XCOM: Enemy Unknown Review

Beschikbaar op Xbox 360 (beoordeeld), PS3, pc

Invoering
De kansen lijken gestapeld tegen XCOM: Enemy Unknown. Ten eerste is het een remake van een geliefde klassieker uit de jaren negentig, en we weten allemaal hoe die meestal uitpakken. Ten tweede is het een turn-based strategiespel in een tijd waarin een strategiespel dat niet StarCraft is, behoorlijk moeilijk te verkopen is. Ten derde is het een turn-based strategiespel dat is ontworpen om zowel op de console als op de pc te werken - een dwaze boodschap die maar al te vaak een ramp betekent.

Dit alles maakt het een genoegen om te melden dat XCOM: Enemy Unknown een opmerkelijke remake is, die doet recht aan het origineel van Microprose zonder het te apen of te vernielen met stom moderniseringen. Het is ook een turn-based strategiespel dat je eraan herinnert wat er zo geweldig is aan turn-based strategie, en een die uitstekend werkt op een tv-scherm met een consolecontroller. We zullen zelfs onze nek uitsteken en zeggen dat dit een van de beste console-strategiespellen is die ooit zijn gemaakt. Misschien zelfs de beste.

Misschien komt dat omdat er iets is met een turn-based strategie dat zoveel beter is voor een console controller dan real-time strategie, waar spelers - zonder snelle, nauwkeurige controle van de aanwijzer - geneigd zijn worstelen.

XCOM: Enemy Unknown Storyline

In de nieuwe XCOM: Enemy Unknown bestuur je, net als in de oude XCOM en Laser Squad ervoor, een team van vier tot zes XCOM-troopers terwijl ze vechten tegen buitenaardse krachten die de aarde binnenvallen. In de straten van de stad, in winkels, bars en restaurants, of in bossen en moerassen vecht je het uit, waarbij elke partij om de beurt beweegt en schiet, totdat de doelen zijn bereikt of een zijde is vernietigd. Verschillende leden van de ploeg hebben verschillende wapens en capaciteiten, functioneren als aanvalstroepen, ondersteunende troepen, sluipschutters en zware kanonniers, en de sleutel tot succes zit hem in hoe je je eenheden verplaatst, hoe je profiteert van de beschikbare dekking en hoe je die mogelijkheden gebruikt om de vijand neer te halen terwijl je je team behoudt veilig.

XCOM: Enemy Unknown doet niet echt iets anders, maar de actie heeft iets meer verfijning. Elke troep heeft in feite twee acties per beurt, waardoor ze kunnen bewegen en schieten, bewegen en 'overwatchen' zodat ze kunnen schieten als de vijand aan de beurt is, of gewoon naar een volgend punt kunnen sprinten. Het wordt allemaal heel netjes afgehandeld op de Xbox 360 controller, door een elegante combinatie van de analoge pad, de schouderbumpers en de rechter trigger, en het is verrassend hoe snel en intuïtief het allemaal wordt met de tijd. Je moet je echt bewust zijn van dekking en van vijanden die hun best doen om je te flankeren, en hoe langer het spel doorgaat, hoe meer je moeten nadenken over hoe je vooruitgaat en hoe je omgaat met snel bewegende, melee-gerichte vijanden, scherpschutters en serieuze gevaren. XCOM: Enemy Unknown is niet het meest cerebrale of langzaam bewegende strategiespel, maar dat betekent niet dat je je hersens achter het laadscherm kunt laten.

XCOM: Enemy Unknown Graphics

Een deel van het succes van XCOM komt neer op presentatie. De graphics zijn ietwat gedateerd en een beetje cartoonachtig, maar er is slim gebruik gemaakt van camerahoeken, actie cut-aways en plotselinge veranderingen van gezichtspunt om wat nog steeds een turn-based game is, meer als een actie-game. Onthul een team van buitenaardse sectoids in de stijl van de jaren vijftig, en je krijgt een close-up van ze die schrikken en zich voorbereiden om terug te vechten. Stuur een aanvalsgroep naar binnen op een snelle dash om dekking te zoeken, en het uitzicht verandert in een Gears of War 3 stijl roadie run. Zet een personage op overwatch, en wanneer een alien in zicht komt, zie je de actie bevriezen, nemen ze hun kans en (hopelijk) bijt een buitenaardse terreur het stof. Zelfs het richten wordt gedaan vanuit een close-up, een derde persoon, in plaats van de standaard isometrische weergave. De gameplay is niet veranderd, maar het is allemaal opgefrist door een meer dynamische, opwindende benadering van de actie.

Bovendien zorgt XCOM: Enemy Unknown ervoor dat je om je geeft. Troepen die één missie overleven, stijgen in rang, waardoor je nieuwe voordelen en mogelijkheden kunt selecteren en officierupgrades kunt ontgrendelen waarmee je meer troepen kunt inzetten of betere nieuwe troepen kunt rekruteren. Het resultaat is dat wanneer een van je team ten onder gaat, je het voelt, in die mate dat het altijd verleidelijk is om je veteranen tegen te houden zodat ze niet gewond raken.

