Olympus FE-150 Review

Μετά από την αναθεώρηση της Nikon L4 την περασμένη εβδομάδα, αυτή την εβδομάδα έχω μια άλλη κάμερα προϋπολογισμού για αναθεώρηση, την Olympus FE-150. Ανακοινώθηκε στα τέλη Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους, το FE-150 και ο αδελφός του έξι megapixel FE-160 προορίζονται για πλήρως αρχάριους, και έχουν σχεδιαστεί για να είναι εξαιρετικά απλά στη χρήση, ενώ παρέχουν ακόμα πολύ υψηλή ποιότητα εικόνες. Το FE-150 έχει τιμή καταλόγου 160 £, αλλά είναι ευρέως διαθέσιμο για περίπου 130.

Όσον αφορά τη φυσική εμφάνιση, το FE-150 δεν είναι αξιοσημείωτο. Έχει σχήμα τετράγωνου γωνίας και το σώμα αλουμινίου είναι τελειωμένο σε μεταλλική υφή με χρωμιωμένες λεπτομέρειες. Διαστάσεις 90 x 55 x 24,5 mm και βάρος περίπου 150 g με την μπαταρία είναι αρκετά μικρό για να χωρέσει σε μια τσέπη πουκάμισου. Η ποιότητα κατασκευής είναι επαρκής, αλλά το μέταλλο του σώματος αισθάνεται πολύ λεπτό και εύθραυστο και πιθανότατα θα χαράξει ή θα γρατσουνιστεί εύκολα.

Παρά το μάλλον μπλοκαρισμένο σχήμα της, η κάμερα είναι αρκετά εύκολο να κρατηθεί χάρη σε μια μικρή προεξοχή λαβής δακτύλων στο μπροστινό μέρος και μια ανάγλυφη λαβή αντίχειρα στο πίσω μέρος. Τα κύρια χειριστήρια είναι καλά σχεδιασμένα και είναι εύκολο να βρεθούν, αν και προσωπικά διαπίστωσα ότι το κουμπί κλείστρου ήταν πολύ ευαίσθητο.

Το κύριο εξωτερικό χαρακτηριστικό είναι η μεγάλη οθόνη LCD 2,5 ιντσών. Με εικονοστοιχεία 230k είναι ωραίο και ευκρινές, και παρόλο που είναι αρκετά ανακλαστικό είναι αρκετά φωτεινό για χρήση στο φως της ημέρας.

Λόγω της εξαιρετικής απλότητας της κάμερας, τα εξωτερικά χειριστήρια είναι πολύ βασικά. Υπάρχει ένας διακόπτης ολίσθησης στην επάνω πλάκα για να επιλέξετε μεταξύ αναπαραγωγής, λειτουργίας ταινίας και λήψης. Δεν είχα κανένα πρόβλημα με αυτό, αλλά μερικοί φίλοι μου που δοκίμασαν για λίγο την κάμερα κατέληξαν να τραβούν κατά λάθος ταινίες αντί να τραβούν φωτογραφίες.
Τα άλλα κύρια χειριστήρια, για τη λειτουργία φλας (τέσσερις επιλογές), η αντιστάθμιση έκθεσης, ο χρονοδιακόπτης 10 δευτερολέπτων και η εστίαση μακροεντολής, είναι όλες δευτερεύουσες λειτουργίες στο D-pad. Τα μόνα άλλα κουμπιά είναι η διαγραφή, η γρήγορη εκτύπωση και το κουμπί μενού.

Το ίδιο το μενού είναι εξίσου απλό, με μόνο τέσσερις επιλογές ποιότητας εικόνας, τέσσερις λειτουργίες σκηνής (πορτρέτο, τοπίο, νυχτερινή σκηνή και αυτοπροσωπογραφία), περιορισμένη γκάμα επιλογών ρύθμισης και πανοραμική λειτουργία, αν και παρά την ενδελεχή εξέταση τόσο των 20 αγγλικών σελίδων στο βασικό εγχειρίδιο όσο και του προχωρημένου εγχειριδίου μορφής PDF-σελίδας 73 σελίδων, δεν μπόρεσα να λάβω αυτήν την επιλογή εργασία. Το εγχειρίδιο ανέφερε ότι απαιτείται κάρτα xD, αλλά ακόμη και με κάρτα 128MB εγκατεστημένη και μορφοποιημένη, η λειτουργία πανοράματος παρέμεινε μη διαθέσιμη.

