Panasonic Viera TX-P42V10 42-inch plasma-tv recensie

Vaste lezers zullen weten dat Panasonic nauwelijks verlegen is geweest om ons dit jaar tv's ter beoordeling te sturen. We hebben meerdere formaten gezien van bijna elk onderdeel van de nieuwste plasma- en lcd-serie van het merk. De enige die door het net is geglipt, is de V10-serie. Dus we dachten dat het de hoogste tijd was om dat recht te zetten ...

De V10-reeks is eigenlijk pas het tweede model in de nieuwste Panasonic-hiërarchie, onder het vlaggenschip Z1-reeks we hebben er een paar maanden geleden naar gekeken. Maar mensen die nogal afgeschrikt zijn door de vele duizenden kilo's die de Z1-modellen eisen, kunnen moed putten uit het feit dat de V10 lang niet zo duur is. We hebben zelfs ontdekt dat de 42-inch P42V10 waar we vandaag naar kijken, onder de £ 1100 gaat - een prijs die echt een koopje lijkt als je begint te onderzoeken wat de set te bieden heeft.

Om te beginnen, in overeenstemming met de hele bovenste helft van het plasmabereik van Panasonic dit jaar, heeft de P42V10 een ingebouwde Freesat-tuner naast de meer typische Freeview- en analoge tunertypes. Ook potentieel enorm belangrijk is het feit dat het een van de NeoPDP-plasmapanelen van Panasonic gebruikt, die zijn in staat om grote vooruitgang te boeken in helderheid en levendigheid van kleuren ten opzichte van het ‘normale’ plasma van Panasonic schermen.

In de praktijk betekent dit dat de P42V10 u de flexibiliteit geeft om ongebruikelijk dynamische beelden te bekijken plasmastandaarden, of anders de helderheid verlagen in ruil voor substantiële energiebesparingen ten opzichte van standaard plasma modellen.

De P42V10 geniet ondertussen van een Full HD 1.920 x 1.080 resolutie - een belangrijke specificatie die nog steeds uniek is voor Panasonic in de 42 inch plasma wereld. En zoals bij alle NeoPDP-panelen, claimt het een contrastverhouding van miljoenen op één.

Nu we het toch over grote cijfers hebben, laten we ook eens kijken naar het 600 Hz verwerkingssysteem van de P42V10. Dit aantal is duidelijk extreem hoog, aangezien we nog maar net 200 Hz onder de knie hebben in de wereld van lcd-tv's. En eigenlijk beschrijft het 600 Hz-cijfer niet echt een cyclussnelheid van 600 Hz zoals je je normaal zou voorstellen. Het beschrijft eerder een situatie waarin iets dat Sub-field Drive Intelligent Frame wordt genoemd Creation Pro interpoleert voldoende extra frames met vers berekende afbeeldingsgegevens om een 600Hz-type effect. De reden voor het toevoegen van deze extra frames is natuurlijk om de bewegingstrillingen drastisch te verminderen probleem dat zo verbonden is met plasmatechnologie - in het bijzonder de plasmatechnologie van Panasonic, gek genoeg genoeg.

Zoals je zou verwachten van een tv die zo dicht bij de top van het Panasonic-assortiment staat, zijn we nog lang niet klaar met de opsmuk. Want naast een gezonde vier HDMI-aansluitingen en een D-Sub pc-poort op het aansluitingenpaneel van de P42V10 is er een SD-kaartsleuf die kan speel AVCHD- en DivX-video af, evenals JPEG-bronnen, en een Ethernet-poort voor aansluiting op een pc of internet.

Nou ja, een beetje internet, hoe dan ook. Zoals met alle ‘online tv's’, behalve die van Philips, biedt Panasonic u momenteel alleen toegang tot zijn eigen tv afgeschermde sites, die inhoud bevatten die speciaal is geformatteerd voor gemakkelijke toegang via een tv-afstandsbediening in plaats van een muis en toetsenbord.

Na ruim 10 minuten updaten van de P42V10 (ja, mensen, als je een tv hebt die verbinding kan maken met internet, kun je nu om uit te kijken naar het ‘plezier’ van regelmatige firmware-updates), heb ik de laatste stand van zaken voor de Viera Cast van Panasonic bekeken systeem. En was redelijk tevreden met wat ik vond.

De navigatie-interface blijft aantrekkelijk en duidelijk, en het inhoudsniveau is solide, met Eurosport, YouTube, Picasa en financiële en weerberichten allemaal beschikbaar. Dit is nog steeds een tekort aan wat Samsung en Philips bieden met hun online tv's, maar het is een goede start voor deze nog steeds relatief snelgroeiende functie.