Je kunt natuurlijk opslaan en opnieuw laden wanneer iemand naar beneden gaat, maar het is een spannender ervaring als je die route vermijdt, en er is zelfs een speciale 'Ironman'-modus die het opslaan voor u afhandelt, zodat slechte beslissingen worden vergrendeld en niet zomaar ongedaan gemaakt. Bovendien zijn er willekeurige elementen in de gameplay, dus simpelweg herladen betekent niet dat je kunt voorspellen waar de volgende aanval vandaan zal komen en dienovereenkomstig aanpassen - de situatie kan veranderen met de herladen. (Als waarschuwing raden we u aan regelmatig op te slaan of op ‘autosave’ te klikken in het optiemenu. Het alternatief kan enkele uren verloren spel zijn.)

XCOM: Enemy Unknown Gameplay

Dit alles maakt XCOM: Enemy Unknown enorm boeiend, maar we hebben het eigenlijk maar over de helft van de game. De andere helft vindt plaats op XCOM HQ, terwijl je onderzoek doet naar de buitenaardse lichamen en technologieën die je van het slagveld terugbrengt, satellieten opzetten om de naties van de aarde te bekijken, nieuwe wapens, bepantsering en uitrusting te bouwen en nuttige nieuwe faciliteiten toe te voegen aan je baseren. Het is ook hier waar u de wereldkaart en de veranderende paniekniveaus van de verschillende landen en continenten kunt volgen. Actie op het hoofdkantoor zal aanvullende doelstellingen bepalen, zoals het levend terugbrengen van een specifieke alien of het stoppen van een poging tot ontvoering in een bepaald land. Er zijn mooi gemaakte tussenfilmpjes om belangrijke plotontwikkelingen aan te geven, en het is allemaal mooi gestructureerd en geanimeerd, met menu's waar mogelijk vermomd als locaties of displays. Het is de lijm die de korte missies met elkaar verbindt.

Behalve dat het meer is dan dat. Hoe vaker je XCOM: Enemy Unknown speelt, hoe meer je beseft dat het hoofdkantoor niet alleen een raamwerk is. Als je niet de juiste projecten onderzoekt, niet de juiste faciliteiten bouwt, satellieten uitzendt en niet alle naties van de aarde beschermt, dan zul je het moeilijk krijgen naarmate het spel vordert. U zult merken dat u de steun van Zuid-Amerika of Azië verliest; je zult ontdekken dat je niet de onderscheppers hebt die je nodig hebt om binnenkomende buitenaardse schepen aan te vallen, of dat je niet de wapens hebt om met nieuwe, meer angstaanjagende buitenaardse wezens om te gaan.

Als we een klacht hebben over XCOM: Enemy Unknown, dan is het dit: dat er niet erg veel begeleiding is over wat je zou moeten doen, of zelfs hoe je het moet doen, buiten de basisschermen. Het is niet moeilijk om dit allemaal zelf te ontdekken, maar het feit dat je de eerste acht gemakkelijk kunt besteden uren spelen om te ontdekken dat je fundamentele fouten hebt gemaakt, kan voor sommigen een schok zijn gamers. Je moet moeilijke keuzes maken, en er is geen manier om alles goed te krijgen. Aan de andere kant, het feit dat je dit kunt doorstaan ​​en toch terug kunt komen voor meer, laat zien hoeveel gameplay er is en hoe verslavend die gameplay kan zijn.

Dat komt omdat XCOM: Enemy Unknown in hart en nieren is Diablo III, Civilization IV of Shogun 2 (let op: alle afgeleiden van klassiekers uit de jaren negentig) - een duivelse time-sink. Er is geen echt gevoel van ontwikkeling van missie tot missie, behalve de introductie van nieuwe aliens en de nieuwe vaardigheden en wapens van je eigen troepen, maar als er iets is dat je gewoon op de been houdt. Het 's nachts spelen, zoals we al hebben gedaan, is dodelijk voor goede slaapgewoonten. De klok kan 2.30 uur 's ochtends aangeven, maar een stem fluistert' nog één missie '. Het zou moeten worden verzonden met een gezondheidswaarschuwing.

XCOM: Enemy Unknown Multiplayer

Zelfs als je moe bent van het afronden van de singleplayer-campagne van de titel, zijn er altijd de XCOM: Enemy Unknown-multiplayer-opties om naar terug te blijven komen. Hier kun je gemengde teams van mensen en buitenaardse wezens opnemen tegen een andere speler, met een tijdslimiet van twee minuten per beurt om de actie snel te laten verlopen. Het loont om ervaring te hebben met verschillende soorten troepen en de meer geavanceerde delen van het spel, maar het is gespannen, goed tempo en vermakelijk.

XCOM: Enemy Unknown Vonnis

XCOM: Enemy Unknown zou altijd een hit worden bij pc-gamers, maar het is ook een enorm indrukwekkende consolegame. Het heeft misschien niet de beste graphics of de grootste sterren, maar het heeft een gladde bediening, een massa persoonlijkheid en een aantal van de meest meeslepende en verslavende gameplay die er is. Als je de originele XCOM-games hebt gespeeld en ervan hield, dan ga je hier hetzelfde mee doen, maar zelfs als XCOM niets voor je betekent, moet je deze game echt proberen