Όπως και η Nikon L4, η FE-150 δεν προσφέρει χειροκίνητο έλεγχο της ρύθμισης ISO. Η κάμερα φαίνεται να ρυθμίζει αυτόματα το ISO σε 64, 125 ή 160 ανάλογα με την έκθεση, αλλά υπάρχει "σταθεροποίηση εικόνας" επιλογή στο μενού Λειτουργία σκηνής που αυξάνει το μέγιστο σε 320 ISO, παρέχοντας μια ελαφρώς ταχύτερη ταχύτητα κλείστρου για την αντιμετώπιση της κάμερας σέικ.

Η κάμερα επίσης δεν έχει χειροκίνητο έλεγχο της ισορροπίας λευκού, ωστόσο το αυτόματο σύστημα φαίνεται να λειτουργεί καλά στις περισσότερες κανονικές συνθήκες.

Η λειτουργία ταινίας είναι από τις πιο αδύναμες που έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Στη γελοία με τίτλο λειτουργία υψηλής ποιότητας μπορεί να διαχειριστεί μόνο ανάλυση 320 x 240 pixel σε σπασμωδικά 15 καρέ το δευτερόλεπτο. Οι περισσότερες άλλες κάμερες αυτής της κατηγορίας μπορούν να διαχειριστούν 640 x 480 στα 30fps. Η τυπική λειτουργία ποιότητας προσφέρει μόνο 160 x 120 στα 15fps. τα περισσότερα σύγχρονα κινητά τηλέφωνα μπορούν να κάνουν καλύτερα από αυτό.

Η απόδοση του FE-150 είναι επίσης κάπως χαμηλότερη από την ίδια. Ξεκινά σε περίπου τρία δευτερόλεπτα, το οποίο είναι λίγο αργό αλλά όχι πολύ κακό, ωστόσο ο χρόνος λήψης είναι φοβερός. Η κάμερα δεν έχει λειτουργία συνεχούς λήψης και είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί. Σε καλό φωτισμό και λήψη φωτογραφιών με θέμα υψηλής αντίθεσης, το σύστημα αυτόματης εστίασης χρειάζεται τρία δευτερόλεπτα για να κλειδώσει, διπλάσιο χρόνο από τις περισσότερες άλλες σύγχρονες συμπαγείς κάμερες και τότε, όταν τραβάτε μια φωτογραφία ακόμη και στη ρύθμιση χαμηλότερης ποιότητας, χρειάζονται τέσσερα δευτερόλεπτα για να την επεξεργαστεί η φωτογραφική μηχανή και να την αποθηκεύσει στη μνήμη προτού μπορέσετε να τραβήξετε μια άλλη. Αυτός είναι ένας χρόνος λήψης περίπου επτά δευτερολέπτων. Έχω ένα παλιό Ricoh RDC-5000 από το 1999 που είναι πιο γρήγορο από αυτό.

Μέχρι στιγμής το FE-150 δεν φαίνεται πολύ καλό, με μια πολύ περιορισμένη λίστα χαρακτηριστικών, ένα από τα οποία δεν λειτούργησε, αμφιλεγόμενη ποιότητα κατασκευής, μια πολύ κακή λειτουργία ταινίας και απόδοση που θα έμοιαζαν νωθρά επτά χρόνια πριν. Qualityσως η ποιότητα της εικόνας να σώσει τη μέρα;

