A Total War Saga: Troy Review

A Total War Saga: Troy is belachelijk verslavend, met dezelfde strategierijke gevechten waar de populaire turn-based serie van Creative Assembly om bekend staat. Maar door de Trojaanse oorlog aan te pakken, is de nieuwste inzending naar onbekend terrein gemarcheerd met de setting uit de Bronstijd en besprenkeling van Griekse mythologie die enkele baanbrekende tweaks introduceerde.

Hoewel Creative Assembly een reputatie heeft opgebouwd door beroemde oorlogen met verbazingwekkende nauwkeurigheid na te bootsen, is dat zo gedwongen om een ​​creatievere licentie voor Troje aan te nemen, met historici die relatief weinig weten over de bronstijd periode.

Creative Assembly verzette zich tegen de drang om volledig Warhammer te gaan en het fantasie-aspect van de Trojaanse oorlog te omarmen, en heeft het epos opnieuw uitgevonden met een meer geaarde bril. Mythische monsters en Griekse goden spelen hier nog steeds een grote rol, maar je bent beperkt tot menselijke troepen en het aanbidden van mensen als Zeus geeft je alleen gevechts- en productiviteitsverbeteringen in plaats van je het slagveld met bliksem te laten vernietigen bouten.

Door feit en fictie in evenwicht te brengen, slaagt Creative Assembly erin het meeslepende gevechtsrealisme van haar te behouden historische heldendichten, terwijl ze ook een vleugje mythische smaak toevoegen om nieuwkomers te verleiden en hardcore fans op hun hoede te houden tenen met nieuwe wendingen aan de beproefde Total War-blauwdruk.

Verwant: Beste pc-games

Een van de meest opvallende verschillen is de tijdsperiode. De Trojaanse oorlog markeert het vroegste punt in de geschiedenis dat de Total War-serie ooit heeft aangepakt. Dat heeft niet alleen invloed op het uiterlijk van gebouwen en kleding, maar beperkt ook welke eenheden beschikbaar zijn om te rekruteren voor oorlogsvoering. De gebruikelijke zwaardvechters, speerwerpers en boogschutters zijn aanwezig, maar cavalerie is nu gereserveerd als speciale klasse-eenheden.

Het duurde enkele uren voordat ik de eerste vijandelijke cavalerie-eenheid tegenkwam, waardoor ze zich meer voelden als een superkrachtige speciale klasse in plaats van de kern van de klassieke steen-papier-schaar formule. Dit verandert de hele dynamiek van het gevecht, waardoor het aanzienlijk moeilijker wordt om vluchtende soldaten neer te halen en het bombardement van pijlen van boogschutters tegen te gaan.

Dit betekent ook dat Troy een van de minst veelzijdige pools van eenheidstypen in de serie heeft, althans voor gewone troepen, wat resulteert in veel repetitieve gevechten in de vroege stadia van het spel. Begrijp me niet verkeerd, gevechten zijn nog steeds tactisch diep en boeiend, met verschillende kaartterreinen en weersomstandigheden systemen die je scherp houden, maar doorgewinterde Total War-spelers kunnen teleurgesteld zijn door het verminderde gevecht opties.

Om dit goed te maken, heeft Creative Assembly speciale klasse-eenheden geïntroduceerd die zijn geïnspireerd op mythische monsters. De centauren zijn in wezen mannen die op paarden rijden, terwijl de Minotaurus een enorme menselijke krijger is die vijanden intimideert door een stierenschedel als masker te dragen. Dit zijn echt slimme toevoegingen, die een eerbetoon zijn aan de Griekse mythologie en ze tegelijkertijd in een realistische omgeving plaatsen. Deze speciale eenheden zijn echter gebonden aan bepaalde nederzettingen of geloofsupgrades, dus je moet door een paar hoepels springen om ze aan je leger toe te voegen.

Verwant: Nvidia Ampere

Een andere toevoeging aan de serie is het nieuwe valutasysteem. In plaats van alleen op goud te vertrouwen, moet je nu hout en steen oogsten om nederzettingen te bouwen en te upgraden, terwijl brons nodig is voor het rekruteren van soldaten van het hoogste niveau. Voedsel blijft de belangrijkste hulpbron, omdat het nodig is voor het onderhoud van je legers. En hoewel goud nog steeds een hulpbron is, wordt het over het algemeen alleen gebruikt voor ruilhandel met andere facties in handelsovereenkomsten.

Dit vijfpuntige valutasysteem is uitstekend, niet alleen trouw gebleven aan hoe mensen in de bronstijd handelden, maar ook meer tactische diepte toevoegen aan zowel verovering als diplomatie. Elke nederzetting (met uitzondering van hoofdsteden) zal zich specialiseren in het oogsten van een specifieke grondstof. Als je hoopt zo snel mogelijk meerdere grote legers te verzamelen, wil je je concentreren op het verwerven van boerderijen in plaats van steenmijnen, waardoor je vooruit moet zoeken in plaats van alleen oorlog te voeren met de dichtstbijzijnde factie.

