Sharp Aquos LC-52X20E 52in LCD TV recensie

Met een doorsnee van 52 inch is de 52X20E momenteel de grootste lcd-tv in de boeken van Sharp - genoeg om ervoor te zorgen dat hij van de grond komt in de home cinema-liefhebbende mening van TrustedReviews. Vooral als we terugdenken aan de verbluffende standaard van HD-weergave die wordt geboden door het 46-inch Sharp LCD-scherm dat we hebben getest, is de LC-46LX2E.

Als vergelijkbare normen van HD-kwaliteit kunnen worden bereikt door de 52X20E op zijn grotere scherm, dan zou dit een van onze leukere middagen in de testruimte kunnen zijn.

Het eerste dat je moet zeggen over de 52X20E is dat hij zeker veel scherm heeft. De ongebruikelijke slankheid van de glanzend zwarte rand benadrukt echt hoe ver het TFT-paneel van 52 inch gaat. De kenmerkende scherpe 'zilveren golf' langs de onderkant zorgt ervoor dat het zien van zoveel schermoppervlak allesbehalve onaantrekkelijk is.

De verbindingen van de 52X20E zijn ook vrij duur. Dat wil zeggen dat ze drie HDMI's bevatten (allemaal gebouwd volgens de v1.3-standaard), een componentvideo-ingang, een D-Sub pc-poort, een digitale audio-uitgang en een RS-232C-poort ingebracht als een extra systeemintegratie bonus.

Zoals je zou verwachten van zo'n kingsize scherm, is de 52X20E een Full HD-affaire. En de andere kernspecificaties zien er ook goed uit, met een gezonde - maar niet wereldschokkende - dynamiek contrastverhouding van 10.000: 1, een snelle responstijd van 4 ms en Sharp's TruD-beeldverwerking om te verminderen jutter.

Zoals altijd met een lcd-tv moeten we de geclaimde contrastverhouding kwalificeren door te zeggen dat dit alleen mogelijk is door de helderheid van de tv automatisch te verlagen als het donker is scènes worden gedetecteerd om de respons op zwartniveau te versterken - iets dat concurrerende plasmatechnologie niet hoeft te doen om het over het algemeen superieure contrast te bereiken niveaus.

Maar hoewel dit feit betekent dat plasma over het algemeen nog steeds een voorsprong heeft op zwarte niveaus, is dat zeker niet het geval betekent dat dynamische contrastsystemen geen erg sympathieke zwartniveau-resultaten kunnen leveren als ze goed worden gedaan.

Als je de menu's op het scherm van de 52X20E binnengaat, heb je een behoorlijk uitgebreide reeks aanpassingen tot je beschikking. Bijzonder belangrijk zijn een reeks thematische beeldvoorinstellingen die een dramatisch verschil kunnen maken in de manier waarop foto's eruitzien, waarbij Standard en Movie de twee zijn waar we ons het meest toe aangetrokken voelden.

Er is ook een OPC-functie die het beeld automatisch kan aanpassen aan de lichtniveaus in uw kijkkamer; aanpassing van de achtergrondverlichting; een filmmodus voor automatische detectie van en aanpassing aan 24p- of 25p-afbeeldingen; een virtuele surround sound-modus; digitale ruisonderdrukking; en een ‘Actiemodus’ die beweert bewegingsonscherpte te verminderen bij het weergeven van scènes met veel beweging.

Er wordt nergens precies vermeld hoe deze actiemodus werkt, maar we kunnen ons alleen maar voorstellen dat het iets te maken heeft met het verminderen van de hoeveelheid verwerking om de kans op beeldvertraging te verkleinen.

Net als bij talloze andere Sharp-tv's waar we onlangs naar hebben gekeken, hangt de prestatie van de 52X20E sterk af van wat u hem voedt. Dat is een ronde manier om te zeggen dat het goed is met HD en redelijk gemiddeld met standaard def.

