Sony Ericsson W910i recensie

Ik heb vorige week naar Sony Ericsson's gekeken W960i en met een enigszins verbijsterd gevoel wegkomen, dacht ik dat ik die telefoon zijn broer of zus, de W910i, een keer in de schijnwerpers moest zetten.

De belangrijkste verschillen tussen de twee mobiele telefoons zijn gemakkelijk samen te vatten. De quad-band W910i is een HSDPA-handset die handig is voor diegenen die de snellere gegevensdownload willen die dit biedt - uiteraard denk ik aan een snelle download van muziek. Maar de camera is een vrij middelmatige 2 megapixel-affaire. Het is een kleine schuifregelaar en het gaat niet met het ingebouwde geheugen, met slechts 35 MB aan boord.

De W960i, zoals u zich herinnert, biedt 8 GB ingebouwd geheugen en een camera van 3,2 megapixels, waarmee hij er één voor heeft op de W910i. Daarnaast is het een volwaardige smartphone. Maar door de configuratie van het besturingssysteem voelde ik me nogal gefrustreerd, omdat het me leek te willen beletten te krijgen wat de telefoon te bieden had.

Zal de W910i, met mindere specificaties in een aantal belangrijke opzichten, daadwerkelijk een betere mobiele telefoon blijken te zijn?

Mijn recensie-exemplaar kwam van Vodafone en ze kozen ervoor om mij de ‘Havana Gold’ -versie te sturen. Ik kan niet zeggen dat ik de kleur mooi vond. Stel het in slimme klinkende taal zoveel je wilt, Sony Ericsson, maar dit is een donkerbruine mobiel met lichtbruine randen langs de randen, en ik hou niet van bruin. Ik vermoed dat ik de voorkeur had gegeven aan de zwarte en zilveren versie die Vodafone ook verkoopt.

De W910i is een schuifregelaar en de schuifregelaar is soepel en bevredigend. Het is niet te dik voor de hand of zak: 99 mm hoog wanneer gesloten, 50 mm breed en 12 mm dik. Met de schuif geopend, groeit deze tot een acceptabele 130 mm. Qua gewicht is het een droom met slechts 86 gram.

Het cijferblok dat onder het schuifmechanisme zit, is redelijk comfortabel in gebruik. De toetsen zijn plat, maar ze zijn groot en als je erop drukt, krijg je een luide, bevestigende klik.

Sony Ericsson heeft de bediening aan de voorkant netjes gemaakt. Een ronde navigatieknop bevindt zich onder het scherm en biedt bedieningselementen voor het afspelen van muziek en de gebruikelijke richtingsbeweging. Links en rechts ervan bevinden zich twee knoppen voor Oproep en Beëindigen en toegang tot de softmenu's. Ze zijn klein, maar mooi gevormd en verheven uit hun omgeving waardoor ze gemakkelijk nauwkeurig te raken zijn.

Daaronder bevinden zich de - alweer kleine - Clear-toets en Toolbar-toets. Als u de laatste knop indrukt, gaat u naar het vertrouwde scherm met tabbladen van Sony Ericsson. Drie van de tabbladen bieden waarschuwingen, toegang tot actieve apps en door de gebruiker geïdentificeerde snelkoppelingen. Er is een vierde tabblad, waarmee u in dit geval terechtkomt in een reeks Vodafone Live! Diensten. Ik heb het al eerder gezegd, maar dit systeem is een buitengewoon gebruiksvriendelijke manier om gemakkelijk een complexe mobiele telefoon te omzeilen. Stel uw snelkoppelingen in zoals u ze wilt en u kunt lekker ronddwalen.

Bijna onopgemerkt boven het scherm bevinden zich nog twee toetsen. Ze zijn niet gemarkeerd, flankeren de luidspreker en de camera voor videogesprekken en zijn bedoeld voor gebruik bij gaming. Het idee is dat je de telefoon zijwaarts kunt vasthouden en beide handen kunt gebruiken voor spelbesturing.

