JVC LT-42DR9BJ 42-inch LCD TV recensie

De tweede JVC lcd-tv die over evenveel weken in onze testkamers arriveert, ziet er mogelijk minder interessant uit dan de vorige. Er is tenslotte geen spoor van de ingebouwde harde schijf en Freeview-opnamemogelijkheden die de 32E9BJ-set zo intrigerend maakten.
Maar aan de positieve kant vergroot de 42DR9BJ de schermgrootte naar een meer filmvriendelijke 42 inch en het aantal pixels naar een Full HD 1.920 x 1.080, terwijl het zijn prijs aangenaam laag houdt met iets minder dan £ 750 als je weet waar je moet kijken.

Het draagt ​​zijn extra formaat ook vrij goed, dankzij een smaakvolle retro-afwerking bestaande uit een scherp hoekige glanzend zwarte rand en een hippe strook blauw LED-licht onder het JVC-logo.

Verbindingen zijn een beetje vreemd. Om te beginnen, terwijl de component- en SCART-aansluitingen plat op de achterkant van de tv zitten, zijn alle HDMI-aansluitingen en de RF-ingang op een uiterst onhandige manier weggestopt onder een richel langs de onderkant van de achterkant van de tv. Het is ook teleurstellend dat er in de verergerende typische JVC-stijl geen speciale pc-poort is. Maar de drie HDMI's zijn in ieder geval allemaal gebouwd volgens de v1.3-specificatie, en er is een digitale audio-uitgang die PCM- of Dolby Digital-audio van de ingebouwde digitale tuner naar een geschikt uitgeruste ontvanger kan sturen of amp.

Deelnemen aan de Full HD-resolutie op de lijst met de belangrijkste schermspecificaties van de 42DR9 is een vrij standaardhelderheid van 500cd / m2, een redelijk tot middelmatige geclaimde responstijd van 6,5 ms, en een eigenlijk enigszins teleurstellende dynamische contrastverhouding van 7500:1. Dit laatste cijfer is vele malen lager dan de cijfers die tal van rivaliserende schermen tegenwoordig opscheppen.

Maar een glimlach op onze gezichten toveren is de verschijning van de DynaPix HD-beeldmotor van JVC. Hoewel eerdere incarnaties van dit systeem zeker niet zonder gebreken waren, waren we over het algemeen tevreden met wat het met HD doet beeldmateriaal en wat betreft het toevoegen van details aan de standaarddefinitie, dus we kijken ernaar uit om te zien hoe de nieuwste generatie ervan presteert op de 42DR9.

Ook een opluchting om te vinden is de 1080p / 24Hz-afspeelondersteuning van de tv, iets dat een paar JVC's waar we het afgelopen jaar naar hebben gekeken, met name niet hebben kunnen leveren.

Een trawl door de nogal saai gepresenteerde menu's op het scherm van de 42DR9 onthult een behoorlijke hoeveelheid gebruikersflexibiliteit. Enkele van de handigste aanpassingen zijn MPEG en standaard ruisonderdrukkingsschakelingen, een schuifregelaar voor de output van de achtergrondverlichting, de optie om het dynamische contrastsysteem uit te schakelen als u merkt dat u wordt afgeleid door de de manier waarop het continu de helderheid van het beeld aanpast, het DigiPure-systeem van JVC om het contrast van het beeld verder te versterken en de mogelijkheid om het blauwe stroomlampje uit te schakelen als je dat ook aantreft afleidend.

Toegang tot al deze functies - en meer - is niet zo eenvoudig als we zouden willen, dankzij de ietwat onhandige lay-out van de afstandsbediening van de 42DR9. Dit plaatst een buitenste cirkel van knoppen iets te dicht bij de ‘rocker’ van de hoofdnavigatie, met als resultaat dat we tijdens onze tests vaak per ongeluk op de verkeerde knop drukten.

Waarschijnlijk is het woord dat de beeldprestaties van de 42DR9 het beste samenvat ‘verwarrend’. Soms zien beelden er namelijk echt wonderbaarlijk uit, soms zien ze er alleen maar solide uit.

