Samsung YP-Q1 Diamond recensie

Tot nu toe werd het succes van Samsung op de tv-, mobiele telefoon-, monitor- en laptopmarkten niet echt geëvenaard door zijn draagbare audiodivisie. Toegegeven, we hebben een aantal glamoureuze en innovatieve spelers gezien, en Samsung is niets anders dan een productief fabrikant, maar we hebben nog geen Samsung-speler gezien die onze aandacht echt zou kunnen trekken en vasthouden - tot nu. Zoals je misschien eerder deze week hebt opgemerkt, was onze eigen Gordon Kelly nogal in de ban van de YP-Q1 Diamant. Hij is niet de enige. Dit is op geen enkele manier een perfecte PMP, maar het is een sterke concurrentie voor de excellente Sony Walkman NWZ-639F en Ipod Nano.

Het is natuurlijk een grotere eenheid dan beide, bijna een centimeter groter dan de Sony, een goede 5 mm breder en ongeveer 2 mm dikker. Qua grootte is het eigenlijk vrij gelijkaardig aan het oude iPod Mini, hoewel de volledig plastic constructie het gewicht laag houdt tot een redelijke 61 g. Het toestel voelt niet zo kogel / bom / dreigend nucleair apocalyps bestendig als de Sony, maar het voelt nog steeds erg robuust aan en heeft een paar dagen krasvrij in een volle zak overleefd. Het ontwerp is ondertussen prachtig en elegant, met de aanraakgevoelige bedieningselementen die rommel tot een minimum beperken. De enige dingen die de harmonie tussen behuizing en scherm kunnen doorbreken, zijn een aan / uit-schuifregelaar aan de rechterkant en de hoofdtelefoonaansluiting en irritant gepatenteerde USB-connector aan de onderkant.

Het belangrijkste voordeel van het grotere formaat is het grotere 2,4-inch scherm, en - vergis je niet - deze is een schoonheid. Het is echt helder. De kleuren zijn fantastisch. De resolutie van 320 x 240 is bijna perfect afgestemd op de schermgrootte. Kijkhoeken zijn niet ideaal met donkere kleuren die het contrast verliezen, bijna zodra je de speler in een willekeurige richting kantelt, maar aangezien dit een persoonlijke mediaspeler is, weet ik niet zeker of dat een groot probleem is. Het afspelen van WMV-video verloopt vlekkeloos en de Q1 ondersteunt ook MPEG-4-bestanden zodra ze zijn geconverteerd naar Samsung's (alweer) irritante eigen SVI-indeling. En omdat de Q1 compatibel is met BBC iPlayer, kun je - en ik heb - een hele aflevering van "Top Gear" over het ding bekijken met iets dat bijna op comfort lijkt. Er zijn niet veel andere PMP's zo klein dat ik dat kan zeggen.

Nu heeft Samsung moeite gedaan om het scherm en het fysieke ontwerp aan te vullen met een even aantrekkelijke interface. Het lijkt een beetje op een iets meer glamoureuze versie van Sony's huidige Walkman-gebruikersinterface, maar het wordt geleverd met een handvol zeer interessante extra's. Een fotobrowser, podcast-ondersteuning en FM-radio, allemaal erg functioneel, worden tegenwoordig standaardfuncties, maar de Q1 bevat ook een tekstlezer, metrokaarten voor grote Amerikaanse, Europese en Aziatische steden en drie spellen, waaronder een uitstekende blokpuzzel in Columns-stijl titel.

Bovendien kunt u de gebruikersinterface aanpassen met de EmoDio-software van Samsung en video converteren en audiobestanden naar ondersteunde formaten en - enigszins bizar - tekstbestanden omzetten in gesproken woord Mp3. Zoeken naar muziek is een beetje saai voor iedereen die gewend is aan CoverFlow van Apple, maar met de mogelijkheid om te bladeren via ID-tag of map zul je dat zeker niet doen moeite om nummers te vinden, en je kunt aangepaste afspeellijsten maken vanuit de interface van de Q1 - een van de weinige overgebleven probleempjes in de huidige Sony rij. Het is ook de moeite waard om de visualisaties op te merken - waarschijnlijk de meest aantrekkelijke en hypnotiserende die ik in tijden op een PMP heb gezien.

Er is echter één aspect van de Q1-ervaring dat even wennen is, en dat zijn de bedieningselementen. Er is een soort verhoogd ruitvormig gebied onder het scherm dat fungeert als een aanraakgevoelige D-pad en selector, samen met de terug- en menuknoppen erboven. In theorie werkt het op een vergelijkbare manier als de bijna identieke lay-out op de huidige Walkmans, maar in de praktijk is de diamantpad een beetje onvoorspelbaar. Soms, vooral in het drukke openbaar vervoer, moet je op de terugknop drukken wanneer je bedoel om naar links te gaan, op te drukken als je naar rechts wilt gaan, op opties te drukken als je omhoog wilt gaan, enzovoort Aan.

Vervelend is dat dit vaak gebeurt wanneer je de kolommenkloon speelt, waardoor een van de beste ingebouwde games die ik ben tegengekomen op een PMP een beetje een nachtmerrie wordt. Zoals met de meeste excentrieke besturingssystemen, is het iets dat je wel leert omzeilen, maar terwijl de aanraakbediening helpt de Q1 zijn coole uitstraling krijgt, kan je niet nalaten iets prozaïscher te wensen dat meer werkt effectief.

