Olympus E-510 digitale SLR test

Toen ik vorige week deze nieuwe Olympus E-510 DSLR voor het eerst probeerde, was ik aanvankelijk verbaasd over de geluiden die het maakte, wat ongebruikelijk is voor mij. Ik ben al ongeveer tien jaar bezig met het beoordelen van digitale camera's en in die tijd heb ik honderden verschillende camera's gebruikt en gebruikt, van de vroegste momentopnamemodellen met sub-megapixels tot de nieuwste professionele digitale spiegelreflexcamera's. Ik schep hier niet op (oké, misschien een beetje), ik probeer alleen uit te leggen dat ik redelijk bekend ben met digitale camera's en dat er veel voor nodig is om me te verrassen.

Normaal gesproken gebeurt er niet veel als u een DSLR inschakelt. De monitor kan het weergeven van opnamegegevens activeren of misschien zal het zelfreinigende CCD-mechanisme kort zoemen, maar dat is meestal zo ongeveer alles. Maar van de E-510 hoorde ik het kenmerkende geluid van de reflexspiegel opklappen onmiddellijk nadat ik hem had aangezet, normaal gesproken hoor je dit alleen als je een foto maakt. Ik speelde ermee, zette hem een ​​paar keer aan en uit en probeerde een foto te maken. Daar leken geen problemen mee te zijn, maar weer was er het geluid van de spiegel die omhoog, dan weer omlaag en weer omhoog klapte. Ik bleef door de lens op het beeldscherm naar de cameragegevens en de scène kijken en vroeg me af of ik een defect testexemplaar had. Toen drong het tot me door - de scène op de monitor... Ik ben er zo aan gewend om compacte digitale camera's met live monitorweergaven te gebruiken dat het me gewoon niet zo ongewoon leek om hetzelfde te zien op de E-510. Maar de E-510 is natuurlijk een spiegelreflexcamera en spiegelreflexcamera's hebben geen liveweergave. Behalve deze doet het.

Het was maart vorig jaar toen ik de 8 megapixel testte E-500, Olympus 'derde E-systeem DSLR. Ik was onder de indruk van het eenvoudige en compacte ontwerp, de gebruikersvriendelijke interface en de uitstekende bediening, en vooral van de zeer hoge beeldkwaliteit en het brede scala aan creatieve opties. Zoals de meeste mensen had ik verwacht dat de E-510, zoals het modelnummer suggereert, niet veel meer zou zijn dan een upgrade van 10 megapixels van de instapmodel E-500, maar in feite is het veel meer. De E-510 is een compleet nieuwe camera, en gericht op een ander marktsegment. Qua ontwerp, specificaties en prijs (£ 599 met de 14-42 mm f / 3.5-5.6 ED-kitlens), is de E-510 in plaats daarvan gericht op de semi-professionele of gevorderde hobbyist, die concurreert met mensen als de Canon EOS 30D (£ 649 met EF-S 18-55mm f / 3.5-5.6), de Nikon D80 (£ 672 met AF-S DX 18-70 mm) en de Pentax K10D (£ 499 met SMC DA 18-55 mm).

De E-510 ziet er heel anders uit dan de E-500. Het lijkt veel meer op een traditionele spiegelreflexcamera, met een brede body die aan beide kanten van de lensvatting uitsteekt. Het is op geen enkele manier een enorme camera, in feite meet hij 136 x 91,5 x 56 mm en weegt hij 460 g alleen op de behuizing, het is aanzienlijk kleiner en lichter dan al zijn directe concurrenten, een van de grote voordelen van de digitale Four Thirds systeem. Desalniettemin is het een full-size spiegelreflexcamera met een mooie grote handgreep en voelt hij groter aan dan hij is. De vorm van de camera is redelijk functioneel, met veel rechte lijnen en gekreukte randen, maar hij is zeer veilig en comfortabel vast te houden. De bouwkwaliteit is fantastisch, zelfs beter dan de verre van armoedige E-500. De carrosserie is van plastic, maar heeft een metalen chassis, en het voelt erg sterk en robuust aan en is in staat om de stoten en stoten te weerstaan ​​die het bij professioneel gebruik zal ontvangen. Hoewel het de omgevingsafdichting mist van de Pentax K10D of duurdere modellen zoals de Nikon D200, de kaart- en batterijluiken zitten erg strak en het binnendringen van stof is waarschijnlijk niet groot probleem. Wat betreft vocht, ik gebruikte de camera op een regenachtige dag (zijn er andere soorten?) Bij een buitenevenement, en het leek me niet erg te zijn een paar spetters.

