The Darkness II recensie

Platforms: PC, Xbox 360 en PS3

The Darkness II is geen meesterwerk, maar het zou wel eens de beste brok FPS-pulpfictie van het jaar kunnen blijken te zijn. Het is brutaal, luguber, onnodig gewelddadig, ongelooflijk vloek en ongeveer zo subtiel als een honkbalknuppel op het hoofd, maar het is ook woedend tempo, strak gewond en buitengewoon meeslepend. Het is niet een erg lang spel of zelfs niet erg innovatief, maar er zit nauwelijks een greintje vet op. The Darkness II is helemaal moordend, geen filler, voor de hele duur.

Direct volgend op het origineel uit 2007, is het het verhaal van Jackie Estacado, ooit een maffia-huurmoordenaar en nu het hoofd van de familie. Jaren na de gebeurtenissen in The Darkness heeft hij de titulaire entiteit onderworpen - een demonische kracht die Jackie bewoont en hem leent bovennatuurlijke krachten - maar neigt nog steeds naar de herinnering aan zijn vermoorde vriendin, Jenny, die hij niet kon redden in de eerste spel. Onnodig te zeggen dat deze kwetsbare vrede in de follow-up ongeveer twee minuten duurt, die al snel uitgroeit tot een gewelddadige strijd tussen Jackie en zijn familie en een mysterieuze sekte die zich toelegt op het veroveren van The Darkness voor zijn eigen wreedheid loopt af. Met de vreemde rustige stilte om jou en de sterke personages van de game de ruimte te geven om te ademen, is The Darkness II vrijwel een moordpartij van begin tot eind.

Maar wat een moordpartij. Net als de ondergewaardeerde Bulletstorm van vorig jaar, is The Darkness II geobsedeerd door het bieden van nieuwe en interessante manieren om je vijanden naar hun ondergang te sturen. Zie je, de opnieuw ontwaakte krachten van The Darkness geven Jackie twee demonische tentakels om te hanteren. Degene aan de linkerkant kan voorwerpen oppakken, ze gebruiken om Jackie te beschermen of ze naar je vijanden gooien. Als alternatief kan het verbijsterde vijanden oppikken en hun vernietiging op een aantal spectaculair gruwelijke manieren mogelijk maken, of hun hart wegrukken voor een handige gezondheidsoplossing.

Ondertussen kan degene aan de rechterkant worden gebruikt voor het snijden en in blokjes snijden, met horizontale en verticale schuine strepen die u kunt afstemmen met de rechter analoge stick. Bovendien heeft Jackie nog steeds twee gewone mensenhanden om wapens te hanteren, waardoor je de vrijheid hebt om pistolen dubbel te hanteren of een aanvalsgeweer in te pakken terwijl je tentakels vrij zijn om hun werk te doen.

Twee andere factoren maken dit nog spannender. Ten eerste heeft The Darkness II enkele lichte RPG-elementen. Neergeslagen vijanden maken donkere essentie en donkere essentie kan worden besteed aan upgrades, waardoor Jackie dat kan laad gezondheid of munitie op terwijl hij de ingewanden verwijdert, of het openen van schade-boosts, secundaire aanvallen en speciale bewegingen. Ten tweede baart The Darkness een griezelige goblin met een Brits accent, een Darkling genaamd, die opgewekt zal aanvallen (en vervolgens de lijken van je vijanden zal bevuilen). In een aantal gebieden kun je zelfs de Darkling rechtstreeks besturen, terwijl je met een handige upgrade hem kunt oppakken en in de strijd kunt gooien.

Het is een uitgebreide toolkit voor bloedvergieten en chaos, en een van de
grote genoegens van The Darkness II is ontdekken hoe verschillende objecten zijn
kan naar (en vaak door) je vijanden worden geslingerd, en proberen
verschillende combinaties van wapens en vaardigheden. Fans van het origineel
zal een daling in het aantal vaardigheden opmerken, maar in de praktijk voelt het
als een verfijning: een bewuste focus op de onderdelen van de eerste game
dat bleek het leukst. Bovendien is het de moeite waard om te experimenteren. In de
vroege stadia kanonnenvoer gangsters geven je ruimschoots de gelegenheid om te geven
dingen een draai, en deze ervaring loont later wanneer je confronteert
de hardere krachten van The Brotherhood.

Waarom? Omdat The Darkness een zwakte heeft - stap in het licht en al je speciale krachten vervagen. Terwijl de vroege gangstervijanden hier beperkt gebruik van maken, speelt The Brotherhood slim, gebruikend krachtige zaklampen, beschermde, generatoraangedreven lampen en zelfs autokoplampen om de kansen te evenaren hun gunst. In latere stadia krijgt het spel daarom een ​​meer tactische inslag als je kijkt naar manieren om ermee om te gaan de lichten en het omgaan met de hardere leden van The Brotherhood voordat ze de zwakkere opruimen vijanden.

In veel opzichten is het geweldig om een ​​FPS voor één speler als deze te zien. De cel-shaded graphics weerspiegelen de oorsprong van het stripverhaal, met gewaagde effecten en een rijk kleurenpalet dat miljoenen kilometers verwijderd is van het gamma van de grote militaire shooters van vandaag. Het verhaal wordt verteld met dezelfde grote slagen, en hoewel een deel van het subtiliteit en gruizige drama van de eerste Duisternis is verdwenen - samen met de duistere fantasievolle niveaus van een andere wereld - er is nog steeds een diepte in de verhalen die ontbreekt in zoveel grote FPS spellen. The Darkness II heeft personages waar je om geeft, een aangrijpend script en enkele uitzonderlijke momenten die je uit balans brengen. Het levelontwerp is uitstekend, met een goede selectie van geschikte griezelige of smerige omgevingen om te verkennen, en het tempo hapert nooit echt.

Gripes komen neer op twee gebieden. Ten eerste voelen af ​​en toe een baasgevecht uit balans. Zelfs met een checkpoint halverwege lijken ze veel moeilijker dan de levels eromheen. Serieus, The Darkness II is geen epos. Als je het eenmaal voltooit, krijg je de mogelijkheid om de campagne te herhalen met een krachtige Jackie, maar anders heb je een game die je binnen een weekend zou kunnen oppoetsen.

Een kritieke fout? Eigenlijk niet. Om te beginnen hebben we liever een game die de hele weg een geweldige ervaring biedt in plaats van een die dingen opvult en zijn grip op je verliest, en voor een ander heeft de game een secundaire modus genaamd Vendetta. Gespeeld met maximaal drie bondgenoten, het is een zijverhaal dat details invult in de hoofdcampagne, met een internationale cast van niet doen die missies voor Jackie uitvoert met de hulp van een tovenaar relikwieën. Sommige missies zijn te kort, terwijl er soms gewoon niet genoeg vijanden zijn om rond te gaan, maar Vendetta maakt een geweldige aanvulling op het spel voor één speler, en is zoveel meer welkom dan alleen maar een andere aangehaalde, zinloze Deathmatch optie.

Vonnis
The Darkness II, een intense, uiterst gewelddadige, verhalende shooter, is woedend vermakelijk. Wat het aan lengte mist, wordt goedgemaakt in stijl en kwaliteit, en de leuke coöpmodus zal helpen om de levensduur te verlengen. Het is niet subtiel en ook niet een voor de preuts, maar als je van een vleugje duistere fantasie houdt met je explosie, levert dit vervolg met een knaller af.