Panasonic Lumix DMC-GF1 recensie

Binnen de digitale camera-industrie zijn er bepaalde concepten die circuleren als memes; iedereen lijkt het erover eens te zijn dat ze een heel goed idee zijn en precies wat iedereen wil, maar niemand lijkt precies te weten waarom of waar het idee vandaan kwam. Een van deze ideeën die de afgelopen tien jaar de ronde doet, is het idee dat digitale SLR-camerasystemen veel te groot en omvangrijk zijn, en dat wat mensen echt willen, is een alternatief dat alle veelzijdigheid en beeldkwaliteit van een DLSR biedt, maar dan in een veel kleinere en lichtere formaat. Door de jaren heen zijn veel camera's geprezen als de belichaming van dit concept, meestal geavanceerde superzoom- of bridgecamera's, of compactcamera's met handmatige belichtingsregeling. Sommigen van hen waren op zichzelf al zeer goede camera's, maar ze zijn allemaal om de een of andere reden tekortgeschoten.

Nu lijkt het er echter op dat die ongrijpbare echte DSLR-vervanger eindelijk gearriveerd kan zijn, in de compacte en lichtgewicht vorm van de nieuwe Panasonic Lumix DMC-GF1. Het is het nieuwste model in het revolutionaire G Micro-systeem van Panasonic, in navolging van het origineel

Lumix G1 en de HD-video uitgerust Lumix GH1 die ik vorige maand heb beoordeeld. Het systeem is gebaseerd op het Micro Four Thirds-sensor- en lensbevestigingspatroon dat Panasonic samen met Olympus heeft ontwikkeld en dat ook is gezien op de Pen E-P1 camera. Het maakt gebruik van dezelfde 17,3 x 13 mm Four Thirds-sensor als de digitale spiegelreflexcamera's van Olympus, maar met de omvangrijke reflexspiegel en optische zoeker die altijd een kenmerk zijn geweest van conventionele spiegelreflexcamera's camera's.

Vergelijkingen tussen de GF1 en de Olympus E-P1 zijn onvermijdelijk. Beide zijn voorbeelden van een type camera dat nog geen genoegen moet nemen met een breed geaccepteerde naam, een relatief compacte camera met een reeks lichtgewicht verwisselbare lenzen. Een snelle blik op de specificaties van beide camera's laat een aantal overeenkomsten zien. Beide gebruiken hetzelfde type 17,3x13 mm Four-Thirds Live MOS 12,1 megapixelsensor, beide hebben (uiteraard) dezelfde lensvatting en beide hebben geen ingebouwde zoeker, maar vertrouwen in plaats daarvan op een grote monitor van drie inch, hoewel het scherm van de GF1 het dubbele heeft resolutie. Beide camera's zijn binnen een paar millimeter even groot, maar de GF1 is 100 gram lichter, dus heeft misschien een sterkere claim dat hij de compactcamera van de fotograaf wordt genoemd.

In tegenstelling tot de modieuze retro-chic van de Olympus E-P1 is het ontwerp van de GF1 relatief ingetogen, met een eenvoudige rechtlijnige vorm die doet denken aan een vintage meetzoekercamera, iets dat de traditionalisten ongetwijfeld een paar seconden zal aanspreken voordat ze beginnen te trillen en een andere moeten kopen Leica. In veel opzichten lijkt de GF1 op een opgeschaalde versie van de alom geprezen versie Lumix LX3. De vorm en verhoudingen lijken erg op elkaar, met dezelfde bedieningslay-out op het bovenpaneel, centraal gemonteerde flitsschoen en zelfs een vergelijkbare pop-upflitser. De bouwkwaliteit is uitstekend, zoals we van Panasonic gewend zijn, en de pasvorm en afwerking zijn van zeer hoog niveau. Net als andere camera's in de G Micro-serie is de GF1 verkrijgbaar in de kleuren zilver, rood of het hier getoonde zwart.

