Red Faction Guerrilla Re-Mars-tered recensie

Komt op 3 juli naar PS4 (geteste versie), Xbox One en pc

De originele Red Faction was destijds ongeëvenaard in zijn milieuvernietigingsmechanica en Volition bleef de grenzen verleggen totdat de serie een hoogtepunt bereikte met Red Faction: Guerrilla. Daarom was ik super enthousiast om opnieuw in de schoenen van de revolutionaire Alec Mason te stappen via een glimmende nieuwe geremasterde versie van de game. Helaas, hoewel het er geweldig uitziet, de vernieuwde versie van de game, heeft de kern van de gameplay de tand des tijds niet zo goed doorstaan.

Net als het origineel, geeft Red Faction: Guerilla Re-Mars-tered je geen seconde om op adem te komen voordat het je recht in de kudde duwt. Als Alec op Mars aankomt, wordt hij begroet door zijn broer die Alec waarschuwt voor de sinistere aard van de Earth Defense Force. Binnen enkele minuten weten we wie bijna alle spelers zijn en waar ze aan toe zijn. Daarna radiostilte.

Terwijl Red Faction: Guerrilla snel begint, kronkelt het snel en maakt het de belofte van de opening niet waar en eindigt het bijna net zo vergeetbaar als de soundtrack. Er zijn momenten waarop het potentieel doorschijnt; een onheilspellende stem, een mysterieuze clan van oorspronkelijke kolonisten op Mars en een politiek en sociaal mijnenveld zijn allemaal onderbelicht. En voordat je kunt nadenken over wat had kunnen zijn, loopt Red Faction: Guerrilla ten einde.

Verwant: Beste PS4-games

Gelukkig laat Red Faction: Guerilla Re-Mars-tered je honger naar vernietiging meer dan voldoen, hoewel het verhaal je niet helemaal laat verlangen naar vernietiging. Na al die jaren voelt de iconische voorhamer die langzaam aan gebouwen wegschiet nog steeds geweldig. Het inventieve schudden van de camera en de zware klap van je hamer resulteren altijd in een oh zo bevredigende sloop.

Als middelpunt van de serie is het niet meer dan normaal dat dit een hoogtepunt zou zijn, maar elk miniem detail is samengesteld tot hoe delen van het gebouw afbrokkelen, wiebelen en onvermijdelijk crashen naar de grond. En het is niet alleen de hamer die schijnt, alle uitrusting, behalve de aanvalswapens, is echt een klap. Van de Rocket Launcher tot het Nano Rifle, er is een schat aan verschillende manieren om het landschap uit elkaar te halen, hoewel het spel in bepaalde explosieve situaties zal trillen en af ​​en toe zal crashen.

Helaas is dit het enige goede deel van de gevechten in de game. Voor elke botbrekende slag van de voorhamer is er een overweldigende squelch van kogels die in vijandelijk vlees zinken. De overstap naar een third-person camera was altijd een vreemde keuze, gezien hoe goed de first-person view werkte in de eerste twee games. Het zicht wordt vaak verduisterd en je verliest nog steeds alles uit het oog dat vrijmetselaars hebben achtergelaten tijdens het richten. Bovendien zijn de wapens enorm onnauwkeurig en missen ze munitie. Hoewel de schaarste aan munitie je aanmoedigt om van wapen te wisselen, voelt het vaak alsof je tijdens het vechten gedwongen wordt om echt vreselijke keuzes te maken.

Verwant: Cyberpunk 2077

Het upgradesysteem maakt dit gedeeltelijk goed als je bereid bent wat tijd in het spel te investeren. Halverwege krijg je toegang tot krachtigere wapens met spatschade en een jetpack om onnodige gevechten volledig te vermijden.

Maar om deze upgrades te kopen, heb je schroot nodig, een hoop om precies te zijn. Schroot is de valuta bij uitstek in Red Faction: Guerrilla Re-Mars-tered en het kan worden gewonnen door zijmissies, het vernietigen van gebouwen en het delven van het erts dat verspreid is over Mars. In de openingsuren is het ophalen van schroot vrij vlot en is de impact op het spel als geheel verwaarloosbaar. Maar er is een wurggreep in latere hoofdstukken waar het super belangrijk wordt. Als je niet hebt opgeslagen, moet je elke mogelijke hoek van de kaart doorzoeken om deze te vinden.

Het is wanneer je gedwongen wordt om op te ruimen dat de scheuren in Red Faction: Guerrilla Re-Mars-tered echt beginnen te vertonen. Hoewel er enkele verbeteringen zijn aangebracht in de definitie van het landschap en de deeltjeseffecten, is het nog steeds een dorre woestenij met weinig te bieden over een reeks verschillende rotsachtige grotten. Dit was al een prominent probleem voor de titel in 2009 en de tijd is niet aardig geweest. We leven nu in een tijd waarin nevenmissies betekenis, verhaal en charme hebben, dus een hoop opnieuw bezoeken van nogal generieke locaties om schroot te verzamelen, doet echt pijn aan het tempo aan het einde van je reis.

Verwant: Aankomende Xbox One-games

Gelukkig heeft Red Faction: Guerrilla Re-Mars-tered meer te bieden dan alleen de campagne. Hoewel het niet mogelijk was om de netcode te testen voordat deze werd uitgebracht, is er duidelijk een overvloed aan opties waarmee tussen de drie en zestien spelers neem het op tegen elkaar in de online arena met alle toeters en bellen die je van een online shooter mag verwachten, inclusief aanpasbare spelerskaarten en toeschouwers modus.

Wat nog belangrijker is, er zijn de Wrecking Crew-modi. Wrecking Crew laat spelers direct in de vernietigende goedheid van Red Faction: Guerrilla springen zonder de toegevoegde campagnebagage. Het is niet genoeg om het spel op te slaan, maar het werkt geweldig als ontstresser wanneer de campagne je naar beneden haalt.

Vonnis

Al met al is Red Faction: Guerrilla Re-Mars-tered een vreemde tijdcapsule. Het is een indicatie van een moment waarop Volition koning was, maar slechts voor een dag. Guerrilla en Geo-Mod werden snel overschaduwd door de steeds flexibeler wordende Frostbite-engine en andere ontwikkelingen op het medium.

Wat dat betekent voor Red Faction: GuerrillaRe-Mars-tered is dat het een pijnlijke herinnering is dat we het hebben en had het zo veel beter, zelfs als de remaster veel vatbaarder lijkt te zijn voor crashen dan de origineel. Games als Horizon Zero Dawn, Mad Max en zelfs Bad Company 2 doen bijna alles beter dan Red Faction ooit zou kunnen.