The Cave - The Cave: The Verdict Review

Uw keuze is belangrijk
Het slimme is dat alles berust op de helden die je selecteert. Deze variëren van een domme hillbilly tot een paar verwrongen tweelingen tot een ridder die misschien niet alles is wat hij lijkt. Verschillende combinaties bieden niet alleen alternatieve oplossingen voor een deel van de puzzels, maar je keuze heeft ook invloed op de gebieden waarin je speelt en de volgorde waarin je ze speelt. Sommige gebieden blijven van spel tot spel hetzelfde, maar als je de ridder, de Hillbilly en de wetenschapper kiest, krijg je een ander spel dan iemand die de avonturier, de monnik en de tweeling kiest.

Speel het maar één keer door en je loopt het risico enkele van de meest inventieve gebieden te missen, zoals het gestoorde familiehuis van de Twin of de met dodelijke valstrikken verpakte Egyptische tombe van de avonturier. Wat meer is, zonder meerdere keren te spelen, zul je niet het achtergrondverhaal van elk personage zien. Hoewel je The Cave in ongeveer vijf uur zou kunnen voltooien, zal het behoorlijk wat langer duren om er goed mee te concurreren.

Moppert en kreunt
Nu zijn er verschillende punten van kritiek die je kunt uiten in The Cave. Een daarvan is soms een rare schok op het scherm terwijl de game een deel van het huidige gebied laadt, en sommige mensen vinden dit enorm irritant. Dat deden we niet, maar misschien zijn wij dat gewoon. Ondertussen zijn de platformbedieningen niet zo strak of responsief als je zou vinden in een Rayman of een Mario, hoewel dit is iets waar je aan gewend raakt, en het is niet zo dat de game je vraagt ​​om veel echt veeleisende acrobaten uit te voeren prestaties. In feite, zoals de grot zelf je eraan herinnert, kun je niet doodgaan in The Cave (alles wat fataal is, brengt je gewoon terug naar een punt in de buurt).

De meest serieuze klacht is dat het opdelen van het spel in gedefinieerde gebieden en het beperkte aantal beschikbare objecten betekent dat de puzzels niet bijzonder veeleisend zijn. Zonder twijfel degenen onder ons die onze tanden hebben gesneden op Day of the Tentacle, Secret of Monkey Island en Grim Fandango (of op de Infocom- en Magnetic Scrolls-games die eraan voorafgingen) zullen The Cave niet vaker dan af en toe vinden uitdagend. Toch is er nog steeds iets boeiend aan de stroom puzzels, en het is een spel waar je met plezier doorheen kunt rollen in een paar zittingen. Het is waar dat er wat terugloop rond het complex moet worden gedaan, maar gebruik je trio efficiënt en je kunt dit gemakkelijk tot een minimum beperken.

Sommigen zullen het daar niet mee eens zijn, maar we kunnen The Cave veel vergeven, want het heeft één ding dat nog meer onberispelijke games missen: persoonlijkheid. De hoofdrolspelers hebben misschien niet de slappe charme van Guybrush Threepwood of de pure nerd-aantrekkingskracht van Bernard van de Dag van de Tentakel, maar elk heeft zijn eigen verwrongen verhaal en duister geheim te onthullen. De secundaire personages zijn eigenlijk beter, elk geuit met het soort dwaze dialoog die ooit de voorraad en handel was van LucasArts-avonturen. Het beste van alles is de Grot zelf, een raadselachtige entiteit met een spelonkachtig ego en een mooie lijn in sardonische grappen. The Cave zal je niet zo veel aan het lachen maken als Monkey Island 2, maar het is een heel gemakkelijk spel om te spelen en van te houden.

Vonnis
Het is gemakkelijk om meegesleept te worden in wat The Cave niet is - een grafisch avontuur dat bestand is tegen een LucasArts-klassieker - en te missen hoe leuk het is. Dit is een slim geschreven, goed ontworpen arcade-avontuur, met enkele fijne puzzels, grappige momenten en een mooie lijn in zwarte humor. Er zijn enkele kleine problemen met de besturing en de puzzels kunnen uitdagender zijn - maar The Cave is een game die niet alleen beloont voor herhalen, maar er praktisch om smeekt.