De laatste twee ‘grote’ functies die moeten worden gemeld - in die zin dat ze de P42V10 onderscheiden van modellen lager in het bereik - zijn de Digital Cinema Color-verwerking van Panasonic en de THX-certificering.

De eerste functie stelt de P42V10 in staat om de kleurruimte te reproduceren die is ingesteld door Hollywood voor gebruik in digitale bioscoopprojectietheaters, in plaats van de normale HDTV-kleurspecificaties. En THX-certificering betekent dat, naast dat de tv genoeg heeft gedaan met zijn prestaties om de THX-analisten tevreden te stellen, de P42V10 heeft een THX-preset waarbij de beeldinstellingen zijn ingesteld in overeenstemming met wat THX gelooft dat de optimale niveaus voor film zijn bekijken. Het is interessant om op te merken dat met de THX-modus ingeschakeld, de opties voor het in- of uitschakelen van Intelligent Frame Creation en Picture Overscan volledig uit de menu's van de tv verdwijnen.

Voordat ik inga op de prestaties van de P42V10, moet ik even pauzeren om over het ontwerp van de set te praten. Want hoewel het geen verbluffend kunstwerk is, is de glasachtige afwerking van ‘enkele plaat’ nogal chic en is het contrast tussen de zwarte omlijsting en de glanzend zilveren bureaubladhouder aantrekkelijk. Het enige probleem met de glazige afdronk is dat er vettige vingerafdrukken op komen die je niet zou geloven. Evengoed stuurt Panasonic een mooie poetsdoek mee bij de tv!

Zoals ik heb opgemerkt bij andere recente tv-recensies van Panasonic, is plasmatechnologie niet langer de dominante kwaliteitskracht boven LCD die het ooit was. Sommige van de beste lcd-tv's die er voor mijn geld zijn, overtreffen nu op zijn minst in sommige beeldgebieden veel plasma-tv's. Maar toch doet de P42V10 nog steeds genoeg om een ​​aanbeveling voor de beste koop te rechtvaardigen, vooral gezien de relatieve betaalbaarheid. De belangrijkste redenen hiervoor zijn dat het sterk scoort op wat nog steeds twee belangrijke plasmavoordelen zijn: bewegingshelderheid en zwartniveau.

Met betrekking tot beweging is er geen enkele detecteerbare bewegingsonscherpte gerelateerd aan de reactietijd. Voetballers rennen rond zonder resolutie te verliezen, cricketballen gaan naar de grens zonder vuile sporen achter te laten, de camera beweegt over een scène zonder het hele beeld verzachten... Voor iedereen die ernstig gestoord is door de zojuist beschreven bewegingsproblemen die verband houden met LCD, zal de bijna onmiddellijke responstijd van de P42V10 waarschijnlijk een openbaring.

Het is ook belangrijk om te benadrukken dat met het Intelligent Frame Creation-systeem in het spel, de P42V10 valt niet ten prooi aan het traditionele trillingsprobleem van plasma, bijna net zo erg als de 100Hz of zelfs 400Hz van Panasonic modellen. De enige keer dat trillingen een probleem zijn, is in feite met de THX-preset in het spel, die het IFC-systeem deactiveert. THX ziet trillingen duidelijk als een natuurlijk onderdeel van bioscoopbezoek. Maar hoewel ik deze ‘puristische’ benadering zeker begrijp en me inleven, valt ook niet te ontkennen dat de judder die getuige was op de P42V10 zonder dat de IFC erbij betrokken was, soms behoorlijk afleidend kan zijn.

Wat de zwartwaarden betreft: wat ze zo geweldig maakt op de P42V10, is niet zozeer hun diepte - hoewel ze zeker dieper gaan dan alle niet-led-lcd-tv's - als wel hun naturalisme. Daarmee bedoel ik dat de diepe zwarttinten worden bereikt zonder OTT-reductie in helderheidsniveaus, een natuurlijke kleurtint zonder blauw onderstroom en heel veel mooie schaduwdetails die donkere scènes een gevoel van diepte en stevigheid geven. De meeste lcd-tv's zouden hun zielen voor. Vooral omdat de zwartniveau-diepte niet afneemt als je tv vanuit een hoek moet kijken, zoals bij praktisch elke lcd-tv in de stad gebeurt.

