Sam and Max: Culture Shock/Situation: Comedy Review
Ετυμηγορία
Γιατί να κάνετε φασαρία για μερικά ανόητα γραφικά παιχνίδια περιπέτειας με κλικ και κλικ που χαρακτηρίζουν έναν ντετέκτιβ σκύλου και τον βοηθό ψυχοκουνέλι του;
Εάν δεν γνωρίζετε ήδη την απάντηση, ήρθε η ώρα για ένα γρήγορο ταξίδι στα αρχεία της ιστορίας των τυχερών παιχνιδιών. Κάποτε, πριν από τα αρκτικόλεξα, τα χαρακτηριστικά tick-boxes και τα τεμπέλικα franchise κυριαρχούσαν στον κόσμο των παιχνιδιών με υπολογιστή, οι γραφικές περιπέτειες με το κλικ και το κλικ ήταν σχεδόν τα μελίσσια-γόνατα της διαδραστικής ψυχαγωγίας. Πολλές εταιρείες έκαναν σπουδαία δουλειά στον τομέα - Sierra με τις σειρές Kings Quest και Gabriel Knight, Westwood με την Kyrandia τριλογία (και το υπέροχο Blade Runner - επιμ.), Revolution with Beneath a Steel Sky και Broken Sword - αλλά οι αδιαμφισβήτητοι βασιλιάδες ήταν LucasArts.
Μεταξύ 1989 και 1993 η εταιρεία είχε ένα είδος χρυσής εποχής. Ξεκινώντας με τον Ιντιάνα Τζόουνς και την Τελευταία Σταυροφορία, διανύοντας το The Secret of Monkey Island 1 και 2, το Indiana Jones and the Fate of Atlantis και τελειώνοντας με το Day of the Tentacle και τον Sam και Ο Max Hit the Road, το παρακλάδι του Lucasfilm δημιούργησε μια σειρά περιπέτειων που ήταν γελοία αστείες, λεπτές ισορροπίες και γεμάτες από τα πιο έξυπνα, πολυεπίπεδα, παζλ με πλευρική σκέψη άνδρας. Η καλή δουλειά δεν σταμάτησε εκεί-το Curse of Monkey Island και το Escape from Monkey Island ήταν απολαυστικά, μια συνεργασία του Stephen Spielberg, The Dig, είναι μια υποτιμημένη σχεδόν κλασική, ενώ το 3D Grim Fandango ήταν ένα κλασικό, τελείως-αλλά τα παιχνίδια 1989 έως 1993 είναι αυτά που οι περισσότεροι παίκτες παλιάς σχολής θυμούνται με ιδιαίτερη αγάπη όταν σκέφτονται το κλασικό point-and-clicker. Και ο Sam και ο Max Hit the Road είναι από τους πιο αγαπημένους.
Αυτό το γεγονός εξηγεί τη θλίψη όταν, έχοντας υποσχεθεί τη συνέχεια των Sam και Max το 2002, ο LucasArts τράβηξε το βύσμα λιγότερο από δύο χρόνια αργότερα, για να μην αναφέρουμε την ευτυχία όταν το 2005 η Telltale Games, ένας μικρός προγραμματιστής που καυχιόταν για έναν αριθμό παλιών υπαλλήλων της LucasArts, ανακοίνωσε ότι θα κυκλοφορήσει μια σειρά επεισοδιακών παιχνιδιών με το δίδυμο. Τα δύο πρώτα επεισόδια είναι τώρα στο διαδίκτυο και αν είτε χάσατε τις παλιές περιπέτειες του LucasArts είτε δεν το χάσατε έχετε την τύχη να τα ζήσετε καταρχήν, τότε χρωστάτε στον εαυτό σας να τα κατεβάσετε.
