Final Fantasy 12: The Zodiac Age Review

Exclusief voor PlayStation 4
Elke genummerde Final Fantasy staat apart en roept terug naar eerdere incarnaties zonder door te gaan met oude verhaallijnen of noodzakelijkerwijs de bestaande spelmechanismen te behouden. Toch is er iets met Final Fantasy 12 waardoor het nog duidelijker aanvoelt. Zijn het de verhaallijn en de setting die het deelt met Square's 2000 RPG, Vagrant Story? Is het de visuele stijl die statische camera's en vooraf gerenderde achtergronden heeft gedumpt voor een flexibelere, realtime 3D-engine? Is het de experimentele houding die het team aannam, vecht- en voortgangssystemen transformeerde en naar een primitieve versie van een open wereld ging? Wat het ook mag zijn, Final Fantasy 12 voelde als een vertrek in 2006 en voelt nu nog steeds zo aan.

Koop Final Fantasy XII: The Zodiac Age van Amazon verenigd koninkrijk | Amazon.com

Hoewel het verhaal klassiek Final Fantasy is - oorlogvoerende rijken, gewapende bezetting, dapper verzet, intriges en tovenarij achter de schermen - is de manier waarop het wordt verteld vrij ongebruikelijk. Het spel dat het spel het dichtst in de buurt komt van een centrale held, is Vaan, de straatkind broer van een vermoorde soldaat, maar hij is eigenlijk meer een centraal punt voor een vervallen groep met onder meer roekeloze luchtpiraten, een in ongenade gevallen voormalige held en een verzetscommandant met een niet al te mysterieus erfgoed. Je hoeft Vaan niet eens in het veld te zetten als je zijn jonge pup een beetje irritant vindt, en hij staat niet eens centraal in elk filmpje. Meer dan elke andere Final Fantasy voelt 12 aan als een ensemblestuk.

Verwant: Beste RPG's

En waar andere Final Fantasies plaatsvinden in werelden waar steampunk, sci-fi, high-fantasy en Japanse cultuur botsen, deze trekt dingen naar een meer specifieke omgeving, met een zware Noord-Afrikaanse / zuidelijke Middellandse Zee voelen. Overal zijn Moorse en Ottomaanse invloeden, plus een meer exotische kijk op de niet-menselijke rassen dan je normaal zou vinden. Combineer dit met het ensemble-gevoel, een meer filmische visuele stijl, een fantastische score en enkele epische ruimtefantasiemomenten, en dit is het dichtst in de buurt van Final Fantasy bij Star Wars.

Enkele van de kenmerken van het spel hebben het een uitdagender remaster gemaakt dan bijvoorbeeld Final Fantasy 10. Alle personagemodellen, achtergronddecoraties en texturen zijn gebouwd om in realtime te worden weergegeven op de eenvoudige PS2, en terwijl Square-Enix duidelijk heeft inspanning om visuele effecten te herwerken en texturen op te schalen, de cast en achtergronden kunnen er nog steeds verrassend basic uitzien en de gezichtsanimatie primitief. In sommige opzichten zijn Final Fantasy 10 en het vervolg zelfs beter verouderd. Toch is de schittering van het productieontwerp van het oorspronkelijke team nog steeds zichtbaar, of het nu gaat om het prachtig versierde pantser dat door de schurken wordt gedragen of om de architectuur en ambiance van de belangrijkste locaties. De FF12 ziet er zo oud uit, maar hij kan je nog steeds verbazen.

Verwant: Beste PS4-games

Sommigen zijn misschien niet zo vergevingsgezind vanwege de meer innovatieve gameplay. FF12 bracht verkenning en gevechten samen in één samenhangende ruimte, zodat je niet langer steeds in en uit gevechten wisselt. Het liet toen het oude semi-turn-based vechtsysteem vallen voor een waar alles in realtime gebeurt, tenzij je pauzeert om commando's te geven. Bovendien kon je maar één personage - de partijleider - rechtstreeks besturen en de anderen besturen via een complex systeem van geprogrammeerde ‘gambits’ dat hen effectief vertelde om prioriteit te geven aan aanvallen, genezingen en buffs op basis van specifiek criteria.

Dit geeft gevechten in FF12 nog steeds een vrij ongebruikelijk gevoel, hoewel met nieuwe opties om gevechten te versnellen, ook een geweldig, pittig tempo. Sommigen zullen nu, zoals sommigen toen, het gevoel hebben dat u zich geen actieve deelnemer aan de gevechten voelt, maar naar mijn mening geeft het u een meer tactische rol waar u minder tijd besteedt aan het kiezen van opties uit een menu en meer tijd aan het configureren van uw team voor het gevecht en ingrijpen om in te grijpen waar noodzakelijk.

