Meizu Pro 6 Plus recensie

Wat is de Meizu Pro 6 Plus?

Wat komt het dichtst in de buurt van de Samsung Galaxy Note 7 sinds die telefoon eind vorig jaar in rook opging? Maandenlang was het antwoord op die vraag de Samsung Galaxy S7 Edge, maar de Meizu Pro 6 Plus biedt een verrassend aantrekkelijk alternatief.

Het is erg lastig om het te vinden in het VK, maar als het je lukt om het op te sporen, moet je ongeveer £ 400 betalen. Als je bedenkt dat je een volledig metalen telefoon krijgt met veel van dezelfde specificaties als de eerder genoemde Galaxy Note 7 (minus de stylus), is dat nogal een voorstel.

Meizu Pro 6 Plus - Ontwerp

Meizu heeft nu veel ervaring met het maken van metalen telefoons, dus het is geen verrassing dat de high-end Pro 6 Plus zeer elegant is gebouwd.

Elegant, maar nauwelijks origineel. De afgeronde hoeken, geboorde poorten en horizontale antennelijnen van de telefoon onthullen een andere Android-telefoon die de ontwerptaal van Apple's iPhone 6 (en verder) apen.

Ik kreeg het gouden model toegestuurd, wat nooit een kleurkeuze is die bijzonder naar mijn smaak is. Er zijn echter ook grijze en zilveren opties beschikbaar. Merk echter op dat de gouden kleur hier een zachtere, meer metaalachtige glans heeft dan veel vergelijkbare smartphonevarianten. Het is bijna aangenaam.

Verwant: 12 beste Android-telefoons

Er valt echt weinig op te merken over het uiterlijk van de telefoon. Wat nog opmerkelijker is, is hoe prettig en beheersbaar de telefoon is, gezien het feit dat hij een enorm 5,7-inch scherm heeft. Het is nog steeds geen handset die je comfortabel met één hand kunt gebruiken, maar dankzij de 7,3 mm dunne body van 158 g had ik nooit het gevoel dat de naden van mijn broek- of jaszakken in gevaar waren.

Ter vergelijking: de Meizu Pro 6 Plus heeft ongeveer dezelfde breedte en dikte als de iPhone 7 Plus, maar het is een paar millimeter korter en een enorme 30 gram lichter. Gezien het feit dat het scherm nog groter is, is dat behoorlijk indrukwekkend.

Ook helpt bij het bescheiden ontwerp van de Meizu Pro 6 Plus de camerabobbel. Simpel gezegd, er bestaat er nauwelijks een, met slechts een lichte metalen lip die hem van het lichaam wegtilt. Hij is centraal geplaatst, maar je kunt hem plat neerleggen en hij zal niet heen en weer schommelen, tenzij je echt op de uiterste randen van de telefoon drukt.

Onder de cameralens is iets dat ik aanvankelijk aanzag voor een funky nieuwe vingerafdruksensor. Dit mysterieuze onderdeel bevindt zich niet alleen op een vergelijkbare locatie als andere biometrische sensoren aan de achterkant, maar het ziet er ook vlak en rond uit.

Het maakt echter eigenlijk deel uit van de camera. Het dient als flitser, die bestaat uit tien LED's die in een ring zijn gerangschikt. De eigenlijke vingerafdruksensor bevindt zich aan de voorkant van de telefoon in de traditionele - voor iPhone- en Samsung-gebruikers in ieder geval - homeknoppositie. Dit werkte snel en betrouwbaar, en ik gaf de voorkeur aan het iPhone-achtige verzonken karakter boven het plakkerige alternatief van Samsung. Het voelt gewoon beter vindbaar als je er ongezien gevoel voor hebt.

Net als die spraakmakende rivalen, maakt de Meizu Pro 6 Pluss-vingerafdruksensor deel uit van een fysiek huis knop, waarop u moet klikken om de telefoon uit de slaapstand te halen en u (uiteraard) terug te brengen naar de telefoon thuis scherm.

Deze homeknop doet ook dienst als capacitieve back-toets. Ik verwachtte een hekel te hebben aan deze verdubbeling van functionaliteit, maar met de praktijk begon ik het leuk te vinden - vooral wanneer u op het web surft of snel achteruitgaat van het sleutelen aan camera-instellingen om vast te leggen een schot.

U krijgt de gebruikelijke indeling van de aan / uit- en volumetoetsen aan de rechterkant van de telefoon, maar in een zeldzame misstap hebben beide dezelfde platte textuur. Dit
betekende dat ik nooit helemaal zeker wist welke toets ik aan het indrukken was als ik niet keek - hoewel ik eerlijk gezegd meestal de juiste kon kiezen.

Meizu Pro 6 Plus - Weergave

Meizu heeft geen bochten gesneden met het Pro 6 Plus-display. Inderdaad, op papier komen de specificaties overeen met de lang geleden vertrokken Samsung Galaxy Note 7 - een 5,7-inch kolos met een QHD-resolutie (1.440 x 2.560 pixels) voor een fijne pixeldichtheid van 515ppi.

Zelfs het type paneel komt overeen met het voormalige vlaggenschip van Samsung: een superlevendige Super AMOLED. Het zou een beetje optimistisch zijn om te hopen dat de foto net zo goed zou zijn. Het is niet. Maar hoewel Samsung de koning van AMOLED blijft, had ik weinig klachten over de inspanningen van Meizu.

Ja, kleuren zijn een stuk pittiger en meer "vals" dan je misschien gewend bent in een IPS LCD, wat vooral merkbaar is bij bleke huidtinten of rode objecten. Maar Meizu heeft in ieder geval een schuifregelaarfunctie waarmee je het beeld naar smaak warmer of koeler kunt maken.