Diplomatie profiteert ook van het nieuwe valutasysteem, aangezien u nog meer wordt gestimuleerd om handel te drijven met externe facties. Als je een bepaalde bron bijna niet hebt, maar er nog genoeg hebt, kun je een handelsovereenkomst sluiten. Het onderhandelen over handelsovereenkomsten is weliswaar zonder karakter of spanning, want de interface zal onmiddellijk oplichten groen als uw openingsbod aangenaam is, maar het is nog steeds verfrissend om een ​​andere waardevolle strategie te hebben dan strijd.

Meerdere handelsovereenkomsten kunnen ook uw relatie met andere facties verbeteren, waardoor u uiteindelijk militaire allianties kunt sluiten. Wat meer is, als een factie je genoeg leuk vindt en er is een aanzienlijk machtsverschil in jouw voordeel, kun je ze opnemen in je confederatie. Dit is een efficiënte manier om provincies op te zuigen die eigendom zijn van kleinere facties, waarbij het vervelende proces van het voeren van oorlogen die stevig in jouw voordeel zijn gestapeld, wordt vermeden.

Verwant: Beste gaming-laptop van 2020

Je krijgt ook karaktergerichte doelen die je moet voltooien om een ‘Homerische overwinning’, waarbij het doel afhangt van de held die je aan het begin hebt gekozen. Achilles wil het opnemen tegen elke vijand die zijn macht in twijfel durft te trekken, terwijl Hector en Paris strijden om indruk te maken op hun vader, zodat ze tot koning van Troje kunnen worden gekroond.

Zulke doelstellingen zijn een geweldige manier om de persoonlijkheid van elke held uit te werken, maar ze zijn aantoonbaar inconsequent. Achilles 'obsessie met duelleren werd al snel een vervelende afleiding voor mij in plaats van een plezierig doel om na te jagen. Gelukkig kun je deze speurtochten grotendeels negeren en je in plaats daarvan concentreren op de Total War Victory-voorwaarden, waarbij de vijand wordt vernietigd, 100 nederzettingen worden bezet of verwoest en de stad Troje wordt veroverd / verdedigd.

Welke optie je ook kiest, optionele in-game gidsen bieden duidelijke uitleg van de stappen die je moet nemen om je doelen te bereiken. Troy lijkt zelfs een van de beste toegangspunten voor nieuwkomers in de hele serie te zijn, met de kleinere pool van eenheden die de complexiteit van oorlogsvoering verminderen en optionele tutorial waarin de grondbeginselen. Nieuwkomers zullen in eerste instantie waarschijnlijk nog een beetje overweldigd zijn, maar Troy voelt zich een stuk gastvrijer dan de meeste andere Total War-titels.

De presentatie en aandacht voor detail is ook uitstekend. Na elk gevecht worden twee generaals getoond om de uitkomst van een gevecht te vertegenwoordigen, terwijl het menu en de upgradesystemen prachtig zijn versierd met Griekse mythologie. De tekenstijl is kleurrijker en tekenfilmachtiger dan de meeste andere Total War-titels, waardoor het een luchtiger gevoel heeft dan meer historisch getrouwe inzendingen.

Landschappen zien er prachtig uit, net als de gedetailleerde animaties van alle troepen tijdens de strijd. Ik heb geen technische problemen ondervonden met mijn Ryzen 5 2600 CPU en Nvidia RTX 2080 Ti GPU, hoewel benchmarks aantoonden dat ik dat wel was slechts een gemiddelde van 41 fps halen in de ultra-modus met een resolutie van 1707 x 960 (1080p was schijnbaar niet beschikbaar op volledig scherm modus). Zo'n laag resultaat maakt me bang dat degenen met zwakkere grafische kaarten serieuze prestatieproblemen zullen krijgen. Door de grafische instellingen op ‘Medium’ te zetten, steeg de gemiddelde framesnelheid in ieder geval naar 95 fps, maar de visuele kwaliteit leed er dramatisch onder.

Vonnis 

A Total War Saga: Troy voelt als een zeer unieke inzending in de strategieserie, waarbij historisch wordt vermengd nauwkeurigheid en mythologie om de vruchten te plukken van zowel gefundeerde oorlogvoering als fantastisch vermaak.

De beperkingen van de Bronstijd doen echter afbreuk aan de veelzijdigheid van gevechten, met cavalerie-eenheden die naar de achterbank worden geduwd. Degenen die al hebben gespeeld zoals Total War: Warhammer II kunnen worstelen met de relatief barebones-oorlogsvoering, maar Troy blijkt op zijn minst een toegankelijker toegangspunt te zijn voor nieuwkomers.

Dat gezegd hebbende, introduceert Troy veel verbeteringen in de serieformule, vooral met het nieuwe resource-systeem dat niet-gevechtsbeheer veel leuker en tactischer maakt dan voorheen. Diplomatie is nog lang niet in de buurt van het niveau van mensen als Civilization, maar Creative Assembly heeft een grote stap voorwaarts in de goede richting gemaakt.