De lay-out van de bedieningselementen is op het eerste gezicht een beetje ontmoedigend, met een grote hoofdmodusknop met 11 standen en niet minder dan zeventien knoppen verspreid over het oppervlak, maar alles is duidelijk gelabeld en logisch ingedeeld, en ondanks zijn complexiteit is het verrassend intuïtief, in ieder geval voor iedereen die een digitale SLR of high-end superzoom hanteert voordat. ISO, witbalans, AF-modus, AF-puntpositie, meetmodus, beeldstabilisatiemodus, transportmodus en AE / AF-vergrendeling hebben allemaal hun eigen knoppen, maar zoals daarnaast heeft de E-510 hetzelfde snelmenusysteem op het scherm als de E-400 en E-500, en biedt hij ook een visuele interface voor al deze functies. Een leuke feature is de Fn-knop, die standaard werkt als een one-touch handmatige witbalansknop, maar kan ook worden ingesteld op andere opties, waaronder DOF-voorbeeld, live voorbeeld, testafbeelding of een door de gebruiker gedefinieerde afbeelding modus.

Zelfs de enorme hoeveelheid externe bedieningselementen begint niet aan het oppervlak te krassen van hoeveel gebruikerscontrole deze camera biedt. Vrijwel alles is verstelbaar of optioneel. Er zijn drie verschillende niveaus van ruisfiltering, of u kunt deze helemaal uitschakelen. De compressieverhoudingen en het beeldformaat van de lagere kwaliteitsinstellingen kunnen worden aangepast. De drie vooraf ingestelde beeldmodi kunnen worden aangepast aan uw specificaties van contrast, scherpte en verzadiging, en de zwart-witmodus heeft ingebouwde rood- of groenfiltering en toonaanpassing. Zelfs de timer op de antischokvertraging voor spiegel omhoog kan worden aangepast, en er is nog veel meer. Er zijn niet veel camera's op de markt met zo'n compleet menu en besturingssysteem, en dit is meer dan wat dan ook onderscheidt die camera zich van instapmodellen zoals de Canon EOS 400D of Nikon D40X.

Het scala aan fotografische bedieningselementen is net zo indrukwekkend. Sluitertijden van 60 seconden tot 1 / 4000e zijn beschikbaar en de kitlens biedt maximale diafragmaopeningen van f / 3.5-5.6 en minimaal diafragma van f / 22, beide verhoogd met een keuze uit 1EV, 1 / 2EV of 1 / 3EV stappen. De ISO-instellingen van 100-1.600 worden alleen opgehoogd in stappen van 1EV, maar met instelbare ruisbeheersing is dit eerder een voordeel dan een handicap. Net als de E-500 biedt de E-510 een enorme belichtingscompensatie van +/- 5 EV in alle automatische belichtingsmodi, en waar de meeste camera's tevreden zijn met evaluatieve, centrumgerichte of spotmeting, de E-510 biedt ook spotmeting voor schaduwen of hoge lichten, dus er is echt geen excuus voor een slecht belichte afbeelding. In tegenstelling tot sommige andere high-end DSLR's heeft de E-510 slechts één instelwiel, dus in volledig handmatige modus wordt de +/- EV-knop ingedrukt om het diafragma aan te passen. Dit zal ongetwijfeld leiden tot spottend gelach op verschillende fora, voornamelijk van Nikon D80-bezitters, maar om eerlijk te zijn, als je gewend bent aan een systeem met één knop, is dat echt geen probleem.

De E-510 is uitgerust met het CCD-shift-beeldstabilisatiesysteem van Olympus, dat buitengewoon effectief is. Ik had geen probleem om opnamen te maken aan het 42 mm-uiteinde van het zoombereik van de kitlens (equivalent aan 84 mm) op 1 / 15e van een tweede hand vastgehouden, die ongeveer twee en een halve stop lager is dan wat veilig zou zijn met een niet-gestabiliseerd camera. Het IS-systeem heeft twee modi, een die trillingen in alle richtingen dempt, en een die alleen op- en neergaande bewegingen dempt, voor het pannen van actiefoto's.

Een andere eigen functie van Olympus is het Super-Sonic Wave Filter (SSWF) -systeem. Voor de CCD zit een flexibel plastic filter om stof op te vangen, en bij het inschakelen van de camera dit filter wordt met hoge snelheid getrild om eventueel stof op een plakkerige strook onder de sensor te schudden, waar het zich bevindt gevangen. Ik heb nog nooit van problemen met dit systeem gehoord en ik weet persoonlijk dat het vergelijkbare antistofmechanisme in de A100 DSLR van Sony buitengewoon goed werkt.

