Destiny: The Taken King recensie

Bijwerken: Destiny 2 is sindsdien gelanceerd

Beschikbaar op Xbox One, PS4 (beoordeeld), Xbox 360, PS3

* Noot van de redacteur: Bungie heeft vorige week een belangrijke update voor Destiny geleverd. Wat volgt zijn indrukken van hoe de update van april de kerngame beïnvloedt, met de originele The Taken King-recensie hieronder *

Ik heb een bekentenis: ik liefde patch-notities lezen. Sinds ik Final Fantasy XI voor het eerst kocht en de updates heb gecontroleerd; lezen over wijzigingen in inhoud die ik nooit zou spelen, leren over klassen die niet ontgrendeld zijn en de kleinste aanpassingen aan vaardigheden die zelden worden gebruikt. Ik vond het geweldig.

Ik lees die updates tot op de dag van vandaag; hoewel minder grondig. Het was hetzelfde verhaal met World of Warcraft en nu Destiny.

Verwant: E3 2016 - Wat we graag zouden zien

Pas in The Taken King kwam de game echt tot zijn recht, Bungie's visie werd volledig gerealiseerd. Dit was voor velen Destiny 2.0; enorme revisies aan veel systemen, met veel nieuwe inhoud voor alle spelers. Sinds de lancering in september zijn er patches geweest, maar niet zo belangrijk als de update van april. Wat volgt is een uitsplitsing van de belangrijkste wijzigingen en hoe deze de gameplay daadwerkelijk beïnvloeden.

Ik dook in de nieuwe opdrachtenreeks die de update biedt; De Taken King is dood en een would-be Prince moet worden opgejaagd voordat hij te machtig wordt. Het is standaardtarief en al met al te kort. Nadat je hem via één missie hebt achtervolgd, voltooi je het verplichte gedeelte "20 dingen verzamelen" van een Destiny-zoektocht voordat je aan de nieuwe Blighted Chalice Strike begint.

Het is op de maan en bevat niets dat fans van het spel zal verrassen, door enkele van de oude kamers die je onderweg hebt gezien om Phogoth te vermoorden opnieuw te gebruiken. Nadat je door de aanval bent gegaan, zul je hem confronteren en verslaan. Gemakkelijk. Te gemakkelijk eigenlijk. Ja, je kunt de aanval in de harde modus spelen (samen met de Winter’s Run Strike), maar de inhoud van de verhaallijn eindigt met dat baasgevecht. Het is kort, maar ik ken op dit moment niet veel mensen die Destiny spelen vanwege het sterke verhaal.

Wat Guardians aan het doen zijn, zijn hardere aanvallen en de raids om betere buit te krijgen, door hun lichtniveaus te verbeteren (de dop van die is verhoogd tot 335), Prison of Elders spelen (en de onlangs toegevoegde Challenge of Elders, waar ik naar toe zal komen) en PvP spelen.

Verwant: Dark Souls 3 recensie

PvP was en blijft mijn grootste probleem met het spel. De reden is tweeledig; Ten eerste denk ik niet dat de ‘Supers’ ooit in overeenstemming zijn geweest met een goede, competitieve scène - maar dat is een heel artikel op zich. Het tweede probleem, dat ik constant ter sprake zie, is de manier waarop Bungie zijn spel in evenwicht houdt. Bepaalde wapens stijgen naar de top in PvP; spelers worden aangetrokken tot die armen totdat de hele gemeenschap ze exclusief gebruikt. Om deze Bungie te bestrijden, zullen de statistieken van deze favoriete wapens veranderen totdat ze in overeenstemming zijn met de rest. Het probleem hier is dat Bungie PvE en PvP niet afzonderlijk in evenwicht brengt; degenen in PvE, die graag bepaalde wapens gebruiken, zijn constant ontzet als ze ontdekken dat de statistieken zijn veranderd vanwege een golf van populariteit in een modus waarin ze geen interesse hebben.

Mijn interesse in PvP is aanzienlijk afgenomen sinds ik Destiny voor het eerst speelde, en de nieuwe update heeft daar weinig aan veranderd.