De P42V10 kan ook een geweldige kleurrespons leveren met HD-bronnen, door extreem natuurlijke tinten te combineren met een uitzonderlijk breed kleurbereik.

Bovendien stelt het NeoPDP-paneel van de P42V10 het in staat helderheidsniveaus te produceren die veel hoger zijn dan de meeste plasma-tv's kunnen bieden. Dankzij een combinatie van alle zojuist genoemde sterke punten kan de P42V10 HD-films leveren die er echt filmisch uitzien. En je kunt niet meer vragen dan dat.

Niet dat de P42V10 alleen van HD houdt. Want de V-Real-verwerking van Panasonic is goed voor het opschalen van standaarddefinitie naar de Full HD-resolutie van de P42V10, waardoor beelden worden verscherpt zonder enige inherente signaalruis te benadrukken.

Nu voor het slechte nieuws. Te beginnen met het feit dat, hoewel standaard def-foto's er scherp en schoon uitzien, ze niet zo natuurlijk of levendig lijken met hun kleuren als HD-foto's. Er is ook bewijs tijdens het bekijken van kleurenbanden in standaarddefinitie in plaats van perfect vloeiende kleurovervloeiingen - een probleem dat ook heel af en toe opduikt bij HD.

Vervolgens zijn de beelden van de P42V10, zelfs met het NeoPDP-paneel en met behulp van de echt nogal lelijke dynamische beeldvoorinstelling van de tv, niet zo helder en dynamisch als die van een goede LCD-set. En dit verschil in helderheid wordt duidelijker als je een van de meer verstandige presets van de set gebruikt, zoals Cinema of THX. In een verduisterde kamer denk ik dat dit misschien niet zo'n groot probleem is, maar het zorgt er wel voor dat beelden niet die 'pop' krijgen die zoveel mensen graag zien.

Hoewel HD-beelden er gedetailleerd en buitengewoon natuurlijk uitzien, zien ze er vervolgens niet zo haarscherp uit als we ze hebben gezien op een of twee lcd-tv's.

Ten slotte veroorzaakt de IFC-verwerking van tijd tot tijd wat zachte artefacten, in de vorm van een beetje glinsteren rond bewegende objecten, sporadisch flikkeren, en zelfs een vleugje scheren onder extreme omstandigheden situatie.

Maar dergelijke problemen komen tot op zekere hoogte veel voor bij vrijwel elk krachtig bewegingsverwerkingssysteem, en in het grote schema van dingen die de artefacten van de P42V10 niet ernstig genoeg zijn om te voorkomen dat het systeem voor 90 procent van de tijd. En natuurlijk, als de functie storend wordt bij bepaalde bronnen met een hoog octaangehalte, kun je hem gewoon uitschakelen!

Wat betreft de audio van de P42V10, deze is niet zo allround uitstekend als de HD-beelden. Vooral omdat een klein tekort of bereik aan zowel de bas- als de treble-uiteinden van het audiospectrum het middenbereik een beetje gecomprimeerd laat aanvoelen. Goede volumes kunnen echter worden bereikt zonder vervorming of ‘brom’ in de kast, en de set heeft een behoorlijke kans om zich open te stellen voor actiescènes.

"'Vonnis"'

Ik denk dat hier een paar grote vergelijkingsvragen moeten worden opgehelderd. Dus ten eerste, is de P42V10 een Pioneer ‘KURO’ moordenaar? Nee, dat is het niet. De nieuwste KURO-plasma's overtreffen de P42V10 nog steeds op zwartniveau en kleurrespons - hoewel ze natuurlijk aanzienlijk meer kosten.

Hoe presteert de P42V10 in vergelijking met de beste lcd-schermen? Hier is het ingewikkelder, en een soort ‘paarden voor cursussen’-situatie. Terwijl de beste LCD's krachtigere, scherpere en dynamischer beelden produceren met minder kleurbanden, is de Panasonic scoort op zwartniveau (behalve duurdere led-backlit tv's) en bewegingshelderheid / respons tijd.

Hmm. Al dit vergelijkings- en contrastgedoe begint oneerlijk negatief te klinken. Dus waarschijnlijk is de beste manier waarop ik de P42V10 in een meer vrolijke context kan samenvatten, door te zeggen dat het eigenlijk de beste 42-inch plasma-tv is die je momenteel kunt kopen (aangezien Pioneer geen 42-inch meer doet). Dat maakt het een must-auditieset voor iedereen die niet zeker weet welke tv-technologie hij moet kopen, en een absolute no-brainer voor lcd-haters. Zeker gezien de verrassend agressieve prijs.