μια ευκαιρία και ειλικρινά ελπίζω ότι η THQ θα αλλάξει τα πράγματα με την επερχόμενη συνέχεια του PS3/360, Path of the Furons. Αν όχι, θα είναι καιρός να καταστρέψουμε το Destroy all Humans προτού καταστρέψει οριστικά την αγάπη μας για το Crypto.

"'Ετυμηγορία"'

Ένα κακόγουστο Wii-quel που κάνει ελάχιστα για να βελτιώσει αυτή τη κάποτε πολλά υποσχόμενη σειρά και τα πάντα για να καταστρέψει τη φήμη του. Αποφύγει.

Αξιόπιστη βαθμολογία