Or μάλλον δεν μπορεί. Παρόλο που η ανάλυση πέντε megapixel θα πρέπει να είναι περισσότερο από επαρκής για ποιοτική λήψη φωτογραφιών, το FE-150 εξακολουθεί να είναι κάτω από το μέσο όρο. Στη λειτουργία SHQ, τα αρχεία εικόνας είναι περίπου 2,5MB και φαίνονται αρκετά καλά, και σε αυτήν τη ρύθμιση μια κάρτα xD 128MB παρέχει αρκετό χώρο για 35 λήψεις. Στην προεπιλεγμένη λειτουργία HQ, η ίδια κάρτα μπορεί να χωρέσει 102 εικόνες, αλλά με μέγεθος αρχείου περίπου 900KB είναι πολύ συμπιεσμένα και είναι γεμάτα ορατά τεχνουργήματα συμπίεσης, καταστρέφοντας μεγάλο μέρος του προστίμου λεπτομέρεια.

Απίστευτα για μια φωτογραφική μηχανή με μέγιστη αυτόματη ρύθμιση ISO μόνο 320, ο θόρυβος της εικόνας είναι επίσης πρόβλημα, με τις λήψεις που έχουν ληφθεί πάνω από το 160 ISO να δείχνουν εκτεταμένη κηλίδωση χρώματος σε πιο σκοτεινές περιοχές.

Η απόδοση χρώματος είναι εξαιρετικά κλονισμένη, με τους τόνους του δέρματος να φαίνονται κόκκινους και τα έντονα κόκκινα να φαίνονται πορτοκαλί. Οι εικόνες φαίνονται υπερβολικά επεξεργασμένες, λες και έχουν κοπεί και στη συνέχεια ακονιστούν μερικές φορές, πιθανότατα μέρος κάποιου ημιμετρικού συστήματος μείωσης θορύβου. Υπάρχει επίσης μωβ περιθώριο σε ανταύγειες, καθώς και κάποια στοιχεία χρωματικής εκτροπής. Σχετικά με το μόνο ωραίο πράγμα που μπορώ να πω για αυτό είναι ότι ο φακός λειτουργεί καλά σε ευρεία γωνία, με ελάχιστη παραμόρφωση. Η συνολική έκθεση είναι επίσης αρκετά καλή, αν και το περιορισμένο δυναμικό εύρος του CCD σημαίνει ότι καίγονται οι επισημάνσεις και μειώνονται οι λεπτομέρειες της σκιάς.

Το εύρος φλας και η μέτρηση είναι καλά, κάτι που είναι σημαντικό σε μια κάμερα που πιθανότατα θα χρησιμοποιηθεί κυρίως για στιγμιότυπα πάρτι. Είναι εύκολα ικανό να φωτίζει θέματα έως και πέντε μέτρα μακριά, ωστόσο αυτό καταστρέφεται από την πλήρη αδυναμία του συστήματος AF να λειτουργήσει σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, ακόμη και σε ένα καλά φωτισμένο εστιατόριο. Δυστυχώς, η κάμερα θα τραβήξει ακόμα μια φωτογραφία ακόμη και αν το AF δεν είναι κλειδωμένο, οπότε σχεδόν όλες οι λήψεις φλας που έκανα ήταν εκτός εστίασης. Υπήρχαν επίσης σημαντικά προβλήματα με τον θόρυβο της εικόνας λόγω της αυτόματης αύξησης της ρύθμισης ISO κατά τη λήψη σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού.

"'Ετυμηγορία"'

Εάν το FE-150 δεν είχε το σήμα Olympus, θα πίστευα ότι ήταν από έναν από τους λιγότερο φημισμένους Κινέζους εισαγωγείς χωρίς μάρκα. Για ένα σημαντικό όνομα στη φωτογραφική βιομηχανία είναι μια συγκλονιστικά κακή κάμερα, με πολύ κακή ποιότητα εικόνας, θλιβερή απόδοση χαμηλού φωτισμού, ουσιαστικά δεν υπάρχουν δυνατότητες ή επιλογές (μία από τις οποίες δεν λειτούργησε καν), η χειρότερη λειτουργία ταινίας που έχω δει σε έναν χρόνο και απόδοση που μπορεί να συνοψιστεί μόνο ως σκατά. Υπάρχουν πολύ καλύτερες κάμερες διαθέσιμες για τα ίδια χρήματα, οπότε αγοράστε μία από αυτές.

