Nikon Coolpix P100 recensie

Nikon heeft met de P100 aan alle noodzakelijke specificaties voldaan, want hij biedt een indrukwekkende 26x optische zoom en Full HD-films. De specificaties vertalen zich echter niet altijd in een behoorlijke beeldkwaliteit, en met een bridgecamera is dit des te belangrijker. Het is een zeldzaamheid dat een camera die in staat is een object zo dichtbij te vergroten, elke vorm van behoorlijke beeldkwaliteit kan behouden aan het smalle uiteinde van de zoomlens, waardoor de gigantische figuren zinloos zijn. De P100 heeft een paar trucjes in petto om dit tegen te gaan, waardoor hij een echte kans krijgt om de beloften van het specificatieblad waar te maken.

Nikon heeft op een verstandige manier sensorverschuivingsstabilisatie toegevoegd om trillingen aan de bovenkant van de zoomlens tegen te gaan, evenals de mogelijkheid om tot ISO 3200 te gaan. Beide factoren zouden de P100 een beetje hulp moeten bieden wanneer de gebruiker de duizelingwekkende hoogten van de 26x vergroting wil bereiken, waardoor het veel gemakkelijker wordt om nauwkeurig scherp te stellen.

Voor opnamen vanuit een lage en hoge hoek heeft het 3 ”LCD-scherm een ​​variangle scharnier dat 90 graden kan draaien. Eenmaal in een rechte hoek ten opzichte van het lichaam, kan het scherm nog eens 180 graden kantelen, waardoor macrofotografie en fotograferen over de hoofden van een menigte veel gemakkelijker wordt. Om te helpen bij de mogelijkheden bij weinig licht, heeft de P100 ook een sensor met achtergrondverlichting, wat betekent dat de camera veel minder licht nodig heeft om een ​​beeld te belichten. Dit zou, althans in theorie, de verschijning van ruis veel minder duidelijk moeten maken. De 1080p-video voegt ook een element van veelzijdigheid toe voor iedereen die filmclips wil opnemen.

Omdat het een superzoom- of bridgecamera is, wordt het grootste deel van het ontwerp van de Nikon P100 bepaald door de grote zoomcilinder. Er is een element van DSLR over de vorm van de P100, met een rechterhandgreep en de bedieningselementen die gelijkmatig zijn verdeeld tussen de achterkant en de bovenkant van de camera. Het programmakeuzewiel doet ook denken aan een camera met een verwijderbare lens, wat zeker geen verrassing is dankzij Nikon's duidelijke stamboom op dat gebied.

De wijzerplaat is buitengewoon stevig en goed gebouwd, beweegt met een bevredigende hoeveelheid weerstand en kan netjes in elke positie worden geplaatst. De zoomschakelaar daarentegen voelt licht en ietwat dun aan. Met zo'n flinke hoeveelheid vergroting om te temperen, is het verrassend dat Nikon niet iets stevigers bood. In tegenstelling tot de meeste van zijn rivalen, heeft de P100 ook een keuzeschijf om bijvoorbeeld de sluitertijd en het diafragma te wijzigen in de relevante modus. Hierdoor zijn de instellingen veel sneller te wijzigen en is de bediening veel natuurlijker voor iedereen die maar even bekend is met de bediening van een DSLR.

Over het algemeen is de bouwkwaliteit over het algemeen indrukwekkend, zelfs als een paar van de bedieningselementen een beetje zwak zijn. De behuizing voelt sterk en stevig aan, zelfs als het scharnierende LCD-scherm volledig is uitgeschoven. Het hebben van een draaibaar scherm is zeker handig voor die vreemde gelegenheden waarbij vanuit een meer onhandige hoek moet worden geschoten, zoals dicht bij de grond. Omdat het lastig is om het scherm vanuit een andere hoek dan rechtdoor te zien, is het eerder noodzakelijk dan een nieuwigheid om het in een zichtbare positie te kunnen draaien. Gelukkig is de resolutie hoog genoeg om het eenvoudig te maken om in beeld te brengen en te controleren of de afbeeldingen scherp zijn.

