Far Cry 2 recensie

"’ Platformen: Xbox 360, Playstation 3, pc - Xbox 360-versie beoordeeld. "’

Om eerlijk te zijn, denk ik niet dat iemand verwachtte dat Far Cry 2 zo zou uitpakken. Met Crysis beschouwd als de echte opvolger van Far Cry, waren de meeste mensen bereid om het Ubisoft-vervolg af te doen als goedkoop cash-in, vermoedelijk een andere variant op Far Cry: Instincts verzwakt nog verder om een ​​beroep te doen op het grootst mogelijke markt.

In plaats daarvan krijgen we een ambitieuze, geletterde, intelligente en pseudo-realistische freeform shooter, die meer lijkt op The Elder Scrolls: Oblivion of S.T.A.L.K.E.R. dan wat dan ook Ubisoft of Crytek voordat het probeerde met de serie. Kijk - het citeert Nietzsche en riffs op Conrad's Heart of Darkness, in godsnaam. Je zou zelfs kunnen zeggen dat dit een baanbrekend spel is voor het FPS-genre; een die de open wereld-gameplay van S.T.A.L.K.E.R. overneemt, de open wereld echt open doet aanvoelen en deze tegelijkertijd toegankelijker maakt voor een regulier publiek. Far Cry 2 krijgt niet echt een A * voor prestatie, maar wat de moeite betreft, zit hij aan de top van de klas.

Zoals je zult weten als je de Far Cry 2-voorbeeldis de setting verplaatst van de tropen naar een naamloze Centraal-Afrikaanse staat in de greep van een ontluikende burgeroorlog tussen rivaliserende revolutionaire facties. Als huurling ben je binnengekomen om ‘de jakhals’ uit te schakelen - een mysterieuze wapenhandelaar wiens wapens helpen het conflict te bestendigen. Helaas voor jou wordt het werk zuur. Binnen enkele minuten nadat je het land bent binnengekomen door malaria, wordt je ontdekt, maar op mysterieuze wijze gespaard door je steengroeve. Je overleeft een schermutseling tussen de twee bendes alleen met de huid van je tanden.

Als je verder wilt leven en de jakhals wilt stoppen, moet je missies voor beide partijen aanpakken. Niet genoeg? Nou, je zult snel geen tabletten meer hebben voor je malaria, dus je moet ook aan de rechterkant van een door de kerk gesponsorde ondergrondse beweging blijven. In jeeps, boten en buggy's, met de bus of te voet, doorkruis je het hele land, waarbij je op commando doodt, redt of vernielt en ervoor zorgt dat je over de middelen beschikt die je nodig hebt om je echte klus te klaren. Het is een zwaar leven... voor jou.

Toch ben je niet de enige. Om de zaken iets gecompliceerder te maken, heeft de game een systeem van maatjes. Aan het begin van het spel kies je een personage om te spelen. Afhankelijk van je keuze ontmoet je dan al vroeg in het spel potentiële bondgenoten. De ene biedt je alternatieve missies. Stel dat u is gevraagd om de politiechef in zijn colonne te vermoorden. Nou, je vriend zou kunnen voorstellen dat je, om je werk gemakkelijker te maken, zijn broer een bezoek brengt en een gênant dossier, dat de corrupte agent ertoe aanzet om naar het politiebureau te gaan, waar je hem vaak kunt uitschakelen gemakkelijker.

Natuurlijk brengt dit meestal een terugverdientijd met zich mee voor je buddy - in dit land doet niemand je een plezier zonder een bijbedoeling in gedachten. Je andere buddy zal naar binnen rennen en je sorry achter het vuur uit het vuur slepen als je op je laatste benen bent, effectief als een tweede leven wanneer je het het meest nodig hebt. Er wordt echter van u verwacht dat u ze in ruil daarvoor redt. Kijk, er is niets gratis in Far Cry 2.

Er is echter veel vrijheid. De wereld stroomt op het scherm als één samenhangend geheel, met slechts af en toe een wachttijd terwijl het een van de grotere steden of complexere vergezichten op het scherm laadt. De helft van de omvangrijke gamewereld is vanaf het begin beschikbaar, en terwijl missies in een bepaalde volgorde verschijnen, jij kan verkennen, vijandige buitenposten verkennen en vitale veilige huizen bevrijden (we komen hier later op terug) zoals je ziet passen. Er zijn meestal meerdere missies of zijmissies tegelijk open, en elk biedt een aantal manieren waarop je ze kunt benaderen. Een verrassend deel van de kaart is toegankelijk vanaf land of water, dus of je je doelwit over de weg of over de rivier nadert, is vaak een kwestie van stijl.