Βλέπετε, μπορεί να μην γράφει LucasArts στο κουτί (καλά, δεν υπάρχει κουτί για λήψη), αλλά αυτά τα παιχνίδια είναι γεμάτα από τα ίδια υπέροχα πράγματα που ξέραμε και αγαπούσαμε την εποχή μας. Δεν προτείνω για ένα λεπτό ότι τα επεισόδια Sam και Max έχουν ημερομηνία - τα υπέροχα γραφικά κινουμένων σχεδίων είναι τώρα σε πλήρη 3D, η διεπαφή εντολών έχει αντιστοιχιστεί σε ένα ελάχιστο σύστημα κλικ που είναι ευαίσθητα στο περιβάλλον-αλλά εξακολουθείτε να ελέγχετε το παιχνίδι με ποντίκι και δρομέα, και κάθε οθόνη παραμένει γεμάτη με τις πλούσιες, συχνά αστείες λεπτομέρειες φόντου που χαρακτήριζαν την κλασική Παιχνίδια LucasArts. Στην πραγματικότητα, συχνά αναρωτιέστε γιατί η LucasArts εγκατέλειψε το στυλ point-and-click για το πιο αργό κινούμενο σύστημα 3D που πρωτοστάτησε με το Grim Fandango. όπως δείχνουν ο Σαμ και ο Μαξ, είναι πολύ πιο γρήγορο και πιο διαισθητικό και ταιριάζει καλύτερα με τον τρόπο που παίζετε πραγματικά το παιχνίδι.
Το καλύτερο από όλα, το παλιό χιούμορ είναι ακόμα εκεί. Οι καλύτερες περιπέτειες του LucasArts χαρακτηρίζονταν από το διακριτικό πνεύμα τους: συχνά σουρεαλιστικές, πάντα βαθιά γνωστές και γεμάτες αστεία, έξυπνα μη σεκιούτες και απλά, ηλίθια τρελάματα. Είναι τα επεισόδια Sam και Max στο ίδιο επίπεδο με το Day of the Tentacle ή το LeChuck’s Revenge; Όχι πολύ, αλλά τίποτα τα τελευταία χρόνια - με την εξαίρεση των onυχοναυτών του Τιμ Σάφερ - δεν έχει πλησιάσει. Επιπλέον, αυτό που έκανε το Hit the Road διαφορετικό από τα προαναφερθέντα παιχνίδια ήταν το πιο σκοτεινό, μηδενιστικό, πονηρά σατιρικό άκρο του. κάτι που συνδέεται με τους χαρακτήρες του ίδιου του Σαμ και του Μαξ, την αγάπη τους για την περιττή (αν και κινούμενη) βία, και τη μοχθηρή αποδόμηση των αμερικανικών πολιτιστικών ηθών. Ούτε το Shock ούτε το Situation: Η κωμωδία το έχει χάσει αυτό, και ενώ κανένα παιχνίδι δεν είναι σε θέση να διατηρήσει μια σταθερή σειρά από γέλια στην κοιλιά για πολύ, Το γεγονός ότι γελάτε καθόλου και χαμογελάτε τις περισσότερες φορές όταν δεν γελάτε, σας δίνει κάποια ένδειξη για το πόσο απολαυστικά μπορεί να είναι και τα δύο επεισόδια.
Από τα δύο, το Culture Shock, με τον Σαμ και τον Μαξ ενάντια σε μια τριάδα υπνωτισμένων πρώην παιδιών τηλεοπτικών αστέρων, είναι ίσως το καλύτερο. Το σενάριο είναι πιο σφιχτό, τα γέλια πιο συχνά και τα παζλ είναι λίγο πιο συναρπαστικά. Κατάσταση: Ωστόσο, η κωμωδία δεν είναι απογοητευτική. Είναι ακόμα εξαιρετικά διασκεδαστικό, μερικά από τα gags είναι φανταστικά και η καλύτερη ιδέα του παιχνιδιού - τοποθετώντας παζλ στο πλαίσιο της δημιουργίας των ηρώων μας εμφανίσεις σε μια σειρά τηλεοπτικών προγραμμάτων, παρωδίες κωμικών σειρών, ταλέντο, γρήγορες εκπομπές, εκπομπές ομιλίας και προγράμματα μαγειρικής - εκτελείται πολύ καλά. Και τα δύο επεισόδια επωφελούνται επίσης από ένα απόλυτα ζωντανό τζαζ εξήντα. Ακριβώς όπως το αρχικό παιχνίδι, στην πραγματικότητα.
