Robinson: The Journey Review

Robinson: The Journey is een spel over verkenning. Hoewel veel VR-ervaringen je in een cockpit laten vallen en de gameplay voor zichzelf laten spreken, is dat van Crytek PlayStation VR inspanning geniet ervan je mee te nemen op een meeslepende en gedenkwaardige reis. Tijdens het zes uur durende avontuur op Tyson III, merkte ik dat ik met een gevoel van kinderlijke opwinding op deze vreemde nieuwe planeet ronddoolde. Dit is de eerste PSVR-game waarin ik echt het gevoel heb dat ik een andere wereld verken. Voor velen zal dit verhaalgestuurde avontuur een welkome opluchting zijn, wat bewijst dat virtual reality een medium is dat de moeite waard is om in te investeren en dat het meer biedt dan alleen pick-up-and-play-plezier.

Door sombere Sci-Fi-gevoeligheden te combineren met omgevingen die rechtstreeks uit Jurassic Park zijn getild, laat Robinson: The Journey je je kinderdromen waarmaken door de ogen van een kind.

Dit onbekende landschap, gestrand op de vreemde en gevaarlijke planeet Tyson III, wordt ervaren door de ogen van Robin, de enige overlevende van een mysterieuze crash. Een jaar is verstreken sinds zijn ontsnappingscapsule op Tyson III terechtkwam, en dankzij de hulp van zijn wonderbaarlijk intacte, zwevende AI-metgezel, HIGS, is Robin erin geslaagd een nieuw leven voor zichzelf op te bouwen.

Verwant: Call of Duty: oneindige Warfare-recensie


Indrukwekkend is dat onze jonge hoofdrolspeler in die korte tijd een veilig huis heeft gebouwd, een kleine boerderij heeft gebouwd en zelfs vriendschap heeft gesloten met een baby Tyrannosaurus. Vrij solide gaande, alles bij elkaar genomen. Maar net zoals ik begin te genieten van het apporteren met mijn dinosaurus als huisdier, leidt een routinematige wandeling me naar een beschadigde HIGS-eenheid van mijn oude schip. Als ik audiobestanden vind die zijn opgeslagen in de vernielde droid, ontdek ik huiveringwekkende nieuwe informatie over de mysterieuze crash die me hier heeft geland. Wanhopig om te zien of er overlevenden zijn, verlaat ik het veilige huis van Robin en begin ik aan een gevaarlijke expeditie om de waarheid te achterhalen.

Bekijk: onze top 5 PSVR-games:

Hoewel de boeiende wereld en interessante verhaallijn van Tyson III uiteindelijk de ervaring vormen, waren mijn eerste indrukken van Robinson The Journey niet zo positief. Nadat ik buiten de zeer gedetailleerde ontsnappingscapsule ben gestapt die Robin naar huis roept, word ik begroet door een planeet die is gedrapeerd in enkele van de laagste texturen die ik op PSVR heb gezien. Waar ervaringen willen RIGS spelers beperken tot één gebied en erin slagen om een ​​aantal behoorlijk verbluffende beelden te produceren, lijkt de standaard PS4 te worstelen onder het gewicht van het weergeven van de ambitieuze halfopen wereld van Crytek.

Het briljante kunstontwerp van de weelderige flora en fantastische wezens van Tyson III wordt vertroebeld door ongelooflijk laag beeldkwaliteit, wat betekent dat omgevingen wazig lijken en de helderheid missen waaraan ik gewend ben geraakt op de platform. Met zo'n interessante setting is het jammer dat er geen recht aan wordt gedaan. Crytek heeft een merkbare toename in visuele getrouwheid beloofd voor PS4 Pro-bezitters, maar voor degenen onder ons die nog steeds aan het bijkomen zijn van de dure VR-uitgaven, is het teleurstellend. Gelukkig betekent de algehele kwaliteit van de ervaring dat ik de fragmentarische beelden snel vergeef en mezelf overgeef aan de fantasierijk ontworpen wereld van de game.

Verwant: PS4 Pro review-in uitvoering


Het lijkt erop dat deze ambitieuze wereld niet alleen invloed heeft op de getrouwheid van de beelden, maar ook op de beweging van de game. Wat de situatie ook is, Robin kan alleen meanderen in een slakkengang. Of je nu door een jungle slentert of op de vlucht bent voor hongerige roofvogels, je bent altijd aan dezelfde snelheid gebonden. Verstandig dus, Crytek heeft ervoor gezorgd dat Robin nooit te ver hoeft te dwalen. De langzame wandeling waartoe je beperkt bent, omarmt het thema van de game en geeft je de tijd om de vreemde en wonderlijke wereld waarin je je bevindt te observeren en ermee om te gaan.