Vijanden zijn meestal talrijk en vaak dodelijk, dus je moet goed nadenken voordat je de brute force-aanpak kiest. Zou het niet beter zijn om ze te vernietigen met sluipschuttervuur, of je nieuwe beste vriend - vuur - te gebruiken om je vijanden te verwarren en te kanaliseren, zodat je ze gemakkelijker kunt opruimen? De originele Far Cry deed je van minuut tot minuut tactisch nadenken. Far Cry 2 tilt het naar een hoger niveau. De wereld is groter en gevaarlijker, maar je hebt de tools tot je beschikking om het hoofd te bieden.

Dit gevoel van vrijheid is bedwelmend, maar niet zo bedwelmend als de atmosfeer. Ik zei in de preview dat de graphics er verbluffend uitzagen en dat ik in ieder geval verder zou gaan dan dat. Er is maar één game met meer overtuigende buitenomgevingen, en de enige mensen die Crysis in al zijn glorie te zien krijgen, zijn eigenaren van angstaanjagend high-end pc's.

Prachtige landschappen, levensechte vegetatie en een aantal schitterende, natuurlijke verlichting helpen de iets minder realistische menselijke figuren te dekken, en er zijn momenten - momenten waarop je in de schemering langs een waterweg slentert of bij zonsopgang door het lange gras van de savanne kruipt - waar het algehele effect slechts adembenemend. Combineer dit met details zoals de rondzwervende kuddes dieren en het uitstekende gebruik van omgevingsgeluid effecten en muziek, en het is moeilijk om niet betrokken te raken bij Far Cry 2's dystopische journaalvisie van Afrika.

Het ontwikkelingsteam heeft ook enkele slimme manieren bedacht om je in contact te brengen met de realiteit van gevechten in een dergelijke omgeving. Wapens lopen vast, voertuigen pakken in en het vuur verspreidt zich niet altijd zoals je van plan was. Het terrein kan lange afstanden behoorlijk zwaar maken, hoewel een functioneel busnetwerk het leven een beetje gemakkelijker maakt als je het eenmaal ontdekt. Om te navigeren heeft u een kaart die u tijdens uw reis regelmatig moet raadplegen. Je ziet het in je hand op het scherm voor je verschijnen en je kunt er informatie aan toevoegen door vijandige kampementen te scannen met een monoculair voordat je aanvalt.

Zelfs wonden worden hier anders behandeld. Spuiten nemen de plaats in van uw gebruikelijke medipack, maar als u veel schade oploopt, zullen uw wonden dat ook zijn eerst in griezelige details behandeld, zoals kogels uit ledematen worden geplukt, botten worden gereset en brute sneden dichtgeschroeid. Ik vermoed dat Far Cry 2 door redelijk veelvuldig vloeken zijn 18-certificaat heeft behaald, maar dit is een spel dat een iets ruwere, realistischere benadering van geweld en de gevolgen ervan heeft dan bijvoorbeeld Crysis of Call of Duty 4.

Helaas zijn er momenten waarop alle goede bedoelingen echt helpen om dingen mis te laten gaan. Blokkerende wapens, talloze, nauwkeurige vijanden en een langzaam genezingssysteem maken het vrij gemakkelijk om dood te gaan bij gemiddelde moeilijkheidsgraden en hoger, en de kwestie van de afstand kan dit een hoop hard werk maken. Kortom, op de consoleversies kun je de game alleen op specifieke punten opslaan of door even te snoozen bij een veilig huis.

Neem een ​​missie aan de ene kant van de kaart, sterf minuten na voltooiing aan de andere kant en je zult de lange reis helemaal opnieuw moeten maken. Dit zou niet zo erg zijn, maar de kaart staat absoluut vol met bewaakte controleposten, factiebolwerken en patrouillerende jeeps, waarvan de bewoners op je zullen schieten. Dit zou, zou je kunnen denken, het opruimen van deze probleemgebieden een prioriteit maken, maar dit is een verspilde moeite - je zult worden erkend voor je inspanningen, maar de troepen zullen binnen de uur.

Als gevolg hiervan kan Far Cry 2 op sommige punten een beetje een sleur zijn en op andere een echte frustratie. Het kostte me bijvoorbeeld een uur om een ​​redelijk onschadelijke missie te voltooien, alleen al vanwege de obstakels tussen het begin van de missie en het einde van de missie viel me stuk voor stuk op, elke keer dat ik het probeerde het. De enige manieren om dit te omzeilen zijn door a) de bus te gebruiken of b) onderweg constant om te rijden naar veilige huizen, waarbij je bij iedereen een dutje doet.

