Tamron 10-24mm f / 3.5-4.5 Di II VC HLD recensie

De Tamron 10-24mm f / 3.5-4.5 Di II VC HLD is een ultragroothoekzoomlens voor Canon APS-C en Nikon DX formaat DSLR's. Het beschikt over optische beeldstabilisatie en een vochtbestendige constructie en heeft een adviesprijs van £579.

Terwijl de lenzen op de meeste zoom-compactcamera's en spiegelloze camera's nu routinematig beginnen met een behoorlijke groothoekbeeld van 24 mm equivalent, DSLR-kopers blijven steken met minder inspirerende 18-55 mm kitzooms om begin met. Dit betekent dat een groothoekzoom een ​​bijzonder nuttige toevoeging wordt voor fotografen die onderwerpen als architectuur en landschappen fotograferen.

Verwant: Beste camera's

Tamron's 10-24mm f / 3.5-4.5 Di II VC HLD is de derde generatie groothoekzoomlens voor DSLR's met APS-C formaat sensoren, en heeft een volledig nieuw ontwerp vergeleken met de vorige 10-24mm f / 3.5-4.5 lens.

De meest in het oog springende toevoeging is optische beeldstabilisatie in de vorm van Tamron's Vibration Compensation (VC) -systeem. Dit zou uit de hand fotograferen mogelijk maken met sluitertijden die vier stops langzamer zijn dan anders mogelijk zou zijn zonder het eindresultaat van onscherpe foto's als gevolg van cameratrilling.

Verrassend genoeg is dit pas de tweede gestabiliseerde lens in deze klasse, na de goedkopere, maar minder ambitieus gespecificeerde Canon EF-S 10-18mm f / 4.5-5.6 IS STM. Dit betekent dat het, enigszins verrassend, de eerste groothoeklens is die beeldstabilisatie biedt aan gebruikers van Nikon DX-formaat DSLR's.

Tamron heeft ook een aantal andere goodies toegevoegd, waaronder een vochtbestendige constructie die buitenfotografen zullen verwelkomen. Nikon-gebruikers zullen merken dat de lens een elektromagnetisch diafragma gebruikt, wat een aantal operationele voordelen oplevert voor liveweergave en video. Hoewel dit werkt op alle Nikon DSLR's die vanaf 2010 zijn geïntroduceerd, zal het niet werken met die van vóór 2007. (In het bijzonder is de lens niet compatibel met de D2-serie, D1-serie, D200, D100, D90, D80, D70-serie, D60, D50, D40-serie en D3000.)

Puur in termen van headline-specificaties heeft Tamron een sterke feature-set geleverd. Met de groothoekinstelling van 10 mm biedt de lens een even breed beeld als alle andere van dit type, terwijl hij langer uitschuift dan de meeste van zijn concurrenten. Dit lijkt misschien onbelangrijk, aangezien dit deel van het assortiment de 18-55 mm kitzoomobjectieven die met DSLR's worden verkocht, overlapt, maar in de praktijk betekent dit dat u tijdens het fotograferen minder lenzen hoeft te wisselen.

Het maximale diafragma van f / 3.5-4.5 is vrij typerend voor dit soort lenzen, waarbij alleen Tokina snellere, constante diafragma-brede zoomlenzen biedt voor APS-C DSLR's.

Kijkend naar de optische constructie van de lens, zijn de 16 elementen gerangschikt in 11 groepen en bevatten ze één glas met lage dispersie (LD) element, één extra-lage dispersie (XLD) glaselement, één gevormd asferisch glaselement en één hybride asferisch element. Volgens Tamron minimaliseren deze een reeks optische gebreken, waaronder chromatische en coma-aberratie. De optiek is ook ontworpen om bestendig te zijn tegen overstraling, geholpen door de toepassing van een breedband antireflectiecoating (BBAR).