Een element dat buiten zijn schuld jammerlijk ondermaats is, is de stabilisatie. Proberen om een ​​26x zoom op recht en smal te houden is sowieso bijna onmogelijk, en de sensorverschuiving doet hier weinig aan. Om de kans te krijgen om de beelden scherp te houden, moet er zoveel mogelijk licht in de lens komen, wat het bijzonder moeilijk maakte met een 26-678 mm lens. Overschakelen naar de EVF en de camera tegen het oog drukken maakt dit iets gemakkelijker, of als alternatief kan een statief worden gebruikt. De 1080p HD-filmmodus maakt het mogelijk om de zoom te gebruiken die, niet verrassend, opnieuw de focus onder onnodige druk zet. Vervelend is dat de P100 er ook veel te lang over doet om op te starten, een paar seconden zoemend en inspannend voordat hij uiteindelijk actief wordt.

Net als de meeste bridgecamera's heeft de Nikon P100 twee verschillende prestatiegebieden, namelijk aan de brede kant van de zoom en de smalle kant. Aan het brede uiteinde wordt optimaal licht geabsorbeerd, dus opnamen moeten goed belicht en scherp zijn. In werkelijkheid heeft de belichting de neiging om de heldere gebieden te verlaten zonder het verwachte detailniveau, waardoor de donkere segmenten veel meer worden begunstigd.

Aan de bovenkant van de zoomlens zijn de resultaten vrij gelijkaardig, hoewel als je een paar seconden langer automatisch werkt, de niveaus veel evenwichtiger kunnen zijn, merkwaardig genoeg. Het enige gebied dat echt zorgen baart, is de kleurkwaliteit, die er onrealistisch uitziet. Dit kan zijn om ruisgebieden te verbergen, maar het eindproduct ziet er nogal cartoonachtig uit en heeft geen schaalverdeling. Vooral rode tinten zien er op sommige plaatsen bijna fluorescerend uit, wat een vals niveau van levendigheid geeft. Bij weinig licht dient de ruisonderdrukking een veel beter doel, waardoor de hogere ISO-instellingen bruikbaar zijn als ze een beetje zacht zijn.

De scherpstelling, aangespoord door de enorme zoomlens, duurt even om vast te zetten en kan een tikje temperamentvol zijn. Er zijn gevallen waarin de scherpte een tikje te zacht is, hoewel dit te wijten kan zijn aan het gebrek aan detail in helderdere gebieden, waardoor de camera eerder wazige foto's produceert.

"'Vonnis"'
De Nikon P100 maakt de beloftes van de specificaties niet helemaal waar, maar weet in ieder geval wat scherpe opnames te maken. De kleur is de grootste teleurstelling, want zelfs wanneer deze met handmatige bediening wordt gewijzigd, lijkt deze onrealistisch.

”Op de volgende pagina's laten we een reeks testopnames zien. Op deze pagina is de afbeelding op volledige grootte bij de minimale en maximale ISO-instellingen verkleind om u de volledige afbeelding te laten zien, en er is een reeks uitsneden met volledige resolutie genomen van originele afbeeldingen met een reeks ISO-instellingen om de algehele afbeelding weer te geven kwaliteit. Deze foto's zijn binnenshuis gemaakt met natuurlijk licht in de schaduw. ”

—-

Dit is het volledige frame bij 160 ISO.

—-

160 ISO.

—-

200 ISO.

—-

400 ISO.

—-

800 ISO.

—-

1600 ISO.

—-

3200 ISO.

—-

Dit is het volledige frame bij 3200 ISO.

—-

"Hier zijn enkele algemene testopnames om de algehele beeldkwaliteit van de camera te helpen evalueren, inclusief dynamisch bereik, kleurweergave en het zoombereik van de lens. Op sommige afbeeldingen kan worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te downloaden. ”

—-

Het groothoekuiteinde is gelijk aan 26 mm.

—-

Het telefoto-uiteinde is gelijk aan 678 mm

—-

—-

—-