De lay-out van de bedieningselementen op het achterpaneel is eerlijk gezegd een beetje een puinhoop, met een reeks verschillend gevormde knoppen die schijnbaar willekeurig over de achterkant van de camera zijn verspreid, maar ik vind het eigenlijk best leuk. De belangrijke bedieningselementen zitten op de goede plek, met een stelwieltje onder de duim en de AE ​​/ AF-vergrendeling knop ernaast, en de rest is in ieder geval duidelijk gelabeld, goed gemonteerd en heeft een mooi positief voelen. Om eerlijk te zijn is het rechthoekige lichaam met zijn kleine handgreep niet het meest comfortabele in de wereld om vast te houden, maar het is gemakkelijk om een ​​paar kleine eigenaardigheden te vergeven, omdat de GF1 erg leuk is om gebruik. Het heeft die ondefinieerbare charme waardoor je het wilt oppakken en foto's wilt gaan maken. Dit is het soort camera waar mensen verliefd op worden.

De GF1 heeft veel van dezelfde features als de Olympus E-P1, maar de uitvoering is iets anders. Beide camera's zijn voorzien van 1280 x 720 HD-video-opnamen, maar terwijl de E-P1 stereogeluid heeft via niet-directionele microfoons, heeft de GF1 alleen mono-audio en geen voorziening voor een externe microfoon, maar biedt een breder scala aan resoluties en frame rates, en neemt het resultaat op in de hogere kwaliteit AVCHD Lite formaat. Het kan maximaal 110 minuten video opnemen met maximale kwaliteit, hoewel het type lens dat wordt gebruikt om de een of andere reden een klein verschil maakt in de opnametijd.

Het is de moeite waard erop te wijzen dat de GF1, net als de andere modellen in het G Micro-systeem, geen ingebouwde beeldstabilisatie heeft. De meeste lenzen in het systeem zijn uitgerust met het veelgeprezen Mega OIS optische beeldstabilisatiesysteem van Panasonic, maar de hier getoonde 20 mm f / 1.7 kitlens niet. Het is niet zo'n groot probleem, omdat de groothoek en de korte sluitertijd onscherpte door cameratrilling helpen voorkomen, maar het kan een probleem zijn met lenzen van derden, als en wanneer ze verschijnen. Over de vraag of u Olympus-lenzen op de GF1 kunt gebruiken, lijkt het antwoord echter een gekwalificeerd ja te zijn niemand die ik heb gesproken bij Olympus of Panasonic was bereid categorisch te zeggen dat ze dat zouden doen werk. Andere Four Thirds-lenzen en zelfs Leica-lenzen kunnen via optionele adapters op de GF1 worden gebruikt. Het is vrij veilig om te zeggen dat de Panasonic Mega OIS niet werkt als de lenzen op de E-P1 worden gebruikt.

De GF1 is bedoeld om fotografen een echt alternatief te bieden voor een digitale SLR, dus hij moet ook een SLR-achtig niveau van creatieve controle bieden. Het heeft automatisch programma, diafragma- en sluitertijdvoorkeuze en volledig handmatige belichting, met een reeks sluitertijden van 1 / 4000ste van een seconde tot 60 seconden, met een B-instelling voor langere belichtingstijden. De belangrijkste creatieve toonregeling is de filmmodus, een reeks voorinstellingen die in het menu kunnen worden ingesteld en vervolgens via het snelmenu kunnen worden geselecteerd. Elke preset kan worden aangepast voor contrast, scherpte, verzadiging en - ongebruikelijk - ruisonderdrukking, met vijf aanpassingsstappen voor elke parameter. De camera kan afbeeldingen opnemen in SRGB- of Adobe RGB-kleurruimten en heeft natuurlijk een Raw-modus om ongecomprimeerde 14 MB-bestanden op te nemen.

Het menusysteem is vrij complex, met een uitgebreid "Snelmenu" dat door elk onderdeel van de uiterst grondige weergave van monitordata bladert en waarmee u elke parameter kunt aanpassen. U kunt zelfs selecteren of u wilt dat het scherm de resterende videotijd of het aantal resterende foto's weergeeft. Daarnaast is er een groot hoofdmenusysteem, met zowel een aangepast menu als een aanpasbaar My Menu. De Fn-knop kan ook worden aangepast voor snelle toegang tot een bepaalde functie. De standaardinstelling is de aanpassing van de filmmodus.

