Mario & Sonic στο The Olympic Games Review

”Πλατφόρμες: Nintendo Wii, Nintendo DS - Έλεγχος έκδοσης Nintendo Wii.”

Το ξέρω - είναι απογοήτευση. Όπως κι εγώ, πιθανότατα ελπίζατε ότι η πρώτη συνάντηση μεταξύ των δύο μεγαλύτερων ηρώων στην ιστορία των video gaming θα μοιάζει περισσότερο με το Mario & Sonic at War with Rocket Launchers. Or τουλάχιστον Mario & Sonic στο The Pub, Eight Pints ​​Down και σε Aggressive Mood with Pool Cues. Αντ 'αυτού, παίρνουμε αυτό: ένα νέο αθλητικό παιχνίδι πάρτι Wii με ολυμπιακά είδη και αρκετά εμπορικά σήματα του Πεκίνου 2008 για να υπερνικήσουν πλήρως οτιδήποτε έχει η Sega ή η Nintendo στην οθόνη. Δεν ήταν οι Sonic και ο Mario αρκετά μεγάλοι για να μεταφέρουν ένα παιχνίδι μόνοι τους;

Ωστόσο, υποψιάζομαι ότι αυτό απευθύνεται σε όσους αγόρασαν ένα Wii τα περασμένα Χριστούγεννα και ψάχνουν κάτι που θα αντικαταστήσει το εξαιρετικό Wii Sports. Η δημοτικότητα του Wii Sports - και αναμφισβήτητα το ίδιο το Wii - εξαρτάται από το γεγονός ότι παίζοντας απλά αθλητικά παιχνίδια χρησιμοποιώντας χειριστήρια που μιμούνται κατά προσέγγιση το πραγματικό το πράγμα ήταν πολύ διασκεδαστικό, και το να τα βλέπεις να παίζονται από μικρούς χαρακτήρες που έμοιαζαν με εκδόσεις κινουμένων σχεδίων του εαυτού σου, των φίλων σου και της οικογένειάς σου ήταν ακόμη περισσότερο Έτσι. Λογικά, ο Sega δεν έχει απομακρυνθεί πολύ από αυτόν τον τύπο. Φυσικά, μπορείτε να παίξετε μέσα από τις διάφορες διοργανώσεις και τα «κυκλώματα» πρωταθλήματος ως χαρακτήρες από τα διάφορα Παιχνίδια Sonic και Mario και η σύνθεση χωρίζεται λογικά σε ομάδες με διάφορα πλεονεκτήματα ταχύτητας ή ισχύος. Ωστόσο, ενώ παίζετε ως Sonic, Yoshi ή Bowser είναι αναμφίβολα διασκεδαστικό, υποψιάζομαι ότι περισσότεροι άνθρωποι θα επιλέξουν να παίξουν το δικό τους Mii. Άλλωστε, ποιος δεν θέλει να δει τον εαυτό του να κερδίζει τον Bowser στα 100μ ή να χτυπάει Tails στο Table Tennis).

Από άποψη παρουσίασης, μιλάμε για αρκετά τυπικά πράγματα Wii. Ούτε ο Sonic ούτε ο Mario ούτε το υπόλοιπο καστ ή το υπόβαθρο του γηπέδου φαίνεται να έχουν τραβήξει τόσο μεγάλη προσοχή όσο θα μπορούσατε να έχετε ήλπιζε ότι είχα δει το Super Mario Galaxy ή το Sonic and the Secret Rings, αλλά είναι αρκετά ευχάριστο στο παραδοσιακό Wii Sports clean στυλ. Η μουσική είναι εντάξει, τα ηχητικά εφέ είναι επαρκή και το παιχνίδι δεν παρακάνει τις κομμένες σκηνές ή τις εισαγωγές εκδηλώσεων. Υπάρχει μια αίσθηση ολυμπιακού δράματος, αλλά η Sega κατάλαβε σαφώς ότι αυτό που είχε σημασία εδώ ήταν το κρέας του παιχνιδιού: τα γεγονότα.

