Hotel Dusk: Δωμάτιο 215 Αξιολόγηση

”Πλατφόρμα - Nintendo DS” ”

Η ρύθμιση μπορεί να είναι στην Καλιφόρνια της δεκαετίας του '70, αλλά η ρύθμιση είναι κλασική νουάρ της δεκαετίας του '40. Ο Χάιντ, ένας πρώην μπάτσος, μετέτρεψε τις επιταγές πωλητών σε μοτέλ ropey. Είναι εκεί για να συλλέξει ένα πακέτο και να πάρει μερικά αντικείμενα. Ενώ είναι εκεί, βρίσκει στοιχεία που συνδέουν το μοτέλ με τον παλιό του σύντροφο: ένας αστυνομικός έγινε κακός που τον πρόδωσε και εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Καθώς ο Χάιντ αναζητά περαιτέρω ενδείξεις μαθαίνει πράγματα που τον μπλέκουν στη ζωή του προσωπικού και των άλλων καλεσμένων-ένα περίεργο σύνολο πρώην μειονεκτών, συγγραφέων, μεθυσμένων, κυριών και ηττημένων. Στο Hotel Dusk, όλοι έχουν ένα μυστικό και όλα είναι συνδεδεμένα αν γνωρίζετε πώς να ενώνετε τις κουκκίδες…

Εάν η παραπάνω ιστορία ακούγεται πιο περίπλοκη από, ας πούμε, το New Super Mario Bros. ή το μέσο παιχνίδι Nintendo DS, τότε το ίδιο ισχύει για σχεδόν κάθε πτυχή του Hotel Dusk: Room 2015. Είναι το στυλ, για να πάρουμε άλλο παράδειγμα. Σκεφτείτε το περίτεχνο γαλλικό γραφικό μυθιστόρημα συναντά το βίντεο του A-Ha’s Take on Me, με χειροποίητες φιγούρες κινούμενες πάνω σε στυλιζαρισμένα τρισδιάστατα σκηνικά, μερικές δροσερές κινηματογραφικές ανατροπές και πολλές συνεχώς μεταβαλλόμενες γραμμές. Η παλέτα χρωμάτων είναι υποτονική, ο σχεδιασμός των χαρακτήρων είναι κατάλληλα ψιλοκομμένος και όλα έρχονται κοντά σε ένα τέλειο πάντρεμα από σκληρά βραστά και οπτικά έξυπνα.

Επιπλέον, το Hotel Dusk δεν φοβάται να αγκαλιάσει τις δυνατότητες της μορφής διπλής οθόνης του DS. Όπως και με την εκπαίδευση εγκεφάλου, κρατάτε το DS κάθετα σαν ένα βιβλίο. Τις περισσότερες φορές, η αριστερή οθόνη χρησιμοποιείται για την εμφάνιση της τρέχουσας προβολής σας, ενώ η δεξιά οθόνη παρέχει μια κύλιση 2D κάτοψης (οι προβολές μπορούν να αλλάξουν και το DS να περιστραφεί εάν μείνετε παρέδωσε). Χρησιμοποιώντας τη γραφίδα μπορείτε να σύρετε τον χαρακτήρα σας ή - επιλέγοντας από τα εικονίδια στο κάτω μέρος - διερευνήστε μια συγκεκριμένη περιοχή, ελέγξτε το σημειωματάριο και το απόθεμά σας ή ξεκινήστε μια συζήτηση με κάποιον άλλο χαρακτήρας. Ανοίξτε την κοντινή προβολή και η δεξιά οθόνη αλλάζει, ώστε να μπορείτε να εξετάσετε ή να χειριστείτε συγκεκριμένα αντικείμενα ή ακόμη και να πάρετε ένα αντικείμενο από το χέρι που προσφέρει ο χαρακτήρας. Ξεκινήστε να μιλάτε και η αριστερή οθόνη σας δίνει την πλευρά της συνομιλίας ενώ η δεξιά οθόνη δείχνει τις αντιδράσεις του άλλου χαρακτήρα και μετά σας δίνει τη δυνατότητα να επιλέξετε την επόμενη γραμμή σας. Δεν είναι απλώς μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση: κρατάει το παιχνίδι απλό ενώ βοηθά να χτίσει μια αίσθηση βύθισης. Είναι ένα από τα καλύτερα γραφικά περιβάλλοντα περιπέτειας που έχω δει από τις παλιές καλές εποχές του σημείου και του κλικ.