Koop Destiny: The Taken King van Amazon

Waar deze update interesse in heeft, is PvE. Een constante kritiek op Destiny, of liever de benadering van Bungie, is dat de meeste high-end content die de game biedt, is afgesloten voor een aantal mensen. Het is niet zo dat de invallen en Prison of Elders buitengewoon moeilijk zijn, maar eerder maakt het gebrek aan matchmaking op evenementen op een hoger niveau het moeilijk om er toegang toe te krijgen.

Bungie weet dit, ze hebben dat geaccepteerd, maar het blijft een feit dat ze mensen aanmoedigen om vrienden te maken in het spel en de inhoud op die manier aan te pakken. Deze update lost dit probleem enigszins op door matchmaking voor een deel van de PvE op een hoger niveau te brengen runs, waardoor solospelers snel kunnen groeperen en spullen kunnen krijgen die hen naar het hogere licht kunnen duwen niveaus.

Verwant: Ratchet en Clank recensie

In feite, tijdens het spelen van deze update, vond ik de buit veel meer lonend en mijn lichtniveau groeide sneller dan in enig ander stadium. Het is een leuke zet en geeft mensen die de groep of de tijd niet kunnen verzamelen om de raids te spelen, het gevoel dat ze niet uitgesloten zijn van het zijn van "topniveau" -spelers.

Telkens wanneer ik las over Final Fantasy XI, DOTA 2, WOW of een ander spel met uitgebreide patchnotities, vroeg ik altijd "is dit genoeg om me het spel opnieuw te laten spelen?"

The Taken King was genoeg om me terug te brengen en, als een meer informele speler, brandde ik de inhoud niet zo snel door als sommigen. Destiny wordt echter geconfronteerd met een probleem waar MMO-games al jaren mee te maken hebben. Toen ik Final Fantasy XI, of zelfs World of Warcraft, voor het eerst speelde, had ik gewoon ontzag voor de wereld. Ik las missielogboeken, ik sprak met NPC's en raakte verdwaald in een enorme, mooie ruimte. Naarmate spelers meer en meer gewend raakten aan het functioneren van deze spellen, werden ze bedreven in het vinden van de weg van de minste weerstand. Dat wil zeggen "hoe snel kan ik mijn doel bereiken?"

Het lot heeft hier ook last van. Mensen willen in zo kort mogelijke tijd naar het hoogste niveau. Als je het soort speler bent dat graag door inhoud ploegt, dan kan het zijn dat Destiny's April Update ontbreekt, vooral voor solospelers. Als je echter alle inhoud van een game wilt zien, werk je langzaam door elk hoekje en gaatje van elke nieuwe ruimte is er misschien genoeg om je door te laten gaan totdat er meer concrete DLC-plannen arriveren, of misschien nieuws over Destiny 2.

De originele The Taken King Review (door Stuart Andrews) volgt:

Nou, dit lijkt er meer op. Waar twee uitbreidingen moeite hebben gehad om er meer voor te doen Lotsbestemming dan de fans meer materiaal te geven om doorheen te slijpen, komt The Taken King met de 2.0-update en geeft de game precies wat het nodig had.

Je zou kunnen zeggen dat de gratis update veel van het zware werk doet en het originele Destiny-eindspel omzet in iets duidelijkers, toegankelijker en lonender, maar The Taken King bouwt daarop voort door inhoud te leveren die de moeite waard is wachten op.

Deze keer kunnen we stoppen met piekeren over missies die simpelweg het bestaande materiaal hergebruiken of de overmatige afhankelijkheid van aanvallen en invallen. The Taken King heeft een campagne die telt.

Het helpt dat Bungie zijn verhalende mojo lijkt te hebben herontdekt. Het is niet dat de plot te veel is. Oryx, de vader van Crota, heeft gehoord wat er met zijn zoon is gebeurd in The Dark Below en heeft zijn troepen verzameld - de Taken - om naar binnen te vliegen en het zonnestelsel te verwoesten. Jij, Ghost en je mede-Guardians moeten hem stoppen. Dat is het ongeveer.

Basisspullen? Ja, en veel gaat nog steeds onder- of helemaal onverklaard. Toch zorgt Bungie ervoor dat het werkt, begint met een spectaculaire film en koppelt missies aan meer tussenfilmpjes en speurtochtgevers met karakter en humor.