De belangrijkste partytruc van de E-510 is natuurlijk de live-monitorweergave, iets dat Olympus als pionier op de E-330 introduceerde. Dit is meer dan alleen een noviteit, en ik vond het af en toe erg handig, vooral bij statiefopnamen, maar de monitorweergave is vrij donker in vergelijking met de zoeker, en hoewel er een optionele versterking van de monitor is voor gebruik bij weinig licht, is het een beetje traag en schokkerig. Het is mogelijk om de liveweergave van de monitor te gebruiken als je de camera boven je hoofd houdt, maar waarom heeft Olympus niet ook de scharnierende monitor van de E-330 ingebouwd? Een van de dingen die ik het leukst vond aan die camera, was de optie om de monitor te gebruiken als zoeker op heuphoogte. In tegenstelling tot de E-330 heeft de E-510 slechts één modus voor livebeeld. Als livebeeld actief is, is het AF-systeem uitgeschakeld, zodat de camera niet scherpstelt wanneer je de ontspanknop half indrukt, wat even wennen is. In plaats daarvan stelt het alleen scherp wanneer u de foto daadwerkelijk maakt, waarbij u de reflexspiegel naar beneden klapt om de AF te gebruiken een back-up om de foto te maken, dan weer naar beneden als de belichting is voltooid, en dan weer een back-up om weer verder te leven visie. Dit is een beetje luidruchtig en introduceert wel wat sluitervertraging, dus het is een goede klus, het is maar een optie.

Net als alle Four Thirds-camera's die ik tot nu toe heb gezien, is de zoeker een beetje klein en iets donkerder dan sommige, maar de opnamegegevensweergave aan de rechterkant is mooi en duidelijk, en ik had er geen probleem mee het.

De prestaties van de camera zijn uitzonderlijk goed en passen gemakkelijk bij al zijn rivalen. Zelfs als het SSWF-systeem zijn ding doet, start het, zoals de meeste geavanceerde digitale spiegelreflexcamera's, vrijwel onmiddellijk op. Het AF-systeem heeft maar drie scherpstelpunten, en ze bevinden zich allemaal vrij dicht bij het midden van het beeld, maar het systeem is erg snel en ik had helemaal geen probleem om snel bewegende onderwerpen vast te leggen. In continue modus kan hij drie beelden per seconde ratelen, wat in combinatie met de snelle AF de E-510 ideaal maakt voor actie- en sportfotografie. In de SHQ JPEG-modus met de laagste compressie kan het die 3FPS-opnamesnelheid blijkbaar behouden tot de geheugenkaart is vol, en zelfs in de RAW + SHQ-modus kan hij zes frames met deze snelheid opnemen voordat hij vertraagt ​​tot ongeveer 1FPS. Die SHQ JPEG-modus heeft een bijzonder lage compressie en produceert bestandsgroottes van gemiddeld ongeveer 6 MB, wat enorm is voor een 10 MP-camera. De RAW-bestanden zijn ook enorm, gemiddeld ongeveer 9,6 MB, dus als je graag in RAW + SHQ-modus fotografeert, is een kaart van 1 GB maar voldoende voor 40 opnames! Gelukkig heeft de E-510 dubbele kaartsleuven voor zowel CF- als xD-Picture-kaarten, dus het is theoretisch mogelijk om daar 18 GB aan opslagruimte in te stoppen met de momenteel beschikbare kaarten. De batterijduur lijkt ondanks de livebeeld ook erg goed te zijn. De camera wordt aangedreven door een grote 1500 mAh Li-ion-batterij die na twee volle dagen fotograferen en enkele honderden opnamen nog steeds een volle laadmeter liet zien.

Zie voor de beeldkwaliteit de voorbeeldopnames na deze review. Ondanks het slechte weer heeft de E-510 een aantal fantastische foto's gemaakt, niet in de laatste plaats dankzij de uitstekende kitlens, die bij alle brandpuntsafstanden haarscherpe details van hoek tot hoek produceerde. Zoals gewoonlijk was het Olympus-meetsysteem onberispelijk en kon het omgaan met alle lichtomstandigheden die ik probeerde. De ruisbeheersing was ook uitstekend, met vrijwel geen verschil tussen opnamen gemaakt bij 100, 200 of 400 ISO en minimale ruis bij 800. Er was wat ruis zichtbaar bij 1600 ISO, maar zelfs bij de standaard filtering met weinig ruis viel het mee en had het helemaal geen invloed op de kleurbalans.