De videomodus is een beetje beperkt in vergelijking met de GH1, maar is zeker superieur aan de meeste andere digitale compactcamera's. Er is een rode knop op het bovenpaneel die direct begint met filmen in automatische modus, maar er is ook een automatisch programma modus voor video-opname die een zekere mate van creatieve controle mogelijk maakt, inclusief filmmodus, AF-modus, meetmodus en meer.

Het assortiment lenzen dat beschikbaar is voor het G Micro-systeem is momenteel vrij beperkt, wat enig potentieel zou kunnen ontmoedigen kopers, maar de zes lenzen die momenteel beschikbaar zijn, zijn erg goed en dekken alles van groothoek tot 400 mm-equivalent. De nieuwe f / 1.7 20 mm "pancake" -lens (en ja, ik ben het ermee eens dat dat een stomme naam is) is fantastisch, met fantastische helderheid en scherpe details van hoek tot hoek. Ik kon niet op tijd een zoomlens bemachtigen voor deze review, maar fotograferen met een prime-lens is altijd leuk, en het leek veel op het gebruik van een van mijn oude 35 mm spiegelreflexcamera's met een vaste 50 mm lens. Aangezien ik vermoed dat dit precies het gevoel is waar Panasonic naar op zoek was met deze lens en camera combinatie, is dat zeker gelukt.

Qua prestaties voldoet de GF1 niet helemaal aan de standaard van een professionele DSLR van topkwaliteit, maar hij is in ieder geval een match voor de meeste instapmodellen en veruit superieur aan welke compactcamera dan ook. Het start op in iets meer dan een seconde, maar het duurt ongeveer twee en een halve seconde om weer uit te schakelen. In de enkelvoudige opnamemodus kan het één opname per seconde behouden, terwijl het in de continu-opnamemodus kan behouden drie opnamen per seconde schijnbaar voor onbepaalde tijd, met continue focus, wat helemaal niet slecht is standaard.

De GF1 heeft een 23-punts autofocussysteem met contrastdetectie met gezichtsdetectie en onderwerp volgen, en is in de meeste gevallen extreem snel en nauwkeurig. De scherpstelling bij weinig licht is uitstekend, met een goede heldere AF-hulplamp die het mogelijk maakt om in totale duisternis op een afstand van enkele meters scherp te stellen. Het scherpstellen op korte afstand kan echter vrij traag zijn, met wat jagen, gevolgd door scherpstellen op het verkeerde deel van het onderwerp. Gelukkig is de monitor scherp genoeg om nauwkeurig handmatig scherp te stellen. De G Micro-lenzen hebben elektromechanische handmatige scherpstelling via een ring op de lens en de monitorweergave vergroot onmiddellijk automatisch zodra de scherpstelring wordt bewogen om te helpen bij een nauwkeurige handleiding focussen.

Geen enkele camera komt in aanmerking als vervanging van een spiegelreflex, tenzij deze een SLR-achtige beeldkwaliteit kan produceren, maar de GF1 heeft een een aantal voordelen ten opzichte van eerdere pretendenten op de troon, namelijk dat het een sensor van SLR-formaat en een Leica-lens heeft technologie. Kijkend naar de testopnames die ik met de f / 1.7 20 mm-lens maakte, was ik meteen onder de indruk van het haarscherpe detail van hoek tot hoek, zonder enig spoor van tonvormige vertekening of chromatische aberratie. Zelfs bij het fotograferen met maximaal diafragma is de optische kwaliteit absoluut fantastisch. De Four Thirds-sensor lijkt er ook perfect op te zijn afgestemd en produceert uitstekende opnamen ondanks het lage licht en de lange belichtingstijden.

