Ricoh Caplio GX100 recensie

Ondanks zijn magere marktaandeel op de digitale cameramarkt, is Ricoh altijd een van de grootste innovators in de branche geweest. Wanneer elke andere grote camerafabrikant tevreden is met het uitstippelen van reeksen van bijna identieke camera's, is Ricoh niet bang om iets anders te proberen. Het assortiment camera's is misschien klein in vergelijking met die van Canon, Sony of Fujifilm, maar met fantastische modellen zoals de Caplio R7, GR Digital, GR Digital II en GX8 het biedt meer veelzijdigheid en kwaliteit dan de meeste andere fabrikanten met vijf keer zoveel modellen.

De camera van vandaag is een ander uniek concept. De GX100 is officieel de vervanger van de GX8, maar hij is niet alleen totaal anders dan die camera, hij is ook totaal anders dan al het andere op de markt. Met de GX100 wil Ricoh de kwaliteit, prestaties en veelzijdigheid van een high-end semi-pro camera combineren met het gemak en de draagbaarheid van een compactcamera in zakformaat. Het resultaat is een camera met een unieke 24-75 mm-equivalent zoomlens, een 10,1 megapixel 1 / 1,75 inch sensor met CCD-shift beeldstabilisatie, handmatige belichtingsopties, RAW opnamemodus, externe flitser flitsschoen, 2,5-inch 230k-monitor, volledig metalen behuizing en een unieke add-on elektronische zoeker met kantelbaar oculair, die op de hete schoen. Dat zijn drie manieren waarop het woord 'uniek' in één alinea wordt gebruikt, wat veel is voor één camera.

Omdat hij zo uniek is, is het moeilijk om de GX100 met iets anders te vergelijken. Echte semi-professionele compactcamera's zijn sowieso een zeldzaamheid, en de enige echte vergelijking is die van Canon PowerShot G9. Het deelt op zijn minst enkele van de functies, waaronder handmatige belichting, RAW-opname, flitsschoen en grotere sensor. Ze zijn ook vergelijkbaar qua prijs. De G9 wordt momenteel verkocht voor ongeveer £ 312, bijna dezelfde prijs als de GX100. Daar houden de overeenkomsten echter op, want waar de Canon een grote camera is die je om je nek hangt, is de GX100 echt klein en licht genoeg om in je broekzak mee te nemen. Het meet 112 x 58 x 25 mm en weegt ongeveer 250 g met de oplaadbare li-ionbatterij.

De algehele stijl van de GX100 is zeer functioneel, met dezelfde compromisloze doosachtige rechthoekige lichaamsvorm als de GR Digital. Natuurlijk zijn er voor zo'n veelzijdige camera veel bedieningselementen verspreid over de behuizing, maar dankzij een verstandige lay-out en de relatief lange, dunne camera lichaam het weet te voorkomen dat het rommelig wordt en er is voldoende ruimte op de achterkant voor een grote duimgreep, met een rubberen textuur die ook het grote front bedekt handgreep. Naast de gebruikelijke D-pad en modusknop heeft de GX100 ook een datawiel in SLR-stijl vlak voor de ontspanknop, en een verende tuimelhendel aan de achterkant, die een zeer snelle en eenvoudige manier biedt om belichtingsaanpassingen handmatig in te voeren modus. De tuimelschakelaar heeft een dubbele functie, want als hij erop wordt gedrukt, activeert hij een snelfunctiemenu met maximaal vier opties die vooraf via het menu kunnen worden ingesteld. Standaard heeft het drie opties; belichtingscompensatie, witbalans en en ISO-instelling. Ook door de gebruiker gedefinieerd is de Fn-knop op de bovenplaat, die standaard schakelt tussen handmatige en automatische scherpstelling. Ondanks de complexiteit van de opties en functies van de camera, is de bedieningsinterface buitengewoon eenvoudig en snel te gebruiken. Alles wat u vaak moet aanpassen, is precies waar u het verwacht, en dankzij de door de gebruiker programmeerbare bedieningselementen kunt u de camera instellen om te werken zoals u dat wilt.