De ‘wonderbaarlijke dingen’ komen bijna altijd voor bij het bekijken van HD-bronnen zoals 30 Days of Night op Blu-ray. Met deze bronnen weet de DynaPix HD-verwerking van JVC precies wanneer hij moet ingrijpen en wanneer hij op de achtergrond moet gaan zitten en een kwaliteitsvolle HD-bron spreken voor zich, wat resulteert in HD-beelden met een helderheid, scherpte en zuiverheid die zeldzaam zijn op het LCD-scherm wereld. Ik zou zelfs zo ver gaan om te zeggen dat er momenteel alleen Philips en mogelijk een of twee Sony lcd-tv's zijn in staat om de indrukwekkende HD-beeldkwaliteit van de 30 dagen te produceren... overdracht met zo veel, nou ja, ‘HDness’. Uitstekend.

In een ideale wereld zou de scherpte van het beeld naar een nog hogere versnelling zijn opgeschoven door de opname op de tv van 100Hz-verwerking of iets dergelijks, maar JVC heeft dat begrijpelijkerwijs bewaard voor zijn duurdere DV8-productreeks. En het is alleen tijdens echt vrij snelle bewegingen dat de bewegingsvervaging echt afleidt.
De 42DR9 blinkt ook uit met zijn kleuren, die genieten van een volheid van verzadiging en een levendige intensiteit die wederom alleen de beste inspanningen van Philips en Sony kunnen evenaren. Koppel deze glorieuze kleuren aan de scherpte die we noemden, en je hebt een foto die opmerkelijk solide en driedimensionaliteit kan hebben. Tenminste tijdens heldere scènes ...

Helaas, in overeenstemming met veel eerdere JVC lcd-tv's, blinkt de 42DR9 niet bijzonder uit met zijn zwartniveaus. U kunt het gewone grijze misteffect zo goed als in de gaten houden boven de bijna permanente nachthemel van onze 30 Days of Night-test de disc als u de achtergrondverlichting van de tv terugdraait en de optie Dynamische achtergrondverlichting op laat staan Aan. Maar als deze instellingen zijn ingeschakeld, kom je in een situatie waarin donkere delen van de foto geen schaduwdetails hebben. Om eerlijk te zijn, zijn de zwarte niveaus van de 42DR9 echt niet slecht; het is alleen dat de sterke punten op andere gebieden tijdens het bekijken van HD zo intens zijn dat dit eenzame, minder geweldige element opvalt.

Een ander probleem dat helpt om de afbeeldingen van de 42DR9 tot een ‘8’ te houden in plaats van iets hoger, zijn de prestaties in standaarddefinitie. Want hoewel de DynaPix-verwerking ervoor zorgt dat standaard def-bronnen er merkbaar scherper uitzien dan ze er zonder zouden uitzien, heeft het ook een ietwat vreemd effect op huidtinten, waardoor ze nogal plakkerig worden en, in het geval van Alan Titchmarsh althans, verontrustend oranje…

Er is een tendens dat bewegingsonscherpte ook iets duidelijker is met standaarddefinitie, en standaarddefinitie-afbeeldingen kunnen er ook uitzien een beetje luidruchtig - hoewel je dit laatste probleem kunt temmen ten koste van een beetje meer zachtheid door de MPEG NR van de tv in te schakelen modus.

Het MaxxBass-audiosysteem van de 42DR9 helpt het ondertussen om een ​​audioprestatie te produceren die echt logenstraft het schijnbaar kleine formaat van de luidsprekers, vooral als het gaat om de hoeveelheid bas erin de mix. De zang is ook altijd duidelijk en geloofwaardig, waarbij de bas nooit aanmatigend wordt, en er zit een uitstekende hoeveelheid detail in de soundstage tijdens, bijvoorbeeld, een van de vele 30 Days-scènes waarin een groep vampiers zich omsingelt en een ander ongelukkig stukje mens aanvalt lunch.

Als ik echt kieskeurig zou zijn, zou ik zeggen dat sommige hoge tonen een fractioneel 'elektronisch' gevoel hebben. Maar over het algemeen zijn de audioresultaten van de 42DR9BJ echt behoorlijk indrukwekkend.

"'Vonnis"'

In wezen geeft de 42DR9 u dezelfde soort audio- en videoprestaties als JVC's indrukwekkende ‘Super Slim’ 42DS9, zonder de weelderige ultradunne carrosserie - en bespaart u een paar honderd pond of zo op de slanke modellen prijs. En dat is natuurlijk prima. Maar voor mij persoonlijk, zonder de extra aantrekkingskracht van het slanke chassisontwerp, doet de 42DR9 het niet helemaal onderscheidt zich genoeg van de massa om zichzelf een van die allerbelangrijkste TrustedReviews Recommended te noemen badges...