Και συνήθως, είναι μια ελαφρώς μικτή τσάντα. Σας επιτρέπεται να παίζετε μεμονωμένα γεγονότα, αλλά για να ξεκλειδώσετε την πλήρη επιλογή πρέπει να παίξετε τρία, τέσσερα ή πέντε συμβάντα σε ένα προκαθορισμένο κύκλωμα. Η κατάκτηση ενός μετάλλου στο κύκλωμα ανοίγει επιπλέον κυκλώματα και επιπλέον γεγονότα. Οι εκδηλώσεις, εν τω μεταξύ, έρχονται σε αθλητικές στίβες (στίβος), στίβος (πεδίο), ακουατικός, γυμναστική, σκοποβολή, τοξοβολία, ξιφασκία, επιτραπέζια αντισφαίριση, κωπηλασία και Dream Event. Προσφέρεται μεγάλη ποικιλία, αλλά δεν λειτουργούν όλες οι εκδηλώσεις τόσο καλά όσο θα έπρεπε. Η πίστα και τα ακετάτικα γεγονότα, για παράδειγμα, είναι ωραία αλλά λίγο επαναλαμβανόμενα, ανάλογα με την εναλλακτική άντληση υψηλής ταχύτητας του nunchuk και τηλεχειριστήριο με περιστασιακά πατήματα του κουμπιού B για να πάρετε μια ανάσα, να κάνετε ένα εμπόδιο ή να ξεκινήσετε τον επόμενο δρομέα σας αναμετάδοση.

Οι Γυμναστικές εκδηλώσεις είναι πιο διασκεδαστικές, με το τηλεχειριστήριο να πηδά από το τραμπολίνο ή πάνω στο άλογο, και ακολουθίες ανατροπών και πιέσεων κουμπιών που προκαλούν θεαματικές ρουτίνες. Τα αγωνιστικά γεγονότα δεν είναι τόσο υπέροχα, κυρίως επειδή στις πρώτες σας βόλτες θα είστε απασχολημένοι προσπαθώντας να κατανοήσετε αρκετά οδηγίες για να κάνετε αυτό που πρέπει να κάνετε με τη σωστή σειρά και, στη συνέχεια, μόλις σπάσετε την ακολουθία, θα το βρείτε σχεδόν αδύνατον να αποτύχει. Το Skeet Shooting είναι ένα ικανό τεστ απομακρυσμένης σκοποβολής, αλλά χαλάστηκε από έναν ανόητο μηχανισμό προ-λήψης όπου πρέπει να χρονομετρήσετε ένα πάτημα κουμπιού για να μεγιστοποιήσετε το μέγεθος των αξιοθέατων σας. Χτυπήστε το και έχετε ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Τυλίξτε το και θα είστε τυχεροί να πάρετε οτιδήποτε. Ως αποτέλεσμα, αυτό το απλό πάτημα κουμπιού πιθανότατα έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στο ποσοστό επιτυχίας σας από τις πραγματικές σας ικανότητες λήψης.

Το πινγκ -πονγκ είναι απλό - και δεν αντικαθιστά το Wii Sports tennis - αλλά είναι σχετικά διασκεδαστικό αν και μόνο για να ακούσουμε τους περίεργους, ερμ, να πούμε «συγκινητικούς» θορύβους που κάνει η πριγκίπισσα Ντέιζι ενώ παίζει ενάντια εσείς. Η κωπηλασία συνδυάζει χρονομέτρηση και πάτημα κουμπιού γρήγορης απόκρισης με τρόπο που λειτουργεί σχεδόν, ενώ η περίφραξη είναι λίγο καταστροφή. Κατά τις πρώτες σας βόλτες θα σημειώσετε ότι το τηλεχειριστήριο δεν φαίνεται να χειρίζεται τις προσφορές και παλεύει αρκετά γρήγορα για να σώσει το μπέικον σας, οπότε θα συνειδητοποιήσετε ότι μπορείτε να κερδίσετε τους περισσότερους αγώνες σπρώχνοντας την αντίδρα σας στον αντίπαλό σας και στη συνέχεια πηγαίνοντας γρήγορα πίσω δύο βήματα πριν προλάβει να πάρει τη σειρά του.

Το μεγαλύτερο μίσος μου, ωστόσο, είναι μάλλον η τοξοβολία. Αφενός, προσομοιώνει έξυπνα το άθλημα ζητώντας σας να κρατήσετε το nunchuk σαν το τόξο, πατήστε Α και Β για να πιάσετε τη χορδή στη συνέχεια σύρετε το τηλεχειριστήριο προς τα πίσω για να το τεντώσετε και, στη συνέχεια, στοχεύστε χρησιμοποιώντας ξεχωριστούς δείκτες και για τα δύο χειριστήρια, ενώ ταυτόχρονα ρυθμίζετε για την ταχύτητα ανέμου. Από την άλλη πλευρά, αυτό δεν σημαίνει μόνο ότι έχετε τα χέρια σας γεμάτα με πολλά περίπλοκα πράγματα, σημαίνει επίσης προσπαθείτε να αντισταθμίσετε τις ασάφειες της παρακολούθησης και το γεγονός ότι ένα ή και τα δύο τηλεχειριστήρια μπορούν να μπερδευτούν χρόνος. Καθώς οι αντίπαλοί σας που ελέγχονται από υπολογιστή φαίνονται ιδιαίτερα καλά εδώ, είναι το γεγονός που φοβάμαι περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο.