En hier is een ander gebied waar de Q1 naar beneden valt. Waarom, oh waarom, produceren gerenommeerde fabrikanten zoals Samsung nog steeds zogenaamd hoogwaardige mp3-spelers en stoppen dan een nutteloos paar oordopjes in de doos? Als je de Q1 zou beoordelen op de geluidsuitvoer van de meegeleverde oortjes, zou je niet onder de indruk zijn. Het geluid is helder maar licht van gewicht; er is wat bas, maar geen body, een redelijk breed geluidsbeeld, maar geen definitie van instrumenten. Koop een Q1 en gebruik de meegeleverde knoppen en je had net zo goed een goedkopere, inferieure speler kunnen kopen.

Sluit iets beters aan, zoals de Denon-kanaaltelefoons die ik ter referentie gebruik, en het is een heel ander verhaal. Het geluid is niet zo agressief krachtig als de output van de Sony NWZ-639F, maar het heeft een fantastische ronde toon om te compenseren. Luister naar "LoveStoned" van Justin Timberlake en de Sony heeft de rand voor bas en definitie, maar die is er iets heel warms en samenhangends aan de manier waarop de Samsung de track levert, en er zit nog steeds detail in Reserve.

Speel "All I Need" van Radiohead en de lage bastonen en de zwevende feedback lijken je in een licht zenuwslopende deken te hullen van geluid, alleen plaatsmakend voor de hogere, belachtige tonen en dreunende piano-akkoorden die later doorkomen als de drums oppikken. De Sony heeft nog steeds een voorsprong op de duidelijkheid aan het rommelige eindgedeelte van het nummer, maar er zit echt niet veel in.

De toon van de Samsung werkt ook goed voor andere muziekgenres. De heldere piano en warme zang van het album van Tony Bennet / Bill Evans klinken bijzonder goed, met de Q1 met de intieme, kleine toon van de locatie en het voortreffelijke akkoordenwerk dat Evans 'kenmerkt spelen. Het optreden met Wagners "Tristan en Isolde" is al even indrukwekkend. Waar mindere spelers wisselen tussen het samenklonteren van elk instrument in de snaarsectie of het oplossen ervan als een overdreven fel racket, de Samsung houdt vast aan de rijke texturen terwijl hij de instrumenten nog steeds de ruimte geeft ademen.

De "Prelude to Act 3", minder overweldigend dan de "Act 1" prelude, klinkt net zo glorieus als het gaat worden zonder een hoofdtelefoonversterker en een goede set echte, full-size ‘telefoons. Nogmaals, je zou kunnen zeggen dat de output van de Walkman iets sterker is wat betreft de dynamiek, maar de Samsung heeft een iets meer samenhangende algehele toon.

Het geluid van de Q1 heeft ook andere voordelen. Ik schrik meestal terug voor audioverbeteringen, maar de dynamische upscaler lijkt echt een beetje extra leven te blazen in duidelijker gecomprimeerde tracks, terwijl de DNSe-verbeteringsmodus biedt - voor een keer - enkele luisterbare EQ- en reverb-presets en een automatische functie die er goed aan doet om de juiste te kiezen voor de huidige spoor.

Het beste van alles is formaatondersteuning. De Q1 ondersteunt MP3 en WMA zoals je zou verwachten, maar ook OGG Vorbis en ieders favoriete lossless formaat, FLAC. In eerste instantie wist ik niet zeker of de speler FLAC wel speelde. In de literatuur van Samsung is enigszins onduidelijk of alle Q1's die in alle regio's worden verkocht, het formaat ondersteunen, en wanneer bij het kopiëren van enkele FLAC-bestanden, gooide Windows een vreselijk bericht waarin stond dat de bestanden niet zouden worden afgespeeld op mijn apparaat. Gelukkig wist de Q1 beter, en mijn FLAC-rips van Doves '"Lost Souls" en Outkast's "The Love Below" speelden probleemloos af.

Kunt u het verschil zien tussen een FLAC-bestand en het 320K MP3-equivalent op de Q1? Nou, met de telefoons van Denon kan dat - zo ongeveer. Het is gemakkelijker om de opkomende orkestratielagen te onderscheiden in Doves '"Firebird Suite", terwijl er een aanwezigheid voor de luidruchtige gitaar in 'The Man Who Told Everything' die de mp3-versie niet helemaal kan bij elkaar passen. De vraag is: zou je dit verschil genoeg opmerken om al je bestanden naar FLAC te rippen voor het dagelijkse woon-werkverkeer. Tenzij je de helft van de nummers of minder op je PMP wilt, waarschijnlijk niet.

Dit is een moeilijke beslissing. De YP-Q1 is een sterke speler - misschien wel de sterkste van Samsung tot nu toe - en biedt met £ 100 voor de 16GB-versie een uitstekende prijs-kwaliteitverhouding. Als videospeler of voertuig om gedownload iPlayer-materiaal te bekijken, is het een sterkere kanshebber dan ofwel de Sony NWZ-639F of de iPod Nano (hoewel het ontbreken van ingebouwde formaatondersteuning uw geest).

Als muziek echter mijn belangrijkste prioriteit was, zou ik er nog steeds voor kiezen om £ 15 meer te betalen, zonder FLAC-ondersteuning en de veel beter gebundelde koptelefoons van de Sony, vooral gezien de kleinere vormfactor en beter bruikbaar bedieningselementen. Om die reden houden we deze keer een aanbeveling achter, maar als je prioriteiten anders zijn, geef de Samsung dan z.s.m. een auditie.

"'Vonnis"'

Met een uitstekende geluidskwaliteit en een fijne reeks functies is dit de beste speler van Samsung tot nu toe. Hoewel het grotere scherm betekent dat de Samsung een betere PMP is voor video, heeft de Sony NWZ-639F een lichte voorsprong als het op audio aankomt.