Όπου και τα δύο παιχνίδια πέφτουν κάτω μπορεί εν μέρει να περιοριστεί στους περιορισμούς του προϋπολογισμού και της επεισοδιακής μορφής. Πρέπει να ειπωθεί ότι κανένα από τα επεισόδια δεν είναι ακριβώς μεγάλου μήκους. Το Culture Shock μπορεί να ρυθμιστεί σε περίπου τρεις έως τέσσερις ώρες, ανάλογα με το πόσο εξοικειωμένοι είστε με τις γραφικές περιπέτειες και τους τρόπους τους, ενώ η κατάσταση: Η κωμωδία πιθανότατα θα σας πάρει μισή ώρα λιγότερο. Αυτό δεν είναι πολύ μεγάλο θέμα λαμβάνοντας υπόψη την τιμή 5 £ - και ακόμη λιγότερο εάν πληρώσετε 37,95 $ για «σεζόν» συνολικά έξι επεισοδίων-αλλά υπάρχει η αίσθηση ότι μόλις μπαίνετε σε κάθε ιστορία τελειώνει. Πιο σοβαρά, κάθε παιχνίδι έχει μόνο έναν πολύ περιορισμένο αριθμό τοποθεσιών και υπάρχει λίγο υπερβολική χρήση από παιχνίδι σε παιχνίδι. Περιμένουμε επαναλαμβανόμενους χαρακτήρες σε μια σειρά, αλλά είναι ελαφρώς απογοητευτικό να βλέπουμε τους ίδιους ανθρώπους και μέρη να εμφανίζονται τόσο έντονα και στα δύο επεισόδια, σε ορισμένες περιπτώσεις με πολύτιμη μικρή αναθεώρηση. Ακόμα και οι μοναδικές τοποθεσίες που προσφέρει το καθένα-ένα «σπίτι» για πρώην παιδιά σταρ στο Culture Shock, ο τηλεοπτικός σταθμός στην κατάσταση: Κωμωδία-είναι αρκετά περιορισμένες υποθέσεις. Θα ήταν ωραίο να βλέπουμε περισσότερα νέα πράγματα να εμφανίζονται όταν το τρίτο επεισόδιο χτυπήσει την πόλη.
Η μόνη άλλη μικρή απογοήτευση είναι οι γρίφοι. Τουλάχιστον ο Σαμ και ο Μαξ δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσουν τις υπερβολικά σκοτεινές προσπάθειες που κατέστρεψαν το πρόσφατο Broken Sword: Angel of Death, και υπάρχουν μερικοί πραγματικοί κολλητές για να σας ξύνουν το κεφάλι, αλλά τα νέα επεισόδια Sam και Max φαίνεται ότι στερούνται τα πολύπλοκα, πολύπλευρα παζλ που έκανε τις καλύτερες περιπέτειες της LucasArts - ιδιαίτερα τα παιχνίδια του Secret of Monkey Island - τόσο σκληρά στον εγκέφαλο, αλλά τόσο ευχάριστα μόλις βρήκες λύση. Υπάρχουν ολόκληρα κομμάτια κάθε επεισοδίου που ο καθένας με βασικό υπόβαθρο σε παιχνίδια περιπέτειας θα περάσει, και όταν κάθε μερίδα είναι τόσο σχετικά μικρή, αυτό είναι λίγο ανησυχητικό.
Αλλά μην αφήσετε τίποτα που είπα στις δύο τελευταίες παραγράφους να σας καθυστερήσει να πάτε στο www.telltalegames.com και να παραγγείλετε την παραγγελία σας. Αυτά δεν είναι αψεγάδιαστα πετράδια σε καμία περίπτωση, αλλά το Telltale Games έχει κάνει κάτι που έχουν οι οπαδοί του point-and-clicker επιθυμούσε για πάνω από μια δεκαετία: έχει αναστήσει το πνεύμα της περιπέτειας LucasArts και του έχει δώσει νέα τρισδιάστατη σάρκα και οστό. Γιατί λοιπόν να κάνεις φασαρία για μερικά ανόητα γραφικά παιχνίδια περιπέτειας point-and-click που χαρακτηρίζουν έναν ντετέκτιβ σκύλου και τον βοηθό ψυχοκουνέλι του; Γιατί όχι μόνο σε ταξιδεύουν στις παλιές καλές εποχές του παιχνιδιού με υπολογιστή, αλλά και σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις ότι οι αξίες που κατοχυρώνονται σε αυτά τα παιχνίδια - το χιούμορ, ο χαρακτήρας, η εξυπνάδα, ο σεβασμός στο κοινό σας - μπορεί να είναι εξίσου συναφή σήμερα. Μου λες - δεν αξίζει να κάνεις φασαρία;
"'Ετυμηγορία"'
Δεν είναι ο δεύτερος ερχομός της χρυσής εποχής LucasArts, αλλά σίγουρα ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Βασικές λήψεις για το σκεπτόμενο PC gamer.
