Apple TV Plus en Disney Plus redden goede tv van Netflix-binges

Disney Plus en Apple TV Plus presenteren televisie zoals het hoort. Chris Smith legt uit waarom hij dankbaar is voor de wekelijkse afleveringen die het Netflix ‘binge'-model mijden ...

Vertel eens, in welke context heeft het woord ‘binge’ naast videostreaming een positieve bijklank? Het woord zelf betekent buitensporige toegeeflijkheid. Het suggereert dat je in korte tijd meer doet dan gezond of nodig is. Toch is het hoeveel van ons de manier beschrijven waarop we nieuwe series op streamingdiensten consumeren, vaak als opschepperij. We binge ze. En het gaat ten koste van de inhoud en de kijkervaring.

Disney Plus en Apple TV Plus kiezen voor wekelijkse releaseschema's op shows als WandaVision en Ted Lasso heeft me geholpen om de schoonheid van het legacy-model te herontdekken binnen het gemak van de streaming leeftijd. Ik wil niet genoeg eten voor acht maaltijden op één bord. Goede televisie, ik bedoel de werkelijk goed spul, moet worden genoten, niet verslonden.

Als er een verschil van zeven dagen zit tussen de afleveringen, keert de vreugde van de klifhanger terug. Er zijn de paar dagen dat we de permutaties met andere fans bespreken, genieten van de gekke fan-theorieën, de paaseieren vinden en de rest van de week uitkijken naar die volgende aflevering. Net zoals velen van ons nu doen met Line of Duty op de BBC. Net zoals we deden met The Mandalorian, Game of Thrones, Breaking Bad en andere grote shows die de laatste tijd culturele evenementen zijn geworden.

Netflix zou beweren dat zijn model de ultieme oefening is in kijkersvrijheid, bevrijd van de traditionele providers die je vertellen wanneer en waar je kunt kijken. Ik zou in elk geval zeggen dat het Netflix-model die keuze net zo goed in de weg staat.

Verwant: Vind 4K HDR-beelden op Netflix

Met de grootste hits van Netflix, zoals twee van mijn persoonlijke favorieten Stranger Things en Cobra Kai, heb je weinig andere keus dan mee te gaan met het publiek en het te binge. Het is bijna een verplichting om de tijd te vinden om te kijken, tenzij u dit persoonlijk of online wilt verwennen.

Als je het met je vrienden wilt bespreken, is het belangrijk dat je er zo snel mogelijk naar kijkt. Het creëert ook een vreemde onderwereld waar niemand weet waar iedereen mee bezig is. Je loopt constant op het spoilerkoord dat de show voor jezelf of anderen kan verpesten. Ik weet niet wat het ergste gevoel is, maar ik heb ze allebei meegemaakt.

Kijk, je kunt er nog steeds een per week kijken als je wilt, en je hebt de discipline, maar je sluit jezelf meestal uit van de verhandeling als je dat doet. Voor mij neemt het wekelijkse model de angst weg, de angst om iets te missen. Het enige dat u hoeft te doen, is één aflevering tegelijk bij te houden of het internet te vermijden totdat u het heeft gezien.

Stranger Things wordt terecht beschouwd als een van de beste shows van dit tijdperk. De legende zou echter veel groter zijn als het ons wekelijks was gedruppeld en we hadden de kans gehad om ervan te genieten de waterkoeler en kijk uit naar het respectievelijke lot van Hopper, Eleven, Dustin, Steve en de rest van onze favorieten die spelen uit. Zoals we deden met Game of Thrones.

Ik ben een groot voorstander van de keuze van de consument - het vertrek van de tv op afspraak is een welkome keuze - maar dat kan ook te veel van het goede en ik ga naar mijn graf met het argument dat het wekelijkse episodische model de beste manier is om van te genieten televisie.