Het bedieningsbereik is op zijn zachtst gezegd indrukwekkend. De belichtingsopties op de modusknop zijn volledig automatisch, automatisch programma, diafragmaprioriteit of volledig handmatig, evenals filmmodus, scènemodus en twee door de gebruiker gedefinieerde instellingen voor vaak gebruikte aangepaste modi. Handmatige sluitertijden van drie minuten tot 1 / 2000ste van een seconde in stappen van 1 / 3EV kunnen worden geselecteerd, en het bereik van diafragma's van maximaal f / 2.5-f / 4.4 tot minimaal f / 9.1-f / 15.8 is ook in te stellen in 1 / 3EV stappen. Handmatige ISO-instellingen van 80 tot 1600 zijn beschikbaar en in de automatische modus kan een bovengrens door de gebruiker worden ingesteld. In het menu zijn er een reeks vooraf ingestelde kleuropties en nog twee door de gebruiker te programmeren aangepaste instellingen, met instelbaar contrast, verzadiging en scherpte. Uiteraard heeft de GX100 multi-zone, centrumgerichte en spotmeting, en multi-zone, spot en handmatige scherpstelling, evenals een snap focus-modus die het scherpstelpunt instelt op ongeveer 2,5 voet. Zelfs de fotoformaatmodi zijn veelzijdiger dan normaal, met de toevoeging van een 7-megapixel 1: 1 vierkantformaatmodus.

Er zijn echter een aantal opties die opvallen door hun afwezigheid, zoals een beweegbare AF of spotmeetpunt, of flitsopbrengstcompensatie. Het is ook nogal vreemd, aangezien de GX100 een flitser-flitsschoen heeft, en dat er geen flits-witbalansmodus is. Ik vond echter dat de daglichtinstelling goed genoeg werkte en dat eventuele fijne aanpassingen achteraf in het RAW-bestand konden worden gemaakt. De algemene indruk is echter van een camera die is ontworpen door fotografen, voor fotografen. Voor iedereen die graag experimenteert en ongebruikelijke foto's maakt, is het een zeer bevredigende camera om te gebruiken, en dat is het ook klein formaat en gewicht betekent dat het kan worden gebruikt in situaties die mogelijk niet toegankelijk zijn voor een groter camera. Een andere handige functie die uniek is voor Ricoh's hoogwaardige compactcamera's, waaronder de GX100, is de mogelijkheid om ofwel de meegeleverde 1150 mAh oplaadbare li-ionbatterijen of een paar AAA-batterijen te gebruiken. Dit kan erg handig zijn als u uw acculader op vakantie vergeet.

Een gebied waar Ricoh nog veel werk aan moet doen, is de meegeleverde software. De Ricoh RAW-converter is traag, onhandig en biedt slechts een beperkt aantal aanpassingen. Gelukkig gebruikt de GX100 echter het Adobe Digital Negative (DNG) RAW-formaat, dus iedereen met recente versies van Adobe Photoshop, die waaronder vrijwel iedereen die deze camera waarschijnlijk zal kopen, hun foto's kan verwerken met Adobe Camera RAW, wat ver is beter. Het gebruik van de RAW-modus brengt de ware veelzijdigheid van de GX100 naar voren, met een veel groter bereik aan beeldcontrole en -aanpassing dan de ingebouwde bedieningselementen van de camera.

Naast een hoge mate van controle willen serieuze fotografen ook goede prestaties, en ook hier levert de GX100. Het start op in minder dan twee seconden, en dankzij een uitzonderlijk snel AF-systeem in de single-shot-modus kan het een snelheid van een opname per seconde behouden, zelfs als er tussen de opnames wordt scherpgesteld. In continue modus neemt het de eerste paar frames op met ongeveer drie opnamen per seconde, maar voor langere reeksen neemt het gemiddeld iets minder dan twee frames per seconde op, wat nog steeds behoorlijk indrukwekkend is. Het scherpstellen bij weinig licht is wat langzamer, met de neiging om rond te jagen, maar de ingebouwde AF-hulplamp betekent dat het scherpstelt in het donker op een afstand van enkele meters. Zoals de meeste Ricoh-camera's doet de GX100 zijn werk niet stil. De zoom- en AF-motoren zijn erg luidruchtig, met en werken met een luid mechanisch zoemend geluid. Dit kan een beetje verontrustend zijn voor iedereen die gewend is aan de fluisterstille werking van de meeste moderne digitale camera's, maar je went er snel aan.

Het laatste criterium is natuurlijk de beeldkwaliteit, en hier loopt de GX100 tegen een probleem aan. Ondanks al zijn veelzijdigheid en prestaties heeft hij nog steeds een kleine, overweldigende sensor en is hij erfgenaam van alle ellende die dat met zich meebrengt. De 24-72 mm lens is zeer scherp over het hele beeld, en produceert verrassend weinig vervorming voor zo'n groothoeklens. Afbeeldingen zijn zeer gedetailleerd, maar er is een merkbaar gebrek aan kleurdiepte en dynamisch bereik. Het belichtingssysteem lijkt standaard ingesteld te zijn op schaduwdetail, en als gevolg daarvan worden hoge lichten in contrastrijke opnames uitgebrand. Beeldruis is ook een groot probleem, maar de laagste ISO-instellingen, met foto's boven 400 ISO effectief onbruikbaar voor alles behalve de kleinste afdrukken. Desondanks kan het, wanneer het binnen de beperkingen van de camera werkt, verbluffende resultaten en landschap produceren Vooral fotografen zullen genieten van de zeer gedetailleerde panoramische opnamen die mogelijk zijn dankzij de uitstekende groothoeklens lens. De telefoto van 72 mm is niet zo handig, omdat hij amper lang genoeg is voor een goede portretopname, maar de GZ100 wel hebben een bajonetbevestiging verborgen onder de lensrand, dus hopelijk komt er bij sommigen een teleconverter beschikbaar punt. De add-on lenzen voor de GR Digital passen niet op de GX100.