Wanneer u niet aan het gamen bent, brengt een van de toetsen u naar foto's die op de telefoon zijn opgeslagen, de andere naar een toepassing voor diavoorstellingen met afbeeldingen, compleet met fade-in en muzikale begeleiding. U selecteert thema's op basis van uw stemming: verdrietig, romantisch, gelukkig, energie - of stil.

Nu ga ik niet veel tegen het scherm zeggen. De 240 x 320 pixels en 262 duizend kleuren zijn geen nieuwe weg ingeslagen, evenmin als de 2,4 inch diagonaal. Het is duidelijk en helder, maar niet meer dan ik tegenwoordig verwacht van een eersteklas Sony Ericsson-toestel.

"Gimmick alert!" - Schud de controle.

Normaal gesproken doorloop je muziek op je mobiel door een soort knop te gebruiken, en die optie heb je hier via het navigatiepad. Maar je kunt deze mobiel ook schudden om door tracks te wippen.

Aan de bovenrand van de telefoon bevindt zich een kleine Walkman-toets. Houd deze ingedrukt en schud de telefoon een beetje. De telefoon beweegt op magische wijze door tracks. Schud naar rechts om vooruit te gaan, naar links om terug te gaan, en schud alles om een ​​afspeellijst in willekeurige volgorde af te spelen. Waarom de telefoon moet trillen om u te vertellen dat deze actie is herkend, gaat mij een raadsel. Je hoort de track bijna onmiddellijk veranderen.

Dit werkt wanneer de toetsen van de handset vergrendeld zijn, wat handig kan zijn, maar de kleine Walkman-knop is een vaag om in te drukken en helemaal niet toegankelijk wanneer de schuifregelaar wordt geopend. Vertrouw me ook als ik zeg dat ik heb gezien hoe mensen in het openbaar hun telefoon schudden en ze er, nou ja, stom ...

"Gimmick-melding?" - Scherm automatisch draaien.

Eigenlijk ben ik er niet zo zeker van dat dit een gimmick is. Wanneer u de telefoon in uw hand draait, kan het scherm automatisch in liggende modus schakelen en vervolgens weer in portret. Dit is in potentie best handig, maar ik vond het een beetje onbetrouwbaar.

Met slechts die 35 MB intern geheugen, kunt u meer toevoegen in de Memory Stick Micro-sleuf aan de rechterkant, en om u op weg te helpen wordt een kaart van 1 GB meegeleverd. Mijn exemplaar werd geleverd met een kleine USB-kaartlezer voor Memory Stick Micro, gekleurd in hetzelfde nogal onaangename bruin als de handset zelf.

De camera is, zoals ik al heb opgemerkt, een middelmatige 2-megapixel-affaire. Het heeft geen flitser of zelfportret spiegel. De gekleurde schotel, binnenshuis gefotografeerd onder normale huishoudelijke lichtomstandigheden, is een beetje korrelig, maar de kleurweergave is niet slecht. Buiten is de witte stoel redelijk goed gereproduceerd, hoewel de definitie niet zo geweldig is. De plant was prachtig diepgroen bedekt met zware vorst, maar de foto doet het kleurcontrast echt helemaal niet goed.

Je kunt vanaf deze handset een fotoblog maken, maar ik zou niet de moeite nemen als je foto's van hoge kwaliteit moeten zijn.

De levensduur van de batterij was redelijk met iets meer dan negen en een half uur muziek na een volledige lading. De vreselijke eigen headset-connector blijft een Sony Ericsson-hoofdbestanddeel, maar deze is dat tenminste een tweedelige klus met een 3,5 mm-aansluiting voorbij de microfoon, zodat je je eigen koptelefoon kunt gebruiken als je dat wilt verkiezen.

Zoals je zou verwachten van een vlaggenschip van Sony Ericsson, zijn er hier tal van apps. FM-radio, webbrowser, RSS-lezer, kalender, taakbeheer, geluidsrecorder, notulist, stopwatch, timer, rekenmachine en vijf alarmen behoren tot de hoogtepunten.

"'Vonnis"'

Het is geen onvoorwaardelijke duim omhoog voor de W910i. De shake control is slechts een gimmick, de automatische schermrotatie is handiger als het werkt. De camera is zo-zo. Maar desalniettemin heeft deze handset enige aantrekkingskracht.