Ghost, nu ingesproken door Nolan North, begint zich te ontwikkelen tot iets dat meer is dan een MacGuffin verdedig terwijl golf na golf van vijanden aanvallen (een Destiny-hoofdbestanddeel dat The Taken King ijverig negeert). Eris Morn blijft de doom-profeterende ellende van The Tower, maar wordt op interessantere en soms humoristische manieren gebruikt.

De show wordt echter gestolen door Nathan Fillion's Hunter-class Vanguard, Cayde-6. Slimme mond en dol op snel en los spelen met bevelen, hij geeft The Taken King een broodnodige explosie van plezier. Net als The Dark Below is het een somber verhaal van goed versus duivels kwaad, maar het is lang niet zo duidelijk.

En tot slot introduceert The Taken King een heel nieuw gebied: Oryx 'kolossale Dreadnought, geparkeerd in een baan rond Phobos en deels vlaggenschip, deels griezelig mobiel Hades. Het zit vol met de grimmige, cyclopische, Lovecraft-meets-Giger-architectuur die je je nog zult herinneren uit de vrolijke schuilplaatsen van The Hive op de maan - de Crota-appel viel niet ver van de Oryx-boom op het gebied van interieurontwerp - maar gedaan op een nog spectaculairder schaal. Significante delen van de campagne van The Taken King vinden daar plaats en laten delen van de campagne zien gigantische lay-out, maar er is genoeg te ontdekken in volgende aanvallen, patrouilles en, uiteindelijk, invallen.

Zie ook: Destiny tips en trucs

The Taken zijn ondertussen meer dan alleen de geremixte Hive die je zou verwachten. Elk neemt bekende vijanden, maar geeft ze een rare, donkere en griezelige make-over, om nog maar te zwijgen van nieuwe aanvalspatronen die het vanille denken van Destiny op zijn kop zetten.

De meegenomen kapiteins vuren enorme sferen van duisternis af die je half verblinden en je kwetsbaar maken voor aanvallen. Taken Thralls haasten zich niet meer, maar kunnen korte afstanden teleporteren, waardoor ze moeilijkere melee-tegenstanders worden. Taken Psions splitsen en vermenigvuldigen zich, terwijl Taken Goblins nieuwe vijand-buffing-rollen hebben.

The Taken zijn uitdagende tegenstanders, die zelfs de machtigste Guardians hard pushen.

Terwijl hij zijn verhalende mojo herontdekt, lijkt Bungie ook opnieuw te hebben geleerd hoe hij geweldige missies moet bouwen. Natuurlijk, The Taken King heeft zijn generieke Destiny-momenten en zijn secties waar het terugvalt op oud Doom-, Half-Life- en Halo-riffs, maar er is hier meer fantasie en een echte bereidheid om te mixen dingen omhoog. Er zijn secties die werken zoals puzzels, stealth-reeksen, achtervolgingsreeksen en secties met een bijna platformgame-gevoel, terwijl sommige gevechten nu zijn veel minder over hoe je grote aantallen aanpakt of een stiekeme plek vindt om een ​​hardere vijand neer te halen, en meer over mobiel blijven en prioriteiten stellen doelen.

Zie ook: PS4 versus Xbox One

Het belangrijkste is dat wat fans het leukst vinden aan Destiny - de combinatie van Diablo's kill, loot en upgrade-cyclus en Halo's gepolijste gevechten - alleen maar beter wordt met The Taken King. Interessante wapens, klassespecifieke speciale aanvallen en slimme AI maken elk vuurgevecht spannend en anders dan het vorige, en nog meer wanneer je andere spelers in de mix gooit. De buitendruppels zijn in ieder geval een beetje te genereus en bombarderen je met zo'n constante stroom nieuwe wapens en nieuwe bepantsering, om nog maar te zwijgen van upgrades, dat je regelmatig de kit moet demonteren om de selecties te behouden gluten vrij. Toch hebben we dat liever dan eindeloze teleurstellingen en nutteloze engrammen.