Te beginnen met de HD-situatie, zien relatief stabiele beelden er absoluut geweldig uit om drie belangrijke redenen. Ten eerste wordt de Full HD-resolutie volledig benut bij het reproduceren van elke pixel van gegevens in bronnen met 1080 lijnen zoals de BBC HD Wimbledon-dekking of de Blu-ray van "Master and Commander". Wat meer is, op voorwaarde dat u de beeldverhoudingsmodus ‘Dot By Dot’ kiest, krijgt u al dit detail te zien zonder een spoor van schaalruis om de show te bederven.

Naast de blikvanger met HD is de respons op zwartniveau van de foto. Sommige van de onderstaande decks-sequenties in "Master And Commander" zijn extreem donker, maar toch heeft de 52X20E een betere prooi dan de meeste lcd-tv's. In andere woorden, hoewel er een spoor is van de bekende grijze lcd-kleur, is het niet zo overheersend dat je er niet voorbij kunt kijken naar de actie die gaande is, zelfs niet in de donkerste hoeken.

Het derde dat leuk is aan de HD-prestaties van de 52X20E, is de kleurrespons. Tinten van alle tinten zijn levendig verzadigd, onberispelijk gemengd en het beste van alles geweldig natuurlijk, zelfs wanneer met de notoir lastige combinatie van huidtinten en gras die je gemiddelde Wimbledon zo goed als samenvat beeld.

Verderop, het probleem is nu dat de kwaliteit van de HD-beeldvorming alleen maar dient om de mate waarin dingen verslechteren met standaarddefinitie te overdrijven.

Met standaard def. Ziet het beeld er zachter uit dan we zouden willen, sluipen er af en toe wat vreemde kleurtinten binnen en zijn de ruisniveaus vrij hoog. Geluidsproblemen zijn onder meer gekarteld rond sommige randen, een licht lappendeken op de huid, een neiging om te benadrukken MPEG glinstert en blokkeert bij digitale uitzendingen van mindere kwaliteit, en het meest opvallende van alles, behoorlijk wat beweging vervagen.

Het is in deze bewegingsonscherpte dat we ons plotseling maar al te bewust worden van het feit dat, in tegenstelling tot de XL2-modellen van Sharp, de 52X20E heeft geen 100Hz-verwerking om de traditionele problemen van LCD die snel oplossen, tegen te gaan beweging.

In feite is het niet voor niets dat ik eerder benadrukte dat alleen relatief stabiele HD-beelden er goed uitzien. Want zelfs met HD zijn er merkbare problemen met bewegingsonscherpte, vooral wanneer gezichten snel binnen het beeld bewegen. Af en toe, vooral tijdens het pannen van de camera, ziet de foto er zelfs uit alsof hij achter een zeer fijne laag gaas verschijnt.

Het activeren van de actiemodus helpt dit alles een beetje te verbeteren, moet gezegd worden, en het smeren is niet vaak echt storend ernstig. Maar de 52X20E heeft op geen enkele manier dezelfde beeldhoogtes als de nieuwste 100Hz-modellen van Sharp.

Als laatste negatieve punt moet ik zeggen dat de kijkhoek van het scherm ook niet al te indrukwekkend is. Kijken vanaf meer dan 40 graden naar de zijkant veroorzaakt een aanzienlijke daling van de zwartwaarden van de foto, en de kijkhoektolerantie is zelfs nog kleiner in het verticale vlak.

Wat betreft het geluid van de 52X20E, het is een beetje teleurstellend, eerlijk gezegd. Hoewel het bij relatief lage volumes best aardig en duidelijk klinkt, probeer de ruis op te voeren tot het soort niveaus dat daarvoor nodig is doe een 52in Hollywood-kaskraker met trots, en de soundstage wordt dun, overvol, weinig bas en zelfs vatbaar voor vervorming.

"'Vonnis"'

De 52X20E is agressief geprijsd voor zo'n grote lcd-tv, en als hij goed is, is hij ook erg goed. Het probleem is dat deze ‘zeer goede’ momenten alleen plaatsvinden als je naar een stabiel beeld kijkt; de rest van de tijd - d.w.z. MEESTAL van de tijd - is het slechts een solide inspanning die duidelijk de liefde van een goed 100Hz-systeem mist.