Beide oplossingen bederven de sfeer, dus geen van beide is ideaal. En hoewel je met de pc-versie genadig overal kunt besparen (waardoor het degene is die je kunt krijgen als je de keuze hebt), denk ik dat de respawning bewakingsposten tot op zekere hoogte nog steeds op je zenuwen zullen werken.

Omdat ik een beetje een kreunende rol heb, moet ik ook vermelden dat de AI tijdens vuurgevechten eigenlijk niet zo geavanceerd is. Ja, je zult merken dat je stiekem overvleugeld wordt door vijanden, maar velen zijn heel blij om anderhalve meter van je af te staan ​​en te schieten totdat ze moeten herladen, en dan nog een paar te schieten totdat een van jullie dood ligt. Af en toe zie je een bewaker in de tegenovergestelde richting staan, zich niet bewust van het feit dat je zojuist zijn post, zijn transport en zijn collega's terwijl hij blijkbaar met zijn ogen dicht stond en naar zijn walkman luisterde met het volume op 11.

En zou ik ook kunnen zeggen dat, hoewel het een leuk idee is om vrienden te redden, het soms onmogelijk is om ze te vinden. Zonder een markering op de kaart of een knipperende prompt - alleen een mooi, realistisch signaal - kan je maatje vervallen voordat je er zelfs maar in klapt. Als je dat doet, hoop dan dat je wat medicijnen over hebt. U niet? Nou, daar komt het einde van weer een mooie vriendschap.

Laten we duidelijk zijn: geen van deze klachten is rampzalig. Over het geheel genomen is de ervaring van het spelen van Far Cry 2 enorm meeslepend, en het kan moeilijk zijn om jezelf van het scherm weg te slepen. Het spel kan moeilijk zijn, maar het is nooit zo somber, oneerlijk of meedogenloos als S.T.A.L.K.E.R., en voor elk moment dat het me irriteerde, waren er vijf waar ik met stomheid geslagen, opgewonden of opgetogen ben geweest.

In een tijd waarin veel FPS-games zo zwaar gescript zijn dat je het gevoel kunt hebben dat je gewoon een ander lid van de cast bent, is hier er een die je de kans geeft om je eigen lot te bepalen. Het gevoel van triomf wanneer een plan bij elkaar komt of een toevalstreffer je spek redt, kan enorm zijn.

Bovendien is het absoluut enorm. Na ongeveer tien uur zou je de meeste FPS-games hebben beëindigd. Hier ben je nog steeds minder dan halverwege. Je raakt verstrikt in de zijmissies, verspilt tijd met het opsporen van verloren diamanten en zoekt naar elk veilig huis om te ontgrendelen. Je zult de buggy en de deltavlieger ontdekken, en dan wat rommelen wanneer je je zou moeten concentreren om van A naar B te komen.

En als je een pauze wilt van het verhaal, heb je nog steeds een fatsoenlijke multiplayer-optie, om nog maar te zwijgen van een kaarteditor dat gemakkelijk een van de eenvoudigste en meest toegankelijke inspanningen is die ooit bij een FPS-game zijn geleverd. Het feit dat het deze kracht in handen van console-eigenaren legt, is gewoon geweldig.

Tot op zekere hoogte is Far Cry 2 het slachtoffer van zijn eigen ambitie. Als je zoveel tijd besteedt aan het overtuigen van een ervaring, kan de vervelende bijwerking zijn dat je een beetje van het plezier verliest. Niet veel, maar genoeg om de minder enthousiaste gamer af te schrikken. Het is ook redelijk om te zeggen dat Far Cry 2 een beetje een langzame brander is en dat het een bepaalde hoeveelheid tijd en energie vereist, en voeg toe dat als je niet veel van beide kunt plegen, er andere, direct leukere actiespellen zullen komen spoedig.

Als je echter de vrije uren hebt, dan is dit een even boeiend en lonend actie-epos als je ooit zult tegenkomen. Het zal niet ieders kopje thee zijn, maar aan het einde van het jaar wordt dit de grootste en beste van sommige mensen.

"'Vonnis"'

Ondanks al zijn sfeer en ambitie kan Far Cry 2 soms een frustrerende FPS zijn. Maar als je een langdurige obsessie verkiest boven onmiddellijke spanning, zul je dit jaar niet veel betere games ervaren.