Samsung YP-P2 8GB Mediaspeler recensie

Op dit moment lijdt het geen twijfel wat de coolste gadgets van dit moment in de hoofden zijn van het publiek dat digitale muziek koopt. Het zijn de nieuwste touchscreen-gestuurde apparaten van Apple. Ongeacht uw voorkeuren of welke technologische bijl u ook moet slijpen, u kunt onmogelijk ontkennen dat beide iPhone en iPod touch zijn geweldige voorbeelden van wat er kan worden gedaan met een eenvoudig concept en geweldig software- en hardware-ontwerp.

Het grote probleem is dat om een ​​van deze te bemachtigen, je behoorlijk wat geld moet uitbetalen. We weten allemaal hoe duur een iPhone is - zelfs voordat je de prijs van het verplichte contract hebt bereikt - en degenen die de telefoon niet willen, moeten nog steeds door de neus betalen voor de Touch.

Maar er is nog een andere manier om een ​​sexy muziekspeler met touchscreen te bemachtigen, namelijk de Samsung YP-P2. Het is vanaf het begin duidelijk dat dit ontzettend hard probeert om de iPod Touch te evenaren. Het heeft een hard touchscreen met weinig andere bedieningselementen op het voorpaneel. Het ziet er zelfs hetzelfde uit, hoewel het kleine ronde element aan de korte rand van het scherm slechts een statuslampje blijkt te zijn, geen homeknop zoals op de Touch.

Bij nadere beschouwing blijkt echter dat dit toch geen regelrechte afzetterij is, en in veel opzichten de meer praktische muziekspeler. Om te beginnen is hij veel kleiner en beter in zakformaat dan de Touch. Met 100 x 52 x 9,9 mm en 85 g zal het niet snel in de piepkleine hall of fame komen, maar het is een verdomd gezicht dat slanker is dan het Apple-apparaat en het is net zo goed in elkaar gezet. Hoewel het scherm vette vingerafdrukken aantrekt als een vuilmagneet, lijkt het zeer krasbestendig en is de rest van het toestel extreem solide.

Het heeft speciale hardwarecontroles voor veelvoorkomende functies, iets wat de Touch mist: volumeregelaars bevinden zich op de rechterrug, terwijl de stroomvoorziening knop en hold-schakelaar bevinden zich aan de rechterkant, wat alleen maar bijdraagt ​​aan de bruikbaarheid van de speler en betekent dat het volume kan worden aangepast, of je nu in het menu of in de muziek zit visie. En een andere functie die ontbreekt in de Touch die je hier krijgt, is een FM-tuner. Vreemd genoeg is er ondanks de aanwezigheid van een externe microfoon geen spraakopnamemodus.

Door de voorkeur te geven aan Bluetooth boven Wi-Fi, heeft de YP-P2 misschien wel de handigere draadloze functie; tenminste wat de muziekluisteraars betreft. Hierdoor kun je de YP-P2 op de meeste headsets en bluetooth speakers aansluiten voor draadloos luisteren en bedienen. Ik heb het getest met een Papegaaienfeestje luidspreker en een paar Cerulean F1 stereo Bluetooth-oortelefoons en ontdekte dat het perfect werkte. Er gaan geruchten op internet dat je de YP-P2 ook als draadloze headset kunt gebruiken door hem te koppelen met je telefoon zodat u naar uw muziek kunt luisteren en naadloos kunt bellen, maar helaas was deze functie niet beschikbaar tijdens de test apparaat. Misschien komt het beschikbaar in een toekomstige firmwarerelease - dat zou in ieder geval de momenteel redundante microfoon verklaren.

Houd er natuurlijk rekening mee dat het gebruik van de Bluetooth-verbinding invloed heeft op de levensduur van de batterij. Het is maar goed dat het indrukwekkend begint, met een batterijlevensduur van 35 uur zonder dat het apparaat is ingeschakeld, omdat het overschakelen naar de draadloze modus het terugbrengt naar een acceptabele, maar niet overweldigende 12 uur. Het bekijken van video terwijl Bluetooth is ingeschakeld, leidt waarschijnlijk niet tot bruikbare prestaties; het begint om vijf uur met Bluetooth uitgeschakeld. Maar er is nog een reden om Bluetooth niet te gebruiken: het zou betekenen dat u de sterkste punten van deze speler misloopt: de geluidskwaliteit.

De laatste Samsung-speler die ik heb beoordeeld, was de YP-T9, wat op deze afdeling teleurstellend was. Niet zo de YP-P2. Geholpen door een aantal zeer krachtige specificaties (22 mW per kanaal), heeft het het soort punch en kracht dat de iPod touch (en bijbehorende Apple-producten) kunnen alleen maar dromen. Het is niet zo duidelijk aan de bovenkant en in de middentonen als ik zou willen, maar het enorme aanbod brengt dit in evenwicht, en betekent dat grotere, moeilijker te besturen hoofdtelefoons kunnen worden gebruikt zonder dat u een extra hoofdtelefoonversterker nodig hebt om een ​​bevredigend volume te bereiken niveaus. De oordopjes in de doos zijn overigens oké, maar niets bijzonders. Je hebt een halfwaardige aftermarket-set nodig om volledig te profiteren van de mogelijkheden van de YP-P2.