Zonder het vermogen om voor gevaar te vluchten, is uw enige overlevingskans de technologie die tot uw beschikking staat. Dwalend door de gevarieerde en dichte wereld van Tyson III, is het handigste item je multitool.

Robin gebruikt dit apparaat - verdacht vormgegeven als een Move-controller - om informatie over wezens te verzamelen en allerlei objecten om hem heen te manipuleren. Vreemd genoeg besloot Crytek op het laatste moment de Move-ondersteuning voor de game in te trekken, wat betekent dat ik een toverstokachtig apparaat in de game vasthoud, terwijl ik mijn zeer niet-toverstokachtige Dualshock 4 vasthoud. Met de beloofde Move-ondersteuning op een later tijdstip zal dit er uiteindelijk wat minder raar uitzien, maar gelukkig werken de controls toch redelijk goed. Terwijl de linker analoge joystick de beweging bestuurt, manipuleert de rechter de camera en fungeren je ogen als de aanwijzer van de multitool.

Terwijl ik me een weg baant door elke nieuwe verraderlijke omgeving, merk ik dat ik Velociraptors ontvlucht, onder Brontosaurussen schiet en Pterodactylen ontwijk, met behulp van de multitool om mijn huid te redden. Naast het verzamelen van informatie over de vele soorten die je tegenkomt, kun je met de multitool ook objecten optillen en gooien. Nog opwindender is echter dat de multitool je de kracht geeft om overal kinderjaren te maken, omdat hij kan worden gebruikt om Laika, je schattige huisdierendinosaurus, te regisseren.

Ik vind mezelf in allerlei lastige situaties, de multitool stelt me ​​in staat om er intact doorheen te komen. Of het nu is door Laika te bevelen een onbereikbaar item te halen of door dozen te gooien om hongerige prooien af ​​te leiden, met de multitool kun je op een leuke manier met je omgeving omgaan. De aangeboden puzzels zijn ook behoorlijk gevarieerd, waarbij de twee basismechanismen voldoende afwisseling bieden, zodat de oplossing voor uw probleem niet altijd meteen duidelijk is.

Verwant: Beste PlayStation VR-games


Terwijl Laika en de multitool het meeste last hebben van het oplossen van puzzels, moet je af en toe een beroep doen op je vriendelijke zwevende bol voor hulp. AI-buddy HIGS toont de omgeving vanuit vogelperspectief en gebruikt een minigame die lijkt op de hacksecties van Deus Ex, terwijl hij verschillende circuits met elkaar verbindt totdat hij beschadigde technologie weer tot leven kan brengen. Deze secties zijn niet bijzonder spannend, maar bieden een welkome afwisseling wanneer ze verschijnen.

Het enige aspect waarbij het ontbreken van bewegingsbediening echter vreemd aanvoelt, zijn de klimsecties van het spel. Ik ben belast met het opsporen van HIGS-eenheden die over de hele planeet zijn verspreid en ik beklim regelmatig kliffen, bomen en al het andere met een houvast om vooruit te komen. Kijkend naar elke handgreep met de PSVR-headset, beweegt een snelle druk op een van de knoppen elke hand naar waar je op mikt. Het gevoel van klimmen is met veel succes gebruikt in bewegingsgestuurde games zoals Everest VR en Crytek's eigen The Climb. Na het ervaren van dit klimmen met alleen een controller voelt als een onnodige stap achteruit.

Omdat de cameratrackingruimte van PlayStation VR vrij klein is, merk ik dat ik er ook regelmatig tegen vecht. Bij het beklimmen van rotswanden moet ik vaak mijn nek in een aantal behoorlijk rare posities verdraaien om bepaalde te bereiken handvatten, opstaan ​​en yoga doen halverwege de klim die mijn stijve lichaamsbouw voor gamesjournalisten absoluut niet was gemaakt voor.
Maar hoewel Cryteks eerste PSVR-uitje zeker problemen heeft, houden ze niet op dat het een van de leukste titels op het platform is.

VONNIS

Virtual reality heeft ontwikkelaars overal het grootste geschenk gegeven waar een maker op kan hopen: een nieuw medium om te verkennen. Zonder een ontwerpregelboek om te volgen, heeft Crytek met plezier een first-person loopsimulator gemaakt die zich volledig uniek voelt. Hoewel veel PSVR-ervaringen beweren je in een andere wereld te laten wonen, omarmt Robinson: The Journey het medium volledig en komt daarmee het dichtst bij het waarmaken van die belofte. Het is niet zonder gebreken, maar slaagt er toch in om een ​​ambitieuze, verhalende ervaring te bieden die het soort meeslepende escapisme biedt waarvoor het medium is gemaakt. Het is misschien te duur en ziet er niet echt uit, maar Cryteks nieuwste is nog steeds comfortabel als een van de meest essentiële PSVR-titels tot nu toe.