Και, ειλικρινά, όποιος έβγαλε την κατηγορία των Dream Race θα πρέπει να μείνει αργά για μερικές εβδομάδες. Αυτά τα εξω-Ολυμπιακά γεγονότα συνδυάζουν το σπριντ με τα χέρια και τα μαθήματα στυλ Mario Kart, power-ups και όπλα σε ένα από τα λιγότερα ικανοποιητικά πολτοποίηση που έχω συναντήσει από ένα φρικτό σάντουιτς με τόνο και μπανάνα που συνάντησα σε μια ιδιαίτερα τραυματική παιδική ηλικία πάρτι γενεθλίων. Είναι ένα απόλυτο χάος και το τελευταίο καλαμάκι για συγκεκριμένα κυκλώματα.

Τώρα, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτό δεν είναι ένα ιδιαίτερα υπέροχο ή μακράς διάρκειας παιχνίδι με ένα παίκτη. Τα κυκλώματα γίνονται σύντομα θαμπά, η ξεχωριστή λειτουργία "Αποστολές" είναι ακατάλληλη και άσκοπη και το τμήμα Ολυμπιακών Trivia με τα συγκλονιστικά βασικά μίνι-παιχνίδια είναι κουραστικό. Αυτό που έχει σημασία είναι αν λειτουργεί εκεί που λειτουργούσε το Wii Sports: όταν έχετε την οικογένεια ή μια ομάδα συντρόφων και θέλετε να σηκώσετε τους πάντες και να παίξουν. Η απάντηση είναι, ίσως, κάπως. Ο συνδυασμός της ηρωικής προσπάθειας και της ποικιλίας των εκδηλώσεων λειτουργεί αρκετά καλά, και τα σπριντ, τα γυρίσματα, το πινγκ -πονγκ και τα γυμναστικά γεγονότα θα κρατήσουν τους πάντες απασχολημένους σε ένα βροχερό απόγευμα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα με τα άλλα γεγονότα είναι η πολυπλοκότητα. Σε αντίθεση με τα αθλήματα στο Wii Sports ή τα παιχνίδια στο Wii Play, το άλμα εις μήκος, η τοξοβολία ή το ακόντιο ή το κοντάρι δεν είναι απλά αρκετά εύκολο για παραλαβή και παιχνίδι, είτε λόγω της πολυπλοκότητας των χειριστηρίων είτε του γεγονότος ότι πρέπει πραγματικά να μάθετε συγχρονισμός. Όποιος έχει βάλει μία ή δύο ώρες στο παιχνίδι θα έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα, ενώ όλοι οι άλλοι σύντομα θα αποθαρρυνθούν από τη δική τους θλιβερή αποτυχία. Εν τω μεταξύ, ο πεθερός σας θα αντιμετωπίσει μια στεφανιαία και η αδερφή σας θα γκρινιάζει πόσο πολύ την κάνει τα χέρια πονάνε και πώς δεν είναι δίκαιο ότι πήρε τρία φάουλ στο τριπλούν, ενώ εσύ πέτυχε έναν νέο κόσμο Ρεκόρ. Εν ολίγοις, ως παιχνίδι πάρτι, το Mario & Sonic at The Olympics λειτουργεί μόνο τα μισά.

Αυτό δεν είναι απαραιτήτως καταστροφή εάν το νοικοκυριό σας θέλει κάτι να ακολουθήσει το Wii Sports και έχει το χρόνο να βάλει για να μάθει τα σχοινιά, αλλά χαλάει το παιχνίδι ως ένα πιθανό κλασικό κλασικό. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα συναντηθούμε ο Μάριο και ο Σόνικ, ας έχουμε κάτι διαφορετικό. Γιατί να μην γυρίσετε 3D στο Sonic Rivals του PSP ή να πεθάνετε για ένα kick-ass Mario Kart; Why γιατί να μην φέρουμε έναν άλλο γηράσκοντα ήρωα τυχερών παιχνιδιών ενώ είμαστε σε αυτό; Δεν ξέρω για εσάς, αλλά πιστεύω ότι ο Mario, ο Sonic και ο Duke Nukem στο The Sleazy Strip Joint with Pistols και Pipe Bombs έχουν ένα συγκεκριμένο δαχτυλίδι….

"'Ετυμηγορία"'

Παρ 'όλη τη δύναμη που παρουσιάζει εδώ, το Mario & Sonic στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι μια ακόμη μικτή συλλογή μίνι-παιχνιδιών Wii. Δεδομένης της πρακτικής, μπορεί να είναι διασκεδαστικό σε πάρτι, αλλά δεν έχει την άμεση παραλαβή και μαγεία του Wii Sports.

Αξιόπιστη βαθμολογία