Fujifilm FinePix J12 recensie

Er zijn veel goedkope camera's op de markt; je ziet ze de hele tijd in supermarkten en postordercatalogi, en als je verstandig bent, vermijd je ze, of in ieder geval de overgrote meerderheid ervan. De meeste zijn goedkope plastic tat, vervaardigd in een of andere anonieme Chinese fabriek en geïmporteerd onder een half dozijn merknamen. Er zijn echter een paar uitzonderingen: sommige van de grote fabrikanten hebben ook een lage prijs reeksen om tegemoet te komen aan de supermarkt- en catalogushandel, en een of twee van deze camera's zijn dat ook niet slecht.

Een van die fabrikanten is Fujifilm, die samen met zijn professionele DSLR's een superzoom boordevol functies heeft bridgecamera's en geavanceerde compactcamera's heeft ook zijn J-serie van uitgeklede, scherp geprijsde compactcamera's camera's. De laatste die ik bekeek was de FinePix J10, terug in mei vorig jaar. De J10 is nog steeds beschikbaar, maar Fujifilm heeft desalniettemin de J12 gelanceerd, waar ik vandaag naar kijk.

De J12 lijkt in veel opzichten erg op de J10. Het is precies hetzelfde gewicht en nagenoeg even groot. Voor zover ik kan nagaan, deelt hij precies dezelfde body, hoewel de J12 volgens het specificatieblad eigenlijk 3 mm dikker is. Helaas heb ik de J10 niet in de buurt voor een directe vergelijking, dus ik zal hun woord moeten geloven.

Voor zo'n goedkope camera is de J12 verrassend goed gemaakt, en ziet hij er zeker duurder uit dan hij in werkelijkheid is. De body is geheel van aluminium en voelt solide en redelijk robuust aan. Het is verkrijgbaar in twee kleuren, ofwel het metallic blauw dat hier wordt getoond, of een helder metallic roze. Het heeft maar een minimum aan bedieningselementen, maar ze zijn verstandig ingedeeld en ondanks het kleine formaat handelt de camera redelijk goed. Een soort getextureerd duimgreepgebied zou een verbetering zijn, maar zou de prijs waarschijnlijk met 12 cent opdrijven.

Net als de J10 is de J12 een ongelooflijk eenvoudige camera met een zeer basale specificatie. Het heeft een 1 / 2,5-inch 8,2 MP-sensor, een 3x zoomlens met een brandpuntsafstandbereik gelijk aan 38-113 mm, en een vrij kleine (volgens huidige standaarden) 2,5-inch LCD-monitor met een vrij beperkte kijkhoek en een resolutie van slechts 114k dots. Het heeft geen van de geavanceerde functies die we als vanzelfsprekend beschouwen, zoals beeldstabilisatie, contrastverbetering of gezichtsdetectie, of zelfs basiszaken zoals een keuze uit meetmodi of autofocus opties. Het spreekt voor zich dat hij natuurlijk geen handmatige belichtings- of scherpstelfuncties heeft.

De gebruikerscontrole is beperkt tot een paar eenvoudige menu-opties, waaronder witbalans, ISO-instelling, belichtingscompensatie en burst-modus. Het heeft niet eens een goede modus voor continu fotograferen, maar biedt in plaats daarvan een eenvoudige burst van drie opnamen. Het menusysteem en de D-pad die worden gebruikt om er doorheen te navigeren, zijn echter in ieder geval minder onhandig dan bij het vorige model en werken soepel.

Er is niet veel anders dat ik over deze camera kan zeggen dat niet al aan bod kwam in mijn recensie van de J10. De zoomregelaar is nog steeds een tuimelschakelaar en is nog steeds getrapt, met zes stappen tussen minimum en maximum. Net als de meeste recente Fujifilm-camera's heeft deze een multifunctionele kaartsleuf die zowel SD / SDHC- als xD-Picture-kaarten kan bevatten.

De overeenkomsten tussen de J12 en J10 strekken zich uit tot de algehele prestaties van de camera. Het start snel op in ongeveer 1,6 seconden en wordt na ongeveer hetzelfde weer uitgeschakeld. De shot-to-shot-tijd is iets meer dan twee seconden, wat redelijk respectabel is voor een goedkope camera. De burst-modus met drie opnamen is echter vrij traag, met meer dan een seconde per opname.

Als je maar £ 70 voor een camera wilt betalen, hoef je natuurlijk geen wonderen te verwachten, en de J12 heeft wel een paar grote zwakke plekken. De eerste is het autofocussysteem, dat op zijn best fragmentarisch is. Het is pas de tweede camera die ik ooit heb gezien die niet meteen zou focussen op mijn testopname in het kathedraalvenster. Het zijn eigenlijk ook drie of vier pogingen om zich op dit goed verlichte, contrastrijke onderwerp te concentreren. Het werkt ook niet goed bij weinig licht en heeft geen AF-hulplamp, dus het zal in veel sociale situaties problemen krijgen.