Het Four Thirds-systeem heeft zich nu goed bewezen over verschillende generaties camera's, en de enige overgebleven vraag is of het ooit kan tippen aan een grotere APS-C-sensor voor beeldruisbeheersing. Als de GF1 enig bewijs is, is het antwoord op die vraag "ja". Het maken van logboekopnamen bij weinig licht met hoge IS-instellingen is meestal een zeker recept voor chronische beeldruis, en sommige eerdere 4/3 camera's zijn hier tegenaan gelopen bepaalde hindernis, maar de GF1 presteerde veel beter dan ik had verwacht en produceerde vrijwel ruisvrije beelden bij 800 ISO, wat ik zou verwachten van een goede APS-C digitale SLR. Zie de bijgevoegde voorbeeldopnames om zelf te beoordelen, maar persoonlijk zou ik de GF1 graag gebruiken in plaats van elke huidige mid-range APS-aangedreven digitale SLR. Als een meer draagbaar alternatief voor een DSLR is het een plezier om te gebruiken, presteert het goed en levert het geweldige resultaten op. Het enige kleine nadeel is de relatief hoge prijs, maar het is vermeldenswaard dat dankzij het enorme succes in In Japan is de prijs van de Lumix G1 al gedaald tot onder de £ 500 met een kitlens, dus misschien volgt de GF1 pak.

"'Vonnis"'
Met de Lumix GF1 heeft Panasonic een camera gemaakt waarvan ik zeker weet dat deze als een klassieker zal worden beschouwd. Het biedt echt vergelijkbare flexibiliteit en beeldkwaliteit als een goede digitale SLR in een vorm die in een jaszak kan glijden. Bouwkwaliteit, prestaties en vooral de beeldkwaliteit zijn allemaal van de hoogste orde. Als de prijs daalt tot het niveau waar de G1 zich nu bevindt, zou ik er serieus een kopen.

”Op de volgende pagina's laten we een reeks testopnames zien. Op deze pagina is de afbeelding op volledige grootte bij de minimale en maximale ISO-instellingen verkleind om u de volledige afbeelding te laten zien, en er is een reeks uitsneden met volledige resolutie genomen van originele afbeeldingen met een reeks ISO-instellingen om de algehele afbeelding weer te geven kwaliteit. Deze foto's zijn binnenshuis gemaakt met gereflecteerd natuurlijk licht "

—-

Dit is het volledige frame bij 100 ISO.

—-

Ondanks de 1,3 seconde belichting bij f / 4 en ISO 100 is er geen ruis in deze opname.

—-

Nog steeds geen ruis bij 200 ISO.

—-

400 ISO en alles is goed. Bij deze lichtniveaus zouden de meeste compacts inmiddels problemen hebben.

—-

Zelfs bij 800 ISO is er vrijwel geen ruis in deze opname. 1 / 6e van een seconde, f / 4.

—-

Er is wat kleurruis zichtbaar bij 1600 ISO, maar de opname is nog redelijk bruikbaar.

—-

Bij 3200 ISO best veel ruis.

—-

Dit is het volledige frame bij 3200 ISO.

—-

”Op de volgende twee pagina's wordt een reeks algemene testopnames getoond. In sommige gevallen is de afbeelding op volledige grootte verkleind voor bandbreedtedoeleinden en is er een uitsnede van de oorspronkelijke afbeelding met volledige resolutie onder geplaatst om de algehele afbeeldingskwaliteit weer te geven. Op sommige andere afbeeldingen kan worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te bekijken. ”

—-

De 20 mm kitlens is te breed voor mijn standaard testopname en zoomt niet in, dus ik kwam wat dichterbij.

—-

Het niveau van fijne details en contrast is zo goed als alles wat je van een APS-C DSLR mag verwachten.

—-

Ondanks de groothoeklens is er geen spoor van vervorming.

—-

Centrumscherpte is uitstekend.

—-

Ondanks opnamen met maximaal diafragma is er geen spoor van chromatische aberratie of hoekvervaging.

—-

"Hier zijn enkele algemene testopnames om de algehele beeldkwaliteit van de camera te helpen evalueren, inclusief dynamisch bereik, kleurweergave en het zoombereik van de lens. Op sommige afbeeldingen kan worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te downloaden. ”

—-

In de standaardmodus is het dynamische bereik niet briljant, met donkere schaduwen en doorgebrande hooglichten.

—-

In de intelligente automatische modus is er meer schaduwdetail en zijn de hooglichten ook beter.

—-

Levendige monochrome modus voegt contrast toe aan dit historische beeldhouwwerk.

—-