De Four Thirds Live MOS-sensor is kleiner dan de APS-C-sensoren in de meeste andere digitale spiegelreflexcamera's en meet 17,3 x 13,0 mm tegen 23,6 x 15,8 mm (Nikon DX) en sommige mensen hebben opgemerkt dat het dynamische bereik iets kleiner lijkt te zijn als gevolg van de fysiek kleinere en drukkere fotocellen. Ik moet zeggen dat ik op sommige foto's wel een paar uitgebrande hooglichten heb opgemerkt, maar niet meer dan ik van een andere camera had verwacht. In termen van het niveau van fijne details, vergelijk ik de resultaten direct met opnames die ik heb gemaakt met de Nikon D80, de Sony Alpha A100, de Samsung GX10 (Pentax K10D) en de Canon EOS 400DZou ik zeggen dat de E-510 in de buurt komt van de veel duurdere Nikon, hoewel de De testopnames van Olympus werden gemaakt in veel slechtere weersomstandigheden, met zware bewolking en een vleugje motregen. Als het lukt om een ​​half uur te stoppen met regenen voordat ik de camera terug moet sturen, zal ik ze voor de volledigheid opnieuw fotograferen.

"'Vonnis"'
De Olympus E-serie wordt steeds beter en beter. De E-510 is een uitstekende camera voor fotografen, die een uitstekende bediening, uitstekende prestaties en een enorme mate van controle biedt en eersteklas beeldkwaliteit, in een compact en robuust pakket en voor een prijs die de meeste van de wedstrijd. Het is zonder twijfel een van de beste semi-professionele DSLR's die momenteel verkrijgbaar zijn, en een waar genot om te gebruiken.

”Op de volgende pagina's laten we een reeks testopnames zien. Op deze pagina is de afbeelding op volledige grootte bij de minimale ISO-instelling verkleind om u de volledige afbeelding te laten zien, en daaronder een reeks uitsneden met volledige resolutie zijn genomen van originele afbeeldingen met een reeks ISO-instellingen om de algehele afbeelding weer te geven kwaliteit."

—-

—-

Bij de minimale instelling van ISO 100 is er natuurlijk geen beeldruis.

—-

Vrijwel identiek bij ISO 200.

—-

Nog steeds ruisvrij bij ISO 400.

—-

Er is wat zichtbare ruis bij ISO 800.

—-

Zeer zichtbare ruis bij ISO 1600, maar niet onbedrukbaar.

—-

”Op de volgende twee pagina's wordt een reeks algemene testopnames getoond. In sommige gevallen is de afbeelding op volledige grootte verkleind voor bandbreedtedoeleinden en is er een uitsnede van de oorspronkelijke afbeelding met volledige resolutie onder geplaatst om de algehele afbeeldingskwaliteit weer te geven. Op sommige andere afbeeldingen kan worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te bekijken. "

—-

Gelukkig was mijn gebruikelijke DSLR-vergelijkingsopname de enige afbeelding waarvan het JPEG-bestand kleiner was dan 5 MB, wat onze downloadlimiet is. Klik op de afbeelding hierboven om deze op ware grootte te bekijken, of bekijk de uitsnede hieronder. Vergelijk dit met vergelijkbare opnamen van mijn andere 10MP DSLR-recensies.

—-

Dit is een uitsnede met volledige resolutie uit de bovenstaande afbeelding.

—-

Ik heb de E-510 getest in het centrum van South West Mountain Board, nabij Bideford in Devon. Ze probeerden wanhopig de modderige baan te drogen voor een groot evenement later die avond.

—-

Dit is een hoekuitsnede uit het bovenstaande frame, waarbij het scherpe hoekdetail in een brede hoek wordt weergegeven.

—-

Het AF-systeem is verbazingwekkend snel, gemakkelijk in staat om spontane actiefoto's te maken.

—-

”Op de volgende twee pagina's wordt een reeks algemene testopnames getoond. In sommige gevallen is de afbeelding op volledige grootte verkleind voor bandbreedtedoeleinden en is er een uitsnede van de oorspronkelijke afbeelding met volledige resolutie onder geplaatst om de algehele afbeeldingskwaliteit weer te geven. Op sommige andere afbeeldingen kan worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te bekijken. "

—-

De volgende reeks opnamen werd gemaakt in continue modus met 3 fps.

—-

Deze bloemen zouden er veel beter uitzien met een beetje zon.

—-

De sensor kan goed overweg met een hoog contrast, maar zelfs de violist ziet er ziek uit van het weer.

—-