”Μια σειρά δοκιμαστικών λήψεων εμφανίζεται στις ακόλουθες σελίδες. Εδώ, η εικόνα πλήρους μεγέθους έχει μειωθεί για λόγους εύρους ζώνης και μια περικοπή που έχει ληφθεί από το πρωτότυπο η εικόνα πλήρους ανάλυσης έχει τοποθετηθεί κάτω από αυτήν για να κερδίσετε μια εκτίμηση του συνολικού ποιότητα. Οι ακόλουθες σελίδες αποτελούνται από εικόνες που έχουν αλλάξει μέγεθος, ώστε να μπορείτε να αξιολογήσετε τη συνολική έκθεση. Για όσους έχουν σύνδεση μέσω τηλεφώνου, κάντε υπομονή κατά τη λήψη των σελίδων. "
—-
Σημείωση: Υπάρχουν μόνο δύο δοκιμαστικές λήψεις ISO αυτήν την εβδομάδα, επειδή το FE-150 δεν έχει χειροκίνητη ρύθμιση ISO. Αντ 'αυτού, έχω τραβήξει την ίδια λήψη χρησιμοποιώντας την τυπική λειτουργία "σταθεροποίησης εικόνας".
—-

—-

Στην τυπική λειτουργία, το αυτόματο σύστημα ISO επιλέγει μια ρύθμιση 125 ISO για αυτήν τη λήψη. Ο θόρυβος της εικόνας δεν είναι πολύ κακός, αλλά υπάρχουν μωβ περιθώρια γύρω από τα κυριότερα σημεία και το σύστημα AF χρειάστηκε έξι προσπάθειες για να κλειδώσει.
—-

Στη λειτουργία "σταθεροποίησης εικόνας", η κάμερα αυξάνει το ISO σε 320, δίνοντας υψηλότερη ταχύτητα κλείστρου για να αντισταθμίσει το κούνημα. Ωστόσο, η εικόνα έχει πολύ άσχημο χρώμα και έχουν χαθεί πολλές λεπτομέρειες.
—-

Παρόλο που η κάλυψη του φλας είναι πολύ καλή, το σύστημα AF δεν έχει εστιάσει σε συνθήκες ελαφρώς χαμηλού φωτισμού και η λήψη είναι θολή.
—-

(εικόνα: FE-150_statue)
Ο τοίχος είναι στην πραγματικότητα λαμπρός λευκός, αλλά το αυτόματο σύστημα ισορροπίας λευκού πιστεύει ότι πρέπει να είναι ανοιχτό πράσινο, οπότε ποιος είμαι εγώ για να υποστηρίξω;
—-
(εικόνα: FE-150_wide)
Το FE-150 διαθέτει φακό ζουμ 3x, περίπου ισοδύναμο με 32-96mm, που είναι ευρύτερο από το κανονικό. Εδώ είναι το τέλος 32 χιλιοστών…
—-
(εικόνα: FE-150_tele)
… Και εδώ είναι το τέλος της τηλεφακού από το ίδιο σημείο.
—-

(εικόνα: FE-150_jazz)
Το CCD έχει περιορισμένο δυναμικό εύρος, με αποτέλεσμα να καίγονται οι καλύτερες στιγμές και να χάνεται η λεπτομέρεια της σκιάς.
—-
(εικόνα: FE-150_colour)
Η απόδοση χρώματος δεν είναι τόσο καλή. Τα έντονα κόκκινα σε αυτή τη φωτογραφία φαίνονται πορτοκαλί και υπάρχουν ενδείξεις χρωματικής απόκλισης προς τις άκρες του πλαισίου.
—-
(εικόνα: FE-150_dist)
Τουλάχιστον ο φακός έχει πολύ μικρή παραμόρφωση στο άκρο ευρείας γωνίας.
—-

Αξιόπιστη βαθμολογία