Het tweede zwakke punt is de algehele beeldkwaliteit. Hoewel het het lichtafvalprobleem van de J10 lijkt te hebben verloren, heeft het allemaal een aantal nieuwe problemen. Ten eerste is de automatische witbalans inconsistent en onbetrouwbaar, en ten tweede leek elke opname die ik maakte te weinig contrast en verzadiging te hebben, waardoor de opnamen er bleek en vervaagd uitzagen. Ik dacht eerst dat ik op de een of andere manier vuil op de lens had gekregen, maar ik controleerde en maakte hem schoon en kreeg nog steeds dezelfde resultaten.

Hoewel de 8,2 MP-sensor van de J12 in staat is om een ​​behoorlijke hoeveelheid fijne details vast te leggen, is de lenskwaliteit behoorlijk slecht. Zelfs in het midden van het frame zien de beelden er over het algemeen zacht uit, terwijl de hoeken van het frame erg wazig zijn. Het produceert ook een aanzienlijke tonvormige vervorming bij groothoek.

Ruisbeheersing is eigenlijk niet zo slecht, en opnames gemaakt met 400 ISO zijn goed genoeg voor kleine afdrukken als je niet te kieskeurig bent. Zelfs foto's gemaakt met de maximale ISO-instelling van 1600 kunnen zonder al te veel verlegenheid op een webpagina of blog worden gebruikt.

"'Vonnis"'
Hoewel het zowat elke geavanceerde functie van de afgelopen twee jaar mist, heeft het ernstige problemen met het autofocussysteem en heeft het dat wel minder dan ideale beeldkwaliteit, de Fujifilm FinePix J12 is nog steeds waarschijnlijk de beste camera die je waarschijnlijk zult vinden voor deze prijs punt. Bouwkwaliteit, ontwerp en algehele prestaties zijn redelijk acceptabel, en het heeft het voordeel dat het zeer gemakkelijk te gebruiken is. Het is echter waarschijnlijk een beter idee om uw zakgeld nog een paar weken te sparen en iets geavanceerder te worden.

”Op de volgende pagina's laten we een reeks testopnames zien. Op deze pagina is de afbeelding op volledige grootte bij de minimale en maximale ISO-instellingen verkleind om u de volledige afbeelding te laten zien, en er is een reeks uitsneden met volledige resolutie genomen van originele afbeeldingen met een reeks ISO-instellingen om de algehele afbeelding weer te geven kwaliteit. Deze ISO-testopnamen zijn binnenshuis gemaakt met gereflecteerd natuurlijk licht voor maximale consistentie. ”

—-

Dit is het volledige frame bij 64 ISO. Zoals je kunt zien, is de automatische witbalans niet goed gegaan.

—-

Ondanks het gebrek aan contrast of verzadiging is er weinig zichtbare ruis in deze 64 ISO opname.

—-

Iets meer ruis bij 100 ISO, met wat vlekkerige kleurvlakken.

—-

200 ISO, en het ruisonderdrukkingssysteem heeft het beeld enigszins opgeschoond.

—-

De vlekken zijn terug bij 400 ISO en ze hebben hun vrienden meegenomen.

—-

Bij 800 ISO zijn veel fijne details verloren gegaan.

—-

1600 ISO, en ondanks de ruis valt de kleurbalans eigenlijk mee.

—-

Dit is het volledige frame bij 1600 ISO.

—-

”Op de volgende twee pagina's wordt een reeks algemene testopnames getoond. In sommige gevallen is de afbeelding op volledige grootte verkleind voor bandbreedtedoeleinden en is er een uitsnede van de oorspronkelijke afbeelding met volledige resolutie onder geplaatst om de algehele afbeeldingskwaliteit weer te geven. Op sommige andere afbeeldingen kan worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te bekijken. ”

—-

Hier is de gebruikelijke detailtestopname van het West Window van de kathedraal van Exeter, die u kunt vergelijken met andere camera's. Zie hieronder voor een uitsnede met volledige resolutie, of klik om de hele foto te zien. Ik hoop dat ze niet het hele front met dat groene spul zullen bedekken; wat ga ik fotograferen?

—-

De J12 legt eigenlijk behoorlijk wat fijne details vast, maar de foto ziet er enigszins zacht uit.

—-

De lens produceert bij een groothoeklens een behoorlijke tonvormige vertekening.

—-

Zelfs in het midden van het frame is het beeld niet scherp.

—-

Er is ernstige vervaging in de hoeken van het frame.

—-

"Hier zijn enkele algemene testopnamen om de algehele beeldkwaliteit van de camera te helpen evalueren, inclusief het zoombereik van de lens. Op sommige afbeeldingen kan worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te downloaden. ”

—-

Het groothoekuiteinde is gelijk aan 38 mm. Ook dit schot mist een dynamisch bereik.

—-

Het telefoto-uiteinde is gelijk aan 113 mm.

—-

De kleuren in deze opname missen diepte en verzadiging.

—-

Deze opname met hoog contrast toont het gebrek aan dynamisch bereik.

—-