Αλλά το πραγματικά εκπληκτικό με το Hotel Dusk είναι η προσέγγισή του στο ίδιο το παιχνίδι. Αυτό δεν είναι ένα παιχνίδι ακολουθιών δράσης ή ακόμη και περίπλοκων παζλ. Είναι ένα παιχνίδι ανίχνευσης και - κυρίως - ανάκρισης. Μια συνομιλία οδηγεί σε μια ένδειξη. Μια μικρή στενή παρατήρηση ανοίγει νέους δρόμους έρευνας. η εμφάνιση του σωστού χαρακτήρα του σωστού αντικειμένου τη σωστή στιγμή μπορεί να σας δώσει μια απάντηση που θα σας οδηγήσει σε ένα εντελώς νέο σύνολο ερωτήσεων. Maybeσως θα μπορούσατε να το συνδυάσετε με τα παιχνίδια του Phoenix Wright σε ένα εντελώς νέο είδος: το talk up em up. Κάθε παιχνίδι βασίζεται ουσιαστικά στην ικανότητά σας να αναζητάτε τα εικονικά περιβάλλοντα, να εντοπίζετε τις υποδείξεις και τις αντιφάσεις σε ό, τι σας λένε οι άλλοι χαρακτήρες και, στη συνέχεια, υποβάλετε την πιο σχετική ερώτηση ή δήλωση στην πιο κατάλληλη χρόνος.

Και αυτό είναι το κλειδί για τα δυνατά σημεία του παιχνιδιού και τη μεγαλύτερη αδυναμία του. Τα καλά νέα είναι ότι οι πολλαπλές ιστορίες του παιχνιδιού εμπλέκονται πραγματικά και οι χαρακτήρες του είναι πραγματικά ενδιαφέροντες. Σίγουρα, έχουν μυστικά, αλλά έχουν επίσης καλά τεκμηριωμένες ιστορίες και ισχυρά κίνητρα, και ανακαλύπτουν γιατί, ας πούμε, ο διάσημος συγγραφέας Μάρτιν Σάμερ ασχολείται τόσο Το συνηθισμένο σημειωματάριο ή γιατί ο πλούσιος-παιδός Τζεφ Άνχελ μισεί τον μπαμπά του είναι πιο συναρπαστικός από τα πιο προφανή «παζλ» όπως το να ανοίξει η σπασμένη κλειδαριά στη βαλίτσα σας ή να σκάσετε κλεμμένα αγαθά.

Πραγματικά δυσανασχετείτε με μερικά από τα πιο ασήμαντα παζλ μίνι παιχνιδιών μόνο και μόνο επειδή, για παράδειγμα, ολοκληρώνοντας ένα παζλ δεκαέξι κομματιών είναι πολύ λιγότερο ενδιαφέρον από το να μάθετε τι συνέβη με τη Melissa Woodward's μαμά. Το Hotel Dusk είναι ένα από εκείνα τα σπάνια παιχνίδια που πραγματικά σε κάνουν να νοιάζεσαι για τους χαρακτήρες του, ίσως όχι στο η έννοια «δεν μπορώ το Aeris είναι νεκρό» αλλά σίγουρα στο «ανυπομονώ να μάθω τι συμβαίνει» έννοια. Όπως ένα καλό μυθιστόρημα μυστηρίου ή ταινία, αυτό που σας παρασύρει στο παιχνίδι είναι η επιθυμία σας να φτάσετε στο κάτω μέρος των πραγμάτων και να ανακαλύψετε πώς και γιατί όλοι συνδέονται με εσάς και τη δική σας ιδιωτική αναζήτηση. Ως αποτέλεσμα της καλής γραφής και της εξαιρετικής παρουσίασης, αυτή η έλξη είναι πραγματικά πολύ ισχυρή.

Τα άσχημα νέα είναι ότι πρέπει. Mightσως έχετε παρατηρήσει ότι είπα «κάποια καλή γραφή» και το μεγαλύτερο πρόβλημα του παιχνιδιού είναι ότι κρύβεται ανάμεσα σε ένα φοβερό θαμπό, σκεπτικό και υπερβολικά επεξεργασμένο κείμενο. Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω ότι έχω δει ένα παιχνίδι με αυτό το κείμενο βαρύ από τις ημέρες δόξας του Infocom και Magnetic Scrolls, και πολλές από τις δέκα έως τις δεκατέσσερις ώρες ξοδεύετε μπροστά από αυτό θα δαπανηθεί κάνοντας κλικ στο κουμπί «επόμενο» ενώ κάποιος μαραίνεται ατελείωτα, συχνά για να αποκαλύψει κάτι που μαντέψατε κάποια στιγμή πριν. Υπήρχαν τουλάχιστον δύο «εξομολογήσεις» όπου ήμουν εκείνος που έκλαιγε «όχι πια», όχι ο τύπος στο άλλο άκρο της εχθρικής μου ανάκρισης. Μερικές φορές, το Hotel Dusk μοιάζει λιγότερο να το μιλάει και περισσότερο να το ακούει, και όπως θα γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν παρακολουθήσει μια βαρετή παρουσίαση ή ένα μακρύ κήρυγμα της εκκλησίας, η ακρόαση δεν είναι πάντα τόσο διασκεδαστική.