"'Vonnis"'
De Ricoh GX100 is in veel opzichten een uitzonderlijke camera. Het biedt een niveau van controle en veelzijdigheid waar enthousiaste fotografen dol op zullen zijn, en een unieke reeks functies en opties. De algehele prestaties zijn uitstekend, en hoewel de beeldkwaliteit niet perfect is, is deze goed genoeg voor de meeste serieuze hobbyfotografie, en de RAW-modus biedt een breed scala aan beeldaanpassingen. Het enige echte nadeel van de GX100 is de hoge prijs. Met DSLR's op instapniveau vanaf ongeveer £ 350, is het moeilijk te rechtvaardigen dat je bijna zoveel uitgeeft aan een compactcamera.

”Op de volgende pagina's wordt een reeks testopnames getoond. Hier zijn de afbeeldingen op volledige grootte bij de minimale en maximale ISO-instellingen verkleind voor bandbreedtedoeleinden, zodat u de volledige afbeelding kunt zien, en een reeks uitsneden van originele afbeeldingen met volledige resolutie met een reeks ISO-instellingen zijn opgenomen om u een idee te geven van de algehele kwaliteit."

—-

80 ISO, volledig frame.

—-

De beeldkwaliteit bij 80 ISO is erg goed, al is de scherpstelling in deze opname wat afwijkend.

—-

De beeldkwaliteit is nog steeds uitstekend bij 100 ISO, en deze keer is deze correct scherpgesteld.

—-

Er treedt wat ruis op bij 200 ISO.

—-

Bij 400 ISO wordt de ruis erger, en dit zou een goede grote afdruk opleveren.

—-

Bij 800 ISO zorgt de ruis nu voor veel beeldverslechtering, met een slechte kleurweergave en weinig schaduwdetail.

—-

Bij 1600 ISO is de beeldkwaliteit behoorlijk slecht.

—-

Dit is het volledige frame bij 1600 ISO.

—-

”Op de volgende twee pagina's wordt een reeks algemene testopnames getoond. In sommige gevallen is de afbeelding op volledige grootte verkleind voor bandbreedtedoeleinden en is er een uitsnede van de oorspronkelijke afbeelding met volledige resolutie onder geplaatst om de algehele afbeeldingskwaliteit weer te geven. Op sommige andere afbeeldingen kan worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te bekijken. "

—-

Hier is de gebruikelijke detailtestopname van het West Window van de kathedraal van Exeter, die u kunt vergelijken met andere camera's. Zie hieronder voor een uitsnede met volledige resolutie, of klik om de hele foto te zien. Houd er rekening mee dat het volledige bestand groter is dan 7,5 MB, aangezien het met minimale compressie wordt geconverteerd van het RAW-bestand.

—-

Deze afbeelding is een uitsnede van 100 procent van een geconverteerd RAW-bestand. Het algehele niveau van detail en scherpte is volgens elke norm erg goed.

—-

De lens produceert enige tonvormige vervorming bij groothoek, maar niet veel gezien de 24 mm-equivalente brandpuntsafstand.

—-

De scherpte in het midden van het frame is uitstekend.

—-

Hoekscherpte is uitzonderlijk goed.

—-

Opgenomen van verder naar achteren op de telefoto-instelling, dit vertoont geen merkbare kussenvormige vervorming.

—-

"Hier zijn enkele algemene testopnamen om de algehele beeldkwaliteit van de camera te helpen evalueren, inclusief het zoombereik van de lens. Op sommige afbeeldingen kan worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te downloaden. "

—-

De extra groothoeklens van 24 mm is geweldig voor panoramische opnamen, maar het belichtingssysteem heeft een zooitje gemaakt van de hoogtepunten.

—-

Met slechts 72 mm is het telefoto-uiteinde nauwelijks lang genoeg voor portretopnamen.

—-

De kleurweergave is zeer nauwkeurig, en het extreem korte macrobereik van 1 cm is ook handig.

—-

Het meetsysteem is niet goed in 'point-and-shoot'-situaties en heeft hier schaduwen vastgelegd ten koste van doorgebrande hooglichten. De camera heeft echter de belichtingsveelzijdigheid om dit te ondervangen.

—-