Biege binge

Goede televisie heeft tijd nodig om te ademen, wil de emotionele impact van het verhaal vat krijgen. Grote lijnen en dialoogsegmenten hebben tijd nodig om op te vallen in de bredere reeks. De opkomst of ondergang van hoofdpersonages heeft tijd nodig om te worden gewaardeerd. Dat is hoe shows gedenkwaardig worden. En wat heb je aan een cliffhanger als de volgende aflevering buiten adem en automatisch halverwege de aftiteling begint, als je niet handmatig ingrijpt? Het maakt de conventie onbruikbaar als een vertelmethode die wordt gebruikt om intens drama te creëren.

Het is niet representatief voor de cultuur waarin we nu leven, maar geef me het uitstel voldoening van een week nadenken over de ‘wat als?’ over het leren van de waarheid binnen enkele seconden na de ‘Schokkende’ climax.

Verwant: Apple TV 4K versus Chromecast met Google TV

Stel je voor dat je net ‘Next Episode’ kunt raken na de Red Wedding-aflevering van Game of Thrones? Zou die aflevering echt zijn plaats innemen in de popcultuur Hall of Fame zonder dat het kijkerspubliek in juni 2013 een week lang geschokt en opgewonden bleef?

In dit tijdperk wordt wat oorspronkelijk bedoeld was voor consumptie gedurende een paar maanden een uitgestrekte film van 8 uur. Mensen hebben die aandachtsspanne gewoon niet. Je blijft half kijken.

Netflix schrijft nu zijn televisieshows op een manier waarbij alles gewoon in elkaar overvloeit, en dat gaat ten koste van de ervaring. Het wordt allemaal een beetje beige. Een beige eetbui, als je wilt. Als gevolg hiervan is het onwaarschijnlijk dat we rode bruiloftsmomenten krijgen. Ze zullen gewoon niet dezelfde impact hebben en makers van inhoud zullen ze sowieso minder snel opnemen, omdat ze niet in het model passen.

Cultureel fenomeen

Sinds de komst van VHS (en via dvd, Blu-ray, DVR en digitale downloads) hebben we de mogelijkheid gehad om op ons gemak door marathonsessies te schieten. Als je naar bestaande shows kijkt, kan het geruststellend zijn om een ​​dag voor de bank in te halen voor de volgende serie. Het model heeft een plek. Ik herzie The Sopranos eens per jaar op deze manier. Het is troostmaaltijd.

Breaking Bad ging gedeeltelijk van onder de radar geraakt tot cultureel fenomeen dankzij de mogelijkheid voor nieuwkomers die via mond-tot-mondreclame waren aangekomen om Netflix in te halen voor die verbluffende laatste serie uitgezonden. In het VK had Netflix de rechten, maar vanwege Amerikaanse tv-contacten moesten ze de afleveringen wekelijks uitzenden, en de ervaring was veel groter.

Het eetbuienfenomeen werd echt onderdeel van het lexicon door de beslissing van Netflix om elke aflevering van de eerste originele shows beschikbaar te stellen zodat gebruikers ze op hun gemak kunnen consumeren. Anderen volgden dit voorbeeld en het is het standaardmodel geworden in het streaming-tijdperk. Vorig jaar zette een nieuwe Australische streamingdienst meteen de achtervolging in. Het heet gewoon Binge. Eugh, alsjeblieft.

Er is echter een nieuwe hoop. Dat is de kracht van Disney en Apple, een terugkeer naar deze meer bevredigende episodische ervaring is niet alleen mogelijk, maar zou eerder de norm dan de uitzondering kunnen worden. We kijken weer uit naar nieuwe afleveringen van shows als The Falcon en The Winter Soldier op Disney Plus en For All Mankind (waar ik dol op ben) op Apple TV Plus. Dat gevoel van anticipatie is een van de geneugten van geweldige televisie. Ik ben Apple, Disney en anderen dankbaar dat ze ervoor zorgen dat het voortleeft. En vergeet niet dat er nog meer komt... In de woorden van wijlen, grote Carrie Fisher: "Help me Obi Wan Kenobi, je bent mijn enige hoop."