Opinie: Hebben gamestudio's een creativiteit 'Crysis' voor op de PS5 en Xbox Series X?

Nostalgie is een krachtig iets en dicteert hoe we reageren op entertainment en emotionele verbindingen aangaan met games, films, muziek en literatuur.

Het is zo invloedrijk dat het in het medium gaming vaak een belemmering is geweest voor creativiteit. Het is veel minder riskant en vaak winstgevender voor ontwikkelaars om terug te keren naar geliefde series en personages dan iets nieuws en innovatiefs te bedenken.

Nu kun je bedrijven als Capcom en Square Enix nauwelijks kwalijk nemen dat ze continu putten uit de iconische bronnen van Final Fantasy en Resident Evil, en nieuwe heroplevingen van de klassieke inzendingen bouwen op prachtige significante manieren voort op de originelen - misschien zelfs overtreffen ze de originelen die hen inspireerden.

Dat is waarschijnlijk de reden waarom we een stortvloed aan reboots en remasters zien voor alles van Crysis tot System Shock dat de komende maanden op de markt zal verschijnen.

Desondanks kun je niet anders dan het gevoel hebben dat nieuwe ideeën worden uitgehongerd, terzijde geschoven ten gunste van remakes en remasters die veel te vaak oude grond vernieuwen. Dit is een probleem dat veel meer doordringt in de AAA-ruimte dan in het rijk van indie-ontwikkeling, waar lage budgetten videomakers aanmoedigen om buiten de gebaande paden te denken.

Verwant: Beste PlayStation 5-games

In de afgelopen jaren voelt het alsof grote uitgevers de economische waarde van nostalgie hebben overgenomen en het hebben gewonnen voor alles wat het waard is. Het is een goudader dat nog moet worden uitgeput, maar je kunt het niet helpen, maar je kunt niet anders dan voelen dat hun intellectuele eigendomszakken snel zullen opdrogen en opnieuw nieuwe ideeën nodig zullen hebben. Activision is misschien wel de meest flagrante boosdoener.

Alleen al in de afgelopen paar jaar is het geremasterd Crash Bandicoot en Spyro The Dragon, en Tony Hawks Pro Skater zal zich over een paar maanden bij de gelederen voegen. Al deze nieuwe resultaten zijn absoluut prachtig, maar het zijn getrouwe reproducties van ervaringen die we voor het eerst enkele decennia geleden hadden. In vergelijking met tijdgenoten in het genre verbleken ze gewoon in vergelijking. Zelfs de nieuwste versie van Call of Duty brengt zijn multiplayercomponent op de markt door de introductie van personages waarvan we weten dat de meeste doorgewinterde fans zich verbonden voelen.

Nog recentere inspanningen hebben de bijnaam "remaster" gekregen, zoals The Last of Us en Call of Duty: Modern Warfare. Afgezien van prestatieproblemen en een paar ruwe texturen, houden de originele releases nog steeds vol vertrouwen stand. Het roept de vraag op of het de moeite waard is om bestaande spelers keer op keer dezelfde titels te kopen, en of uitgevers zich hiervan bewust zijn en de emoties van nostalgie uitbuiten.

Verwant: Beste Xbox Series X-games

De kans is groot dat het beide is, en ik zal keer op keer met plezier in die val trappen. Maar ik hoop oprecht dat, in ieder geval buiten specifieke projecten zoals de episodische onderneming van Final Fantasy 7 Remake, deze gewoonte begint af te nemen zodra de volgende generatie consoles in de wild. Het voelt als een wens die gedoemd is om aan dovemansoren gericht te zijn, maar zonder het te willen, zullen we nooit vocaal genoeg zijn om dergelijke veranderingen aan te moedigen.

Nieuwe hardware en een hoger technologisch potentieel zullen ontwikkelaars hopelijk aanmoedigen om eigendommen buiten hun gevestigde orde te verkennen stuurhuis, nieuwe personages en verhalen creëren die we nog nooit eerder hebben gezien, in plaats van ons voor de miljoenste in de schoenen van Crash Bandicoot te duwen tijd. Er is niets mis met het oranje buideldier, maar misschien wordt het tijd dat we iemand anders ontmoeten?

De volgende generatie staat klaar om te beginnen met de release van Halo Infinite en een geruchten remake van FromSoftware's Demon's Souls - twee eigendommen die historisch geliefd zijn in de heilige hallen van gamen. Dus we zijn nog niet uit het bos, maar ik hoop dat terugkerende eigendommen nieuwe creatieve stemmen krijgen, of opnieuw worden opgestart op een manier die hun bestaan ​​rechtvaardigt boven iets heel nieuws. Wat ik bedoel is dat als ze Silent Hill terugbrengen, het beter een steenkoud meesterwerk kan worden.