Hoewel de 10-24 mm een ​​sterke cosmetische gelijkenis vertoont met de premium SP-lenzenlijn van Tamron, is hij niet volgens dezelfde standaard gebouwd. Het matzwarte plastic vat voelt echter nog steeds perfect robuust aan, en Tamron zegt dat lekvrije afdichtingen zijn overal gebruikt, inclusief een rond de lensvatting om te voorkomen dat stof of water in de camerabehuizing komt.

De geribbelde rubberen zoom- en focusringen draaien beide soepel genoeg, en, zoals gebruikelijk bij brede zoomlenzen, verandert de lengte en balans van de lens op de camera weinig bij het zoomen.

Twee grote schakelaars aan de zijkant van de cilinder worden gebruikt om autofocus en beeldstabilisatie in en uit te schakelen, hoewel ze bij identieke fysieke ontwerpen niet alleen door aanraking kunnen worden onderscheiden. Een venster bovenop de loop onthult een focusafstandsschaal, maar zonder scherptediepte-markeringen is dit van relatief beperkt nut.

Aan de voorkant zit een schroefdraad van 77 mm voor het bevestigen van filters en een bajonetsluiting voor de plastic kap van het bloembladtype. Dit kan over de loop worden omgekeerd wanneer de lens niet in gebruik is, maar in deze positie belemmert het de bediening van de zoomring zwaar. Door de grote diameter neemt hij ook behoorlijk wat ruimte in een tas in beslag.

Maar, zoals altijd, zou het idealiter altijd moeten worden gebruikt, zowel om het risico van beeldverlagende overstraling te verminderen als om het frontelement van de lens te helpen beschermen.

Terwijl oudere Tamron-optica vaak ondermaats presteerden met betrekking tot autofocus, is de nieuwste generatie sterk verbeterd. In deze lens heeft het bedrijf een nieuwe motor gebruikt, de cryptisch genaamde High / Low torque-modulated drive (HLD), die inderdaad erg goed werkt.

Autofocus is in feite stil en praktisch onmiddellijk, en ik vond het ook consistent nauwkeurig. Over het algemeen presteert het in dit opzicht net zo goed als we van een modern objectief zouden verwachten, en een duidelijke verbetering ten opzichte van de vorige generatie.

De handmatige scherpstelring is mechanisch gekoppeld en heeft een behoorlijke lange worp van ongeveer 150 graden, waardoor nauwkeurige scherpstelling mogelijk is. Het kan op elk moment veilig worden gebruikt om de autofocus op te heffen, zonder per se naar MF te hoeven overschakelen.

Als we foto's gaan bekijken die met deze lens zijn gemaakt, blijkt de 10-24 mm een ​​subtiel andere lens te zijn dan zijn voorganger. Het is redelijk scherp omdat groothoekzooms voor APS-C DSLR's gaan, zo niet adembenemend, en geeft over het algemeen de sterkste resultaten rond f / 8 of zo.

Ik vond de beeldstabilisatie behoorlijk effectief, wat helpt om het beste uit de optiek te halen. Ik was in staat om redelijk scherpe resultaten te bereiken uit de hand met bijvoorbeeld sluitertijden van slechts 1 / 4sec bij de brede instelling.

Hoewel het vorige model zich concentreerde op het recht houden van rechte lijnen, vertoont deze VC-versie zichtbare vervorming aan de uiteinden van het zoombereik. Het is van het ton-type op 10 mm, verandert in speldenkussen op 24 mm, met het neutrale punt ergens rond de 15 mm. Een praktisch probleem is dat deze vervorming betekent dat u eerder kromme foto's maakt, vooral als u probeert lineaire beeldelementen uit te lijnen tegen de randen van de zoeker (bewust of anders).

Helaas kunnen lenzen van derden niet profiteren van vervormingscorrectie in de camera met Canon of Nikon DSLR's, zodat u het altijd in uw JPEG-bestanden ziet. Maar als je bereid bent om onbewerkt te fotograferen, dan is het in de meest recente versie een triviale oplossing met één klik converters.