Verwant: PS4 Pro versus Xbox One X

Tien jaar later ben ik niet zo ingenomen met andere veranderingen. Versnellende vaardigheden - de opvolger van de oude ‘Limit Break’ speciale aanvallen - omvatten vervelende ketens van het indrukken van een knop en blijken aanvankelijk verbijsterend te zijn, wat betekent dat je ze verspilt totdat je een FAQ bekijkt om erachter te komen hoe ze werken. Oproepingen verschijnen ondertussen pas een heel eind, en zelfs dan worden ze geen steunpilaar zoals in andere Final Fantasy-titels.

Ik heb ook minder tijd voor het voortgangssysteem, waarbij je voor elk personage een klasse kiest en vervolgens punten gebruikt om vierkanten te ontgrendelen op een licentiebord, waardoor ze nieuwe wapens en bepantsering kunnen gebruiken, nieuwe spreuken kunnen uitspreken, hitpoints kunnen upgraden en nieuwe kunnen ontgrendelen mogelijkheden. Het slaagt erin om overdreven sierlijk te zijn met ook behoorlijk beperkend, zodat het maar al te gemakkelijk is om beslissingen te nemen die een personage op de reservebank duwen voor grote delen van het spel. Later vergroten de opties om een ​​tweede baan te nemen de reikwijdte, maar alleen als u een aanzienlijke hoeveelheid vooruitgang heeft geboekt. En terwijl ik kreun, is FF12 niet immuun voor dat oude Final Fantasy-probleem: kerkers of wildernisgebieden hebben die je interesse uitputten lang voordat je het einde bereikt.

Verwant: PS4 Pro versus PS4

Al dit geklaag kan ertoe leiden dat u denkt dat FF12 niet dringend herontdekt hoeft te worden, maar niets is verder dan de waarheid. Het is overal veel leuker dan zijn directe FF13-opvolgers en heeft een meer samenhangend plot dan het zeer beminnelijke FF15. Je kunt het zien rommelen met ideeën uit MMORPG's en titels voor het jagen op monsters, zoals zijn jacht-side-quests, maar het voelt nooit als een half-assed MMO. Je gaat van de personages, de wereld en de uitdagende kerkers houden, om nog maar te zwijgen van de filmische verhalen. Haar helden zijn dappere doeners, geen navelstaarderende broeders. Het gaat groots in vreemde steden, gewaagde ontsnappingen, enge graven en enge monsters, niet eindeloze, saaie woestenijen. Net als de meest recente Final Fantasy is FF12 een echte publiekstrekker.

En hoewel de remaster niet de meest indrukwekkende visuele upgrade is die ik ooit heb gezien, lijdt het geen twijfel dat FF12 er nog nooit zo goed heeft uitgezien of beter heeft gespeeld. Er was altijd het gevoel dat een oude SD-televisie niet echt recht deed aan de kleuren en texturen van deze wereld, en dat bewijst dat ook. Op de PS4, je ziet ze echt op hun best. Korte laadtijden maken de wereld samenhangend en minder als een verzameling gebieden die aan elkaar zijn geschroefd, en moedigen u aan om erop uit te gaan en te verkennen. Regelmatige checkpoints zorgen ervoor dat moeilijkere kerkergebieden geen klus worden, zelfs niet als het respawnen van monsters een probleem is. irritatie, terwijl een game die PS2-hardware over zijn grenzen leek te rekken, nu aanvoelt alsof hij draait vlot.

Verwant: Aankomende PS4-games

Dit is niet de beste Final Fantasy die je op de huidige consoles kunt spelen - het is zelfs een strijd met FF10 die de derde plaats behaalt - maar het is een geweldige JRPG. In feite zou je het kunnen zien als een momentopname van het genre op een belangrijk punt in zijn ontwikkeling, waarbij het beide de weg laat zien het is verder gegaan en sommige van de ideeën die werden onderzocht en vervolgens verlaten, niet altijd noodzakelijk voor de het beste.

Koop Final Fantasy XII: The Zodiac Age van Amazon verenigd koninkrijk | Amazon.com

Vonnis
Square-Enix heeft geen wonderen verricht met deze remaster, maar The Zodiac Age geeft spelers een van de geweldige Final Fantasies, die er scherper uitziet en beter speelt dan ooit tevoren. De strijd- en voortgangssystemen waar ooit liefhebbers van woedend van waren, zijn niet minder agressief geworden tijd, maar ze helpen ook om de game zijn tempo en gevoel te geven dat anders is dan alle andere games in de serie. Meer onmiddellijk vermakelijk dan FF13 en verrassend innovatief en toekomstgericht voor zijn tijd, FF12 heeft zeer goed gedragen. Als je tien jaar geleden nog geen kans hebt gehad om het te spelen, is dit je kans.