Ούτε αυτό είναι το μόνο πράγμα που σας κάνει να αμφισβητείτε πόσο πραγματικά διαδραστική είναι η εμπειρία του Hotel Dusk. Το γεγονός είναι ότι οι περισσότερες εργασίες μπορούν να εκτελεστούν μόνο με μια συγκεκριμένη σειρά, σε σημείο που οι χαρακτήρες να είναι σε θέση να τηλεμεταφερθούν γύρω από το ξενοδοχείο. ότι μπορούν να βρίσκονται στο σωστό μέρος αμέσως όταν έχετε βρει ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ή έχετε ολοκληρώσει μια συγκεκριμένη εργασία, αλλά μυστηριωδώς λείπουν έως ότου τότε. Είναι ένα παιχνίδι όπου ένα δήθεν άδειο κουτί θα περιέχει ουσιαστικά έναν σελιδοδείκτη, αλλά μόνο όταν σας λένε ότι ο σελιδοδείκτης έχει φύγει και όπου θα περιστασιακά βρεθείτε να περιπλανιέστε άσκοπα μόνο και μόνο επειδή δεν έχετε δει το αντικείμενο ή δεν έχετε βρει το άτομο που θα ενεργοποιήσει την επόμενη αλυσίδα γεγονότα. Με άλλα λόγια, είναι ένα παιχνίδι στο οποίο ακολουθείτε ένα καθορισμένο σενάριο και το μόνο πράγμα που επηρεάζετε είναι το πόσο γρήγορα εκτελείται αυτό το σενάριο. Αυτό επεκτείνεται ακόμη και στον διάλογο. Όποια στάση θέλετε να υιοθετήσετε, υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να εξελιχθεί η συζήτηση και η σχέση. Στην πραγματικότητα, το να λέτε λάθος πράγματα σε βασικά σημεία θα φέρει το παιχνίδι στην οθόνη πιο γρήγορα από ό, τι μπορείτε να πιστέψετε. Η τακτική αποθήκευση είναι η συμβουλή μου.

Εν τω μεταξύ, όποιος αποφάσισε να κλείσει κάθε κεφάλαιο με ένα τεστ γρήγορης κατανόησης θα πρέπει να ελέγξει τον εγκέφαλό του. Φανταστείτε αν το TrustedReviews σας έκανε μια σειρά ερωτήσεων πολλαπλών επιλογών στο τέλος κάθε σελίδας για να βεβαιωθείτε ότι έχετε δώσει προσοχή καθ 'όλη τη διάρκεια της κριτικής. Θα το βρεις:

Α) Μια πραγματική βοήθεια για την κατανόηση της κριτικής;
Β) Μια έξυπνη συσκευή που θα σας κρατάει στα πόδια σας;
Γ) Βαθιά ενοχλητικό.

Σωστά. Απάντηση Γ. Είναι βαθιά ενοχλητικό…

Όλα αυτά με φέρνουν στο συμπέρασμά μου: ότι το Hotel Dusk είναι το φετινό Φαρενάιτ. Δεν είναι μόνο αυτό, όπως το καινοτόμο, υποτιμημένο στολίδι του Quantic Dream, είναι μια ενδιαφέρουσα άποψη για το πώς να κάνετε μια γραφική περιπέτεια το 2007. Ούτε είναι ότι, όπως και ο Φαρενάιτ, είναι ένα θρίλερ με χαρακτήρα. Αυτό που με κάνει πραγματικά να σκέφτομαι τον Φαρενάιτ όταν παίζω Hotel Dusk είναι ότι είναι ένα παιχνίδι που ουσιαστικά καθορίζει ένα σχέδιο για το πώς ένα νέο στυλ περιπέτειας ενηλίκων το παιχνίδι θα μπορούσε να κατασκευαστεί - αν και αυτή τη φορά χρησιμοποιώντας τις μοναδικές δυνατότητες του DS - αλλά αφήνει κενά σφάλματα που εμποδίζουν ολόκληρη την κατασκευή να λειτουργήσει πλήρως ως παιχνίδι. Και οι δύο τίτλοι είναι παραπλανητικοί, συναρπαστικοί αλλά τελικά ελαττωματικοί, με τον Φαρενάιτ να υποφέρει από την ηλίθια δράση του ακολουθίες και ανόητες ανατροπές πλοκής, και το Hotel Dusk από τους κουραστικούς μαραθώνιους κειμένου και γελοία σφιχτά δομή.

Ωστόσο, και τα δύο παιχνίδια καταφέρνουν παρ 'όλα αυτά να σας ιντριγκάρουν - ακόμη και, περιστασιακά, να σας συγκινήσουν - με τρόπο που λίγα άλλα επιχειρούν. Αγοράστε το Hotel Dusk και περιστασιακά θα βρεθείτε να μπερδεύεστε από τον ατελείωτο διάλογο και θα σας εντυπωσιάζει η βλακεία τους μηχανικούς, αλλά αυτό δεν θα σας εμποδίσει να προχωρήσετε μέχρι το πικρό τέλος ή να νιώσετε χαρά που ενοχλήσατε όταν φτάσετε το. Τελικά, αυτό έχει σημασία.

"'Ετυμηγορία"'

Μπορεί να είναι ελαττωματικό, αλλά το Hotel Dusk είναι ένα βαθύτερο, πιο πλούσιο παιχνίδι από οτιδήποτε άλλο στο DS. Ένα συναρπαστικό θρίλερ χειρός που συχνά ενοχλεί, αλλά εξακολουθεί να σας κρατάει κολλημένους μέχρι το τέλος.

Αξιόπιστη βαθμολογία