Ik begon mijn luistertests met een beetje KT Tunstall en na een paar minuten werd duidelijk dat de YP-P2 niet kan tippen aan spelers zoals de Trekstor Vibez en Creatieve Zen voor duidelijkheid en sfeer. Maar waar het wel goed presteert, is met hardere rock en elektronische muziek - Biffy Clyro’s 'Puzzle' wordt eruit gestampt met een echt gevoel van doel en Robert Miles ’" Dreamland "wordt geleverd met een even positief gevoel van doel. Het is ook geweldig voor stille opnames. Ik heb een opname van de ongeëvenaarde John Williams die Villa Lobos ’" Asturias "speelt, die andere spelers, waaronder de Trekstor Vibez en iPod touch, moeite hebben om hard genoeg te spelen om plezierig te maken. Dat is hier niet het geval, omdat de geplukte nylon snaren een echt gevoel van aanval krijgen.

Video kijken op de YP-P2 is een even plezierige ervaring. Het 3-inch scherm is misschien niet zo groot als dat op de Touch, maar het is helder, snel en kleurrijk en het bekijken van video erop is net zo comfortabel als ik me kan voorstellen dat het op zo'n klein apparaat is. U zult een behoorlijke hoeveelheid bestandsconversie moeten uitvoeren, omdat het materiaal niet correct afspeelt dat groter is dan de schermresolutie en het DivX- of XviD-bestanden niet native afspeelt. Dit is echter het geval bij de meeste andere video-compatibele flash-spelers.

Ik vond de interface ook leuk. Het touchscreen werkt niet zo goed als dat van de Touch - het lijkt gewoon niet zo nauwkeurig of responsief - maar het biedt toegang tot vergelijkbare funky menufuncties. Een beweging van een vinger omhoog of omlaag over het scherm in track- of albumlijsten activeert een indrukwekkende ‘realistische’ scroll-animatie die de lijsten eerst snel ziet bewegen, daarna geleidelijk vertraagt ​​en stopt. Als u in de muziekweergave een cijfer omhoog of omlaag schuift aan de rechterkant van het scherm, regelt u het volume, en in het hoofdmenu a swipe activeert de aantrekkelijk uitziende 3D-pictogrammen, waardoor ze in en uit het zicht verdwijnen alsof je erdoorheen vliegt hen.

Als dat nog niet genoeg is, kunt u ook kiezen uit verschillende menustijlen. Naast het 3D-menu, dat niet de snelste manier is om het apparaat te navigeren, kunt u in plaats daarvan een afbeelding van uw keuze hebben in de achtergrond met de pictogrammen langs de onderkant van het scherm, of kies voor een eenvoudig menu in matrixstijl met alle pictogrammen in een duidelijke oud raster. Andere leuke extra's zijn de mogelijkheid om afspeellijsten op het apparaat te maken en te bladeren op map en ID-tag - handig als je van klassieke muziek houdt en veel obscure Naxos-opnames bezit. Deze worden zelden consistent getagd in de verschillende cd-informatiedatabases.

Zelfs de prijs mag je niet afschrikken. Nogmaals, het is niet bepaald een koopjeskelder, maar ongeveer £ 99 voor het 2GB-model, £ 109 voor de 4GB en £ 150 voor de 8GB zet het stevig in Ipod Nano territorium, en afgezien van zijn iets grotere omvang is dit in elk opzicht de betere speler. Vergeleken met de Raak aan, wat ongeveer £ 200 is voor het 8GB-model, ziet het er positief goedkoop uit.

Natuurlijk zijn er enkele negatieve punten. De YP-P2 biedt niet 's werelds beste ondersteuning voor bestandsindelingen. Alles wat u voor muziek krijgt, is MP3 en WMA (zowel beschermd als onbeschermd) en SVI (een MPEG4-indeling) en WMV voor films. Een andere ergernis is dat de speler een eigen connector gebruikt om verbinding te maken met uw pc. En ondanks het feit dat je er naartoe kunt slepen en neerzetten, is het maar een MTP-apparaat. Het werkt dus met Windows Media Player in Windows en niet veel anders; Linux- en Mac OS-gebruikers zullen het missen.

"'Vonnis"'

Ik ben bereid om de probleempjes over het hoofd te zien, omdat ik de YP-P2 erg leuk vind. Het is niet alleen een buitengewoon aantrekkelijk en goed gebouwd apparaat, het is ook nog eens gemakkelijk te gebruiken en zit er vol mee functies - inclusief die Bluetooth-functionaliteit - en heeft een uitstekende geluidskwaliteit en een geweldige scherm.

In de gedaante van 8GB is hij iets duurder dan de nano, maar als je verliefd bent geworden op de touchscreen manier om dingen te doen en je kunt er gewoon niet toe komen om £ 200 te betalen voor de 8GB iPod Touch, waarom zou je niet gaan? voor een YP-P2? Hij heeft geen wifi, maar het is een goedkoper, slanker en compacter alternatief.