Het is niet het helderste scherm dat ik ooit heb gebruikt, en het leek zelfs een beetje vaag toen ik het begin maart op een atypisch zonnige dag tevoorschijn haalde. Maar het is nog steeds perfect bruikbaar.

Misschien wel het meest opvallende kenmerk van dit scherm is het feit dat het een drukgevoelige 3D Touch-functie heeft, net als de iPhone 7 Plus. Dit is zeldzaam op een Android-telefoon en hoewel het hier prima werkt, voelt het nogal gimmickachtig aan.

Het is alleen echt bruikbaar in Meizu's kleine selectie van apps op maat, bijvoorbeeld bij het bekijken van een e-mail of... het bekijken van een voorbeeld van een sms-bericht. Het is allemaal nogal halfbakken en lang niet zo goed geïmplementeerd als in iOS - waarvan velen zouden zeggen dat het op zichzelf van twijfelachtige waarde is. Er gaat echt niets verloren aan de opname, maar het is verre van een systeemverkoopfunctie.

Meizu Pro 6 Plus - Software

De Meizu Pro 6 Plus draait uit de doos op Android 6.0.1 Marshmallow. Dit is tegenwoordig niet de nieuwste versie van Android in de stad, met Android 7.0 Nougat officieel teruggekomen in augustus 2016.

Niet dat dit in praktische termen uitmaakt. Met Meizu's Flyme 6.0 UI er bovenop, is dit hoe dan ook een sterk getweakte versie van Android.

Hoewel dit de internationale versie van de telefoon is, kunt u tijdens de installatieprocedure nogal in de war raken door de weergave van Chinese Mandarijn-tekst. Als u naar beneden scrolt en Engels selecteert als uw taal, worden de zaken weer leesbaar.

Een ander potentieel punt van verwarring is de standaardapp-voorziening. Out of the box zijn er absoluut geen Google-apps voorgeïnstalleerd op de telefoon. Inderdaad, u zult de Google Play Store niet eens vinden om u te helpen bij het downloaden van die Google-apps, of andere die u misschien heeft gekocht, wat dat betreft.

Dit verraadt verder de binnenlandse focus van de Meizu Pro 6 Plus - China en Google kunnen niet echt met elkaar overweg - maar er is een eenvoudige en snelle manier omheen. Ga gewoon naar de Hot Apps-app van Meizu en download de Google Apps Installer. Dit geeft toegang tot de Google Play Store en enkele cruciale Google-systeemgubbins.

Een extra ergernis is dat u uw beveiligingsrechten moet beheren wanneer die er zijn updates, aangezien alle apps die via de Google Play Store worden gedownload, worden behandeld als afkomstig van een onbekende bron. Het is slechts een extra goedkeuringslaag, maar het is er een die u waarschijnlijk niet gewend bent van een Android-telefoon.

Naast dit vroege punt van wrijving, is Flyme 6.0 een relatief soepele en intuïtieve gebruikersinterface om te gebruiken - zij het een beetje generiek. Het softwareteam van Meizu is duidelijk een grote fan van iOS, met een aantal herkenbare lettertypen, transparantie-effecten en aanrakingen verspreid over de gebruikersinterface.

Het laat zelfs de app-lade weg, hoewel dat tegenwoordig verre van uniek is voor Android-telefoons. Een meer opvallende omissie hier is die van de typische Android-multitasking-toets. In plaats daarvan moet u vanaf de onderkant van het scherm omhoog vegen om toegang te krijgen tot een bekende app-kaartcarrousel. Het is even wennen, aangezien u uw veegbeweging vanaf het scherm moet starten.

Wat meer is, ik ontdekte dat wanneer ik snel toegang probeerde te krijgen tot de functie, mijn duim vaak eerst op de startknop tikte - wat natuurlijk het terug-commando initieert. Dit is de natuurlijke plaats waar je duim valt, dus je moet leren om je vinger instinctief naar beide kanten te verdraaien. Ik weet niet zeker hoe snel dit proces zal zijn, maar ik had het nog steeds mis na een stevige week van gebruik.

Een andere hardnekkige ergernis die ik vond, was de manier waarop Flyme omging met meldingen van derden, met een algemene tekstballon die voor een hele reeks toepassingen werd gebruikt. Heeft u zojuist een sms ontvangen of is het een verkeersupdate van Google Maps? Ze worden hier als een en dezelfde behandeld. Dit is, zoals u zich kunt voorstellen, niet al te nuttig, behalve om u te vertellen dat er iets aan de hand is. Of is er gebeurd.

Flyme sluit zich aan bij zijn collega-Chinese Android-gebruikersinterfaces door een themawinkel aan te bieden, die in wezen een aantal skins biedt voor de startschermen en menu's. Je zou er een kunnen kiezen die het allemaal nog meer op iOS laat lijken, een die het huidige seizoen weerspiegelt, of een die je aankondigt als een die-hard Guns N ’Roses-fan. Ja, ze kunnen behoorlijk specifiek worden.

Het is een leuk idee, maar in werkelijkheid zorgen de meeste ervan ervoor dat je startscherm er een beetje goedkoop uitziet en gimmicky - zoals je het ontwerp overhandigde aan een redelijk getalenteerde kunststudent in plaats van aan een toegewijde UI-team.

De stock-apps van Meizu zijn perfect aangenaam in gebruik, met de nadruk op een duidelijk, onopvallend ontwerp en vloeiendheid (nogmaals, met een flinke tip voor iOS). Maar de enige echte reden waarom u zich bij hen houdt boven de alternatieven van Google, of uw eigen keuze van derden, is de eerder genoemde 3D Touch-compatibiliteit.

Zoals ik al zei, is de implementatie van deze iOS-achtige truc hier nogal halfbakken en overbodig. Ik vergat dat het meer dan eens bestond.