Lichtafval is goed zichtbaar bij wijd open fotograferen bij alle brandpuntsafstanden, maar daalt tot acceptabele niveaus met f / 8.

De lens vertoont ook vrij duidelijke laterale chromatische aberratie bij groothoekinstellingen, met sterke rode en cyaan randen rond contrastrijke randen in de randen van het frame.

Moderne Nikon spiegelreflexcamera's corrigeren dit automatisch in hun JPEG-verwerking, en het is even gemakkelijk op te lossen bij onbewerkte nabewerking, maar Canon JPEG-shooters kunnen er gewoon niet vanaf komen.

Al met al is dit een lens waarmee u de beste resultaten behaalt door onbewerkte bestanden zorgvuldig te verwerken met behulp van geprofileerde aberratiecorrecties.

Resolutie

Typisch voor een brede zoomlens is de Tamron het scherpst wanneer hij in de breedste stand staat, en verliest hij een beetje beet bij het inzoomen. Over het algemeen geeft het de beste resultaten met het diafragma ingesteld van f / 5.6 tot f / 11, waarbij diffractie beelden zichtbaar verzacht vanaf f / 16 en f / 22 of kleiner het beste vermeden wordt.

Schaduw

Hoewel de lichtafname naar de hoeken van het frame vrij merkbaar wijd open is bij alle brandpuntsafstanden, is het het sterkst op de 10 mm-positie. Het gaat ook nooit volledig bij kleinere diafragma's, maar kan in de camera worden geminimaliseerd door te stoppen tot f / 8. Uiteraard is het gemakkelijk te verwijderen tijdens de nabewerking indien gewenst.

Tamron 10-24mm f / 3.5-4.5 Di II VC HLD hoekschaduw op 10mm, f / 3.5

Tamron 10-24mm f / 3.5-4.5 Di II VC HLD hoekschaduw op 24mm, f / 4.5

Kromlijnige vervorming

Bij 10 mm vertoont de lens een ongebruikelijk vervormingspatroon, met een bijna perfect gecorrigeerd centraal vierkant gebied, maar merkbare tonvormige vervorming naar de linker- en rechterrand. Het is vrij neutraal in het midden van het zoombereik op ongeveer 15 mm, en bij langere instellingen wordt kussenvormige vertekening duidelijk. Voor onderwerpen als architectuur raad ik aan om geprofileerde correcties te gebruiken.

Tamron 10-24mm f / 3.5-4.5 Di II VC HLD @ 10mm, -2,7% TV SMIA

Tamron 10-24mm f / 3.5-4.5 Di II VC HLD @ 24mm, 1,5% TV SMIA

Door een weerbestendige, beeldstabiliseerde lens te maken voor APS-C DSLR's, heeft Tamron meteen iets zeer wenselijks geproduceerd voor buiten- en landschapsfotografen. In veel opzichten maakt de lens zijn belofte waar, met snelle en nauwkeurige autofocus en effectieve beeldstabilisatie in een compact pakket dat goed omgaat met de camera. Tot nu toe zo goed.

Optisch gezien is het echter een beetje een allegaartje, en naar mijn mening is dit echt een lens voor raw fotografen die de meer zichtbare gebreken, met name vervorming en chromatisch, gemakkelijk kunnen wegwerken aberratie.

Bij de lancering is het ook duur in vergelijking met hoog aangeschreven alternatieven zoals de Sigma 10-20mm f / 3.5 EX DG HSM, maar de prijs zal ongetwijfeld na verloop van tijd dalen. Voor Nikon-gebruikers die een gestabiliseerde groothoek nodig hebben, is dit echter de enige game in de stad, en dat is reden genoeg om er serieus over na te denken.

De optische beeldstabilisatie en de vochtbestendige constructie zijn redenen om erover na te denken, maar om er het beste uit te halen, wil je de optische gebreken in de nabewerking corrigeren.