Dit werkt hand in hand met het nieuwe voortgangssysteem van Destiny 2.0, dat de level cap verhoogt naar 40 en het nu rechte stuk splitst. ervaringsgebaseerde niveaus, die de toegang tot missies en uitrusting regelen, en je lichttelling, die je aanval en verdediging bepaalt toestand. Het algehele effect is om de voortgang veel duidelijker te maken, maar ook om elke activiteit meer lonend te maken. Terwijl je tegen het einde van de campagne de levellimiet nadert, het feit dat elke kill, elke quest, elke premie en elke upgrade is voltooid gemaakt heeft een duidelijke impact op je niveau en / of je lichttelling betekent dat je niet langer het gevoel hebt dat je aan het slijpen bent voor fractionele verbeteringen.

Zie ook: Beste spellen 2015

Zelfs als de campagne voorbij is, zijn er nog genoeg goede dingen om je hier een weg door te banen. Net als in de vorige uitbreidingen, blijven personages speurtochten uitdelen die je overal rond de zonne-energie brengen systeem, maar deze keer voelen deze minder aan als druk werk, en meer als een natuurlijke voortzetting van de verhaallijn. Nieuwe aanvallen geven je weer meer aanvallen op de Dreadnought en op Vex, Taken en Fallen krachten rond het zonnestelsel Bungie's groeiende zelfvertrouwen laten zien met baas- en mini-baasgevechten en zijn bereidheid om dingen door elkaar te halen gameplay. Net als bij The Hive in The Dark Below, beginnen de Taken en hun flikkerende, giftige tekens zich te manifesteren in bestaande gebieden, terwijl Dreadnought-patrouilles je meer ruimte geven om Oryx 'zeer griezelige omgeving te verkennen wieg.

Elke klasse krijgt ook een nieuwe mini-missiereeks, waarmee een nieuwe subklasse wordt ontgrendeld met een aantal geweldige nieuwe vaardigheden. Als tovenaar speel ik een enorme kick van het uitproberen van de Stormcaller, een bliksemsnelle kick-ass machine met een fantastische zwevende, explosieve aanjager. We krabben momenteel nog steeds aan de oppervlakte met dit spul, maar geloof ons: je hebt het nieuwe missielogboek nodig om je verschillende verplichtingen bij te houden. En dat is zonder een gloednieuwe inval, die naar verwachting tegen het einde van deze week live zal gaan.

Zie ook: Beste PS4-games 2015

Vind je je multiplayer competitiever? Nou, er zijn hier ook genoeg lekkers voor jou. Samen met zeven nieuwe kaarten (waarvan acht voor PS4-gamers) krijgen we twee nieuwe Crucible-modi - Rift en Mayhem - die Crucible een sportieve draai geven of de draaiknoppen voor vaardigheid en supercharging ver voorbij draaien maximum.

Al met al is The Taken King precies wat Destiny nodig had. Het is altijd een goed spel geweest - miljoenen zouden het niet zo dwangmatig spelen als het zo saai was als de nee-zeggers suggereren - maar het voelde alsof het eigen niche, die een niveau van toewijding en tijd vereist waar veel spelers niet mee kunnen leven, om nog maar te zwijgen van een zekere opzettelijke blindheid voor de tekortkomingen van het spel. Met de update en The Taken King is Destiny inclusiever, gevarieerder, boeiender en vooral leuker geworden.

Zie ook: Beste Xbox One-games 2015

In feite is onze enige echte klacht de prijsstelling. Ongetwijfeld krijgen Destiny-nieuwelingen de beste deal, met een legendarische editie die je het bijgewerkte en verbeterde origineel geeft plus alle drie de uitbreidingen voor slechts een paar pond meer - en soms minder - dan u alleen voor de uitbreiding betaalt. Dit lijkt een beetje moeilijk op het bestaande spelersbestand, en als het iets goedkoper zou zijn, zou de nieuwe uitbreiding een nog hogere score krijgen.

Vonnis
The Taken King is niet zozeer een Destiny-uitbreiding als wel een grondige herwerking, voortbouwend op de fundamenten die zijn gelegd door de update van versie 2.0 om het eindspel zowel aantrekkelijker als toegankelijker te maken. De campagne zelf is sterk, gevarieerd en boeiend en introduceert een geweldige nieuwe setting die de komende maanden de speurtochten en stakingen zou moeten voeden. Kom terug Guardians, en neem je vrienden mee - Bungie lijkt de Destiny te hebben geleverd waar we allemaal op hebben gewacht.